1, 2. Czego Bóg pragnie dla swych czcicieli, zarówno młodych, jak i starych?

CZY należysz do osób młodych? Jeśli tak, bądź pewien, że jesteś bardzo cenną częścią ogólnoświatowego zboru Jehowy. W wielu krajach młodzież stanowi liczną grupę wśród ochrzczonych. Jakież to zachęcające widzieć w naszych szeregach tak wielu młodych, którzy zdecydowali się służyć Jehowie!

² Jako młody człowiek, zapewne lubisz przebywać z rówieśnikami. Czas spędzany z osobami w podobnym wieku może dawać pewną miarę zadowolenia. Jednak bez względu na to, ile mamy lat oraz jakie jest nasze pochodzenie, Bóg oczekuje, że wszyscy będziemy go wielbić w sposób zjednoczony. Apostoł Paweł napisał, że wolą Boga jest, „by ludzie wszelkiego pokroju zostali wybawieni i doszli do dokładnego poznania prawdy” (1 Tym. 2:3, 4). A w Księdze Objawienia 7:9 o czcicielach Boga powiedziano, że pochodzą „ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”.

3, 4. (a) Jaki duch dominuje wśród wielu młodych? (b) Jakie nastawienie harmonizuje z wypowiedzią z Efezjan 4:25?

³ Jakiż kontrast istnieje między młodymi sługami Jehowy  a ich rówieśnikami ze świata! Wielu z tych, którzy nie służą Bogu, koncentruje się jedynie na sobie i zaspokajaniu własnych pragnień. Pewni badacze określili ich mianem „pokolenia JA”. Sposób, w jaki ci młodzi mówią i się ubierają, świadczy o pogardzie dla starszego pokolenia, które postrzegają jako nie na czasie.

⁴ Taki duch jest bardzo powszechny. Dlatego młodzi chwalcy Jehowy muszą wkładać sporo wysiłku, żeby mu nie ulec, a przyswoić sobie Boży punkt widzenia. Nawet w I wieku n.e. apostoł Paweł uznał za konieczne zachęcić współwyznawców, by unikali „ducha działającego teraz w synach nieposłuszeństwa”, według którego ‛swego czasu chodzili’ (odczytaj Efezjan 2:1-3). Młodzi, którzy dostrzegają potrzebę unikania tego ducha i zjednoczonego działania ze wszystkimi braćmi, zasługują na pochwałę. Takie nastawienie harmonizuje z wypowiedzią Pawła, że „jesteśmy członkami należącymi do siebie nawzajem” (Efez. 4:25). Ponieważ zbliża się koniec tego starego świata, współdziałanie w jedności stanie się jeszcze ważniejsze. Rozważmy kilka przykładów biblijnych, które pomogą nam zrozumieć potrzebę trzymania się razem i zachowywania jedności.

5, 6. Czego o potrzebie trzymania się razem uczymy się z przeżyć Lota i jego córek?

⁵ W przeszłości Jehowa chętnie chronił swych sług, gdy w obliczu poważnych trudności byli zjednoczeni i pomagali sobie nawzajem. Współcześni słudzy Boga — zarówno młodzi, jak i starzy — mogą wyciągnąć lekcje z przykładów biblijnych. Jeden z nich jest związany z Lotem.

⁶ Lot i jego rodzina znaleźli się w niebezpieczeństwie, ponieważ na Sodomę, w której mieszkali, miała spaść zagłada. Aniołowie ponaglali Lota, by opuścił miasto i szukał schronienia w górzystej okolicy. Mówili mu: „Uchodź ze względu na swą duszę!” (Rodz. 19:12-22). Lot usłuchał i opuścił miasto, a razem z nim zrobiły to jego dwie córki. Niestety, inni bliscy nie poszli w ich ślady. W oczach młodzieńców mających zostać zięciami Lota ten starszy mężczyzna „wyglądał na człowieka, który żartuje”. Taką postawę przypłacili życiem (Rodz. 19:14). Ocalał tylko Lot i jego córki, które trzymały się blisko niego.

7. Jak Jehowa pomógł tym, którzy opuszczając Egipt, trzymali się razem?

⁷ Rozważmy kolejny przykład. Kiedy Izraelici opuszczali Egipt, nie robili tego w niezależnych grupach, z których każda podążała własną drogą. A gdy Mojżesz „wyciągnął rękę nad morze” i Jehowa je rozdzielił, to patriarcha ten nie przeszedł przez nie w pojedynkę czy zaledwie z kilkoma rodakami. Pod ochroną Jehowy przeprawił się cały lud (Wyjścia 14:21, 22, 29, 30). Izraelitom towarzyszyła „ogromna mieszana społeczność” nie-Izraelitów i wszyscy trzymali się razem (Wyjścia 12:38). Trudno sobie wyobrazić, by garstka osób, być może młodzieży, na własną rękę wyruszyła drogą, którą uznałaby za najlepszą. Czy taka decyzja nie byłaby bezsensowna i czy nie pozbawiłaby wędrowców ochrony Jehowy? (1 Kor. 10:1).

8. Jak lud Jehowy dowiódł jedności za dni Jehoszafata?

⁸ W czasach króla Jehoszafata ludowi Bożemu zagroził potężny wróg — „wielki tłum” z okolicznych regionów (2 Kron. 20:1, 2). Co godne pochwały, słudzy Boży nie próbowali pokonać go o własnych siłach, lecz zwrócili się o pomoc do Jehowy (odczytaj 2 Kronik 20:3, 4). Nie zrobili tego niezależnie, tak jak każdemu się podobało. Relacja biblijna podaje:  „Wszyscy, którzy byli z Judy, stali przed obliczem Jehowy, nawet ich maleństwa, ich żony oraz ich synowie” (2 Kron. 20:13). Starzy i młodzi, przejawiając wiarę, wspólnie zastosowali się do wskazówek Jehowy, a On ochronił ich przed wrogami (2 Kron. 20:20-27). Czyż nie jest to wspaniały przykład pokazujący, jak lud Boży może stawiać czoła wyzwaniom?

9. Czego o jedności uczymy się z postępowania i nastawienia pierwszych chrześcijan?

⁹ Pierwsi chrześcijanie także byli znani ze współdziałania. Na przykład po tym, jak wielu Żydów i prozelitów zostało chrześcijanami, „trwali w nauce apostołów i dzieleniu się ze sobą, spożywaniu posiłków oraz na modlitwach” (Dzieje 2:42). Ta jedność była widoczna zwłaszcza w czasie prześladowań, kiedy szczególnie potrzebowali się nawzajem (Dzieje 4:23, 24). Czy nie przyznasz, że w krytycznych czasach działanie ramię w ramię jest wręcz nieodzowne?

10. Kiedy jedność będzie szczególnie ważna?

¹⁰ Nadchodzi jeden z najmroczniejszych okresów w historii ludzkości. Prorok Joel opisał go jako „dzień ciemności i pomroki” (Joela 2:1, 2; Sof. 1:14). Dla ludu Jehowy będzie to pora na szczególnie mocne zwarcie szeregów. Przypomnijmy sobie słowa Jezusa: „Każde królestwo wewnętrznie podzielone pustoszeje” (Mat. 12:25).

11. Jakie porównanie zawarte w Psalmie 122:3, 4 można odnieść do dzisiejszego ludu Bożego? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹¹ W trakcie zbliżającej się udręki, która spadnie na obecny system, będziemy musieli pozostać naprawdę zjednoczeni. Duchową jedność, jaka wtedy okaże się niezbędna, można przyrównać do literalnej bliskości domów w starożytnej Jerozolimie. Były one wznoszone tak blisko siebie, że psalmista opisał to miasto jako „zespolone w jedną zwartą całość”. Dzięki temu mieszkańcy mogli sobie pomagać i wzajemnie się chronić. Ponadto ta zwarta zabudowa mogła przywodzić na myśl duchową jedność całego narodu, kiedy to wszystkie „plemiona Jah” zgromadzały się tam w celu wielbienia Boga (odczytaj Psalm 122:3, 4). Zarówno obecnie, jak i w nadchodzących krytycznych dniach musimy pozostawać podobnie ‛zespoleni w jedną zwartą całość’.

12. Co pomoże nam przetrwać zbliżający się atak na lud Boży?

¹² Dlaczego nasze „zespolenie” będzie tak istotne? Księga Ezechiela w rozdziale 38 proroczo zapowiada atak, który „Gog z krainy Magog” przypuści na lud Boży. Nie możemy wtedy pozwolić, by cokolwiek nas podzieliło. Z pewnością nie zwrócimy się o pomoc do tego świata. Zechcemy raczej przylgnąć do naszych braci. Oczywiście ujdziemy cało nie tylko dzięki przynależności do jakiejś grupy. Jehowa i Jego Syn bezpiecznie przeprowadzą przez ten dramatyczny okres wszystkich, którzy wzywają imienia Bożego (Joela 2:32; Mat. 28:20). Czy rozsądnie byłoby myśleć, że ci, którzy nie zachowują jedności z trzodą Bożą, bo obrali własną drogę, zostaną ocaleni? (Mich. 2:12).

13. Czego młodzi chrześcijanie mogą się nauczyć z tego, co do tej pory rozważyliśmy?

¹³ Czy nie wynika z tego jasno, jak niemądre jest naśladowanie młodych izolujących się w swoim świecie? Zbliża się czas, gdy naprawdę będziemy się nawzajem potrzebować. I dotyczy to wszystkich — młodych i starych! Właśnie teraz trzeba się uczyć współdziałania i pielęgnować jedność, która okaże się tak ważna w niedalekiej przyszłości.

14, 15. (a) W jakim celu Jehowa szkoli dziś osoby młode i starsze wiekiem? (b) Jakie rady Jehowy pomagają nam zachowywać jedność?

¹⁴ Jehowa udziela nam wsparcia, byśmy ‛służyli mu ramię przy ramieniu’ (Sof. 3:8, 9). Szkoli nas z myślą o swoim wiecznotrwałym zamierzeniu. Co ono obejmuje? Bóg chce „zebrać wszystko razem w Chrystusie” (odczytaj Efezjan 1:9, 10). Pragnie zjednoczyć wszystkie posłuszne stworzenia we wszechświecie i na pewno tego dokona. Czy jako młodej osobie pomaga ci to dostrzec potrzebę współdziałania z organizacją Jehowy?

¹⁵ Bóg już teraz uczy nas zachowywania jedności, abyśmy mogli cieszyć się nią na zawsze. Pismo Święte wielokrotnie zachęca nas do ‛troszczenia się o siebie nawzajem’, do ‛żywienia tkliwych uczuć’ wobec innych, do ‛pocieszania się nawzajem’ i do ‛budowania jedni drugich’ (1 Kor. 12:25; Rzym. 12:10; 1 Tes. 4:18; 5:11). Jehowa wie, że chrześcijanie są niedoskonali, dlatego zachowywanie jedności bywa wyzwaniem. Musimy więc starać się ‛wspaniałomyślnie przebaczać sobie nawzajem’ (Efez. 4:32).

16, 17. (a) Co jest jednym z celów chrześcijańskich zebrań? (b) Czego młodzi mogą się nauczyć z przykładu Jezusa?

¹⁶ Kolejnym sposobem, w jaki Jehowa uczy nas lgnąć do siebie nawzajem, są chrześcijańskie zebrania. Często czytamy zachętę z Listu do Hebrajczyków 10:24, 25. Jednym z celów tych spotkań jest ‛zważanie na drugich, żeby się pobudzać do miłości i do szlachetnych uczynków’. Co jednak znamienne, zebrania służą również temu, by ‛zachęcać się nawzajem, i to tym bardziej, gdy widzimy przybliżanie się dnia’.

¹⁷ Piękny przykład doceniania takich postanowień dał młody Jezus. Kiedy miał 12 lat, uczestniczył z rodzicami w sporym zgromadzeniu o charakterze duchowym. W pewnym momencie zniknął im z oczu, ale nie po to, by powałęsać się z rówieśnikami. Józef i Maria odnaleźli go w świątyni, gdzie rozmawiał z nauczycielami na duchowe tematy (Łuk. 2:45-47).

18. Jak swymi modlitwami możemy przyczyniać się do jedności?

¹⁸ Aby wzmocnić więź jedności, pielęgnujemy wzajemną miłość i korzystamy z chrześcijańskich zebrań, ale możemy też modlić się za innych. Jeżeli  w modlitwach do Jehowy dotyczących naszych braci poruszamy konkretne sprawy, łatwiej nam pamiętać o potrzebie troszczenia się o drugich. Nie tylko dorośli chrześcijanie mogą i powinni to robić. Jeśli jesteś młody, czy wykorzystujesz te możliwości, by nawiązać bliskie relacje z rodziną duchową? W ten sposób możesz się upewnić, że nie jesteś przywiązany do tego starego świata, skazanego na zagładę.

19-21. (a) W jaki niezwykły sposób dowodzimy, że jesteśmy „członkami należącymi do siebie nawzajem”? Podaj przykłady. (b) Czego się uczysz z tego, jak niektórzy bracia zareagowali na klęski żywiołowe?

¹⁹ Lud Jehowy już teraz żyje zgodnie z zasadą zawartą w Liście do Rzymian 12:5: „Jesteśmy (...) członkami należącymi do siebie nawzajem”. Wyraźnie dowodzimy tego w obliczu klęsk żywiołowych. W grudniu 2011 roku filipińską wyspę Mindanao nawiedził tajfun, który spowodował katastrofalną powódź. W nocy zalanych zostało ponad 40 000 domów, w tym dziesiątki domów naszych braci. Jednak sprawozdanie z Biura Oddziału donosiło, że „zanim jeszcze zaczęły działać komitety pomocy doraźnej, bracia z innych okolic już przysyłali wsparcie”.

²⁰ Podobnie gdy wschodnią Japonię dotknęło potężne trzęsienie ziemi, którego skutkiem było tsunami, wiele braci i sióstr bardzo ucierpiało. Niektórzy zostali zupełnie bez niczego. Yoshiko, która mieszkała jakieś 40 kilometrów od Sali Królestwa, straciła dom. Opowiada: „Byliśmy zaskoczeni, gdy się okazało, że dzień po trzęsieniu ziemi nadzorca obwodu wraz z drugim bratem przybyli, by nas szukać”. Z szerokim uśmiechem dodaje: „Naprawdę cenimy, że zbór tak szczodrze zatroszczył się o nasze potrzeby duchowe. Dodatkowo otrzymaliśmy płaszcze, buty, torby i piżamy”. Pewien członek komitetu niosącego pomoc wspomina: „Bracia z całej Japonii działali jak jeden mąż, starając się wzajemnie sobie pomagać. W tym celu przyjechali nawet bracia z USA. Na pytanie, dlaczego przebyli taki szmat drogi, odpowiedzieli: ‚Jesteśmy zjednoczeni z braćmi w Japonii, a oni są w potrzebie’”. Czy nie jesteś dumny z przynależności do organizacji, która tak bardzo troszczy się o swych członków? Możesz być pewien, że Jehowie ogromnie się podoba taki duch jedności.

²¹ Jeżeli dzisiaj pielęgnujemy takie nastawienie, łatwiej nam będzie wspólnie sprostać przyszłym problemom, nawet jeśli stracimy kontakt z braćmi z innych rejonów świata. Przejawianie takiego ducha pomaga nam się przygotować na trudności, które zapewne nas spotkają w tym starym, chylącym się ku upadkowi systemie. Fumiko z Japonii, która ucierpiała wskutek tajfunu, mówi: „Koniec jest bardzo bliski. Musimy wciąż wspierać naszych współwyznawców, wyczekując czasów, gdy już nie będzie klęsk żywiołowych”.

22. Jakich dalekosiężnych korzyści przysparza chrześcijańska jedność?

²² Młodzi i starzy, którzy obecnie uczą się jedności, przygotowują się do przetrwania końca tego niegodziwego, podzielonego świata. Podobnie jak to było w przeszłości, nasz Bóg wybawi swój lud (Izaj. 52:9, 10). Pamiętaj, że możesz się znaleźć wśród ocalałych, jeśli starasz się pozostawać częścią zjednoczonego ludu Bożego. Może ci w tym pomóc także większe docenianie tego, co już otrzymaliśmy. Temat ten omówimy w następnym artykule.