„Żaden człowiek, który przyłożył rękę do pługa, a ogląda się wstecz, nie nadaje się do królestwa Bożego” (ŁUK. 9:62).

JAK BYŚ ODPOWIEDZIAŁ?

Dlaczego musimy ‛pamiętać o żonie Lota’?

Jakich trzech rzeczy nie powinniśmy rozpamiętywać?

Jak możemy dotrzymywać kroku organizacji Jehowy?

1. Jakie ostrzeżenie dał Jezus i jakie w związku z tym nasuwa się pytanie?

„PAMIĘTAJCIE o żonie Lota” (Łuk. 17:32). Ta przestroga — dana przez Jezusa prawie 2000 lat temu — ma obecnie większe znaczenie niż kiedykolwiek wcześniej. Ale co Jezus miał wówczas na myśli? Przysłuchujący się mu Żydzi nie potrzebowali dodatkowych wyjaśnień. Dobrze wiedzieli, co się stało z żoną Lota. Gdy wraz z rodziną uciekała z Sodomy, wbrew zakazowi spojrzała za siebie i zamieniła się w słup soli (odczytaj Rodzaju 19:17, 26).

2. Co mogło być powodem tego, że żona Lota się obejrzała, i jaką cenę zapłaciła za nieposłuszeństwo?

² Ale dlaczego żona Lota się obejrzała? Czy była po prostu ciekawa, co się dzieje? Czy spoglądała wstecz, ponieważ zwątpiła albo utraciła wiarę? A może raczej tęsknie spojrzała na wszystko, co pozostawiła w Sodomie? (Łuk. 17:31). Jakikolwiek był powód, za owo nieposłuszeństwo zapłaciła życiem. Pomyśl tylko! Zginęła tego samego dnia, co zdeprawowani mieszkańcy Sodomy i Gomory. Nic dziwnego, że Jezus powiedział: „Pamiętajcie o żonie Lota”!

3. Jak Jezus podkreślił, że w sensie symbolicznym nie powinniśmy oglądać się wstecz?

³ My również żyjemy w czasie, kiedy konieczne jest, byśmy ‛nie oglądali się wstecz’. Jezus uwypuklił to, odpowiadając człowiekowi, który obiecał zostać jego uczniem, lecz najpierw chciał wrócić i się pożegnać z bliskimi. Syn Boży rzekł: „Żaden człowiek, który przyłożył rękę do pługa, a ogląda się wstecz, nie nadaje się do królestwa Bożego” (Łuk. 9:62). Czy Jezus okazał tu bezduszność lub brak rozsądku? Ależ nie. Po prostu wiedział, że ów mężczyzna jedynie szuka wymówki, by uniknąć odpowiedzialności. Jezus nazwał takie rozmyślne  zwlekanie ‛oglądaniem się wstecz’. Czy jest jakaś różnica między tym, że oracz w trakcie pracy na moment zerknie do tyłu, a tym, że stanie, odłoży pług i się odwróci? Jakkolwiek by zrobił, przestaje się skupiać na tym, czym powinien być zajęty, i może to przynieść negatywne skutki.

4. Na czym należy skupiać wzrok?

⁴ Zamiast kierować uwagę na sprawy minione, powinniśmy raczej skupiać wzrok na tym, co przed nami. Zauważmy, jak jednoznacznie wyrażono to w Księdze Przysłów 4:25: „Oczy twoje mają patrzeć wprost; tak, twe promienne oczy mają patrzeć prosto przed ciebie”.

5. Dlaczego nie możemy oglądać się wstecz?

⁵ Istnieje ważny powód, byśmy nie rozglądali się za tym, co pozostawiamy za sobą. Jaki to powód? Żyjemy „w dniach ostatnich” (2 Tym. 3:1). Stoimy w obliczu zagłady, i to nie dwóch niegodziwych miast, lecz całego światowego systemu rzeczy. Dzięki czemu nie podzielimy losu żony Lota? Najpierw trzeba ustalić, co mogłoby nas kusić do oglądania się wstecz (2 Kor. 2:11). Zastanówmy się więc nad kilkoma takimi rzeczami i rozważmy, jak nie dopuścić do tego, by przyciągnęły naszą uwagę.

STARE DOBRE CZASY

6. Dlaczego nie zawsze możemy polegać na swojej pamięci?

⁶ Jednym z niebezpieczeństw jest wypaczone spojrzenie na tak zwane stare dobre czasy. Nasza pamięć niekiedy okazuje się zawodna. Moglibyśmy podświadomie minimalizować dawne problemy, a wyolbrzymiać radości, przez co w naszej wyobraźni przeszłość rysowałaby się w o wiele jaśniejszych barwach, niż to było w rzeczywistości. Takie zniekształcone wspomnienia mogą powodować, że będziemy tęsknić za owymi „dobrymi czasami”. Ale Biblia ostrzega nas: „Nie mów: Jak to jest, że dawne czasy były lepsze, niż obecne? Bo to nie jest mądre pytanie” (Kazn. 7:10, Biblia warszawska). Dlaczego takie myślenie jest niebezpieczne?

7-9. (a) Jak Izraelici byli traktowani w Egipcie? (b) Jakie powody do radowania się mieli Izraelici? (c) Dlaczego Izraelici zaczęli narzekać i szemrać?

⁷ Rozważmy, co spotkało Izraelitów za dni Mojżesza. Chociaż pierwotnie byli traktowani w ziemi egipskiej jako goście, po śmierci Józefa Egipcjanie ‛ustanowili dla nich przełożonych nad robotami przymusowymi, aby ich ciemiężyć, gdy będą nosili ciężary’ (Wyjścia 1:11). W końcu ludowi Bożemu zagroziła eksterminacja, kiedy faraon usiłował ograniczyć jego liczebność (Wyjścia 1:15, 16, 22). Nie dziwi więc fakt, że Jehowa rzekł do Mojżesza: „Zaiste widziałem uciśnienie mego ludu, który jest w Egipcie, i słyszałem ich krzyk z powodu tych, którzy ich poganiają do pracy; gdyż dobrze znam boleści, jakich doznają” (Wyjścia 3:7).

⁸ Czy potrafisz sobie wyobrazić radość Izraelitów, gdy jako wolni ludzie opuszczali kraj, w którym przez lata cierpieli niewolę? Mogli obserwować zdumiewające przejawy mocy Jehowy, kiedy sprowadził On dziesięć plag na  butnego faraona i jego lud (odczytaj Wyjścia 6:1, 6, 7). W rezultacie Egipcjanie nie tylko pozwolili im odejść, ale wręcz zaczęli na nich nalegać i obdarowali ich taką ilością złota i srebra, że można było powiedzieć, iż Izraelici „ogołocili Egipcjan” (Wyjścia 12:33-36). Lud Boży radował się też, widząc unicestwienie faraona i jego armii w Morzu Czerwonym (Wyjścia 14:30, 31). Oglądanie na własne oczy takich ekscytujących wydarzeń powinno niezmiernie umocnić ich wiarę!

⁹ To niepojęte, że w krótkim czasie po tym cudownym wyzwoleniu ci sami ludzie zaczęli narzekać i szemrać. Z jakiego powodu? Z powodu jedzenia! Przestali się cieszyć tym, co dostarczał Jehowa, i skarżyli się: „Jakże wspominamy ryby, które za darmo jadaliśmy w Egipcie, ogórki i arbuzy, i pory, i cebule, i czosnek! A teraz nasza dusza wyschła. Nasze oczy nie widzą nic oprócz manny” (Liczb 11:5, 6). Było to naprawdę spaczone myślenie — tak spaczone, że Izraelici chcieli nawet wrócić do kraju, w którym służyli jako niewolnicy! (Liczb 14:2-4). Zaczęli oglądać się wstecz i stracili uznanie Jehowy (Liczb 11:10).

10. Jakie wnioski płyną dla nas z przeżyć Izraelitów?

¹⁰ Jakie wnioski płyną z tego dla nas? Gdy stajemy w obliczu trudności i problemów, nie skupiajmy się na rzeczach z przeszłości — być może nawet sprzed poznania prawdy — które wydają się pozytywne. Chociaż nie ma nic złego w rozmyślaniu o tym, czego nauczyliśmy się z dawnych przeżyć, ani w rozkoszowaniu się miłymi wspomnieniami, to musimy mieć zrównoważony, realistyczny obraz przeszłości. W przeciwnym razie podsycalibyśmy w sobie niezadowolenie z obecnej sytuacji i bylibyśmy skłonni wracać do poprzedniego stylu życia (odczytaj 2 Piotra 2:20-22).

DAWNE WYRZECZENIA

11. Jak niektórzy patrzą na swe dawne wyrzeczenia?

¹¹ Z przykrością trzeba stwierdzić, że niektórzy wspominają dawne wyrzeczenia i traktują je jako stracone okazje. Być może miałeś możliwość zdobyć wyższe wykształcenie czy prestiżowe stanowisko albo zabezpieczyć się materialnie, ale postanowiłeś nie dążyć do takich celów. Wiele naszych braci i sióstr zrezygnowało z intratnej posady w świecie biznesu, rozrywki, nauki lub sportu. Od tamtej pory minęło już sporo czasu, a koniec jeszcze nie nadszedł. Czy snujesz marzenia o tym, jak by to było, gdybyś nie zdecydował się na tamte wyrzeczenia?

12. Co Paweł sądził o rzeczach, z których zrezygnował?

¹² Apostoł Paweł poświęcił bardzo dużo, żeby zostać naśladowcą Chrystusa (Filip. 3:4-6). Co sądził o tych wyrzeczeniach? Oświadczył: „To, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę”. Dlaczego tak myślał? Sam wyjaśnił: „Doprawdy też wszystko za stratę uznaję z uwagi na niezrównaną wartość poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana. Ze względu na niego zniosłem stratę wszystkiego i uznaję to wszystko za stertę śmieci, bylebym pozyskał  Chrystusa” (Filip. 3:7, 8) *. Jak człowiek, który wyrzuca śmieci czy odpadki, nie lamentuje nad tą stratą, tak też Paweł nie żałował żadnej z porzuconych świeckich możliwości. Nie uznawał ich już za coś wartościowego.

13, 14. Jak możemy brać wzór z Pawła?

¹³ Co może ci pomóc, jeśli zauważysz u siebie tendencję do teoretyzowania o „niewykorzystanych okazjach”? Bierz przykład z Pawła. Jak? Zastanawiaj się nad wartością tego, co posiadasz teraz. Zdobyłeś cenną więź z Jehową i masz w swym dorobku lata wiernej służby dla Niego (Hebr. 6:10). Czy dzisiejszy świat potrafi zaoferować jakiekolwiek materialne korzyści, które mogłyby choć w przybliżeniu konkurować z duchowymi błogosławieństwami, jakimi cieszymy się obecnie i jakimi będziemy się cieszyć w przyszłości? (Odczytaj Marka 10:28-30).

¹⁴ W dalszych słowach Paweł wskazał, dzięki czemu możemy wytrwać w wierności. Powiedział, że ‛zapomina o tym, co za nim, i sięga po to, co przed nim’ (Filip. 3:13). Zauważmy, że wymienił dwa kroki, oba tak samo niezbędne. Po pierwsze, musimy zapomnieć o rzeczach, które zostawiamy, i nie trwonić cennych sił ani czasu na zbytnie przejmowanie się nimi. Po drugie, niczym biegacz tuż przed metą, musimy sięgać ku temu, co jest przed nami, czyli się na tym koncentrować.

15. Jakich korzyści przysparza rozmyślanie o wiernych sługach Bożych?

¹⁵ Kiedy rozmyślamy o wiernych sługach Bożych — czy to żyjących dawniej, czy dziś — zdobywamy dodatkową motywację, aby przeć naprzód, a nie oglądać się wstecz. Gdyby na przykład Abraham i Sara wciąż wspominali Ur, „mieliby sposobność powrócić” (Hebr. 11:13-15). Ale tego nie zrobili. Gdy Mojżesz po raz pierwszy opuścił Egipt, zostawił tam o wiele więcej niż później którykolwiek Izraelita. Nie znajdujemy jednak żadnej wzmianki, by do tego tęsknił. Przeciwnie, w Biblii czytamy, że „ocenił hańbę Chrystusową jako bogactwo większe niż skarby Egiptu; bo uważnie wypatrywał wypłacenia nagrody” (Hebr. 11:26).

NEGATYWNE WSPOMNIENIA

16. Jak mogą na nas wpływać wspomnienia?

¹⁶ Nie wszystkie wspomnienia mogą wywoływać pozytywne odczucia. Bywamy przytłoczeni, gdy przypominamy sobie o dawnych grzechach lub błędach (Ps. 51:3). Ciągle możemy czuć ból na myśl o surowym skorygowaniu, jakie otrzymaliśmy (Hebr. 12:11). Nieraz nasz umysł zaprząta niesprawiedliwość, rzeczywista lub domniemana (Ps. 55:2). Jak nie dopuścić, aby takie sprawy odwróciły naszą uwagę ku temu, co za nami? Przeanalizujmy trzy przykłady.

17. (a) Dlaczego Paweł opisał siebie jako „człowieka mniejszego od najmniejszego ze wszystkich świętych”? (b) Co pomogło Pawłowi nie zadręczać się negatywnymi myślami?

¹⁷ Dawne błędy. Apostoł Paweł opisał siebie jako „człowieka mniejszego od  najmniejszego ze wszystkich świętych” (Efez. 3:8). Dlaczego tak o sobie myślał? Sam odpowiedział: „Ponieważ prześladowałem zbór Boży” (1 Kor. 15:9). Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak musiał się czuć, gdy spotykał osoby, które dawniej prześladował? Ale zamiast pozwolić, by negatywne myśli go przytłoczyły, skupiał się na okazanej mu niezasłużonej życzliwości (1 Tym. 1:12-16). Wdzięczność za nią dopingowała go do służby. Dawne grzeszne postępowanie należało do rzeczy, o których zdecydowany był zapomnieć. Jeżeli i my koncentrujemy się na miłosierdziu okazanym nam przez Jehowę, to nie będziemy tracić sił na zamartwianie się dawnymi uczynkami, których i tak nie możemy cofnąć. Całą swoją energię będziemy wykorzystywać w zleconym nam dziele.

18. (a) Do czego może dojść, jeśli negatywnie rozpamiętujemy udzieloną nam radę? (b) Jak możemy usłuchać słów Salomona dotyczących przyjmowania rad?

¹⁸ Bolesne skorygowanie. A co w sytuacji, gdy mamy skłonność do gorzkiego rozpamiętywania jakiejś udzielonej nam rady? Może to nie tylko sprawiać ból, ale wręcz działać destrukcyjnie — spowodować, że ‛ustaniemy’ (Hebr. 12:5). Nie ma większego znaczenia, czy ‛bagatelizujemy’ radę, gdyż ją odrzucamy, czy też ‛ustajemy’, bo choć ją uznaliśmy, zaraz się poddajemy. Wynik jest ten sam — tak naprawdę nie pozwalamy, aby przyniosła nam pożytek i nas uszlachetniła. O ileż lepiej byłoby usłuchać słów Salomona: „Uchwyć się karności; nie puszczaj. Strzeż jej, bo ona jest twym życiem” (Prz. 4:13). Tak jak kierowca, który stosuje się do znaków drogowych, przyjmuj rady, wprowadzaj je w życie i podążaj naprzód (Prz. 4:26, 27; odczytaj Hebrajczyków 12:12, 13).

19. Jak możemy naśladować wiarę Habakuka i Jeremiasza?

¹⁹ Niesprawiedliwość — rzeczywista lub domniemana. Czasami możemy się czuć jak prorok Habakuk, który wołał do Jehowy o sprawiedliwość, nie rozumiejąc, dlaczego dopuścił On do pewnych złych rzeczy (Hab. 1:2, 3). Jakże istotne jest, byśmy naśladowali wiarę tego sługi Bożego, który powiedział: „Ja jednak będę się wielce radował w Jehowie, weselić się będę w Bogu mego wybawienia”! (Hab. 3:18). Jeśli wzorem innego starożytnego proroka, Jeremiasza, przyjmiemy „postawę wyczekiwania” i będziemy pokładać całkowitą wiarę w Jehowie, Bogu sprawiedliwości, to możemy być pewni, że w stosownym czasie wszystkie sprawy zostaną wyprostowane (Lam. 3:19-24).

20. Jak możemy dowieść, że ‛pamiętamy o żonie Lota’?

²⁰ Żyjemy w ekscytujących czasach. Już teraz dzieje się wiele wspaniałych rzeczy, a niebawem czeka nas ich jeszcze więcej. Oby każdy z nas dotrzymywał kroku organizacji Jehowy. Stosujmy się do biblijnej rady, by patrzeć w przód, a nie oglądać się wstecz. W ten sposób dowiedziemy, że ‛pamiętamy o żonie Lota’!

[Przypis]

[Pytania do studium]