Skoro żniwa oficjalnie rozpoczynały się w czasie, gdy wszyscy mężczyźni izraelscy uczestniczyli w Święcie Przaśników, to kto ścinał pierwociny jęczmienia, które przynoszono do sanktuarium?

Prawo Mojżeszowe nakazywało Izraelitom: „Trzy razy w roku każdy mężczyzna ma się ukazać przed obliczem Jehowy, twego Boga, w miejscu, które on wybierze: podczas Święta Przaśników i podczas Święta Tygodni, i podczas Święta Szałasów” (Powtórzonego Prawa 16:16). Od czasów króla Salomona miejscem wybranym przez Boga była świątynia w Jerozolimie.

Święto Przaśników, pierwsze w kolejności, odbywało się wczesną wiosną. Rozpoczynało się nazajutrz po Passze (obchodzonej 14 Nisan) i trwało siedem dni do 21 Nisan. Drugiego dnia święta, 16 Nisan, rozpoczynano pierwsze zbiory w roku liczonym według kalendarza religijnego. Tego dnia arcykapłan w sanktuarium ‛kołysał przed Jehową snopem pierwocin’ z plonów jęczmienia (Kapłańska 23:5-12). Ale kto ścinał jęczmień na ten dar ofiarny, skoro wszyscy mężczyźni mieli być obecni na święcie?

Przykazanie dotyczące ofiarowywania Jehowie pierwocin żniwa podczas Święta Przaśników zostało dane całemu narodowi. Nie wymagało ono, żeby każdy Izraelita zaczął zbiory i przyniósł własne pierwociny do sanktuarium. Miał to zrobić naród za pośrednictwem swych przedstawicieli. Dlatego wystarczyło, by kilku mężczyzn poszło na pobliskie pole jęczmienia i ścięło odpowiednią ilość zboża. W dziele Encyclopaedia Judaica napisano na ten temat: „Jeżeli jęczmień już dojrzał, koszono go w pobliżu Jerozolimy; w przeciwnym wypadku był sprowadzany z dalszych rejonów Izraela. Zajmowało się tym trzech mężczyzn, każdy z własną kosą i koszem”. Następnie snop przynoszono do arcykapłana, a ten ofiarowywał go Jehowie.

Wymaganie co do składania pierwocin ze zbiorów dawało Izraelitom świetną sposobność do wyrażenia Bogu wdzięczności za to, że błogosławi ich ziemi i plonom (Powtórzonego Prawa 8:6-10). Co ważniejsze, ten dar ofiarny był „cieniem mających nadejść dóbr” (Hebrajczyków 10:1). Właśnie w dniu przedkładania Jehowie pierwocin żniwa — 16 Nisan 33 roku n.e. — został wskrzeszony Jezus Chrystus. Apostoł Paweł napisał o nim: „Chrystus jest wskrzeszony z martwych — pierwocina tych, którzy zapadli w sen śmierci. (...) Tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. Ale każdy we własnym szeregu: Chrystus jako pierwocina, potem ci, którzy należą do Chrystusa, podczas jego obecności” (1 Koryntian 15:20-23). Snop pierwocin, którym arcykapłan kołysał przed Jehową, wyobrażał zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa — pierwszego człowieka wskrzeszonego do życia wiecznego. W ten sposób Jezus utorował drogę do uwolnienia ludzkości z grzechu i śmierci.

[Prawa własności do ilustracji, strona 26]

© 2003 BiblePlaces.com