„Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jak dla Jehowy” (KOL. 3:23).

1-3. (a) Czy śmierć Jezusa na palu męki oznaczała, że Jehowa nie będzie już od nas oczekiwał żadnych ofiar? Wyjaśnij to szerzej. (b) Jakie pytanie się nasuwa co do naszych dzisiejszych ofiar?

W I WIEKU n.e. Jehowa wyjawił swemu ludowi, że Jezusowa ofiara okupu zniosła Prawo Mojżeszowe (Kol. 2:13, 14). Wszystkie dary ofiarne, jakie Żydzi składali od setek lat, przestały już być potrzebne i nie miały od tej pory żadnej wartości. Prawo spełniło swą funkcję „wychowawcy prowadzącego do Chrystusa” (Gal. 3:24).

² Nie znaczy to jednak, że chrześcijanie przestali się interesować ofiarami. Wręcz przeciwnie, apostoł Piotr pisał, że musimy „składać duchowe ofiary godne przyjęcia przez Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 2:5). A Paweł wyraźnie zaznaczył, że całe życie oddanego Bogu chrześcijanina — każdy jego aspekt — można słusznie uważać za „ofiarę” (Rzym. 12:1).

³ Tak więc chrześcijanin składa ofiary Jehowie, gdy Mu coś daje lub z czegoś dla Niego rezygnuje. Na podstawie tego, co wiemy o wymaganiach stawianych Izraelitom, spróbujmy odpowiedzieć na pytanie: Jak zdobyć pewność, że wszystkie składane dziś przez nas ofiary cieszą się uznaniem Jehowy?

W ŻYCIU CODZIENNYM

4. O czym powinniśmy pamiętać, jeśli chodzi o codzienne zajęcia?

⁴ Może nam nie być łatwo dostrzec związek między codziennymi zajęciami a składaniem ofiar dla Jehowy. Obowiązki w domu, w szkole lub w pracy, robienie zakupów i tym podobne czynności w pierwszej chwili zdają się nie mieć nic wspólnego ze sprawami duchowymi. Ale jeśli oddałeś się Jehowie lub  wkrótce zamierzasz to uczynić, to ważne jest, jak podchodzisz do tych zajęć. Chrześcijanami jesteśmy 24 godziny na dobę. Zasady biblijne powinniśmy uwzględniać w każdej dziedzinie życia. Dlatego Paweł zachęcał nas: „Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jak dla Jehowy, a nie dla ludzi” (odczytaj Kolosan 3:18-24).

5, 6. Na co powinniśmy zwracać uwagę, jeśli chodzi o to, jak na co dzień wyglądamy i się zachowujemy?

⁵ Powszednie obowiązki chrześcijanina nie są częścią jego świętej służby. Ale skoro Paweł nawołuje, byśmy do wszystkiego przykładali się „z całej duszy jak dla Jehowy”, powinniśmy przemyśleć wszystkie aspekty swego życia. Jak więc możemy się osobiście zastosować do tej rady? Czy w każdej sytuacji zachowujemy się i wyglądamy przyzwoicie? A może ze względu na swoje postępowanie bądź ubiór czulibyśmy się niezręcznie, gdyby w jakichś okolicznościach przyszło nam się przyznać, że jesteśmy Świadkami Jehowy? Oby nigdy tak się nie zdarzyło! Słudzy Jehowy nie chcą robić niczego, co mogłoby rzucić cień na Jego imię (Izaj. 43:10; 2 Kor. 6:3, 4, 9).

⁶ Rozważmy, w jaki sposób pragnienie działania „z całej duszy jak dla Jehowy” wpłynie na różne dziedziny naszego życia. W trakcie tej analizy pamiętajmy, że wszystkie ofiary składane Jehowie przez Izraelitów miały być najlepszej jakości (Wyjścia 23:19).

JAK TO WPŁYWA NA TWOJE ŻYCIE

7. Z czym się wiąże chrześcijańskie oddanie?

⁷ Kiedy oddałeś się Jehowie, czyż nie było to postanowienie bezwarunkowe? Tym samym zgodziłeś się stawiać Go na pierwszym miejscu w każdej dziedzinie życia (odczytaj Hebrajczyków 10:7). Był to słuszny wybór. Niewątpliwie już nieraz się przekonałeś, że gdy w jakiejś sprawie starasz się poznać wolę Jehowy i zgodnie z nią działać, przynosi to wspaniałe rezultaty (Izaj. 48:17, 18). Słudzy Boży są święci i przejawiają radość, ponieważ odzwierciedlają przymioty Tego, który ich poucza (Kapł. 11:44; 1 Tym. 1:11).

8. Jakie znaczenie ma dla nas fakt, że w starożytności Jehowa uważał ofiary za święte?

⁸ Ofiary, które Izraelici składali Jehowie, uważane były za święte (Kapł. 6:25; 7:1). Hebrajskie słowo tłumaczone na „świętość” nasuwa myśl o oddzieleniu, odłączeniu lub uświęceniu dla Boga. Aby nasze ofiary cieszyły się uznaniem Jehowy, muszą być nieskażone świeckimi wpływami, nie mogą mieć z nimi nic wspólnego. Nie możemy kochać żadnych rzeczy, których Jehowa nienawidzi (odczytaj 1 Jana 2:15-17). Nasuwa  to oczywisty wniosek, że trzeba unikać każdego towarzystwa lub zajęcia, które w oczach Boga by nas hańbiło (Izaj. 2:4; Obj. 18:4). Oznacza to również, że nie możemy patrzeć na nic nieczystego bądź niemoralnego ani pozwalać sobie na fantazjowanie o takich rzeczach (Kol. 3:5, 6).

9. Jak ważny jest sposób traktowania innych przez chrześcijanina i dlaczego?

⁹ Paweł zachęcał współwyznawców: „Nie zapominajcie o wyświadczaniu dobra i o dzieleniu się z drugimi, bo takie ofiary bardzo się podobają Bogu” (Hebr. 13:16). A zatem gdy ktoś postępuje dobrze i wyświadcza dobro drugim, Jehowa traktuje to jako ofiarę godną uznania. Wynikająca z miłości troska o drugich stanowi znak rozpoznawczy prawdziwych naśladowców Chrystusa (Jana 13:34, 35; Kol. 1:10).

OFIARY ZWIĄZANE Z WIELBIENIEM BOGA

10, 11. Jak Jehowa zapatruje się na naszą służbę kaznodziejską oraz oddawanie Mu czci i jak powinno to na nas wpływać?

¹⁰ Dla prawdziwych chrześcijan jednym z oczywistych sposobów wyświadczania dobra drugim jest „publiczne oznajmianie naszej nadziei”. Czy wyzyskujesz każdą okazję, by dać komuś świadectwo? Paweł nazwał tę ważną działalność „ofiarą wysławiania, to jest owocem warg publicznie wyznających jego [Boże] imię” (Hebr. 10:23; 13:15; Oz. 14:2). Dużo można by mówić o tym, ile czasu poświęcamy na głoszenie dobrej nowiny oraz jak efektywnie go wykorzystujemy. Wiele punktów na zebraniach służby opracowuje się tak, by pobudzały nas do analizowania tych kwestii. Krótko mówiąc, ponieważ służba polowa i głoszenie nieoficjalne stanowią „ofiarę wysławiania” i są elementem wielbienia Boga, to powinniśmy dawać z siebie to, co najlepsze. Każdy ma inne warunki, ale ilość czasu, jaką przeznaczamy na oznajmianie dobrej nowiny, świadczy o naszym docenianiu spraw duchowych.

¹¹ Chrześcijanie regularnie poświęcają czas także na wielbienie Boga osobiście lub w gronie innych. Wymaga tego sam Jehowa. To prawda, że już nie musimy przestrzegać sabatu ani odbywać regularnych podróży do Jerozolimy na obchody świąt. Niemniej tamte starożytne zwyczaje mają swoje odpowiedniki w życiu chrześcijan. Jehowa nadal oczekuje, że będziemy wystrzegać się martwych uczynków, a studiować  Jego Słowo, modlić się lub uczestniczyć w chrześcijańskich zebraniach. Z kolei głowy rodzin mają obowiązek organizować wspólne wielbienie Boga w swoich domach (1 Tes. 5:17; Hebr. 10:24, 25). W związku z naszymi zajęciami duchowymi warto zadać sobie pytanie: „Czy mogę coś ulepszyć w tym, jak oddaję cześć Bogu?”.

12. (a) Do czego dzisiaj można przyrównać starożytne ofiary z kadzidła? (b) Jak to porównanie powinno wpływać na treść naszych modlitw?

¹² Król Dawid śpiewał Jehowie: „Oby moja modlitwa była przygotowana niczym kadzidło przed tobą” (Ps. 141:2). Pomyśl przez chwilę o swoich modlitwach — o ich częstości i jakości. Księga Objawienia przyrównuje „modlitwy świętych” do kadzidła w tym sensie, że modlitwy godne uznania wznoszą się do Jehowy niczym słodka, przyjemna woń (Obj. 5:8). W starożytnym Izraelu kadzidło regularnie ofiarowywane na ołtarzu Jehowy należało przygotowywać starannie i ściśle według wskazówek. Bóg przyjmował je tylko wtedy, gdy składano je zgodnie z Jego wytycznymi (Wyjścia 30:34-37; Kapł. 10:1, 2). Jeśli nasze płynące z serca modlitwy formułujemy w podobny sposób, możemy być pewni, że spotkają się one z uznaniem Jehowy.

DAWANIE I OTRZYMYWANIE

13, 14. (a) Jak Epafrodyt oraz członkowie zboru w Filippi wspierali Pawła i co apostoł o tym sądził? (b) Jak możemy naśladować Epafrodyta i Filipian?

¹³ Do ofiary można też przyrównać datki pieniężne wspierające naszą ogólnoświatową działalność, i to niezależnie od wysokości przekazywanej kwoty (Marka 12:41-44). W I wieku zbór w Filippi posłał do Rzymu Epafrodyta, aby zatroszczył się o fizyczne potrzeby Pawła. Wysłannik ten najwyraźniej wiózł ze sobą pieniężny dar od tamtejszego zboru. Zresztą nie pierwszy już raz Filipianie okazali Pawłowi szczodrość. W swej życzliwości pragnęli uwolnić apostoła od troski o byt, żeby mógł poświęcić więcej czasu na służbę. Co Paweł sądził o tym darze? Nazwał go „miłą wonią, ofiarą godną przyjęcia, podobającą się Bogu” (odczytaj Filipian 4:15-19). Apostoł naprawdę sobie cenił życzliwy gest Filipian i tak samo traktował to Jehowa.

¹⁴ Również dzisiaj Bóg głęboko ceni datki składane na ogólnoświatową działalność. Ponadto obiecuje, że jeśli będziemy stawiać sprawy Królestwa na pierwszym miejscu w życiu, to zatroszczy się o wszystkie nasze potrzeby, zarówno duchowe, jak i fizyczne (Mat. 6:33; Łuk. 6:38).

OKAZUJ WDZIĘCZNOŚĆ

15. Wymień niektóre rzeczy, za jakie jesteś wdzięczny Jehowie.

¹⁵ Długo można by wymieniać powody, dla których jesteśmy wdzięczni Jehowie. Czyż nie powinniśmy każdego dnia dziękować Mu za dar życia? Bóg zapewnia nam wszystko, co niezbędne — żywność, odzież, dach nad głową, a nawet powietrze, którym oddychamy. Co więcej, wiara oparta na dokładnej wiedzy rodzi w nas nadzieję. Słusznie zatem czcimy Jehowę i składamy Mu ofiary wysławiania właśnie za to, kim jest i co dla nas czyni (odczytaj Objawienie 4:11).

16. Jak powinniśmy okazywać wdzięczność za Chrystusową ofiarę okupu?

¹⁶ Jak zauważyliśmy w poprzednim artykule, szczególnie cennym darem Boga dla ludzkości była Chrystusowa ofiara okupu. Stanowi ona wyjątkowy przejaw Bożej miłości do nas (1 Jana 4:10). Jak należałoby okazywać wdzięczność za ten dar? Paweł oznajmił: „Przymusza nas bowiem miłość Chrystusa, ponieważ  osądziliśmy, że jeden człowiek umarł za wszystkich (...); a umarł za wszystkich, aby ci, co żyją, nie żyli już dla samych siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony” (2 Kor. 5:14, 15). Innymi słowy, apostoł uważał, że jeśli cenimy sobie niezasłużoną życzliwość Boga, to naszym życiem będziemy przysparzać szacunku Jemu i Jego Synowi. Miłość do Jehowy i Jezusa oraz wdzięczność dla Nich przejawia się w tym, że jesteśmy posłuszni oraz pragniemy głosić i czynić uczniów (1 Tym. 2:3, 4; 1 Jana 5:3).

17, 18. Jak niektórzy składają jeszcze pełniejszą ofiarę wysławiania dla Jehowy? Podaj przykład.

¹⁷ Czy mógłbyś składać Bogu jeszcze lepszą ofiarę wysławiania? Wielu chrześcijan, zastanowiwszy się nad wszystkimi dobrymi rzeczami, które otrzymali od Boga, postanowiło zreorganizować swój plan, by poświęcać więcej czasu na działalność kaznodziejską oraz inne zajęcia duchowe. Niektórym raz lub kilka razy w roku udaje się podejmować pomocniczą służbę pionierską, a inni zdołali wstąpić w szeregi pionierów stałych. Jeszcze inni zaangażowali się w różne teokratyczne przedsięwzięcia budowlane. Czyż nie są to wspaniałe sposoby okazywania doceniania? Jeśli ktoś podejmuje się tych zadań z właściwych pobudek — z wdzięczności dla Jehowy i z chęci dziękowania Mu — wtedy taki udział w świętej służbie znajduje uznanie w Jego oczach.

¹⁸ Wielu naszych współwyznawców zdaje sobie sprawę z długu wdzięczności wobec Jehowy i to motywuje ich do działania. Jedną z takich osób jest Morena. W przeszłości szukała odpowiedzi na pytania dotyczące spraw duchowych w katolicyzmie, w którym się wychowała, oraz w filozofii Wschodu. Ale nigdzie nie potrafiła ich znaleźć. Dopiero gdy zaczęła studiować Biblię ze Świadkami Jehowy, zaspokoiła swoje duchowe pragnienie. Morena była wdzięczna za to, że otrzymała biblijne odpowiedzi na wszystkie pytania, i za spokój, jaki ta wiedza wniosła w jej życie. Uczucie wdzięczności było tak silne, że zapragnęła zaangażować się w służbę dla Jehowy ze wszystkich sił. Od chrztu miesiąc w miesiąc działała jako pionierka pomocnicza i gdy tylko pozwoliły jej na to okoliczności, została pionierką stałą. Krok ten uczyniła 30 lat temu — i po dziś dzień trwa w służbie pełnoczasowej.

19. Co mógłbyś zrobić, żeby składać Jehowie ofiary w jeszcze pełniejszej mierze?

¹⁹ Oczywiście wielu wiernym sługom Jehowy warunki nie pozwalają wstąpić w szeregi pionierów. Ale niezależnie od tego, co jesteśmy w stanie robić w służbie dla Boga, wszyscy możemy składać Mu duchowe ofiary, które są godne uznania. W życiu codziennym musimy skrupulatnie przestrzegać prawych zasad Jehowy i pamiętać, że nieustannie Go reprezentujemy. W kwestii wiary całkowicie ufamy w spełnienie się zamierzenia Bożego. Jeśli chodzi o szlachetne uczynki, pomagamy rozgłaszać dobrą nowinę. Obyśmy z obfitości serca i z wdzięczności za wszystko, co Jehowa dla nas czyni, dalej z całej duszy składali Mu ofiary.

[Pytania do studium]

[Napis na stronie 25]

Czy dobroć Jehowy pobudza cię do składania Mu jeszcze lepszej ofiary wysławiania?

[Ilustracja na stronie 23]

Czy wyzyskujesz każdą okazję, by dawać świadectwo?