„Dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów (...) powie: ‚Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg’” (ZACHARIASZA 8:23).

1. W jakich okolicznościach za sprawą Jehowy chrześcijanie podjęli wielojęzyczną, międzynarodową działalność?

TO BYŁA najodpowiedniejsza chwila. Właśnie trwało święto Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Kilka tygodni wcześniej tłumy Żydów i prozelitów z różnych stron świata, w tym z 15 regionów rozległego imperium rzymskiego, przybyły do Jerozolimy na obchody święta Paschy. Tego dnia tysiące z nich usłyszało, jak zwykli ludzie napełnieni duchem świętym ogłaszają dobrą nowinę w licznych językach używanych na terenie cesarstwa. Nie spowodowało to zamieszania jak pod wieżą Babel; przeciwnie, wszyscy dobrze rozumieli przekazywane informacje (Dzieje 2:1-12). Wtedy też narodził się zbór chrześcijański i rozpoczęła się wielojęzyczna, międzynarodowa działalność edukacyjna, która trwa po dziś dzień.

2. Czym uczniowie Jezusa zadziwili rzesze słuchaczy w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.?

² Uczniowie Jezusa zapewne znali potoczną grekę, będącą wówczas w powszechnym użyciu. Znali też hebrajski, którym posługiwano się w świątyni. Ale w dniu Pięćdziesiątnicy ‛zadziwili’ rzesze ludzi, kierując do nich słowa w ich własnych językach. Jaki był tego rezultat? Poruszyli serca słuchaczy życiodajnymi prawdami przekazywanymi w ich rodzimej mowie. Zanim ten dzień się zakończył, mała grupka uczniów urosła do rzeszy liczącej ponad 3000 osób! (Dzieje 2:37-42).

3, 4. Jak dzieło głoszenia zataczało coraz szersze kręgi wskutek przenoszenia się uczniów z Jerozolimy, Judei i Galilei?

³ Wkrótce po tym znamiennym wydarzeniu w Jerozolimie rozpętały się prześladowania, a „ci, którzy się rozproszyli, szli przez kraj, oznajmiając dobrą nowinę słowa” (Dzieje 8:1-4). Na przykład w 8 rozdziale Dziejów Apostolskich czytamy o ewangelizatorze Filipie, który najprawdopodobniej władał językiem greckim. Głosił Samarytanom, ale zagadnął też etiopskiego urzędnika, który dał posłuch wieści o Chrystusie (Dzieje 6:1-5; 8:5-13, 26-40; 21:8, 9).

⁴ Gdy chrześcijanie opuszczali Jerozolimę, Judeę i Galileę w poszukiwaniu bezpieczniejszych miejsc zamieszkania, napotykali bariery językowe i narodowościowe. Niektórzy być może głosili tylko Żydom. Ale uczeń Łukasz informuje: „Byli jednak pośród nich pewni mężczyźni z Cypru i Cyreny, którzy przyszli do Antiochii i zaczęli rozmawiać z ludźmi mówiącymi po grecku, oznajmiając dobrą nowinę o Panu Jezusie” (Dzieje 11:19-21).

Bezstronny Bóg i Jego orędzie dla wszystkich ludzi

5. Jak w związku z dobrą nowiną uwidacznia się bezstronność Jehowy?

⁵ Taki obrót spraw pozostawał w harmonii ze sposobem postępowania Boga — On nikogo nie faworyzuje. Kiedy Jehowa pomógł Piotrowi skorygować pogląd na ludzi ze wszystkich narodów, apostoł ten oświadczył: „Z całą pewnością dostrzegam, że Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe” (Dzieje 10:34, 35; Psalm 145:9). Również apostoł Paweł, dawniejszy prześladowca chrześcijan, potwierdził, iż Jehowa nie żywi żadnych uprzedzeń, gdy oznajmił, że ‛wolą  Boga jest, by ludzie wszelkiego pokroju zostali wybawieni’ (1 Tymoteusza 2:4). O bezstronności Stwórcy świadczy fakt, iż nadzieję Królestwa udostępnia On wszystkim ludziom bez względu na płeć, rasę, narodowość czy język.

6, 7. Jakie proroctwa zapowiedziały międzynarodowe dzieło ogłaszania dobrej nowiny w wielu językach?

⁶ Taką działalność zakrojoną na skalę międzynarodową zapowiedziano w Biblii wiele stuleci wcześniej. Prorok Daniel oglądał w wizji, jak „dano mu [Jezusowi] panowanie i dostojeństwo oraz królestwo, aby jemu służyły wszystkie ludy, grupy narodowościowe i języki” (Daniela 7:14). Spełniania się tego proroctwa dowodzi okoliczność, że niniejsze czasopismo jest publikowane w 151 językach i rozpowszechniane na całym świecie, dzięki czemu również ty możesz zdobywać informacje o Królestwie Jehowy.

⁷ Biblia przepowiedziała nadejście czasów, kiedy to zawarte w niej życiodajne orędzie usłyszą ludzie posługujący się różnymi językami. Zachariasz opisał, iż wielu z nich zapragnie oddawać cześć prawdziwemu Bogu: „W owych dniach dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów chwyci się, tak, uchwyci się skraju szaty męża, który jest Żydem [namaszczonego duchem chrześcijanina będącego członkiem „Izraela Bożego”], i powie: ‚Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg’” (Zachariasza 8:23; Galatów 6:16). Apostoł Jan tak relacjonował otrzymaną wizję: „Ujrzałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stojąca przed tronem i przed Barankiem” (Objawienie 7:9). Proroctwa te spełniają się na naszych oczach!

 Docieranie do ludzi wszelkiego pokroju

8. Jaka sytuacja pociąga za sobą konieczność wprowadzania zmian w sposobie głoszenia?

⁸ W dzisiejszych czasach ludzie ciągle się przemieszczają. Globalizacja zapoczątkowała nową erę migracji. Tysiące ludzi przeniosło się ze stref nękanych wojnami lub trudnościami ekonomicznymi do spokojniejszych okolic, gdzie mogą wieść bardziej stabilne życie. W wielu krajach napływ imigrantów i uchodźców spowodował powstanie obcojęzycznych enklaw. Na przykład w Finlandii używa się przeszło 120 języków, a w Australii liczba ta przekracza 200. W jednym tylko mieście Stanów Zjednoczonych — San Diego — można usłyszeć ponad 100 języków!

9. Jak powinniśmy się zapatrywać na obecność obcokrajowców na naszych terenach?

⁹ Czy jako chrześcijańscy głosiciele uważamy obecność ludzi mówiących innymi językami za coś, co utrudnia nam pełnienie służby? Ależ skąd. Jest to dla nas raczej sposobność, by poszerzyć swój teren działalności o ‛pola, które są białe ku zżęciu’ (Jana 4:35). Staramy się pomagać wszystkim ludziom świadomym swych potrzeb duchowych — bez względu na ich narodowość czy język (Mateusza 5:3). Dzięki temu rok w rok coraz więcej osób z ‛każdego języka’ zostaje uczniami Chrystusa (Objawienie 14:6). Na przykład w sierpniu 2004 roku w Niemczech prowadzono działalność kaznodziejską mniej więcej w 40 językach. W tym samym czasie dobrą nowinę głoszono w Australii prawie w 30 językach, podczas gdy jeszcze dziesięć lat temu robiono to w 18 językach. W Grecji Świadkowie Jehowy docierają do ludzi mówiących blisko 20 językami. Na całym świecie jakieś 80 procent Świadków Jehowy posługuje się językiem innym niż angielski.

10. Jaką rolę w czynieniu uczniów z ludzi „ze wszystkich narodów” odgrywa każdy głosiciel?

¹⁰ Nie ulega więc wątpliwości, że dajemy posłuch poleceniu Jezusa, by ‛czynić uczniów z ludzi ze wszystkich narodów’ (Mateusza  28:19). Świadkowie Jehowy gorliwie wywiązują się z tego zadania w 235 krajach i rozpowszechniają publikacje drukowane w przeszło 400 językach. Co prawda organizacja Jehowy zapewnia odpowiednie narzędzia, ale każdy głosiciel musi sam starać się przekazywać orędzie biblijne „ludziom wszelkiego pokroju” w zrozumiałym dla nich języku (Jana 1:7). Ten wspólny wysiłek umożliwia milionom mieszkańców ziemi z najrozmaitszych grup językowych odniesienie pożytku z dobrej nowiny (Rzymian 10:14, 15). Każdy z nas ma w tym swój udział!

Sprostanie wyzwaniu

11, 12. (a) W obliczu jakich wyzwań stajemy i jak pomaga nam duch święty? (b) Dlaczego głoszenie ludziom w ich własnym języku często daje lepsze rezultaty?

¹¹ Obecnie wielu głosicieli Królestwa chciałoby się nauczyć języka obcego, nie może jednak pod tym względem liczyć na cudowne wsparcie ducha świętego (1 Koryntian 13:8). Przyswojenie sobie nowego języka nie przychodzi łatwo. Nawet ktoś, kto już go opanował, musi tak dostosować swój sposób myślenia i podejście, by trafić z orędziem biblijnym do serc ludzi, którzy mówią tym językiem, ale wywodzą się z innego kręgu kulturowego. Dodatkową przeszkodę stanowi okoliczność, iż nowo przybyli imigranci często są nieśmiali i skryci, a zrozumienie ich mentalności wymaga ogromnego wysiłku.

¹² Niemniej duch święty wspiera sług Jehowy, którzy starają się pomagać cudzoziemcom (Łukasza 11:13). Wprawdzie nie udziela cudownych zdolności językowych, ale podsyca w nas pragnienie porozumiewania się z obcokrajowcami (Psalm 143:10). Prowadząc rozmowy na tematy biblijne w języku niezbyt dobrze znanym słuchaczowi, możemy trafić mu do umysłu. Ale jeśli chcemy trafić do serca, często skuteczniejsze jest posłużenie się jego mową ojczystą — językiem, w którym wyraża swe najgłębsze pragnienia, pobudki i nadzieje (Łukasza 24:32).

13, 14. (a) Co skłania niektórych do głoszenia w innym języku? (b) Jak przejawia się duch ofiarności?

¹³ Wielu Świadków podjęło się głoszenia na terenie obcojęzycznym, gdy dostrzegło tam pozytywny odzew na prawdę biblijną. Innych pobudziła do tego okoliczność, że służba taka, choć trudniejsza, jest zarazem ciekawsza. Jedno z południowoeuropejskich biur oddziałów informuje: „Sporo przybyszy z Europy Wschodniej jest bardzo spragnionych prawdy”. Ileż radości sprawia pomaganie takim szczerym osobom! (Izajasza 55:1, 2).

¹⁴ Udział w tej gałęzi służby wymaga jednak determinacji i ofiarności (Psalm 110:3). Na przykład niektóre rodziny japońskich Świadków Jehowy opuściły swe wygodne domy w dużych miastach i przeniosły się w odległe regiony, aby pomagać w zrozumieniu Biblii grupom chińskich imigrantów. Na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych głosiciele regularnie pokonują spore odległości, by prowadzić studia biblijne z Filipińczykami. W Norwegii pewne małżeństwo studiuje z rodziną przybyłą z Afganistanu. Korzysta przy tym z angielskiej i norweskiej wersji broszury Czego wymaga od nas Bóg? * Zainteresowani odczytują akapit po persku, który jest zbliżony do ich ojczystego języka dari.  Rozmowa toczy się po angielsku i norwesku. Nagrodą za taką ofiarność i elastyczność jest pozytywna reakcja obcokrajowców na dobrą nowinę. *

15. Jak każdy z nas może mieć swój udział w głoszeniu w językach obcych?

¹⁵ Czy nie mógłbyś się włączyć do tej działalności? Na początek wynotuj sobie, jakich obcokrajowców można najczęściej spotkać w twojej okolicy. Następnie postaraj się zaopatrzyć w traktaty lub broszury w ich językach. Świetnym narzędziem okazuje się wydana w roku 2004 broszura Dobra nowina dla ludzi ze wszystkich narodów. Publikacja ta w prosty i jasny sposób przedstawia nadzieję Królestwa w różnych językach (zobacz artykuł „Dobra nowina dla ludzi ze wszystkich narodów” na stronie 32).

„Miłujcie osiadłego przybysza”

16. Jak nadzorcy w zborach okazują niesamolubną troskę o obcokrajowców?

¹⁶ Niezależnie od tego, czy uda nam się nauczyć języka obcego, czy też nie, wszyscy możemy uczestniczyć w zanoszeniu wiedzy biblijnej obcokrajowcom mieszkającym na naszym terenie. Jehowa polecił członkom swego ludu, by ‛miłowali osiadłego przybysza’ (Powtórzonego Prawa 10:18, 19). Na przykład w pewnym dużym mieście północnoamerykańskim z jednej Sali Królestwa korzysta pięć zborów. Jak co roku, zbory zmieniały pory zebrań. Okazało się, że po takiej zmianie niedzielne zebrania w języku chińskim musiałyby się odbywać o późnej porze i sporo imigrantów pracujących w restauracjach nie mogłoby na nie przychodzić. Starsi z pozostałych zborów życzliwie to uwzględnili, dzięki czemu nadal odbywają się one o wcześniejszej porze.

17. Jak powinniśmy reagować, gdy ktoś postanawia się przenieść do zboru prowadzącego działalność wśród cudzoziemców?

¹⁷ Chrześcijańscy nadzorcy szczerze chwalą siostry i braci, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje i chcieliby się przenieść do zboru prowadzącego działalność wśród cudzoziemców. Co prawda w dotychczasowym zborze może potem brakować tych doświadczonych nauczycieli, ale tamtejsi nadzorcy podzielają odczucia starszych z Listry i Ikonium, którzy nie zniechęcali Tymoteusza do podróżowania z Pawłem, choć młodzieniec ten był bardzo przydatny w ich zborach (Dzieje 16:1-4). Tacy głosiciele nie zrażają się różnicami w mentalności, zwyczajach czy zachowaniu cudzoziemców. Przez wzgląd na dobrą nowinę szukają raczej sposobów nawiązania i pielęgnowania z nimi dobrych stosunków (1 Koryntian 9:22, 23).

18. Jakie ‛wielkie drzwi do działalności’ otwierają się przed każdym z nas?

¹⁸ Jak przepowiedziano w Biblii, dobra nowina jest głoszona we „wszystkich językach narodów”. Na terenach obcojęzycznych wciąż odnotowuje się wielki wzrost. Tysiące głosicieli weszło przez „wielkie drzwi prowadzące do działalności” (1 Koryntian 16:9). Ale skuteczne opracowywanie tych szczególnych terenów wymaga czegoś jeszcze. Wyjaśnimy to w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jak możemy naśladować Jehowę w bezstronnym traktowaniu wszystkich ludzi?

• Jak powinniśmy się zapatrywać na obcojęzycznych mieszkańców naszych terenów?

• Dlaczego głoszenie ludziom w ich własnym języku jest skuteczne?

• Jak możemy okazać troskę o dobro współwyznawców i zainteresowanych władających innymi językami?

[Pytania do studium]

[Mapa i ilustracja na stronie 23]

[Patrz publikacja]

Rzym

KRETA

AZJA

FRYGIA

PAMFILIA

PONT

KAPADOCJA

MEZOPOTAMIA

MEDIA

PARTIA

ELAM

ARABIA

LIBIA

EGIPT

JUDEA

Jerozolima

[zbiorniki wodne]

Morze Śródziemne

Morze Czarne

Morze Czerwone

Zatoka Perska

[Ilustracja]

W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. przybysze z różnych stron świata, w tym z 15 regionów imperium rzymskiego, usłyszeli dobrą nowinę we własnych językach

[Ilustracje na stronie 24]

Wielu obcokrajowców pozytywnie reaguje na prawdę biblijną

[Ilustracja na stronie 25]

Napis na Sali Królestwa w pięciu językach