Jehowa Bóg niewątpliwie ma moc uzdrawiania. Z całą pewnością może jej też udzielić swym czcicielom. Na przykład w czasach apostołów cudowne uzdrawianie było jednym ze szczególnych darów ducha świętego. Apostoł Paweł wyjaśnił: „Każdemu dano w pożytecznym celu przejaw ducha. Na przykład jednemu jest dana poprzez ducha mowa mądrości, (...) innemu dary uzdrawiania przez tego jednego ducha, (...) innemu prorokowanie, (...) innemu różne języki” (1 Koryntian 12:4-11).

Jednakże w tym samym liście do Koryntian Paweł napisał, że cudowne dary świętego ducha Bożego przeminą. Oświadczył: „Czy są dary prorokowania — zostaną usunięte, czy języki — ustaną, czy poznanie — będzie usunięte” (1 Koryntian 13:8).

W I wieku cudownych uzdrowień dokonywali Jezus Chrystus i niektórzy jego naśladowcy. U zarania chrystianizmu dary ducha, w tym także zdolność uzdrawiania, przynosiły chwałę Bogu oraz potwierdzały, że młody zbór chrześcijański cieszy się Jego poparciem i błogosławieństwem. Ale po ugruntowaniu się i osiągnięciu dojrzałości zbór ten miał przestać się wyróżniać szczególnymi darami, natomiast o aprobacie Bożej miały świadczyć widoczne w nim przejawy niezachwianej wiary, nadziei i miłości (Jana 13:35; 1 Koryntian 13:13). Dlatego około roku 100 cudowne uzdrowienia, stanowiące znak Bożej przychylności, ustały *.

Może jednak się zastanawiasz, dlaczego raz po raz docierają do nas doniesienia o cudownych uleczeniach. Na przykład w pewnej gazecie napisano o człowieku podobno chorym na raka. Miał guzy na głowie, nerkach, a nawet wewnątrz kości. Jego przyszłość malowała się w ciemnych barwach, aż któregoś dnia „przemówił” do niego Bóg. Gazeta podała, że kilka dni później nowotwór zniknął.

Kiedy słyszysz taką historię, zadaj sobie pytania: „Czy jest ona autentyczna? Czy jest poparta dowodem klinicznym? A nawet jeśli wydaje się, że ktoś odzyskał zdrowie, to czy według Biblii wszystkie przypadki wyglądające na cudowne uzdrowienia zdarzają się za sprawą Boga?”.

Odpowiedź na to ostatnie pytanie jest szczególnie istotna. Jezus przestrzegł swych naśladowców: „Miejcie się na baczności przed fałszywymi prorokami (...). Wielu mi powie w owym dniu: ‚Panie, Panie, czyśmy w twoim imieniu nie prorokowali i w twoim imieniu nie wypędzali demonów, i w twoim imieniu nie dokonywali wielu potężnych dzieł [cudów]?’ Ale ja wtedy im wyznam: Nigdy was nie znałem! Odstąpcie ode mnie, czyniciele bezprawia” (Mateusza 7:15, 21-23).

Wynika stąd wyraźnie, że tak zwane cudowne uzdrowienia mogą pochodzić z innego źródła. Aby nie dać się zwieść ludziom przypisującym sobie dokonywanie cudów w imieniu Boga, musimy zdobyć dokładną wiedzę o Nim, korzystać z danej nam przez Niego zdolności rozumowania i dowiedzieć się, jak rozpoznać tych, którzy spełniają Jego wolę (Mateusza 7:16-19; Jana 17:3; Rzymian 12:1, 2).

[Przypis]