„Uzupełnijcie waszą wiarę (...) wytrwałością” (2 PIOTRA 1:5, 6).

1, 2. Czym jest wytrwałość i dlaczego chrześcijanie jej potrzebują?

WIELKI dzień Jehowy jest bardzo bliski (Joela 1:15; Sofoniasza 1:14). Jako chrześcijanie zdecydowani dochować lojalności Bogu, pilnie wyczekujemy czasu, gdy zostanie wykazana słuszność zwierzchnictwa Jehowy. Ale zanim to nastąpi, musimy z powodu swej wiary stawać w obliczu nienawiści, zniewag, prześladowań, a niekiedy nawet śmierci (Mateusza 5:10-12; 10:22; Objawienie 2:10). Nieodzowna jest nam wytrwałość, czyli umiejętność znoszenia przeciwności. Apostoł Piotr zachęca nas: „Uzupełnijcie waszą wiarę (...) wytrwałością” (2 Piotra 1:5, 6). Musimy ją przejawiać, ponieważ Jezus oświadczył: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13).

² Poza tym zmagamy się z chorobami, utratą bliskich oraz przeżywamy inne kłopoty. Szatan z pewnością bardzo by się ucieszył, gdybyśmy wyrzekli się wiary! (Łukasza 22:31, 32). Z pomocą Jehowy jesteśmy w stanie przetrwać rozmaite trudności (1 Piotra 5:6-11). Rozważmy przeżycia kilku osób świadczące o tym, że możemy wyczekiwać dnia Jehowy z wytrwałością i niesłabnącą wiarą.

Nie powstrzymuje ich choroba

3, 4. Podaj przykład ukazujący, że można wiernie służyć Jehowie mimo choroby.

³ Obecnie Bóg nie uzdrawia nas w cudowny sposób, lecz dodaje nam sił do znoszenia choroby (Psalm 41:1-3). Sharon opowiada: „Odkąd sięgam pamięcią, zawsze widzę siebie na wózku inwalidzkim. Wskutek porażenia mózgowego byłam od urodzenia pozbawiona radości, jakie niesie ze sobą dzieciństwo”. Dzięki zdobywaniu wiedzy o Jehowie i Jego obietnicach dotyczących doskonałego zdrowia Sharon zyskała nadzieję. Chociaż z trudem mówi i chodzi, służba kaznodziejska sprawia jej radość. Jakieś 15 lat temu powiedziała: „Przy życiu utrzymuje mnie zaufanie do Boga i więź z Nim, choć liczę się z tym, iż będę coraz bardziej podupadać na zdrowiu. Jakże jestem jednak szczęśliwa, że mogę przebywać wśród ludu Jehowy i korzystać z Jego niezawodnego wsparcia!”

⁴ Apostoł Paweł zachęcił chrześcijan w Tesalonice, by ‛pocieszali swą mową dusze przygnębione’ (1 Tesaloniczan 5:14). Przygnębienie może być  wynikiem bolesnego rozczarowania. W roku 1993 Sharon napisała: „Poczułam się bezgranicznie niedołężna (...). Trzy lata cierpiałam na silną depresję. (...) Pokrzepieniem i radą służyli mi (...) starsi zboru. (...) Na łamach Strażnicy Jehowa troskliwie dostarczył informacji o głębokiej depresji. On rzeczywiście opiekuje się swym ludem i rozumie nasze odczucia” (1 Piotra 5:6, 7). Sharon wciąż wiernie służy Jehowie, wyczekując Jego wielkiego dnia.

5. Jaki przykład dowodzi, że chrześcijanie mogą sobie radzić z silnym stresem?

⁵ Niektórzy chrześcijanie borykają się z silnym stresem z powodu dawnych przeżyć. Harley brał udział w ciężkich walkach podczas II wojny światowej i w związku z tym dręczyły go koszmary nocne. Krzyczał przez sen: „Uwaga! Kryć się!”, a po przebudzeniu był cały zlany potem. Zaczął jednak prowadzić bogobojne życie i z czasem te przerażające sny straciły na intensywności.

6. Jak pewien chrześcijanin radził sobie z problemami emocjonalnymi?

⁶ U innego chrześcijanina zdiagnozowano psychozę maniakalno-depresyjną. Bardzo trudno mu było głosić od domu do domu. Mimo to się nie poddawał, bo wiedział, że od tej działalności zależy życie nie tylko jego, ale i tych, którzy pozytywnie na nią reagują (1 Tymoteusza 4:16). Czasami nie miał odwagi nacisnąć dzwonka, lecz nie rezygnował. Opowiada: „Po chwili panowałem nad emocjami na tyle, że mogłem podejść do następnych drzwi i znowu spróbować. Uczestniczenie w głoszeniu pomagało mi cieszyć się w miarę dobrym zdrowiem duchowym”. Sporym wyzwaniem dla tego brata okazało się również uczęszczanie na zebrania. Był jednak przekonany o wartości przebywania w zdrowym duchowo towarzystwie i starał się z tego korzystać (Hebrajczyków 10:24, 25).

7. Jak osoby bojące się przemawiać publicznie lub przychodzić na zebrania okazują wytrwałość?

⁷ Jeszcze inni chrześcijanie cierpią na różne fobie, czyli nasilone stany lękowe związane z określonymi sytuacjami bądź przedmiotami. Niektórzy boją się przemawiać publicznie lub nawet przychodzić na zebrania. Wyobraź sobie, jak trudno im wypowiadać się w większym gronie albo przedstawić zadanie w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej! Niemniej okazują wytrwałość, a my bardzo cenimy ich obecność i zaangażowanie.

8. Co szczególnie pomaga radzić sobie z problemami emocjonalnymi?

⁸ Niekiedy problemy emocjonalne łatwiej znieść, gdy się więcej wypoczywa i śpi. Warto też skorzystać z pomocy medycznej. Szczególnie skuteczne jest jednak powierzanie się Bogu w modlitwie. W Psalmie 55:22 czytamy: „Zrzuć swe brzemię na Jehowę, a on cię wesprze. Nigdy nie pozwoli, by prawy się zachwiał”. Przede wszystkim więc „zaufaj Jehowie całym sercem” (Przysłów 3:5, 6).

Wytrwałość po stracie kogoś bliskiego

9-11. (a) Co pomoże nam przetrwać smutne chwile po śmierci kogoś bliskiego? (b) Jaką pomocą pod tym względem może być przykład Anny?

⁹ Gdy umierają nasi bliscy, odczuwamy głęboki smutek. Abraham opłakiwał śmierć ukochanej żony Sary (Rodzaju 23:2). Nawet doskonały człowiek Jezus „począł ronić łzy”, gdy zmarł jego przyjaciel Łazarz (Jana 11:35). A zatem to całkiem naturalne, że śmierć kogoś ukochanego nas przygnębia. Jednakże chrześcijanie wiedzą, iż nastąpi zmartwychwstanie (Dzieje 24:15). Dlatego ‛nie smucą się jak pozostali, którzy nie mają nadziei’ (1 Tesaloniczan 4:13).

¹⁰ Jak sobie radzić po stracie bliskiej osoby? Pomocny może się okazać pewien przykład. Gdy przyjaciel udaje się w podróż, zazwyczaj nie smucimy się bez końca, ponieważ spodziewamy się znowu go zobaczyć. Przyswojenie sobie podobnego poglądu na śmierć wiernego chrześcijanina może nam przynieść ulgę, bo wiemy, że dana osoba czeka na zmartwychwstanie (Kaznodziei 7:1).

¹¹ Łatwiej przetrwać stratę kogoś bliskiego, gdy się bezgranicznie polega na „Bogu wszelkiego  pocieszenia” (2 Koryntian 1:3, 4). Warto też wziąć pod rozwagę to, co robiła wspomniana w Biblii owdowiała Anna. W małżeństwie żyła tylko siedem lat. Mimo że liczyła sobie 84 lata, wciąż pełniła w świątyni świętą służbę dla Jehowy (Łukasza 2:36-38). Dzięki takiej postawie niewątpliwie łatwiej radziła sobie ze smutkiem i samotnością. Regularny udział w działalności chrześcijańskiej, między innymi w głoszeniu o Królestwie, również nam może pomóc w znoszeniu skutków utraty bliskiej osoby.

Radzenie sobie z różnymi przeciwnościami

12. Z jakimi trudnościami zmagają się niektórzy chrześcijanie?

¹² Niektórzy chrześcijanie muszą znosić trudności w życiu rodzinnym. Jakże rujnujące skutki pociąga za sobą na przykład niewierność współmałżonka! Zdarza się, że zdradzony partner z powodu doznanego szoku i żalu cierpi na bezsenność oraz miewa napady niepohamowanego płaczu. Wykonywanie prostych czynności bywa dla niego tak stresujące, że popełnia błędy lub ulega wypadkom. Ponadto traci apetyt i chudnie oraz może mieć zaburzenia emocjonalne. Niełatwo mu też uczestniczyć w działalności chrześcijańskiej. A jakże negatywny wpływ może to mieć na dzieci!

13, 14. (a) Jakie pokrzepienie możesz czerpać z okolicznościowej modlitwy Salomona? (b) Dlaczego powinniśmy się modlić o ducha świętego?

¹³ Gdy napotykamy takie trudności, potrzebną pomoc zapewnia nam Jehowa (Psalm 94:19). Bóg wysłuchuje swych sług, którzy się do niego modlą. Ukazuje to modlitwa Salomona z okazji oddania do użytku świątyni Jehowy. Prosił on Boga: „Wszelką modlitwę, wszelką prośbę o łaskę, którą by zanosił jakikolwiek człowiek albo cały twój lud, Izrael, jako że każdy z nich będzie znał plagę swego serca, i wyciągną dłonie ku temu domowi, ty racz wysłuchać z niebios, twego ustalonego miejsca zamieszkania, i przebacz, i działaj, i oddaj każdemu stosownie do wszystkich jego dróg, gdyż znasz jego serce (bo tylko ty dobrze znasz serce wszystkich synów ludzkich); aby się ciebie bali przez wszystkie dni swego życia na obliczu ziemi, którą dałeś naszym praojcom” (1 Królów 8:38-40).

 ¹⁴ Szczególnie pomocne okazuje się nieustanne proszenie o ducha świętego (Mateusza 7:7-11). Owocem tego ducha jest między innymi radość i pokój (Galatów 5:22, 23). Jakąż ulgę odczuwamy, gdy nasz Ojciec niebiański odpowiada na nasze modlitwy — miejsce smutku zajmuje radość, a miejsce udręki pokój!

15. Jakie wersety biblijne mogą nam pomóc rozproszyć niepokój?

¹⁵ Gdy zmagamy się z silnym stresem, możemy odczuwać pewien niepokój. Zdołamy jednak przynajmniej w części go rozproszyć, gdy będziemy pamiętać o słowach Jezusa: „Przestańcie się zamartwiać o swe dusze, jeśli chodzi o to, co będziecie jeść lub co będziecie pić, albo o swe ciała, jeśli chodzi o to, w co się będziecie ubierać. (...) Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego [Boga] prawości, a wszystkie te inne rzeczy będą wam dodane” (Mateusza 6:25, 33, 34). Apostoł Piotr zachęca nas, byśmy ‛przerzucili na Boga wszelką naszą troskę, gdyż on się o nas troszczy’ (1 Piotra 5:6, 7). Rzecz jasna należy starać się rozwiązać dany problem. Ale gdy już zrobimy, co w naszej mocy, to zamiast się zamartwiać, powinniśmy poruszać tę sprawę w modlitwie. Psalmista śpiewał: „Zdaj swą drogę na Jehowę i polegaj na nim, a on będzie działał” (Psalm 37:5).

16, 17. (a) Dlaczego nie jesteśmy całkowicie wolni od trosk? (b) Czego zaznamy, jeśli zastosujemy się do rady z Filipian 4:6, 7?

¹⁶ Paweł napisał: „O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie strzegł waszych serc i władz umysłowych przez Chrystusa Jezusa” (Filipian 4:6, 7). To zrozumiałe, że niedoskonali potomkowie Adama nie uwolnią się całkowicie od zmartwień (Rzymian 5:12). Hetyckie żony Ezawa ‛były źródłem goryczy ducha’ dla jego bogobojnych rodziców, Izaaka i Rebeki (Rodzaju 26:34, 35). Choroba przysparzała kłopotów takim chrześcijanom, jak Tymoteusz i Trofim (1 Tymoteusza 5:23; 2 Tymoteusza 4:20). Pawła nurtowała troska o współwyznawców (2 Koryntian 11:28). Niemniej osoby miłujące ‛Tego, który wysłuchuje modlitwę’, mogą zawsze liczyć na Jego pomoc (Psalm 65:2).

¹⁷ Wyczekując dnia Jehowy, korzystamy ze wsparcia i pociechy, które zapewnia „Bóg pokoju” (Filipian 4:9). Jehowa jest „miłosierny i łaskawy”, „dobry i gotów przebaczać”; On ‛pamięta, żeśmy prochem’ (Wyjścia 34:6; Psalm 86:5; 103:13, 14). A zatem ‛przedstawiajmy Bogu swoje gorące prośby’, bo dzięki temu zaznamy „pokoju Bożego” — spokoju przewyższającego wszelkie oczekiwania.

18. Jak w myśl Hioba 42:5 możemy ‛widzieć’ Boga?

¹⁸ Gdy nasze modlitwy są wysłuchiwane, nabieramy pewności, że z nami jest Bóg. Po przetrwaniu prób Hiob powiedział Jehowie: „Słyszałem o tobie pogłoski, ale teraz widzi cię moje własne oko” (Hioba 42:5). Gdy oczami wiary i zrozumienia patrzymy na poczynania Boga wobec nas i z wdzięcznością o nich rozmyślamy, ‛widzimy’ Go w nieznany nam wcześniej sposób. Przybliża nas to do Niego i zapewnia nam pokój umysłu i serca.

19. Co się stanie, jeśli ‛przerzucimy na Jehowę wszelką naszą troskę’?

¹⁹ Jeżeli ‛przerzucimy na Jehowę wszelką naszą troskę’, to mimo przeciwności zaznamy wewnętrznego spokoju, który będzie strzec naszych serc i władz umysłowych. Nasze symboliczne serce uwolni się od złych przeczuć i lęków, a umysł od rozterek i nadmiernego zatroskania.

20, 21. (a) Jak przykład Szczepana dowodzi, że w obliczu prześladowań można cieszyć się pokojem? (b) Podaj współczesny przykład znoszenia przeciwności ze spokojem.

²⁰ Taki spokój wewnętrzny podczas ciężkiej próby wiary przejawiał uczeń Szczepan. Zanim złożył ostatnie świadectwo, wszyscy członkowie Sanhedrynu „ujrzeli, że jego oblicze było jak oblicze anioła” (Dzieje 6:15). Jego twarz tchnęła spokojem niczym twarz anioła, posłańca Bożego. Gdy obnażył ciążącą na  sędziach winę za śmierć Jezusa, „poczuli się zranieni w serce i zaczęli zgrzytać na niego zębami”. Szczepan, „pełen ducha świętego, wpatrzył się w niebo i ujrzał chwałę Bożą oraz Jezusa stojącego po prawicy Boga”. Umocniony tą wizją, pozostał wierny aż do śmierci (Dzieje 7:52-60). Chociaż my nie otrzymujemy takich wizji, możemy w czasie prześladowań cieszyć się pokojem, którego udziela Bóg.

²¹ Rozważmy, co czuli pewni chrześcijanie, którzy w czasie II wojny światowej ponieśli śmierć z rąk hitlerowców. Jeden z tych braci, opisując przebieg rozprawy, napisał: „Wydali wyrok śmierci. Wysłuchałem tego, po czym w ostatnim słowie oświadczyłem: ‚Bądź wierny aż do śmierci’; dodałem jeszcze kilka innych słów naszego Pana i było po wszystkim. Ale mniejsza o to. Nie potraficie sobie wyobrazić, jaki spokój, jakie ukojenie teraz czuję!” Inny młody chrześcijanin skazany na śmierć przez ścięcie napisał w liście do rodziców: „Minęła już północ. Ciągle jeszcze mogę zmienić swoje postanowienie. Ale czy byłbym potem szczęśliwy na tym świecie, gdybym się zaparł swego Pana? Na pewno nie! A tak możecie być pewni, że opuszczam świat szczęśliwy i spokojny”. Nie ulega wątpliwości, że Jehowa wspiera swych lojalnych sług.

Możesz wytrwać!

22, 23. Czego możesz być pewien, gdy wytrwale oczekujesz dnia Jehowy?

²² Omówione tu problemy mogą nie dotyczyć cię osobiście. Ale bogobojny Hiob słusznie zauważył: „Człowiek narodzony z niewiasty żyje krótko i jest przesycony niepokojem” (Hioba 14:1). Może jako ojciec lub matka starasz się zapewnić dzieciom duchowe kierownictwo. Przechodzą w szkole różne próby, ale gdy zdecydowanie opowiadają się po stronie Jehowy i Jego prawych zasad, bardzo się radujesz. Być może napotykasz trudności i pokusy w pracy. Ale zdołasz przetrwać te i inne sytuacje, ponieważ Jehowa ‛codziennie nosi za ciebie ciężar’ (Psalm 68:19).

²³ Może uważasz się za zwykłego, przeciętnego człowieka, ale pamiętaj, że Jehowa nigdy nie zapomni o twojej pracy oraz o miłości, jaką okazujesz Jego świętemu imieniu (Hebrajczyków 6:10). Z pomocą Boga zdołasz przetrwać próby wiary. Spełniaj więc Jego wolę, uwzględniając ją w swoich modlitwach i planach. A wówczas możesz być pewien błogosławieństwa i wsparcia Bożego, wytrwale oczekując dnia Jehowy.

Jak byś odpowiedział?

• Dlaczego chrześcijanie muszą być wytrwali?

• Dzięki czemu łatwiej nam trwać w razie choroby lub straty kogoś bliskiego?

• Jak modlitwa pomaga znosić trudności?

• Dlaczego możemy wytrwale oczekiwać dnia Jehowy?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 29]

Dzięki poleganiu na Jehowie łatwiej jest przetrwać stratę kogoś bliskiego

[Ilustracja na stronie 31]

Żarliwe modlitwy pomagają znosić próby wiary