2 KRÓLÓW 4:8-37

ŚMIERĆ dziecka to jedna z najboleśniejszych strat, jakich może doświadczyć człowiek. Jehowa Bóg potrafi odwrócić skutki takiej tragedii. Nie mamy co do tego żadnych wątpliwości, bo już w czasach biblijnych udzielił kilku osobom mocy niezbędnej do przywracania życia zmarłym. Na przykład w Księdze 2 Królów 4:8-37 znajdujemy relację o tym, jak prorok Elizeusz wskrzesił małego chłopca.

Rzecz dzieje się w Szunem. Bezdzietne małżeństwo często zaprasza Elizeusza na posiłki i zapewnia mu nocleg. Ludzie ci okazują w ten sposób niezwykłą gościnność. Pewnego dnia prorok, powodowany wdzięcznością, mówi do gospodyni: „Na drugi rok w tymże wyznaczonym czasie będziesz piastowała syna”. Choć owa kobieta nie sądziła, że kiedykolwiek urodzi dziecko, to zgodnie ze słowem Elizeusza rzeczywiście po roku tuli w ramionach synka. Niestety, jej radość nie trwa długo. Gdy chłopiec ma kilka lat i przebywa w polu, nagle zaczyna go boleć głowa. Zostaje zabrany do domu, gdzie ‛umiera na kolanach matki’ (wersety 16, 19, 20). Pogrążona w rozpaczy kobieta delikatnie kładzie ciało dziecka na łóżku, na którym zwykle sypia prorok.

Za zgodą męża w pośpiechu wyrusza w 30-kilometrową podróż na górę Karmel, by spotkać się z Elizeuszem. Przeszywa ją ból, lecz na widok proroka nie płacze ani się nie żali. Czyżby słyszała, że Eliasz, poprzednik Elizeusza, wskrzesił syna pewnej wdowy? (1 Królów 17:17-23). I czy wierzy, że Elizeusz mógłby przywrócić życie jej dziecku? Tego nie wiemy, ale nie opuszcza domu proroka, dopóki ten nie zgadza się pójść razem z nią.

W Szunem Elizeusz sam przekracza próg dobrze znanej sobie izby, gdzie teraz na jego łóżku leży martwy chłopiec (werset 32). Prorok zwraca się z gorącą modlitwą do Jehowy, po czym swoim ciałem ogrzewa ciało dziecka. Po chwili serduszko chłopca znów zaczyna bić! Elizeusz woła jego matkę i wypowiada słowa, które niewątpliwie zmieniają jej rozpacz w bezgraniczną radość: „Zabierz swego syna” (wersety 34, 36).

Relacja o przywróceniu życia synowi tej Szunamitki stanowi źródło pocieszenia i nadziei. Jehowa rozumie ból rodziców, którzy stracili dziecko. Co więcej, pragnie odwrócić skutki śmierci (Hioba 14:14, 15). Okoliczność, iż w czasach biblijnych Elizeusz i inni mężowie wiary dokonywali wskrzeszeń, ukazuje, co Jehowa uczyni na znacznie większą skalę w nadchodzącym nowym świecie *.

Oczywiście biblijna nadzieja zmartwychwstania nie usuwa bólu spowodowanego śmiercią ukochanej osoby. Wierny chrześcijanin, który stracił jedynaka, mówi: „Moja rana się nie zagoi, dopóki nie uściskam swego syna”. Wyobraź sobie, że znów spotkasz bliskich, których zabrała śmierć. Już sama myśl o tym może złagodzić twój ból. Czy nie chciałbyś dowiedzieć się czegoś więcej o Bogu, który daje nam tak wspaniałą nadzieję?

[Przypis]