1, 2. Jakiej ochrony potrzebowało potomstwo niewiasty i dlaczego?

PIERWSZE proroctwo zapisane w Biblii odgrywa istotną rolę w realizacji zamierzenia Jehowy. Wypowiadając w Edenie obietnicę, prawdziwy Bóg oświadczył: „Wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie [Szatana] a niewiastę i między twoje potomstwo a jej potomstwo”. Jak silna miała być ta nieprzyjaźń? Jehowa powiedział: „On [potomstwo niewiasty] rozgniecie ci [Szatanowi] głowę, a ty rozgnieciesz mu piętę” (Rodz. 3:15). Nienawiść między wężem a niewiastą miała być tak zaciekła, że Szatan zamierzał za wszelką cenę unicestwić jej potomstwo.

² Nic dziwnego, że psalmista tak się modlił do Boga w sprawie Jego wybranego narodu: „Oto bowiem burzą się twoi nieprzyjaciele i podnieśli głowę ci, którzy cię zawzięcie nienawidzą. Przeciw twemu ludowi chytrze prowadzą poufną rozmowę i spiskują przeciw tym, którzy są u ciebie ukryci. Rzekli: ‚Chodźcie i wytępmy ich jako naród’” (Ps. 83:2-4). Linia rodowa potomstwa niewiasty musiała być chroniona przed zepsuciem moralnym i zagładą. W tym celu Jehowa wprowadził kolejne postanowienia prawne gwarantujące realizację Jego zamierzenia.

3, 4. (a) Kiedy zaczęło obowiązywać przymierze Prawa i na co przystał naród izraelski? (b) Jaką ochronę miało zapewniać przymierze Prawa?

³ Kiedy potomkowie Abrahama, Izaaka i Jakuba rozrośli się w miliony, Jehowa uczynił z nich naród — starożytny naród izraelski. Poprzez Mojżesza zawarł z Izraelitami wyjątkowe przymierze i dał im Prawo, a oni przystali na warunki tej umowy. W Biblii czytamy: „[Mojżesz] wziął księgę przymierza i czytał ją do uszu ludu. Wówczas powiedzieli: ‚Wszystko, co Jehowa powiedział, jesteśmy gotowi czynić i będziemy posłuszni’. Przeto Mojżesz wziął krew [ofiarowanych byków] i pokropiwszy nią lud, powiedział: ‚Oto krew przymierza, które Jehowa zawarł z wami co do wszystkich tych słów’” (Wyjścia 24:3-8).

⁴ Przymierze Prawa weszło w życie przy górze Synaj w 1513 roku p.n.e. Za pośrednictwem tego przymierza Bóg oddzielił Izraelitów jako naród wybrany. Odtąd stał się ‛ich Sędzią, Ustawodawcą i Królem’ (Izaj. 33:22). Dzieje Izraelitów ukazują, do czego prowadzi przestrzeganie albo ignorowanie prawych zasad Bożych. Ponieważ Prawo zabraniało zawierania małżeństw z poganami i udziału w fałszywym kulcie, chroniło linię rodową Abrahama przed skażeniem moralnym (Wyjścia 20:4-6; 34:12-16).

5. (a) Jaką sposobność otworzyło przed Izraelitami przymierze Prawa? (b) Dlaczego Bóg odrzucił naród izraelski?

⁵ Ponadto przymierze Prawa zawierało postanowienie co do kapłaństwa, będące zapowiedzią czegoś wspanialszego w przyszłości (Hebr. 7:11; 10:1). Dzięki temu przymierzu Izraelici zyskali wyjątkową sposobność stania się „królestwem kapłanów” — zaszczytu tego mogli dostąpić pod warunkiem posłusznego przestrzegania praw Jehowy (odczytaj Wyjścia 19:5, 6). Nie sprostali jednak temu wymaganiu. Zamiast docenić przyjście Mesjasza, głównego przedstawiciela potomstwa Abrahama, jako naród go odrzucili. Dlatego Bóg odrzucił ich.

6. Jaką rolę odegrało Prawo?

⁶ Izraelici nie dochowali wierności Jehowie i tym samym jako całość nie utworzyli królestwa kapłanów. Nie oznaczało to jednak, że Prawo zawiodło. Miało ono chronić potomstwo i doprowadzić ludzi do Mesjasza. Gdy przyszedł Chrystus i został rozpoznany, Prawo odegrało swoją rolę. W Biblii powiedziano: „Chrystus jest końcem Prawa” (Rzym. 10:4). Nasuwa się zatem pytanie: Kto w takim razie miał się stać królestwem kapłanów? Aby powołać do istnienia nowy naród, Jehowa zawarł kolejną umowę prawną.

7. Co Jehowa zapowiedział przez Jeremiasza w związku z nowym przymierzem?

⁷ Na długo przed unieważnieniem przymierza Prawa Jehowa zapowiedział przez proroka Jeremiasza, że zawrze z narodem izraelskim „nowe przymierze” (odczytaj Jeremiasza 31:31-33). Przymierze to w przeciwieństwie do przymierza Prawa miało umożliwić przebaczenie grzechów bez konieczności składania ofiar ze zwierząt. Jak stało się to możliwe?

8, 9. (a) Co umożliwia przelana krew Jezusa? (b) Jaki zaszczyt udostępniono tym, którzy zostali objęci nowym przymierzem? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁸ Kilka stuleci później Jezus ustanowił Wieczerzę Pańską. Mając na myśli kielich z winem, oświadczył swoim 11 wiernym apostołom: „Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być za was wylana” (Łuk. 22:20). A według sprawozdania Mateusza Jezus powiedział na temat wina: „To oznacza moją ‚krew przymierza’, która ma być wylana za wielu dla przebaczenia grzechów” (Mat. 26:27, 28).

⁹ Przelana krew Jezusa uprawomocnia nowe przymierze. Umożliwia również przebaczenie grzechów raz na zawsze. Jezus nie jest stroną nowego przymierza. Będąc bez grzechu, nie potrzebuje przebaczenia. Ale wartość jego przelanej krwi Bóg mógł zastosować na rzecz potomków Adama. Ponadto niektórych oddanych Mu ludzi mógł ‛usynowić’ przez namaszczenie ich duchem świętym (odczytaj Rzymian 8:14-17). Osoby te, uważane przez Boga za wolne od grzechu, miały w pewnym sensie upodobnić się do Jezusa, bezgrzesznego Syna Bożego. Pomazańcy ci mieli stać się „współdziedzicami z Chrystusem” oraz skorzystać z przywileju, który utracił naród izraelski podlegający Prawu — przywileju stania się „królestwem kapłanów”. O tych „współdziedzicach z Chrystusem” apostoł Piotr napisał: „Wy jesteście ‚rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność — żebyście szeroko oznajmili wspaniałe przymioty’ tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła” (1 Piotra 2:9). Jakże ważne jest to nowe przymierze! Umożliwia uczniom Jezusa wejście w skład drugorzędnej części potomstwa Abrahama.

10. Kiedy zaczęło obowiązywać nowe przymierze i dlaczego dopiero wtedy?

¹⁰ Kiedy nowe przymierze zaczęło obowiązywać? Nie wtedy, gdy Jezus o nim wspomniał w ostatnią noc swego ziemskiego życia. Aby stało się ważne, musiała zostać wylana krew Syna Bożego, a jej wartość przedstawiona Jehowie w niebie. Poza tym na przyszłych „współdziedziców z Chrystusem” musiał być wylany duch święty. Tak więc nowe przymierze weszło w życie w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., kiedy to lojalni uczniowie Jezusa zostali namaszczeni tym duchem.

11. Jak nowe przymierze umożliwiło Żydom oraz poganom wejście w skład Izraela duchowego i ile osób miało zostać objętych tym przymierzem?

¹¹ Przymierze Prawa w pewnym sensie „stało się przedawnione”, gdy Jehowa oznajmił przez Jeremiasza, że zawrze z Izraelem nowe przymierze. Przestało jednak obowiązywać dopiero z chwilą wejścia w życie nowego przymierza (Hebr. 8:13). Wówczas Bóg mógł tak samo traktować zarówno chrześcijan wywodzących się spośród Żydów,  jak i z nieobrzezanych pogan, ponieważ ich „obrzezaniem jest obrzezanie serca przez ducha, nie zaś przez spisany kodeks” (Rzym. 2:29). Zawierając z nimi nowe przymierze, Bóg włożył swoje prawa ‛do ich umysłu i napisał je na ich sercach’ (Hebr. 8:10). Przymierzem tym miało zostać objętych ogółem 144 000 osób, tworzących nowy naród — duchowy „Izrael Boży” (Gal. 6:16; Obj. 14:1, 4).

12. Jakie istnieją analogie między przymierzem Prawa a nowym przymierzem?

¹² Jak wygląda porównanie przymierza Prawa z nowym przymierzem? Przymierze Prawa zostało zawarte między Jehową a Izraelem cielesnym, natomiast nowe przymierze między Jehową a Izraelem duchowym. Pośrednikiem poprzedniego przymierza był Mojżesz, a Pośrednikiem nowego przymierza jest Jezus. Przymierze Prawa zostało uprawomocnione krwią zwierząt, z kolei nowe przymierze przelaną krwią Jezusa. I jak dzięki przymierzu Prawa naród izraelski został zorganizowany pod przewodnictwem Mojżesza, tak objęci nowym przymierzem podlegają przewodnictwu Jezusa — Głowy zboru chrześcijańskiego (Efez. 1:22).

13, 14. (a) Pod jakim względem nowe przymierze wiąże się z Królestwem? (b) Co było potrzebne, aby członkowie Izraela duchowego mogli panować z Chrystusem w niebie?

¹³ Nowe przymierze wiąże się z Królestwem w tym sensie, że przyczynia się do powstania świętego narodu, którego członkowie mają zaszczyt stać się królami i kapłanami w tym niebiańskim Królestwie. Naród ten stanowi drugorzędną część potomstwa Abrahama (Gal. 3:29). W ten sposób nowe przymierze podkreśla wagę przymierza Abrahamowego.

¹⁴ Do uregulowania pozostawał jeszcze jeden aspekt Królestwa. Dzięki nowemu przymierzu wyłonił się Izrael duchowy, a jego członkowie stają się „współdziedzicami z Chrystusem”. Aby jednak mogli dołączyć do niego w jego Królestwie jako niebiańscy królowie i kapłani, potrzebne było kolejne wiążące postanowienie prawne.

15. Jakie osobiste przymierze Jezus zawarł z wiernymi apostołami?

¹⁵ Po ustanowieniu Wieczerzy Pańskiej Jezus zawarł z wiernymi uczniami przymierze nazywane przymierzem co do Królestwa (odczytaj Łukasza 22:28-30). W przeciwieństwie do innych przymierzy, w których jedną ze stron był Jehowa, jest to osobista umowa między Jezusem a jego namaszczonymi duchem naśladowcami. Gdy Jezus powiedział: „Tak jak mój Ojciec zawarł przymierze ze mną”, najwyraźniej miał na myśli przymierze zawarte z nim przez Jehowę i czyniące go „kapłanem na wieki na sposób Melchizedeka” (Hebr. 5:5, 6).

16. Co umożliwia namaszczonym chrześcijanom przymierze co do Królestwa?

¹⁶ Tych 11 wiernych apostołów ‛wytrwało przy Jezusie w jego doświadczeniach’. Dzięki przymierzu co do Królestwa zyskali oni pewność, że znajdą się z nim w niebie i zasiądą na tronach, by występować w roli królów i kapłanów. Ale zaszczytu tego mieli dostąpić nie tylko oni. Wyniesiony do chwały Jezus ukazał się w wizji apostołowi Janowi i rzekł: „Zwyciężającemu dam zasiąść ze mną na moim tronie, jak i ja zwyciężyłem i zasiadłem z moim Ojcem na jego tronie” (Obj. 3:21). Tak więc przymierze co do Królestwa obejmuje 144 000 pomazańców (Obj. 5:9, 10; 7:4).  Na jego mocy mogą oni panować z Jezusem w niebie. Przypominają pannę młodą ze szlachetnego rodu, która może poślubić panującego króla i zacząć z nim współrządzić. Pismo Święte rzeczywiście nazywa chrześcijan namaszczonych duchem „oblubienicą” Chrystusa, „nieskalanie czystą dziewicą” przyrzeczoną mu w małżeństwo (Obj. 19:7, 8; 21:9; 2 Kor. 11:2).

17, 18. (a) Objaśnij krótko sześć omówionych przymierzy, które mają związek z Królestwem Bożym. (b) Dlaczego możemy niezachwianie wierzyć w to Królestwo?

¹⁷ Wszystkie przymierza omówione w tych dwóch artykułach wiążą się z jednym lub kilkoma istotnymi aspektami Królestwa (zobacz materiał dodatkowy „Jak Bóg spełni swe zamierzenie”). Widać więc, że postanowienie co do Królestwa jest mocno oparte na umowach prawnych. Mamy zatem ważki powód, by w pełni ufać mesjańskiemu Królestwu, którym Bóg posługuje się w celu realizacji swego pierwotnego zamierzenia co do ziemi i ludzkości (Obj. 11:15).

¹⁸ Czy można mieć jakiekolwiek wątpliwości, że osiągnięcia Królestwa przyniosą ludziom wiecznotrwałe dobrodziejstwa? Z pełnym przekonaniem możemy ogłaszać, że jedynie Królestwo Boże definitywnie rozwiąże wszelkie problemy ludzkości. Obyśmy gorliwie dzielili się tą prawdą z innymi! (Mat. 24:14).