„Cóż stoi na przeszkodzie, bym został ochrzczony?” (DZIEJE 8:36).

1, 2. Jak uczeń Filip zagadnął etiopskiego dostojnika i co świadczyło o pobożności tego mężczyzny?

MNIEJ WIĘCEJ w rok lub dwa lata po śmierci Jezusa pewien dostojnik jechał na południe drogą prowadzącą z Jerozolimy do Gazy. Czekała go męcząca podróż rydwanem, miał bowiem do pokonania półtora tysiąca kilometrów. Przybył z Etiopii do Jerozolimy, by oddawać cześć Jehowie. Wracając do domu, mądrze wykorzystywał czas na czytanie Słowa Bożego. Jehowa dostrzegł jego głęboką wiarę i szczerość i za pośrednictwem anioła skierował do niego ucznia Filipa (Dzieje 8:26-28).

² Filip nie miał trudności z nawiązaniem rozmowy, ponieważ Etiopczyk zgodnie z ówczesnym zwyczajem czytał na głos. Słychać było, że odczytuje ze zwoju fragment proroctwa Izajasza. Filip zadał mu proste, lecz pobudzające do myślenia pytanie: „Czy istotnie rozumiesz, co czytasz?” Następnie omówił z nim fragment z Księgi Izajasza 53:7, 8, a potem zaczął ‛oznajmiać mu dobrą nowinę o Jezusie’ (Dzieje 8:29-35).

3, 4. (a) Dlaczego Filip bezzwłocznie ochrzcił Etiopczyka? (b) Jakie pytania rozważymy?

³ Etiopczyk w lot pojął rolę, jaką w zamierzeniu Bożym odgrywa Jezus, oraz potrzebę zostania jego ochrzczonym uczniem. Gdy zobaczył zbiornik wodny, zapytał Filipa: „Cóż stoi na przeszkodzie, bym został ochrzczony?” Oczywiście sytuacja tego dostojnika była wyjątkowa. Już wierzył on w Jehowę i oddawał Mu cześć jako prozelita. Prawdopodobnie nie miałby szybko następnej sposobności do przyjęcia chrztu. A co ważniejsze, rozumiał wymagania Boże i pragnął się do nich całkowicie dostosować.  Filip z radością zgodził się go ochrzcić, po czym Etiopczyk ‛uradowany pojechał dalej swoją drogą’. Po powrocie do ojczyzny niewątpliwie był entuzjastycznym głosicielem dobrej nowiny (Dzieje 8:36-39).

⁴ Decyzji o oddaniu się Bogu i chrzcie nie należy traktować lekko ani podejmować pochopnie, ale przykład etiopskiego dostojnika pokazuje, że niektórzy bywali ochrzczeni wkrótce po usłyszeniu prawdy biblijnej. * Warto więc rozważyć następujące pytania: Co powinno poprzedzać ten krok? Jakie znaczenie może przy tym mieć wiek kandydata? Jakie należy zrobić wcześniej postępy duchowe? A przede wszystkim, dlaczego Jehowa wymaga, by Jego słudzy się chrzcili?

Uroczyste zobowiązanie

5, 6. (a) Jak w przeszłości lud Jehowy reagował na Jego miłość? (b) Jaką więzią z Bogiem możemy się cieszyć po chrzcie?

⁵ Po wyzwoleniu Izraelitów z Egiptu Jehowa obiecał, że uczyni z nich „szczególną własność” i „naród święty” oraz że będzie ich miłował i ochraniał. Aby jednak tego dostąpić, musieli odpowiednio zareagować na Jego miłość. I rzeczywiście tak zrobili — zgodzili się ‛czynić wszystko, co rzekł Jehowa’, a także zawrzeć z Nim przymierze (Wyjścia 19:4-9). W I wieku n.e. Jezus polecił swym naśladowcom wyszukiwać uczniów z ludzi ze wszystkich narodów oraz chrzcić tych, którzy przyjmowali jego nauki. Aby cieszyć się bliską więzią z Bogiem, należało uwierzyć w Jezusa Chrystusa, a następnie dać się ochrzcić (Mateusza 28:19, 20; Dzieje 2:38, 41).

⁶ Te relacje biblijne potwierdzają, że Jehowa błogosławi tym, którzy uroczyście przyrzekają Mu służyć i później wywiązują się z danego słowa. Dla chrześcijan oddanie się Bogu i chrzest to kroki niezbędne do zapewnienia sobie Jego przychylności. Jesteśmy zdecydowani chodzić drogami Jehowy i zabiegać o Jego kierownictwo (Psalm 48:14). A On niejako chwyta nas za rękę i prowadzi właściwą drogą (Psalm 73:23; Izajasza 30:21; 41:10, 13).

7. Dlaczego oddanie się Bogu i chrzest to sprawa osobista?

⁷ Do poczynienia wspomnianych kroków musi nas pobudzać miłość do Jehowy i pragnienie służenia Mu. Nikt nie powinien zgłaszać się do chrztu tylko dlatego, że zdaniem innych studiuje Biblię już wystarczająco długo albo dlatego, że robią to jego przyjaciele. Oczywiście rodzice oraz inni dojrzali chrześcijanie mogą zachęcać taką osobę do przemyślenia kwestii oddania się Bogu i chrztu. W dniu Pięćdziesiątnicy apostoł Piotr nawoływał swych słuchaczy, by ‛dali się ochrzcić’ (Dzieje 2:38). Niemniej oddanie się Bogu na spełnianie Jego woli jest sprawą osobistą i nikt nie może podjąć tej decyzji za nas. Każdy powinien to uczynić samodzielnie (Psalm 40:8).

Odpowiednie przygotowanie się do chrztu

8, 9. (a) Dlaczego w świetle Pisma Świętego nie należy chrzcić niemowląt? (b) Jakie postępy duchowe powinien zrobić przed chrztem młody człowiek?

⁸ Czy dzieci mogą podjąć dojrzałą decyzję o oddaniu się Bogu? Pismo Święte nie ustala konkretnej granicy wieku dla kandydatów do chrztu. Ale niemowlęta z pewnością nie są w stanie okazać wiary w Boga ani Mu się oddać (Dzieje 8:12). Historyk August Neander napisał o chrześcijanach z I wieku n.e.: „Początkowo chrztu udzielano tylko dorosłym, ponieważ ludzie uważali zwykle, że chrzest musi iść w parze z wiarą” (Allgemeine Geschichte der christlichen Religion und Kirche).

 ⁹ Niektóre dzieci wcześniej niż inne zaczynają rozumieć sprawy duchowe. Zanim jednak młody człowiek zostanie ochrzczony, musi podobnie jak dorosły nawiązać osobistą więź z Jehową, poznać podstawowe nauki biblijne oraz dobrze zrozumieć, co oznacza oddanie się Bogu.

10. Jakie kroki muszą poprzedzić oddanie się Bogu i chrzest?

¹⁰ Jezus polecił swym naśladowcom uczyć drugich wszystkiego, co im nakazał (Mateusza 28:20). A zatem nowy uczeń musi przede wszystkim dokładnie poznać prawdę biblijną, dzięki czemu zrodzi się w nim wiara w Jehowę i Jego Słowo (Rzymian 10:17; 1 Tymoteusza 2:4; Hebrajczyków 11:6). Gdy prawda poruszy jego serce, skłoni go do okazania skruchy i porzucenia dotychczasowego stylu życia (Dzieje 3:19). W końcu ktoś taki postanawia oddać się Jehowie i zgodnie z poleceniem Jezusa przyjąć chrzest.

11. Dlaczego należy regularnie uczestniczyć w dziele głoszenia jeszcze przed chrztem?

¹¹ Innym ważnym krokiem poprzedzającym chrzest jest udział w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie. To najważniejsze zadanie, jakie Jehowa wyznaczył swym sługom żyjącym w dniach ostatnich (Mateusza 24:14). Nieochrzczeni głosiciele mogą czerpać radość z mówienia o swej wierze innym. Przygotowują się w ten sposób do regularnego i gorliwego pełnienia tej służby po chrzcie (Rzymian 10:9, 10, 14, 15).

Czy coś powstrzymuje cię od chrztu?

12. Co może powstrzymywać niektóre osoby od chrztu?

¹² Niektórzy wzbraniają się przed tą decyzją, ponieważ obawiają się związanej z nią odpowiedzialności. Zdają sobie sprawę, że chcąc się dostosować do zasad Jehowy, musieliby dokonać w życiu znaczących zmian. Inni obawiają się, że po chrzcie trudno im będzie sprostać wymaganiom stawianym przez Boga. Ten i ów może nawet sobie myśleć: „Kto wie, czy nie zrobię kiedyś czegoś złego, za co będę musiał zostać wykluczony ze zboru”.

13. Co w czasach Jezusa powstrzymywało niektórych ludzi od pójścia w jego ślady?

¹³ Za dni Jezusa niektórzy nie zostali jego uczniami, bo pozwolili, by na przeszkodzie stanęły im sprawy osobiste lub więzy rodzinne. Pewien uczony w Piśmie zadeklarował chęć pójścia za Jezusem, dokądkolwiek on się uda. Ale Chrystus uprzedził go, iż często nie ma nawet gdzie przenocować. Kiedy zachęcał innego słuchacza, by został jego naśladowcą, ten odparł, że najpierw musi ‛pogrzebać ojca’. Być może zamiast od razu pójść za Jezusem, wolał pozostać w domu aż do śmierci ojca. Z kolei trzeci mężczyzna zastrzegł, że zanim przyłączy się do Jezusa, chciałby ‛pożegnać się z domownikami’. Postawę tych ludzi Jezus nazwał ‛oglądaniem się wstecz’. Wynika stąd, że jeśli ktoś bardzo chce, to zawsze znajdzie wymówkę, by uchylić się od chrześcijańskich powinności (Łukasza 9:57-62).

14. (a) Jak zareagowali Piotr, Andrzej, Jakub i Jan, gdy Jezus wezwał ich, by zostali rybakami ludzi? (b) Dlaczego nie powinniśmy zwlekać z wzięciem na siebie jarzma Jezusa?

¹⁴ Jakże inny przykład dali Piotr, Andrzej,  Jakub i Jan! Kiedy Jezus zaprosił ich, by się do niego przyłączyli i zostali rybakami ludzi, „od razu porzucili sieci i poszli za nim” (Mateusza 4:19-22). Nie ociągali się z decyzją, dzięki czemu przekonali się o prawdziwości jego późniejszych słów: „Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu, a znajdziecie pokrzepienie dla dusz waszych. Albowiem moje jarzmo jest miłe, a moje brzemię lekkie” (Mateusza 11:29, 30). W chwili chrztu rzeczywiście bierzemy na siebie jarzmo odpowiedzialności, ale Jezus zapewnia nas, że jest ono miłe i lekkie i że przyniesie nam prawdziwe orzeźwienie.

15. Jak przykład Mojżesza i Jeremiasza pokazuje, że możemy polegać na wsparciu od Jehowy?

¹⁵ Lęk przed niedopisaniem to oczywiście całkiem naturalne uczucie. Mojżesz i Jeremiasz początkowo obawiali się podjąć zadań zleconych im przez Jehowę (Wyjścia 3:11; Jeremiasza 1:6). Jak Bóg dodał im śmiałości? Mojżeszowi powiedział: „Okażę, że jestem z tobą”, a Jeremiasza zapewnił: „Jestem z tobą, by cię wyzwolić” (Wyjścia 3:12; Jeremiasza 1:8). My też możemy liczyć na Jego wsparcie. Miłość i zaufanie do Boga pomogą nam przezwyciężyć wątpliwości, czy zdołamy żyć zgodnie ze swym oddaniem. Apostoł Jan napisał: „W miłości nie ma bojaźni, lecz doskonała miłość precz odrzuca bojaźń” (1 Jana 4:18). Mały chłopiec może się bać, gdy musi iść sam, ale gdy tylko uchwyci się ręki ojca, strach znika. Jeżeli z całego serca ufamy Jehowie i chcemy z Nim chodzić, On obiecuje ‛wyprostować nasze ścieżki’ (Przysłów 3:5, 6).

Szczególnie uroczyste wydarzenie

16. Dlaczego chrzest polega na całkowitym zanurzeniu w wodzie?

¹⁶ Chrzest zazwyczaj jest poprzedzony okolicznościowym przemówieniem biblijnym. Pod koniec wykładu mówca prosi kandydatów o ‛publiczne wyznanie swej wiary’ przez udzielenie odpowiedzi na dwa pytania (Rzymian 10:10; zobacz ramkę na stronie 22). Następnie kandydaci zostają zanurzeni w wodzie, zgodnie z przykładem samego Jezusa. Biblia informuje, że po chrzcie Jezus „wyszedł z wody” (Mateusza 3:16; Marka 1:10). Wyraźnie z tego wynika że został w niej przez Jana Chrzciciela całkowicie zanurzony. * Takie całkowite zanurzenie trafnie  symbolizuje wielką zmianę, jakiej dokonujemy w życiu — niejako umieramy dla poprzedniego stylu życia i zaczynamy nowe życie w służbie dla Boga.

17. Jak kandydaci do chrztu oraz obserwatorzy mogą się przyczynić do podkreślenia wagi tego wydarzenia?

¹⁷ Chrzest jest wydarzeniem poważnym, ale i radosnym. Biblia wskazuje, że gdy Jan zanurzał Jezusa w Jordanie, Syn Boży się modlił (Łukasza 3:21, 22). Zgodnie z tym przykładem kandydaci do chrztu też powinni zachowywać w tej szczególnej chwili należytą powagę. A skoro Biblia zachęca do ubierania się na co dzień w sposób nacechowany skromnością, o ileż bardziej jest to stosowne w dniu chrztu! (1 Tymoteusza 2:9). Również obserwatorzy mogą okazać należyty szacunek, gdy uważnie słuchają przemówienia do chrztu oraz przyglądają się temu wydarzeniu, zachowując porządek (1 Koryntian 14:40).

Błogosławieństwa, których zaznają ochrzczeni uczniowie

18, 19. Jakie przywileje i błogosławieństwa stają się możliwe dzięki chrztowi?

¹⁸ Po oddaniu się Bogu i chrzcie zostajemy członkami wyjątkowej rodziny. Po pierwsze, Jehowa staje się naszym Ojcem i Przyjacielem. Wcześniej byliśmy od Niego oddaleni, ale odtąd jesteśmy z Nim pojednani (2 Koryntian 5:19; Kolosan 1:20). Dzięki ofierze Chrystusa zbliżyliśmy się do Boga, a On zbliżył się do nas (Jakuba 4:8). Prorok Malachiasz napisał, że Jehowa obserwuje i słucha tych, którzy używają Jego imienia i je noszą, oraz zapisuje ich imiona w „księdze pamięci”. Bóg oświadcza: „Na pewno staną się moimi (...). I okażę im współczucie, jak człowiek okazuje współczucie swemu synowi, który mu służy” (Malachiasza 3:16-18).

¹⁹ Po drugie, chrzest umożliwia nam wejście w skład ogólnoświatowej społeczności braterskiej. Kiedy apostoł Piotr zapytał Jezusa, czego mogą się spodziewać jego naśladowcy za to, że zdobywają się na różne wyrzeczenia, usłyszał następującą obietnicę: „Każdy, kto opuścił domy lub braci, lub siostry, lub ojca, lub matkę, lub dzieci, lub pola ze względu na moje imię, otrzyma wielokrotnie więcej i odziedziczy życie wieczne” (Mateusza 19:29). Po latach Piotr pisał o ‛całej społeczności braci na świecie’. Apostoł osobiście zaznał wsparcia od życzliwych współwyznawców i my też możemy na to liczyć (1 Piotra 2:17; 5:9).

20. Jakie wspaniałe widoki otwiera przed nami chrzest?

²⁰ Ponadto Jezus zaznaczył, że jego naśladowcy ‛odziedziczą życie wieczne’. Oddanie się Bogu i chrzest dają nam możliwość ‛mocnego uchwycenia się rzeczywistego życia’ — życia wiecznego w Bożym nowym świecie (1 Tymoteusza 6:19). Czy moglibyśmy gdzieś znaleźć lepszą perspektywę dla siebie i swoich rodzin? Ta cudowna nadzieja pomoże nam „chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze” (Micheasza 4:5).

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jak i dlaczego powinniśmy zareagować na miłość Jehowy?

• Jakie postępy duchowe muszą poprzedzać chrzest?

• Dlaczego nie powinniśmy pozwalać, by obawa przed niedopisaniem lub przed wzięciem na siebie odpowiedzialności powstrzymywała nas od chrztu?

• Jakich wyjątkowych błogosławieństw zaznają ochrzczeni uczniowie Jezusa Chrystusa?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 26]

„Cóż stoi na przeszkodzie, bym został ochrzczony?”

[Ilustracje na stronie 29]

Chrzest jest wydarzeniem poważnym, ale i radosnym