„Można odnieść wrażenie, że dogmat o Trójcy sformułowano pod koniec IV wieku. W pewnym sensie jest to prawda (...) Wyrażenie ‚jeden Bóg w trzech Osobach’ przyjęło się na stałe i zostało na dobre wcielone do chrześcijańskiego życia i wyznania wiary pod koniec IV stulecia” (New Catholic Encyclopedia, 1967, tom 14, strona 299).

„Na soborze nicejskim zwołanym 20 maja 325 roku w obradach przewodniczył sam Konstantyn. Nadawał ton dyskusjom i osobiście zaproponował (...) kluczową formułę wyrażającą relację między Chrystusem a Bogiem w ogłoszonym przez sobór wyznaniu wiary w ‛jedność substancji z Ojcem’. (...) Z obawy przed cesarzem biskupi, z wyjątkiem zaledwie dwóch, podpisali się pod tym wyznaniem wiary, przy czym wielu uczyniło to wbrew własnemu przekonaniu” (Encyclopædia Britannica, 1970, tom 6, strona 386).

„[Szczepan] pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: ‚Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga’” (Dzieje 7:55, 56, Biblia Tysiąclecia).

Czego dowiadujemy się z tej wizji? Szczepan, napełniony duchem świętym, to znaczy czynną siłą Bożą, zobaczył Jezusa „stojącego po prawicy Boga”. Nie ulega więc wątpliwości, że Jezus po zmartwychwstaniu do życia niebiańskiego nie stał się Bogiem, lecz był odrębnym bytem duchowym. I nie ma żadnej wzmianki o jakiejś trzeciej osobie obok Boga. Dominikanin Marie-Émile Boismard mimo prób wyszukania wersetów biblijnych potwierdzających istnienie Trójcy był zmuszony przyznać: „W Nowym Testamencie nie da się znaleźć wypowiedzi, że są trzy osoby w jednym Bogu” (À l’aube du christianisme—La naissance des dogmes, strona 123).

Dogmat narzucony przez Konstantyna w IV wieku miał położyć kres tarciom w łonie ówczesnego Kościoła. W rzeczywistości jednak wywołał spory co do kolejnej kwestii: Czy Maria — kobieta, która urodziła Jezusa — była „Matką Bożą”?

Porównaj następujące wersety biblijne: Mateusza 26:39; Jana 14:28; 1 Koryntian 15:27, 28; Kolosan 1:15, 16