„Walczyłem w szlachetnej walce, bieg ukończyłem, wiarę zachowałem” (2 TYM. 4:7).

1, 2. Jakich zmian w życiu dokonał Saul z Tarsu i w jaką ważną działalność się zaangażował?

SAUL z Tarsu był człowiekiem inteligentnym i stanowczym. Niestety, ‛postępował zgodnie z pragnieniami swego ciała’ (Efez. 2:3). Później opisał siebie jako „bluźniercę i prześladowcę, i człowieka zuchwałego” (1 Tym. 1:13).

² Z czasem Saul dokonał radykalnych zmian w życiu. Porzucił dawne postępowanie i usilnie się starał ‛nie szukać własnej korzyści, lecz korzyści wielu’ (1 Kor. 10:33). Okazywał delikatność i tkliwe uczucie tym, którzy niegdyś padali ofiarą jego wrogości (odczytaj 1 Tesaloniczan 2:7, 8). Napisał, że ‛stał się sługą dobrej nowiny’, po czym dodał: „Mnie,  człowieka mniejszego od najmniejszego ze wszystkich świętych, obdarzono tą niezasłużoną życzliwością, bym oznajmił narodom dobrą nowinę o niezgłębionym bogactwie Chrystusa” (Efez. 3:7, 8).

3. W czym pomoże nam analizowanie listów i działalności apostoła Pawła?

³ Saul, później znany również jako Paweł, zrobił wspaniałe postępy duchowe (Dzieje 13:9). Jeśli chcemy szybciej wzrastać pod względem duchowym, niewątpliwie może nam w tym pomóc analizowanie listów i działalności Pawła oraz naśladowanie jego wiary (odczytaj 1 Koryntian 11:1; Hebrajczyków 13:7). Zobaczmy, jak pomoże nam to nabrać zwyczaju prowadzenia studium osobistego, pielęgnować prawdziwą miłość do bliźnich oraz mieć właściwe spojrzenie na siebie.

Paweł miał w zwyczaju studiowanie

4, 5. Jakie korzyści apostoł Paweł odnosił ze studium osobistego?

⁴ Jako faryzeusz ‛kształcony u stóp Gamaliela, szkolony według rygorów Prawa przodków’, Paweł posiadł pewną znajomość Pism (Dzieje 22:1-3; Filip. 3:4-6). Zaraz po chrzcie ‛udał się do Arabii’ — mógł odbyć podróż na Pustynię Syryjską albo w jakieś inne spokojne miejsce na Półwyspie Arabskim, sprzyjające rozmyślaniu (Gal. 1:17). Widocznie chciał się zastanowić nad fragmentami natchnionych ksiąg, które dowodziły, że Jezus jest Mesjaszem. Ponadto zamierzał się przygotować do czekających go zadań (odczytaj Dzieje 9:15, 16, 20, 22). Poświęcił więc czas na rozmyślanie o sprawach duchowych.

⁵ Gruntowna wiedza zdobywana dzięki studium osobistemu pomagała Pawłowi skutecznie głosić prawdę. Na przykład w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej apostoł co najmniej pięć razy bezpośrednio zacytował z Pism Hebrajskich na potwierdzenie, że Jezus jest Mesjaszem. Poza tym parokrotnie nawiązywał do świętych Pism. Argumenty te były tak przekonujące, że „wielu Żydów oraz prozelitów czczących Boga poszło za Pawłem i Barnabasem”, by się dowiedzieć czegoś więcej (Dzieje 13:14-44). A gdy po latach przyszła do Pawła na kwaterę w Rzymie grupa miejscowych Żydów, on wyjaśniał im sprawy, „dając dokładne świadectwo o królestwie Bożym i przekonując ich co do Jezusa zarówno na podstawie Prawa Mojżeszowego, jak i Proroków” (Dzieje 28:17, 22, 23).

6. Co pomogło apostołowi Pawłowi pozostać silnym duchowo w obliczu prób?

⁶ W obliczu prób Paweł nadal badał natchnione Pisma i czerpał z nich siłę (Hebr. 4:12). Gdy przed śmiercią był uwięziony w Rzymie, poprosił Tymoteusza, by przyniósł mu „zwoje, zwłaszcza pergaminy” (2 Tym. 4:13). Chodziło mu zapewne o różne fragmenty Pism Hebrajskich, potrzebne do studium. Nabywanie wiedzy biblijnej przez regularne zgłębianie natchnionych ksiąg było istotnym czynnikiem pozwalającym Pawłowi zachować niezłomność.

7. Wymień korzyści, jakie możesz odnieść z regularnego studium Biblii.

⁷ Regularne studium Biblii połączone z rozmyślaniem również nam pomoże wzrastać duchowo (Hebr. 5:12-14). O wartości Słowa Bożego psalmista śpiewał: „Prawo twych ust jest dla mnie dobre — bardziej niż tysiące sztuk złota i srebra. Przykazanie twoje czyni mnie mędrszym od mych nieprzyjaciół, gdyż moim jest po czas niezmierzony. Od wszelkiej złej ścieżki powstrzymałem swe stopy, by móc zachowywać twoje słowo” (Ps. 119:72, 98, 101). Czy systematycznie studiujesz Biblię? Czy przygotowujesz się do przyszłych zadań w służbie dla Boga, codziennie czytając tę Księgę i zastanawiając się nad jej treścią?

Saul nauczył się kochać ludzi

8. Jak Saul traktował osoby niewyznające judaizmu?

⁸ Zanim Saul został chrześcijaninem, był gorliwym wyznawcą judaizmu i niewiele obchodzili  go ludzie spoza jego religii (Dzieje 26:4, 5). Z aprobatą przyglądał się, jak Żydzi kamienowali Szczepana. Uznawszy jego śmierć za słuszną karę, mógł poczuć się ośmielony do podobnych działań (Dzieje 6:8-14; 7:54 do 8:1). W Biblii czytamy: „Saul zaczął się pastwić nad zborem. Wdzierał się do jednego domu po drugim, wywlekał zarówno mężczyzn, jak i kobiety i przekazywał ich do więzienia” (Dzieje 8:3). Posunął się „do prześladowania ich nawet w okolicznych miastach” (Dzieje 26:11).

9. Jakie przeżycie pobudziło Saula do zmiany sposobu traktowania innych?

⁹ Kiedy Saul wybrał się do Damaszku z zamiarem dręczenia tamtejszych chrześcijan, w drodze objawił mu się Pan Jezus. Bijący od niego nadprzyrodzony blask oślepił Saula, toteż był on zdany na innych. Zanim Jehowa za pośrednictwem Ananiasza przywrócił mu wzrok, Saul trwale zmienił swój stosunek do ludzi (Dzieje 9:1-30). Odkąd został naśladowcą Chrystusa, usilnie się starał traktować innych tak, jak to czynił Jezus. Oznaczało to odrzucenie przemocy i zachowywanie „pokoju ze wszystkimi ludźmi” (odczytaj Rzymian 12:17-21).

10, 11. Jak apostoł Paweł okazywał ludziom szczerą miłość?

¹⁰ Paweł nie zadowalał się jedynie utrzymywaniem pokojowych stosunków z bliźnimi. Chciał okazywać im szczerą miłość, a możliwości ku temu dawała mu chrześcijańska służba. Podczas pierwszej podróży misjonarskiej głosił dobrą nowinę w Azji Mniejszej. Mimo zaciekłego sprzeciwu apostoł i jego współpracownicy skupili się na tym, by pomóc potulnym osobom zostać chrześcijanami. Potem wrócili do Listry i Ikonium, choć tamtejsi przeciwnicy już wcześniej próbowali zabić Pawła (Dzieje 13:1-3; 14:1-7, 19-23).

¹¹ Później apostoł Paweł z grupą towarzyszy szukał właściwie usposobionych ludzi w macedońskim mieście Filippi. Tam prozelitka imieniem Lidia wysłuchała dobrej nowiny i przyjęła chrystianizm. Z rozkazu urzędników miejskich wychłostano Pawła i Sylasa rózgami i wtrącono ich do więzienia. Pomimo takiego obrotu sprawy Paweł dał świadectwo dozorcy więziennemu, dzięki czemu on i jego rodzina zostali ochrzczeni jako chwalcy Jehowy (Dzieje 16:11-34).

12. Co sprawiło, że zuchwały Saul stał się okazującym miłość apostołem Jezusa Chrystusa?

¹² Dlaczego Saul, dawniejszy prześladowca, przyjął wiarę tych, których niegdyś gnębił? Co sprawiło, że ten zuchwały człowiek stał się życzliwym i miłującym apostołem, który gotów był ryzykować życie, byleby inni mogli poznać prawdę o Bogu i Chrystusie? Sam Paweł tak to wyjaśnił: „Bóg, który (...) mnie (...) powołał przez swą niezasłużoną życzliwość, uznał za dobre objawić w związku ze mną swego Syna” (Gal. 1:15, 16). A do Tymoteusza napisał: „Okazano mi miłosierdzie, by przede wszystkim na mnie Chrystus Jezus pokazał całą swą wielkoduszną cierpliwość jako przykład dla tych, którzy mają na nim oprzeć swą wiarę ku życiu wiecznemu” (1 Tym. 1:16). Jehowa przebaczył Pawłowi, a niezasłużona życzliwość Boga oraz Jego miłosierdzie pobudziły tego apostoła do  okazywania miłości innym przez głoszenie im dobrej nowiny.

13. Co powinno nas pobudzać do okazywania innym miłości i jak możemy to robić?

¹³ Podobnie Jehowa przebacza nasze grzechy i błędy (Ps. 103:8-14). „Gdybyś na przewinienia zważał, Jah, Jehowo, któż by się ostał?” — zastanawiał się psalmista (Ps. 130:3). Gdyby nie miłosierdzie Boże, nikt z nas nie mógłby pełnić świętej służby ani wyczekiwać życia wiecznego. Wszystkim nam Bóg okazał ogromną miarę niezasłużonej życzliwości. Dlatego wzorem Pawła powinniśmy pragnąć okazywać miłość bliźnim, głosząc im i ucząc ich prawdy, a także umacniając współwyznawców (odczytaj Dzieje 14:21-23).

14. Jak możemy poszerzyć zakres swej służby?

¹⁴ Paweł chciał robić postępy jako głosiciel dobrej nowiny. Wziął sobie do serca przykład Jezusa. Syn Boży okazywał ludziom niezrównaną miłość, między innymi pełniąc publiczną służbę. Powiedział: „Żniwo jest wielkie, ale pracowników mało. Proście zatem Pana żniwa, aby wysłał pracowników na swe żniwo” (Mat. 9:35-38). Apostoł Paweł sam też z pewnością zanosił takie prośby i zgodnie z nimi działał, stając się gorliwym pracownikiem. A jak się rzecz ma z tobą? Czy możesz ulepszyć jakość swej służby? Albo czy mógłbyś zwiększyć udział w głoszeniu o Królestwie i może dzięki odpowiedniemu ułożeniu sobie życia zostać pionierem? Okazujmy innym prawdziwą miłość, pomagając im ‛mocno uchwycić się słowa życia’ (Filip. 2:16).

Jak Paweł postrzegał siebie

15. Jak Paweł postrzegał siebie w odniesieniu do innych chrześcijan?

¹⁵ Jako chrześcijański sługa Boży, Paweł dał nam piękny przykład pod jeszcze innym względem. Chociaż otrzymał w zborze wiele wspaniałych zadań, doskonale wiedział, iż nie zapracował sobie na te błogosławieństwa ani też nie otrzymał ich z uwagi na swoje umiejętności. Miał świadomość, że były to wyrazy niezasłużonej życzliwości Bożej. Zdawał sobie sprawę, że inni chrześcijanie również byli skutecznymi kaznodziejami. Mimo zadań, jakie mu powierzono wśród ludu Bożego, pozostał pokorny (odczytaj 1 Koryntian 15:9-11).

16. Jak Paweł okazał pokorę i skromność, gdy wynikła kwestia obrzezania?

¹⁶ Warto rozważyć, jak apostoł Paweł rozwiązał pewien problem w Antiochii Syryjskiej. W tamtejszym zborze doszło do rozdźwięków na tle kwestii obrzezania (Dzieje 14:26 do 15:2). Ponieważ to Paweł miał przewodzić w głoszeniu nieobrzezanym poganom, mógłby się uznać za znawcę zagadnień dotyczących nie-Żydów i osobę odpowiednio wykwalifikowaną do samodzielnego rozwiązania tego problemu (odczytaj Galatów 2:8, 9). Kiedy jego wysiłki najwyraźniej nie przyniosły rezultatów, z pokorą i skromnością uszanował decyzję, iż sprawę tę należy przedłożyć ciału kierowniczemu w Jerozolimie. W pełni współpracował z członkami tego grona, gdy po zapoznaniu się ze sprawą i podjęciu ostatecznego rozstrzygnięcia wybrali jego i kilku innych chrześcijan jako swoich wysłanników (Dzieje 15:22-31). W ten sposób Paweł ‛przodował w okazywaniu szacunku’ współsługom (Rzym. 12:10b).

17, 18. (a) Jakim uczuciem Paweł darzył współwyznawców? (b) Co o tym apostole mówi nam reakcja efeskich starszych?

 ¹⁷ Pokorny apostoł Paweł nie tworzył dystansu między sobą a braćmi i siostrami w zborze. Przeciwnie, bardzo się z nimi zżywał. W końcowej części Listu do Rzymian pozdrowił imiennie ponad 20 osób. Większość z nich nie została wymieniona nigdzie indziej w Biblii, a tylko niektóre otrzymały jakieś szczególne przywileje. Ale wszyscy ci chrześcijanie byli lojalnymi sługami Jehowy i Paweł bardzo ich kochał (Rzym. 16:1-16).

¹⁸ Swym przyjaznym i pokornym nastawieniem apostoł ten umacniał zbory. Gdy po raz ostatni spotkał się ze starszymi z Efezu, bracia ci „rzucali się Pawłowi na szyję i czule go całowali, gdyż szczególny ból sprawiło im słowo, które wyrzekł, że już więcej nie zobaczą jego oblicza”. Rozstanie z kimś dumnym i wyniosłym nie wywołałoby takiej reakcji (Dzieje 20:37, 38).

19. Jak możemy w kontaktach ze współwyznawcami okazywać „uniżenie umysłu”?

¹⁹ Wszyscy, którzy pragną robić postępy duchowe, muszą przejawiać taką pokorę jak Paweł. Zachęcał on współwyznawców, by niczego nie czynili „ze swarliwości czy z próżności, ale z uniżeniem umysłu uważając drugich za wyższych od siebie” (Filip. 2:3). Jak możemy wprowadzać tę radę w czyn? Chociażby poprzez współpracę ze starszymi w zborze, stosowanie się do ich wskazówek oraz popieranie ich decyzji sądowniczych (odczytaj Hebrajczyków 13:17). Możemy też wysoko cenić wszystkich naszych braci i siostry w wierze. Zbory ludu Jehowy często składają się z przedstawicieli różnych ras, kultur czy narodowości. Powinniśmy uczyć się traktować wszystkich tak jak Paweł — bezstronnie i z miłością (Dzieje 17:26; Rzym. 12:10a). Starajmy się ‛serdecznie przyjmować jedni drugich, jak i Chrystus serdecznie przyjął nas — ku chwale Boga’ (Rzym. 15:7).

„Biegnijmy wytrwale” w wyścigu o życie

20, 21. Co pomoże nam biec w wyścigu o życie?

²⁰ Życie chrześcijanina przypomina bieg długodystansowy. Apostoł Paweł napisał: „Bieg ukończyłem, wiarę zachowałem. Odtąd jest dla mnie odłożona korona prawości, którą Pan, sędzia prawy, da mi jako nagrodę w ów dzień, ale nie tylko mnie, lecz także wszystkim tym, którzy umiłowali jego ujawnienie się” (2 Tym. 4:7, 8).

²¹ Naśladowanie Pawła pomoże nam biec w wyścigu o życie wieczne (Hebr. 12:1). Dalej zatem róbmy postępy duchowe — pielęgnujmy dobry zwyczaj studium osobistego, rozniecajmy głęboką miłość do innych i przejawiajmy pokorne nastawienie.

Jak byś odpowiedział?

• Jaki pożytek odnosił apostoł Paweł z regularnego studiowania Pism?

• Dlaczego to takie ważne, by chrześcijanie okazywali ludziom głęboką miłość?

• Jakie cechy pomogą ci traktować drugich bezstronnie?

• Jak przykład Pawła może ci pomóc współpracować ze starszymi w zborze?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 23]

Wzorem Pawła czerp siły z Pisma Świętego

[Ilustracja na stronie 24]

Okazuj miłość, dzieląc się z innymi dobrą nowiną

[Ilustracja na stronie 25]

Czy wiesz, co zjednywało Pawłowi życzliwość współbraci?