KSIĘGA 2 Kronik rozpoczyna się opisem panowania Salomona nad Izraelem, a kończy następującą wypowiedzią perskiego króla Cyrusa do Żydów przebywających na wygnaniu w Babilonie: „Jehowa (...) mi polecił, abym mu zbudował dom w Jerozolimie, która jest w Judzie. Ktokolwiek z całego jego ludu jest wśród was, niech Jehowa, jego Bóg, będzie z nim. Niech więc wyrusza [do Jerozolimy]” (2 Kronik 36:23). Kapłan Ezdrasz ukończył spisywanie tej księgi w roku 460 p.n.e. i zawarł w niej informacje o wydarzeniach rozgrywających się na przestrzeni 500 lat — od roku 1037 do 537 p.n.e.

Dekret Cyrusa umożliwił Żydom powrót do Jerozolimy i wznowienie wielbienia Jehowy w tym mieście. Niestety, długie lata niewoli babilońskiej odcisnęły na nich piętno — Izraelici nie znają historii swojego narodu. Księga 2 Kronik ciekawie opisuje burzliwe dzieje dynastii Dawida. Relacja ta zasługuje na naszą uwagę, ponieważ opowiada o błogosławieństwach płynących z okazywania posłuszeństwa prawdziwemu Bogu i tragicznych następstwach nieposłuszeństwa.

KRÓL WZNOSI DOM DLA JEHOWY

(2 Kronik 1:1 do 9:31)

Salomon z całego serca błaga Jehowę o mądrość oraz wiedzę. Bóg spełnia jego prośbę, a ponadto zapewnia mu bogactwo i szacunek otoczenia. Król wznosi Jehowie wspaniały dom w Jerozolimie, toteż lud jest „radosny i w dobrym nastroju serca” (2 Kronik 7:10). Z czasem Salomon ‛przewyższa bogactwem i mądrością wszystkich innych królów ziemi’ (2 Kronik 9:22).

Po 40 latach królowania Salomon umiera, ‛a w jego miejsce zaczyna panować Rechoboam, jego syn’ (2 Kronik 9:31). Ezdrasz nie wspomina o odstępstwie Salomona. Pisze jedynie o dwóch niemądrych postępkach króla: nabyciu zbyt wielu egipskich koni oraz małżeństwie z córką faraona. Kronikarz zatem koncentruje się przede wszystkim na tym, co pozytywne.

 Odpowiedzi na pytania biblijne:

2:14 — Dlaczego podano tu inną informację o matce rzemieślnika niż w 1 Królów 7:14? Księga 1 Królów wspomina, że matką rzemieślnika była „owdowiała niewiasta z plemienia Naftalego”, ponieważ poślubiła ona człowieka z tego plemienia. Jednak ona sama wywodziła się z plemienia Dana. Po śmierci męża wyszła za Tyryjczyka i z tego związku urodził się wspomniany rzemieślnik.

2:18; 8:10 — Wersety te informują, że było 3600 nadzorców, nad którymi wyznaczono 250 zwierzchników. Według 1 Królów 5:16; 9:23 liczby te wynosiły odpowiednio 3300 i 550. Skąd ta różnica? Może ona wynikać ze sposobu zakwalifikowania wszystkich przełożonych. Być może w Księdze 2 Kronik dokonano podziału na 3600 cudzoziemców i 250 Izraelitów, a Księga 1 Królów mówi po prostu o 3300 nadzorcach (przełożonych) i ich 550 zwierzchnikach. Tak czy inaczej, prace nadzorowało ogółem 3850 osób.

4:2-4 — Dlaczego podstawę „lanego morza” stanowiły posągi byków? Byki są w Piśmie Świętym symbolem mocy (Ezechiela 1:10; Objawienie 4:6, 7). Dlatego właśnie olbrzymie „morze”, ważące około 30 ton, spoczywało na 12 miedzianych bykach. Wykonanie tych posągów nie naruszało drugiego przykazania, ponieważ zabraniało ono sporządzania wizerunków, którym oddawano by cześć (Wyjścia 20:4, 5).

4:5 — Jaka była pojemność „lanego morza”? Maksymalna pojemność tego zbiornika wynosiła 3000 bat, czyli 66 000 litrów. Jednak zazwyczaj napełniano go jedynie do dwóch trzecich objętości. Dlatego Księga 1 Królów 7:26 mówi o „morzu”: „Mieściło ono dwa tysiące bat [44 000 litrów]”.

5:4, 5, 10 — Co z wyposażenia przybytku wykorzystywano również w świątyni Salomona? Jedynym przedmiotem pochodzącym z namiotu spotkania przechowywanym w świątyni Salomona była Arka Przymierza. Gdy powstała świątynia, przybytek przeniesiono z Gibeonu do Jerozolimy i prawdopodobnie tam go przechowywano (2 Kronik 1:3, 4).

Czego się możemy nauczyć:

1:11, 12. Swą prośbą Salomon pokazał Jehowie, że z całego serca pragnie nabywać mądrości i wiedzy. Nasze modlitwy do Boga ujawniają, co naprawdę jest bliskie naszemu sercu. Warto analizować ich treść.

6:4. Jeśli faktycznie doceniamy lojalną życzliwość i dobroć Jehowy, to będziemy Go z miłością i wdzięcznością wysławiać.

6:18-21. Chociaż Jehowy Boga nie zdołałaby pomieścić żadna budowla, świątynia stanowiła centrum czystego wielbienia. Obecnie lokalnymi ośrodkami prawdziwego wielbienia są Sale Królestwa Świadków Jehowy.

6:19, 22, 32. Przystęp do Jehowy mieli wszyscy — od króla po najmniej znaczącą osobę w narodzie, a nawet cudzoziemcy, jeśli tylko modlili się do Niego ze szczerych pobudek (Psalm 65:2). *

DYNASTIA DAWIDA

(2 Kronik 10:1 do 36:23)

Izrael rozpada się na dwie części: dziesięcioplemienne królestwo północne i dwuplemienne południowe królestwo Judy i Beniamina. Kapłani i lewici w całym Izraelu stawiają wierność przymierzu Królestwa wyżej niż nacjonalizm i opowiadają się po stronie Rechoboama, syna Salomona. Nieco ponad 30 lat po oddaniu do użytku świątynia zostaje splądrowana.

 Spośród 19 królów, którzy panują po Rechoboamie, pięciu jest wiernych, trzej zaczynają dobrze swoje rządy, ale nie pozostają lojalni do końca, a jeden porzuca złe postępowanie. Pozostali władcy czynią to, co niegodziwe w oczach Jehowy. * Kronikarz koncentruje się na rządach pięciu królów, którzy pokładają ufność w Jehowie. Przypomnienie, jak Ezechiasz wznowił czyste wielbienie w świątyni, a Jozjasz zorganizował obchody Paschy, musiało być wielką zachętą dla Żydów zainteresowanych odrodzeniem wielbienia Jehowy w Jerozolimie.

Odpowiedzi na pytania biblijne:

13:5 — Co oznacza wyrażenie „przymierze soli”? Sól ma właściwości konserwujące, słusznie więc symbolizuje stałość i niezmienność. „Przymierze soli” opisuje zatem wiążącą umowę.

14:2-5; 15:17 — Czy król Asa usunął wszystkie „wyżyny”? Najwyraźniej nie. Być może usunął jedynie wyżyny służące wielbieniu fałszywych bogów, a pozostawił te, na których oddawano cześć Jehowie. W późniejszych latach panowania Asy mogły się pojawić nowe miejsca kultu fałszywych bóstw. Pousuwał je Jehoszafat, jego syn. Jednak nawet za panowania tego króla nie udało się całkowicie ich zlikwidować (2 Kronik 17:5, 6; 20:31-33).

15:9; 34:6 — Jaki był status plemienia Symeona po podziale królestwa Izraela? Ziemie plemienia Symeona leżały pośród dziedzictwa synów Judy, więc terytorialnie plemię to podlegało królestwu Judy i Beniamina (Jozuego 19:1). Jednak pod względem religijnym i politycznym Symeonici związali się z królestwem północnym (1 Królów 11:30-33; 12:20-24). Dlatego plemię to zaliczano do królestwa dziesięcioplemiennego.

16:13, 14 — Czy ciało Asy poddano kremacji? Nie. „Nadzwyczaj wielki ogień pogrzebowy” związany był z paleniem wonności (zobacz Biblię Tysiąclecia).

35:3 — Skąd Jozjasz sprowadził do świątyni Arkę Przymierza? Biblia nie wyjaśnia, czy Arkę usunął ze świątyni jeden z niegodziwych poprzedników Jozjasza, czy też on sam rozkazał przenieść ją gdzieś na czas prac remontowych. Jest to jedyna wzmianka dotycząca losów Arki po dniach Salomona.

Czego się możemy nauczyć:

13:13-18; 14:11, 12; 32:9-23. Zawsze powinniśmy całkowicie polegać na Jehowie!

16:1-5, 7; 18:1-3, 28-32; 21:4-6; 22:10-12; 28:16-22. Przymierza z innymi narodami oraz osobami, które nie wielbiły Jehowy, miały tragiczne następstwa. Przejawem mądrości jest wystrzeganie się wszelkich zbędnych kontaktów z tym światem (Jana 17:14, 16; Jakuba 4:4).

16:7-12; 26:16-21; 32:25, 26. Wyniosłość przywiodła króla Asę do niegodziwego postępowania w ostatnich latach życia. Wyniosły duch doprowadził do upadku Uzzjasza. Również Ezechiasz postąpił niemądrze, gdy z dumą pokazał babilońskim posłańcom swoje skarby (Izajasza 39:1-7). Biblia ostrzega: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie” (Przysłów 16:18).

16:9. Jehowa pomaga tym, „których serce jest wobec niego niepodzielne”, i bardzo chętnie posługuje się swą mocą dla ich dobra.

18:12, 13, 23, 24, 27. Podobnie jak Michajasz, powinniśmy śmiało opowiadać o Jehowie i Jego zamierzeniach.

19:1-3. Jehowa dopatruje się w nas dobra, nawet gdy dajemy Mu powód do zagniewania.

20:1-28. Możemy być przekonani, że Jehowa pozwoli nam się znaleźć, gdy pokornie  prosimy Go o pokierowanie naszymi krokami (Przysłów 15:29).

20:17. Aby ‛oglądać wybawienie, które nam zgotuje Jehowa’, trzeba zająć odpowiednie stanowisko przez gorliwe popieranie Królestwa Bożego. Zamiast brać sprawy w swoje ręce, musimy ‛stać’, ufnie czekając na Jehowę.

24:17-19; 25:14. Bałwochwalstwo okazało się pułapką dla Jehoasza i jego syna Amacjasza. Podobnie obecnie bałwochwalstwo często przybiera zwodniczą formę zachłanności lub nacjonalizmu (Kolosan 3:5; Objawienie 13:4).

32:6, 7. My również musimy być odważni i silni, nałożyć „całą zbroję od Boga” i toczyć duchowy bój (Efezjan 6:11-18).

33:2-9, 12, 13, 15, 16. Szczera skrucha wiąże się z porzuceniem złego postępowania i podejmowaniem ciągłych starań, by czynić to, co słuszne. Dzięki niej nawet osoba, która postępowała równie niegodziwie jak król Manasses, może zjednać sobie miłosierdzie Jehowy.

34:1-3. Trudne dzieciństwo nie musi być przeszkodą w poznaniu Boga i służeniu Mu. Pozytywny wpływ na małego Jozjasza mógł wywierać przede wszystkim jego przejęty skruchą dziadek, Manasses. Dobre wpływy, na które wystawiony był Jozjasz, dały piękne rezultaty. Podobnie może być z nami.

36:15-17. Jehowa okazuje współczucie i cierpliwość, ale nie będzie to trwało w nieskończoność. Kto pragnie przeżyć sprowadzony przez Niego koniec niegodziwego systemu rzeczy, musi przychylnie zareagować na dobrą nowinę o Królestwie.

36:17, 22, 23. Słowo Jehowy zawsze się spełnia (1 Królów 9:7, 8; Jeremiasza 25:9-11).

Pobudzony do działania przez znalezioną księgę

W Księdze 2 Kronik 34:33 czytamy: „Jozjasz pousuwał wszystkie obrzydliwości ze wszystkich ziem należących do synów Izraela, a wszystkich, którzy się znajdowali w Izraelu, nakłonił do podjęcia służby, tak by służyli Jehowie, swemu Bogu”. Dlaczego Jozjasz tak postąpił? Kiedy sekretarz Szafan przyniósł mu odnalezioną księgę Prawa Jehowy, król kazał ją głośno czytać. Pod wpływem tego, co usłyszał, zaczął gorliwie krzewić prawdziwe wielbienie i czynił tak już do końca życia.

Czytanie Słowa Bożego i rozmyślanie nad nim może i na nas wywrzeć dobroczynny wpływ. Czyż poznanie dziejów dynastii Dawida nie pobudza nas do naśladowania władców pokładających ufność w Bogu oraz wystrzegania się postaw odstępczych królów? Księga 2 Kronik zachęca nas, byśmy byli bez reszty oddani Jehowie i dochowywali Mu wierności. Zawarte w niej przesłanie z całą pewnością jest żywe i oddziałuje z mocą (Hebrajczyków 4:12).

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 18]

Czy wiesz, dlaczego „lane morze” spoczywało na posągach byków?

[Ilustracje na stronie 21]

Chociaż Jozjasz miał niewiele dobrych wzorców w dzieciństwie, wyrósł na wiernego sługę Jehowy