Jezus często szukał okazji, by w jakimś zaciszu skupić się na modlitwie. To samo zalecał swoim naśladowcom. W Biblii czytamy: „Będąc kiedyś w pewnym miejscu, modlił się, a gdy skończył, jeden z jego uczniów rzekł do niego: ‚Panie, naucz nas się modlić (...)’. Wtedy powiedział do nich: ‚Kiedy się modlicie, mówcie: „Ojcze, niech będzie uświęcone twoje imię”’” (Łukasza 5:16; 11:1, 2). Przy tej sposobności Jezus pokazał, że modlitwy należy kierować do jego Ojca, Jehowy. Jedynie On jest naszym Stwórcą i ‛Tym, który wysłuchuje modlitwę’ (Psalm 65:2).

Czy Bogu podobają się wszystkie modlitwy?

Bogu nie podoba się powtarzanie modlitw wyuczonych na pamięć. Jezus udzielił następującej rady: „Modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego” (Mateusza 6:7). W rozmowę z naszym niebiańskim Ojcem musimy angażować serce. Przy pewnej okazji Syn Boży wyjaśnił swym naśladowcom, że modlitwy grzesznika, który szczerze pragnie się zmienić, są milsze Bogu niż modlitwy pyszałka skrupulatnie przestrzegającego praktyk religijnych (Łukasza 18:10-14). Jeśli zatem chcemy, żeby nasze modlitwy zostały wysłuchane, musimy okazywać pokorę i czynić to, czego wymaga od nas Bóg. Sam Jezus oznajmił: „Wszystko mówię tak, jak mnie nauczył Ojciec. (...) Zawsze czynię to, co się jemu podoba” (Jana 8:28, 29).  A w modlitwie prosił: „Nie moja wola, lecz twoja niech się dzieje” (Łukasza 22:42).

O co się modlić?

Ponieważ zniesławione zostało imię Boga, Jezus powiedział: „Macie więc modlić się w ten sposób: ‚Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi’” (Mateusza 6:9, 10). Powinniśmy modlić się o przyjście Królestwa Bożego, gdyż za pośrednictwem tego rządu Bóg urzeczywistni swoją wolę w niebie i na ziemi. Jezus wskazał też, że możemy prosić o „chleb na ten dzień” oraz poruszać sprawy związane z zatrudnieniem, mieszkaniem, odzieżą, zdrowiem i innymi troskami. Ponadto uczył, byśmy modlili się o przebaczenie (Łukasza 11:3, 4).

Czy modlić się za innych?

Chrystus modlił się za innych. W Biblii czytamy: „Przyprowadzono do niego małe dzieci, żeby włożył na nie ręce i się pomodlił” (Mateusza 19:13). A do apostoła Piotra rzekł: „Błagałem za tobą, by twoja wiara nie ustała” (Łukasza 22:32). Zachęcał swych naśladowców, żeby się modlili nawet za ludzi, którzy ich prześladują i znieważają (Mateusza 5:44; Łukasza 6:28).

Dlaczego nie powinniśmy ustawać w modlitwie?

Syn Boży poświęcał czas na modlitwę i zachęcał swych naśladowców, „żeby się zawsze modlili i nie ustawali” (Łukasza 18:1). Jehowa chce, byśmy darzyli Go zaufaniem i często mówili Mu o swych troskach. „Stale proście, a będzie wam dane” — zalecał Jezus. Nie oznacza to jednak, że Jehowa niechętnie reaguje na prośby tych, którzy Go kochają i szanują jako Ojca. Jezus zapewnił: „Jeżeli (...) wy, chociaż jesteście niegodziwi, umiecie dawać swym dzieciom dobre dary, o ileż bardziej Ojciec w niebie da ducha świętego tym, którzy go proszą!” (Łukasza 11:5-13).

Więcej informacji można znaleźć w 17 rozdziale książki Czego naprawdę uczy Biblia? *

[Przypis]