Jak możemy pokazać, że kochamy Boga

OKAZYWANIE miłości Bogu nie sprowadza się tylko do rozważań czysto teoretycznych. Jego słudzy na całym świecie mogą zaświadczyć, że prawdziwą miłość do Stwórcy można w sobie rozbudzić, poznając Jego osobowość. Uczucie to wzrasta w miarę dowiadywania się, co On kocha, a czego nienawidzi, a także jakie są Jego wymagania.

Jehowa ze swej strony życzliwie wyjawił nam prawdę o sobie, dając swoje Słowo, Biblię. Księga ta informuje nas o Jego postępowaniu w różnych sytuacjach. Podobnie jak cieszymy się z listu napisanego przez bliską nam osobę, tak też rozkoszujemy się czytaniem w Biblii o nowych, wcześniej nieznanych nam aspektach osobowości Boga.

Niemniej pełniąc naszą publiczną służbę, możemy się przekonać, że wiedza o Bogu nie zawsze pobudza ludzi do okazywania Mu miłości. Jezus powiedział do współczesnych mu Żydów, którzy nie rozwinęli w sobie takiego uczucia: „Badacie Pisma, ponieważ myślicie, że dzięki nim będziecie mieć życie wieczne, (...) ale dobrze wiem, że nie macie w sobie miłości do Boga” (Jana 5:39, 42). Niektórzy całymi latami uczą się o życzliwym postępowaniu Jehowy, ale nie odwzajemniają Jego miłości. Dlaczego? Nie rozmyślają nad tym, czego się uczą, i nie wyciągają z tego wniosków. W odróżnieniu od takich osób miliony szczerych ludzi, z którymi studiujemy Biblię, przejawia coraz silniejszą miłość do Boga. Co im w tym pomaga? Podobnie jak my naśladują Asafa. W jaki sposób?

Rozmyślaj z docenianiem

Asaf był zdecydowany pielęgnować w swym sercu miłość do Jehowy. Napisał: „Sercem swym będę rozważał (...) Będę wspominał poczynania Jah; chcę bowiem wspominać twe  dawne zadziwiające postępowanie. I rozmyślać będę o wszelkim twym działaniu, a poczynania twe chcę rozważać” (Psalm 77:6, 11, 12). Miłość do Boga wzrasta w sercu tego, kto wzorem psalmisty zastanawia się nad poczynaniami Jehowy.

Ponadto więź z Bogiem możemy zacieśniać przez przypominanie sobie własnych przeżyć ze służby dla Niego. Apostoł Paweł powiedział, że jesteśmy „Bożymi współpracownikami”, a osoby, które razem pracują, może połączyć wyjątkowa przyjaźń (1 Koryntian 3:9). Jehowa ceni nasze wyrazy miłości i sprawiają Mu one radość (Przysłów 27:11). Kiedy w trudnych sytuacjach prosimy Jehowę o pomoc i poddajemy się Jego kierownictwu, odczuwamy Jego bliskość, a nasza miłość do Niego jeszcze bardziej się pogłębia.

Przyjaźń między ludźmi umacnia się, gdy obie strony wyrażają swe uczucia. Podobnie nasza miłość wzrasta, kiedy mówimy Jehowie, dlaczego Mu się oddaliśmy. Powinniśmy rozmyślać nad słowami Jezusa: „Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem, i całą swą siłą” (Marka 12:30). Co możemy zrobić, by dalej miłować Boga całym sercem, duszą, umysłem i siłą?

Miłowanie Jehowy całym sercem

W Piśmie Świętym serce symbolizuje wewnętrznego człowieka — nasze pragnienia, nastawienie i uczucia. A zatem miłowanie Jehowy całym sercem oznacza, że nade wszystko pragniemy podobać się Bogu (Psalm 86:11). Takiej miłości dowodzimy przez kształtowanie swej osobowości stosownie do Jego wymagań. Staramy się Go naśladować i ‛mieć wstręt do tego, co niegodziwe, a lgnąć do tego, co dobre’ (Rzymian 12:9).

Miłość do Boga wpływa na nasz stosunek do różnych rzeczy. Możemy na przykład uznawać swoją pracę za interesującą, może nas ona absorbować, ale czy oddamy się jej całym sercem? Nie. Ponieważ całym sercem miłujemy Jehowę i jesteśmy przede wszystkim Jego sługami. Podobnie zabiegamy o uznanie rodziców, partnera małżeńskiego czy pracodawcy, ale to Jehowie jesteśmy oddani całym sercem i to Jemu staramy się podobać. Tylko On zasługuje na to, by zajmować pierwsze miejsce w naszych sercach (Mateusza 6:24; 10:37).

Miłowanie Jehowy całą duszą

W Piśmie Świętym słowo „dusza” odnosi się w zasadzie do całej osoby lub jej życia. Miłowanie Jehowy całą duszą oznacza więc korzystanie z daru życia w taki sposób, by przysparzać Mu chwały i potwierdzać swą miłość czynami.

 Oczywiście w życiu mamy również inne zajęcia — musimy nauczyć się zawodu, zarabiać na utrzymanie czy troszczyć się o rodzinę. Ale równocześnie możemy dawać dowody, że kochamy Jehowę całą duszą, gdy w każdej sprawie uwzględniamy Jego wolę i te inne rzeczy stawiamy na dalszym miejscu, a ‛najpierw szukamy królestwa oraz Jego prawości’ (Mateusza 6:33). Wielbienie Boga z całej duszy wiąże się także z gorliwością. Pokazujemy Jehowie, że Go miłujemy, kiedy gorliwie ogłaszamy wieść o Królestwie, udzielamy budujących odpowiedzi na zebraniach lub pomagamy naszym chrześcijańskim braciom i siostrom. We wszystkim dalej chcemy ‛wykonywać wolę Bożą z całej duszy’ (Efezjan 6:6).

Miłość do Jehowy z całej duszy była widoczna u Jezusa, który ‛zaparł się samego siebie’. Na pierwszym miejscu stawiał wolę Bożą, a dopiero później dbał o własne potrzeby. Zachęcił nas, byśmy go naśladowali. Powiedział: „Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie swój pal męki, i stale mnie naśladuje” (Mateusza 16:24, 25). ‛Zaparcie się samego siebie’ oznacza całkowite oddanie się komuś lub czemuś. Miłujemy Boga tak bardzo, że niejako przekazujemy Mu prawo własności do naszej osoby, tak jak w czasach biblijnych Izraelita, który umiłował swego pana, mógł postanowić, że zostanie jego niewolnikiem na stałe (Powtórzonego Prawa 15:16, 17). Oddanie się Jehowie jest dobitnym dowodem, że Go kochamy.

Miłowanie Jehowy całym umysłem

Jeżeli miłujemy Jehowę całym umysłem, to dokładamy wszelkich starań, by poznać Jego osobowość, zamierzenie i wymagania (Jana 17:3; Dzieje 17:11). Robimy też użytek ze swych zdolności umysłowych, by pomagać innym rozbudzić w sobie miłość do Niego, oraz ulepszamy swą sztukę nauczania. Apostoł Piotr nawoływał: „Przystosujcie swoje umysły do działalności” (1 Piotra 1:13). Ponadto staramy się okazywać zainteresowanie drugim — zwłaszcza tym, którzy razem z nami służą Bogu. Wczuwamy się w ich sytuację i dostrzegamy, kiedy warto ich pochwalić lub kiedy przydałyby im się słowa pociechy.

Gdy podporządkowujemy się Jehowie w swych myślach, również pokazujemy, że miłujemy Go całym umysłem. Staramy się patrzeć na sprawy z Jego punktu widzenia i zważamy na Niego przy podejmowaniu decyzji, ufając, że Jego drogi są najlepsze (Przysłów 3:5, 6; Izajasza 55:9; Filipian 2:3-7). Ale jak możemy okazywać miłość Bogu, korzystając ze swych sił?

Miłowanie Jehowy całą siłą

Wielu młodych członków zboru chrześcijańskiego robi taki użytek ze swych sił, by przysparzać chwały Jehowie (Przysłów 20:29; Kaznodziei 12:1). Jednym ze sposobów, w jaki to pokazują, jest pełnienie pełnoczasowej służby kaznodziejskiej w charakterze pionierów. Niejedna matka bierze udział w dziele głoszenia, gdy jej dzieci przebywają w szkole. Również wierni starsi, którzy oprócz dbania o potrzeby własnych rodzin dokonują wizyt pasterskich, dają dowody, że miłują Jehowę całą siłą (2 Koryntian 12:15). Tym, którzy pokładają w Nim nadzieję, Jehowa udziela mocy, by mogli potwierdzać swą miłość, wysławiając Go ze wszystkich sił (Izajasza 40:29; Hebrajczyków 6:11, 12).

Gdy miłość jest należycie pielęgnowana, coraz bardziej się pogłębia. To dlatego regularnie poświęcamy czas na rozmyślanie. Pamiętamy o tym, co uczynił dla nas Jehowa i dlaczego godzien jest wyłącznego oddania. Jako niedoskonali potomkowie Adama, w żaden sposób nie zasłużylibyśmy na to, „co Bóg przygotował dla tych, którzy go miłują”, ale możemy pokazywać, że miłujemy Go całym swym jestestwem. Nigdy w tym nie ustawajmy! (1 Koryntian 2:9).

[Ilustracja na stronie 20]

Miłość do Boga wyraża się w czynach