„Niech wasze ręce będą silne”
„Niech wasze ręce będą silne — wy, którzy w tych dniach słyszycie te słowa z ust proroków” (ZACHARIASZA 8:9).
1, 2. Dlaczego księgi Aggeusza i Zachariasza zasługują na naszą uwagę?
PROROCTWA Aggeusza i Zachariasza powstały jakieś 2500 lat temu, ale zawierają wiele cennych lekcji. Mają nie tylko wartość historyczną — należą do zbioru ksiąg, które ‛niegdyś napisano dla naszego pouczenia’ (Rzymian 15:4). Wskazują między innymi na wydarzenia rozgrywające się od czasu, gdy w roku 1914 zostało ustanowione niebiańskie Królestwo.
2 Apostoł Paweł, nawiązując do przeżyć i sytuacji starożytnego ludu Bożego, oznajmił: „A to wszystko spotkało ich jako przykład i zostało zapisane dla ostrzeżenia nas, na których przyszły końce systemów rzeczy” (1 Koryntian 10:11). Jaką więc wartość w naszych czasach mają prorocze zapowiedzi z ksiąg Aggeusza i Zachariasza?
3. Na czym skupili się Aggeusz i Zachariasz?
3 Jak wyjaśniono w poprzednim artykule, oba te proroctwa dotyczyły okresu, kiedy Żydzi wrócili z niewoli babilońskiej do kraju danego im przez Boga i mieli tam odbudować Jego świątynię. Właśnie na tym zadaniu skupili się ci dwaj prorocy. W roku 536 p.n.e. położono fundament świątyni. Niektórzy starsi wiekiem Żydzi wciąż jeszcze żyli przeszłością, jednak większość wydawała ‛okrzyki radości’. Ale w naszych czasach rozegrało się jeszcze donioślejsze wydarzenie. Jakie? (Ezdrasza 3:3-13).
4. Co się wydarzyło po I wojnie światowej?
4 Wkrótce po I wojnie światowej pomazańcy Jehowy zostali wyzwoleni z niewoli Babilonu Wielkiego. Stanowiło to wyraźny dowód wsparcia Bożego. Nieco wcześniej wydawało się, że przywódcy religijni oraz ich polityczni sprzymierzeńcy położyli kres publicznemu głoszeniu i nauczaniu prowadzonemu przez Badaczy Pisma Świętego (Ezdrasza 4:8, 13, 21-24). Ale Jehowa usunął przeszkody utrudniające dzieło głoszenia o Królestwie i pozyskiwania uczniów. Po roku 1919 działalność ta nabierała coraz większego rozmachu i nic nie mogło jej powstrzymać.
5, 6. Na jakie wydarzenie kieruje uwagę Zachariasza 4:7?
5 Możemy być pewni, że Jehowa nadal będzie pomagał swoim posłusznym sługom prowadzić dzieło głoszenia i nauczania. W Księdze Zachariasza 4:7 czytamy: „On przyniesie kamień szczytowy. Będą w związku z nim wznoszone okrzyki: ‚Jaki piękny! Jaki piękny!’” Na co wskazują te słowa w odniesieniu do naszych czasów?
6 W Księdze Zachariasza 4:7 zapowiedziano całkowite odrodzenie religii prawdziwej na ziemskim dziedzińcu duchowej świątyni Bożej. Umożliwia ona ludziom przystępowanie do Jehowy i oddawanie Mu czci na podstawie przebłagalnej ofiary złożonej przez Chrystusa Jezusa. Chociaż ta wielka świątynia duchowa istnieje już od I wieku n.e., czyste wielbienie na jej ziemskim dziedzińcu dopiero będzie ostatecznie doprowadzone do należytego stanu. Już teraz oddają tam Bogu cześć miliony ludzi. Razem z milionami zmartwychwstałych osiągną oni doskonałość podczas Tysiącletniego Panowania Jezusa Chrystusa. Gdy ten okres dobiegnie końca, na oczyszczonej ziemi pozostaną wyłącznie czciciele prawdziwego Boga.
7. Jaką rolę odgrywa Jezus w ostatecznym odrodzeniu czystego wielbienia i dlaczego jest to dla nas zachętą?
7 Odbudowę starożytnej świątyni ukończono w roku 515 p.n.e., do czego przyczynili się namiestnik Zerubbabel oraz arcykapłan Jozue. W Księdze Zachariasza 6:12, 13 przepowiedziano podobną rolę Jezusa w ostatecznym odrodzeniu na ziemi prawdziwego wielbienia. Czytamy tam: „Tak rzekł Jehowa Zastępów: ‚Oto mąż, który ma na imię Latorośl. I wyrośnie ze swego miejsca, i zbuduje świątynię Jehowy. On to (...) będzie nosił dostojeństwo; a zasiadłszy, będzie sprawował władzę na swym tronie i zostanie kapłanem na swym tronie’”. Skoro dzieło Królestwa, prowadzone w duchowej świątyni, wspiera z nieba sam Jezus, Latorośl z dynastii Dawida — to któż może je powstrzymać? Absolutnie nikt! Pamiętając o tym, śmiało kontynuujmy działalność kaznodziejską i nie pozwólmy, by naszą uwagę rozproszyły codzienne troski.
Co jest najważniejsze?
8. Dlaczego musimy przyznawać służbie w duchowej świątyni pierwsze miejsce w naszym życiu?
8 Chcąc się cieszyć wsparciem i błogosławieństwem Jehowy, musimy przyznawać służbie w duchowej świątyni pierwsze miejsce w swym życiu. W przeciwieństwie do Żydów, którzy mówili: „Nie nadszedł czas”, musimy stale pamiętać o tym, że żyjemy w „dniach ostatnich” (Aggeusza 1:2; 2 Tymoteusza 3:1). Jezus przepowiedział, że jego wierni naśladowcy będą głosić dobrą nowinę o Królestwie i pozyskiwać uczniów. Nigdy nie zaniedbujmy tej zaszczytnej służby. Dzieło głoszenia i nauczania, powstrzymane chwilowo przez świat, lecz wznowione w roku 1919, jeszcze trwa. Ale z całą pewnością zostanie w pełni wykonane!
9, 10. Od czego zależy błogosławieństwo Jehowy i czego to od nas wymaga?
9 Jehowa będzie nam błogosławił w takiej mierze, w jakiej się przykładamy do tej służby — jako jednostki i jako społeczność. Zapoznajmy się z Jego pokrzepiającą obietnicą. Kiedy Żydzi wznowili czyste wielbienie i na dobre zajęli się pracami przy fundamentach świątyni, Jehowa powiedział: „Od tego dnia będę udzielał błogosławieństwa” (Aggeusza 2:19). Pragnął znów darzyć ich pełnym uznaniem. A jak miały wyglądać te błogosławieństwa? „Będzie bowiem nasienie pokoju; winorośl wyda swój owoc i ziemia wyda swój plon, a niebiosa dadzą swą rosę; i z całą pewnością sprawię, że pozostali z tego ludu odziedziczą to wszystko” (Zachariasza 8:9-13).
10 Jak widać, Jehowa przyrzekł Żydom błogosławieństwa duchowe i materialne. Takie same błogosławieństwa staną się też naszym udziałem, jeśli będziemy pilnie i z radosnym sercem wykonywać zlecone nam zadanie. Jehowa zapewni naszej społeczności pokój, bezpieczeństwo, pomyślność i duchowy rozwój. Wiemy jednak, że zaznawanie tych dobrodziejstw zależy od tego, czy służbę w duchowej świątyni pełnimy w sposób zgodny z Jego wolą.
11. Jak możemy analizować samych siebie?
11 Koniecznie więc powinniśmy ‛rozważyć w sercu swe drogi’ (Aggeusza 1:5, 7). Poświęćmy czas na przemyślenie swej hierarchii wartości. Błogosławieństwo Jehowy jest uzależnione od tego, w jakiej mierze wywyższamy Jego imię i angażujemy się w służbę w Jego duchowej świątyni. Niech każdy z nas zada sobie pytania: „Czy mój system wartości nie uległ zmianie? Czy zaraz po chrzcie nie przejawiałem więcej zapału dla Jehowy, Jego prawdy i dzieła niż obecnie? Czy pragnienie prowadzenia wygodnego życia nie wpływa na to, ile uwagi poświęcam Jehowie i Jego Królestwu? Czy strach przed człowiekiem — obawa przed tym, co pomyślą inni — nie powstrzymuje mnie przed działaniem?” (Objawienie 2:2-4).
12. Jaką sytuację wśród Żydów opisano w Aggeusza 1:6, 9?
12 Gdybyśmy przestali wysławiać imię Jehowy, On przestałby nam błogosławić, a tego nikt z nas na pewno by nie chciał. Warto przypomnieć, że po powrocie z niewoli Żydzi początkowo zajęli się odbudową świątyni, potem jednak zaczęli się ‛krzątać, każdy wokół swojego domu’ — jak czytamy w Księdze Aggeusza 1:9. Bez reszty pochłonęły ich własne sprawy. Mimo to ‛zbierali niewiele’, nie mogli się do syta najeść ani napić i brakowało im ciepłej odzieży (Aggeusza 1:6). Jehowa przestał im błogosławić. Czy możemy się z tego czegoś nauczyć?
13, 14. Jaką naukę możemy wyciągnąć z Aggeusza 1:6, 9 i dlaczego jest to konieczne?
13 Czy zgodzisz się z tym, że jeśli dalej chcemy się cieszyć uznaniem Bożym, to nie możemy się skupiać na własnych sprawach kosztem wielbienia Jehowy? Naszą uwagę mogłoby rozpraszać zarabianie pieniędzy, dążenie do szybkiego zbicia majątku, ambitne i czasochłonne zdobywanie wykształcenia z myślą o zrobieniu świeckiej kariery lub rozwijanie swych talentów.
14 Tego rodzaju zajęcia nie muszą same w sobie być czymś grzesznym, ale można je zaliczyć do „martwych uczynków”, gdyż nie pomogą nam zabiegać o życie wieczne (Hebrajczyków 9:14). Dlaczego? Są one martwe pod względem duchowym, daremne i bezowocne. Kto jest nimi pochłonięty, temu grozi duchowa śmierć. Przytrafiło się to niektórym pomazańcom w czasach apostołów (Filipian 3:17-19). Zdarza się również w dobie obecnej. Być może znasz kogoś, kto stopniowo zaczął zaniedbywać chrześcijańskie obowiązki i odsunął się od zboru, a teraz nie chce wznowić służby dla Jehowy. Mamy nadzieję, że takie osoby kiedyś powrócą do Boga, ale fakt pozostaje faktem — zabieganie o „martwe uczynki” może doprowadzić do utraty Jego łaski i błogosławieństwa. Uczynki takie przynoszą opłakane skutki: ograbiają z radości i pokoju, owoców ducha Bożego. A jakże wielką stratą byłoby pozbawienie się kontaktu ze społecznością braci! (Galatów 1:6; 5:7, 13, 22-24).
15. Jak wypowiedź z Aggeusza 2:14 pokazuje, że wielbienie Jehowy jest sprawą poważną?
15 O tym, że jest to poważna sprawa, świadczy wypowiedź z Księgi Aggeusza 2:14, gdzie Jehowa wyjawił, jak się zapatruje na Żydów, którzy zaniedbywali Jego dom, a upiększali własne domy — w sensie dosłownym lub przenośnym. Czytamy tam: „Taki jest ten lud i taki jest ten naród przed moim obliczem — brzmi wypowiedź Jehowy — i takie jest całe dzieło ich rąk i wszystko, co tam składają. Jest nieczyste”. Wszelkie ofiary składane przez nieszczerych Żydów na tymczasowym ołtarzu w Jerozolimie były nie do przyjęcia, dopóki zaniedbywali oni prawdziwe wielbienie (Ezdrasza 3:3).
Gwarancja wsparcia
16. O czym upewniły Żydów wizje, które otrzymał Zachariasz?
16 Zachariasz otrzymał osiem wizji, które upewniły posłusznych Żydów pracujących przy odbudowie świątyni Bożej, że mogą liczyć na wsparcie Jehowy. Pierwsza wizja stanowiła gwarancję, że jeśli będą kontynuować zleconą im pracę, to ukończą budowę świątyni, a Jerozolimie i Judzie będzie się dobrze powodziło (Zachariasza 1:8-17). Druga zapowiadała usunięcie wszystkich rządów sprzeciwiających się religii prawdziwej (Zachariasza 1:18-21). W kolejnych wizjach Bóg zaręczył, że będzie ochraniał budowniczych, że do Jego ukończonej świątyni napłyną ludzie z wielu narodów, że zaprowadzi prawdziwy pokój i bezpieczeństwo, że usunie niepokonane na pozór przeszkody, że wykorzeni zło oraz że zapewni swym sługom nadzór i ochronę aniołów (Zachariasza 2:5, 11; 3:10; 4:7; 5:6-11; 6:1-8). Nic więc dziwnego, iż mając taką rękojmię ze strony Boga, posłuszni Żydzi dokonali zmian w swym życiu i skupili się na wykonaniu dzieła, dla którego wyzwolił ich z Babilonu.
17. Co powinniśmy przemyśleć, mając daną przez Boga rękojmię?
17 My również mamy rękojmię, że religia prawdziwa ostatecznie zatryumfuje. Powinno nas to pobudzić do wytężania sił w służbie i do poważnego przemyślenia swego stosunku do domu wielbienia Jehowy. Warto się zastanowić: „Czy swoimi celami i stylem życia daję dowód głębokiego przekonania, iż teraz jest pora na głoszenie dobrej nowiny o Królestwie i pozyskiwanie uczniów? Czy poświęcam dostatecznie dużo czasu na studiowanie proroczego Słowa Bożego, czy nim żyję i czy rozmawiam o nim ze współwyznawcami oraz z innymi ludźmi?”
18. Co przyniesie przyszłość, zgodnie z 14 rozdziałem proroctwa Zachariasza?
18 Zachariasz wskazał też na zagładę Babilonu Wielkiego i mającą potem wybuchnąć wojnę Armagedonu: „Nastanie jeden dzień, znany jako należący do Jehowy. Nie będzie to dzień ani nie będzie to noc; a wieczorem zrobi się jasno”. Dzień Jehowy okaże się dla Jego ziemskich wrogów naprawdę mroczny! Ale wierni czciciele Boga będą się niezmiennie cieszyć Jego światłem i łaską. Zachariasz opisał również, jak w nowym świecie wszystko będzie obwieszczać świętość Jehowy. Na ziemi pozostanie tylko jedna religia — prawdziwa forma wielbienia Boga, praktykowana w Jego wielkiej duchowej świątyni (Zachariasza 14:7, 16-19). Cóż za wspaniała obietnica! Zobaczymy, jak się spełniają proroctwa i jak zostanie wykazana słuszność zwierzchnictwa Jehowy. Będzie to jedyny i niepowtarzalny ‛dzień należący do Jehowy’.
Wiecznotrwałe błogosławieństwa
19, 20. Jakie zachęcające obietnice zapisano w Zachariasza 14:8, 9?
19 Po tych zdumiewających wydarzeniach Szatan wraz z demonami zostaną uwięzieni w otchłani, symbolizującej stan nieaktywności (Objawienie 20:1-3, 7). Nastanie wtedy Tysiącletnie Panowanie Chrystusa, które przyniesie ludzkości przeobfite błogosławieństwa. W Księdze Zachariasza 14:8, 9 czytamy: „W owym dniu dojdzie do tego, że z Jerozolimy popłyną żywe wody — połowa ku morzu wschodniemu i połowa ku morzu zachodniemu. Będzie tak latem i zimą. A Jehowa zostanie królem nad całą ziemią. W owym dniu Jehowa będzie jeden i jego imię jedno”.
20 „Żywe wody” albo „rzeka wody życia” to symbol środków umożliwiających osiągnięcie życia wiecznego. Będą one nieprzerwanie udostępniane przez Jehowę za pośrednictwem mesjańskiego Królestwa (Objawienie 22:1, 2). Skorzysta z nich wielka rzesza czcicieli Jehowy ocalonych z Armagedonu, którzy zostaną uwolnieni od przekleństwa śmierci adamowej. Dobrodziejstwa te staną się także udziałem umarłych, którzy powrócą do życia. W ten sposób rozpocznie się nowy etap rządów Jehowy nad ziemią. Wszyscy jej mieszkańcy uznają Go za Pana Wszechświata i za jedynego Boga godnego czci.
21. Na co powinniśmy być zdecydowani?
21 Proroctwa przekazane przez Aggeusza i Zachariasza, z których spora część już się spełniła, są dla nas mocnym bodźcem do kontynuowania zleconej nam przez Jehowę działalności na ziemskim dziedzińcu Jego duchowej świątyni. Ale dopóki na całej naszej planecie nie zostanie ostatecznie odrodzone czyste wielbienie Boga, stale stawiajmy na pierwszym miejscu sprawy Królestwa. Dawajmy posłuch zachęcie z Księgi Zachariasza 8:9: „Niech wasze ręce będą silne — wy, którzy w tych dniach słyszycie te słowa z ust proroków”.
Czy sobie przypominasz?
• Z jakiego względu proroctwa Aggeusza i Zachariasza są ważne również dla dzisiejszych chrześcijan?
• Czego księgi Aggeusza i Zachariasza uczą nas o hierarchii wartości?
• Dlaczego zapoznanie się z proroctwami Aggeusza i Zachariasza umacnia naszą nadzieję na przyszłość?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 26]
Aggeusz i Zachariasz zachęcali Żydów do wytężania się w pracy i zabiegania o błogosławieństwo
[Ilustracje na stronie 27]
Czy nie ‛krzątasz się wokół swojego domu’?
[Ilustracja na stronie 28]
Jehowa obiecał błogosławieństwo i dotrzymał słowa