„Ten, kto nie potrafi przebaczyć, burzy most, po którym sam musi przejść” — powiedział żyjący w XVII wieku angielski historyk Edward Herbert. Jego słowa trafnie ilustrują, dlaczego powinniśmy być gotowi przebaczać innym: prędzej czy później sami możemy potrzebować czyjegoś przebaczenia (Mateusza 7:12). Istnieje jednak znacznie ważniejszy powód. Zwróćmy uwagę na pewną wypowiedź apostoła Pawła. Odszukaj List do Kolosan 3:13.

Ponieważ wszyscy jesteśmy niedoskonali, zdarza się, że kogoś zirytujemy albo urazimy, a czasem to ktoś może nadepnąć nam na odcisk (Rzymian 3:23). Jak wobec tego zachować pokojowe relacje z bliźnimi? Apostoł Paweł pod natchnieniem od Boga radzi nam, żebyśmy byli tolerancyjni i gotowi do wybaczania. Rada ta została spisana prawie dwa tysiące lat temu, jednak nic nie straciła na swojej wartości. Przyjrzyjmy się jej bliżej.

„Dalej znoście jedni drugich”. Greckie słowo oddane tutaj zwrotem „dalej znoście” kryje w sobie myśl o tolerancji i wyrozumiałości. Jak zauważono w pewnym komentarzu biblijnym, chrześcijanie mają „chętnie zdobywać się na wyrozumiałość wobec tych, których błędy i wady ich drażnią”. Wyrażenie „jedni drugich” przypomina nam, że nie tylko inni irytują nas, ale również my mamy przywary denerwujące drugich. Gdy o tym pamiętamy, to nie pozwolimy, by cechy, które nam się w kimś nie podobają, popsuły nasze wzajemne relacje. A co wtedy, jeśli ktoś przeciwko nam zgrzeszy?

„Dalej (...) wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem”. Według pewnego biblisty grecki wyraz przetłumaczony na „wspaniałomyślnie przebaczać” „nie jest zwykłym odpowiednikiem odpuszczenia win (...), ale odnosi się do czegoś więcej — podkreśla szczodrość, wielkoduszność przebaczającego”. Wyraz ten może też znaczyć „uczynić komuś coś przyjemnego, wyświadczyć dobrodziejstwo, przysługę” (Słownik grecko-polski pod red. Z. Abramowiczówny). Okazujemy wielkoduszność, jeśli ochoczo przebaczamy nawet wtedy, kiedy mamy „powód do uskarżania się na drugiego”. Ale dlaczego mamy wyświadczać bliźnim tego rodzaju przysługi? Na przykład dlatego, że jutro role mogą się odwrócić — i to nam będzie potrzebna taka przysługa.

„Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy”. Najważniejszym powodem, dla którego powinniśmy przebaczać innym, jest to, że Jehowa Bóg wspaniałomyślnie puszcza w niepamięć nasze przewinienia (Micheasza 7:18). Chętnie i całkowicie wybacza skruszonym grzesznikom, choć przecież sam nie grzeszy i nigdy nie będzie potrzebował przebaczenia z ich strony. Pomyśl, jak ogromną przysługę wyświadcza ludziom. Rzeczywiście, daje nam pod tym względem niezrównany przykład!

Miłosierdzie Jehowy ujmuje nas za serce i sprawia, że pragniemy Go naśladować (Efezjan 4:32 do 5:1). Warto zadać sobie pytanie: „Skoro Jehowa tak szczodrze mi przebacza, to czy i ja nie powinienem przebaczyć niedoskonałemu bliźniemu, który szczerze żałuje, że mnie skrzywdził?” (Łukasza 17:3, 4).