Rozdział 33

Osądzenie osławionej nierządnicy

Wizja 11 — Objawienie 17:1-18

Treść: Nierządnica Babilon Wielki ujeżdża szkarłatną bestię, która w końcu zwraca się przeciwko niej i ją unicestwia

Czas spełnienia: Od roku 1919 do wielkiego ucisku

1. Co wyjawia Janowi jeden z siedmiu aniołów?

SIEDEM czasz sprawiedliwego gniewu Jehowy musi zostać opróżnionych do ostatniej kropli! Wylanie czaszy szóstego anioła na siedzibę starożytnego Babilonu trafnie obrazuje dotknięcie plagami Babilonu Wielkiego, gdy bieg wydarzeń będzie w szybkim tempie zmierzać w stronę ostatecznej wojny Armagedonu (Objawienie 16:1, 12, 16). Najprawdopodobniej ten właśnie anioł wyjawia teraz, jak i dlaczego Jehowa wykonuje swe sprawiedliwe wyroki. Jan wprost nie posiada się ze zdumienia nad tym, co widzi i słyszy: „I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, i odezwał się do mnie, mówiąc: ‚Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą, która siedzi nad wieloma wodami, z którą dopuszczali się rozpusty królowie ziemi, a zamieszkujący ziemię zostali upici winem jej rozpusty’” (Objawienie 17:1, 2).

2. Co przemawia za tym, że „wielka nierządnica”: (a) nie wyobraża starożytnego Rzymu? (b) nie przedstawia wielkiego biznesu? (c) symbolizuje strukturę religijną?

² „Wielka nierządnica”! Skąd to szokujące określenie? Kim ona jest? Niektórzy utożsamiają tę symboliczną nierządnicę ze starożytnym Rzymem. Ale Rzym był mocarstwem politycznym, a nierządnica dopuszcza się rozpusty z królami ziemi, najwyraźniej więc także z władcami Rzymu. Ponadto czytamy, że „królowie ziemi” opłakują jej zagładę. Nie może więc chodzić o potęgę polityczną (Objawienie 18:9, 10). Prócz tego skoro jest opłakiwana również przez ziemskich kupców, nie może wyobrażać świata interesów (Objawienie 18:15, 16). Czytamy jednak, że ‛przez jej praktyki spirytystyczne zostały wprowadzone w błąd wszystkie narody’ (Objawienie 18:23). Jasno stąd wynika, że owa wielka nierządnica to z pewnością ogólnoświatowa struktura religijna.

3. (a) Dlaczego wielka nierządnica musi wyobrażać coś więcej niż Kościół katolicki czy nawet całe chrześcijaństwo? (b) Jakie nauki babilońskie można znaleźć zarówno w większości religii Wschodu, jak i w sektach chrześcijaństwa? (c) Co przyznał katolicki kardynał John Henry Newman, jeśli chodzi o pochodzenie wielu nauk, obrzędów i praktyk chrześcijaństwa? (Zobacz przypis).

³ O jaką strukturę religijną chodzi? Czy o Kościół rzymskokatolicki, jak chcą niektórzy? A może o całe chrześcijaństwo? Nie, skoro nierządnica wprowadza w błąd wszystkie narody, musi być symbolem czegoś jeszcze większego. W rzeczywistości wyobraża ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Ma ono początek w misteriach babilońskich, co wynika z faktu, że w religiach całej ziemi da się dostrzec mnóstwo babilońskich nauk i praktyk. Na przykład zarówno w większości religii Wschodu, jak i w sektach chrześcijaństwa wierzy się we wrodzoną nieśmiertelność duszy  ludzkiej, w męki piekielne i triady bóstw. Religia fałszywa, spłodzona przeszło 4000 lat temu w starożytnym Babilonie, rozwinęła się w nowożytne monstrum, całkiem słusznie nazwane Babilonem Wielkim. * Dlaczego jednak nadano jej uwłaczające miano „wielkiej nierządnicy”?

4. (a) W jaki sposób starożytny Izrael dopuszczał się rozpusty? (b) Jaką szczególną odmianę rozpusty uprawia Babilon Wielki?

⁴ Babilon (lub Babel, co znaczy „zamieszanie”) doszedł do szczytu potęgi w czasach Nabuchodonozora. W państwie tym stało przeszło tysiąc kaplic i świątyń, religia była ściśle powiązana z polityką, a klasa kapłanów miała ogromną władzę. Mimo iż Babilon już od dawna nie jest mocarstwem światowym, religijny Babilon Wielki istnieje dalej i jak jego starożytny pierwowzór wciąż usiłuje oddziaływać na sprawy polityczne i kierować ich biegiem. Ale czy Bóg pochwala mieszanie religii z polityką? Kiedy Izrael wdawał się w fałszywy kult i wchodził w przymierza z narodami, zamiast zaufać Jehowie, Pisma Hebrajskie nazywały to uprawianiem  nierządu (Jeremiasza 3:6, 8, 9; Ezechiela 16:28-30). Także Babilon Wielki dopuszcza się rozpusty. W szczególności chwyta się wszelkich możliwych sposobów, by zyskać wpływ i władzę nad królami ziemi (1 Tymoteusza 4:1).

5. (a) Co poświadcza, że duchowni lubią być w centrum uwagi? (b) Dlaczego pragnienie uzyskania rozgłosu w świecie jest wyraźnie sprzeczne ze słowami Jezusa Chrystusa?

⁵ Obecnie przywódcy religijni częstokroć pretendują do wysokich stanowisk państwowych, a w niektórych krajach mają udział w rządach i nawet są członkami gabinetu. W roku 1988 dwaj znani duchowni protestanccy ubiegali się o urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych. Przywódcy Babilonu Wielkiego ogromnie lubią być w centrum uwagi, a w prasie nieraz pojawiają się na zdjęciach u boku czołowych polityków. Tymczasem Jezus wystrzegał się wszelkich związków z polityką, o swych uczniach zaś powiedział: „Oni, podobnie jak ja, nie należą do świata” (Jana 6:15; 17:16, Wp; Mateusza 4:8-10; zobacz też Jakuba 4:4).

Dzisiejszy „nierząd”

6, 7. (a) Jak partia hitlerowska zdobyła władzę w Niemczech? (b) Jak konkordat Watykanu z nazistowskimi Niemcami pomógł Hitlerowi w jego dążeniach do panowania nad światem?

⁶ Wtrącaniem się do polityki wielka nierządnica sprowadziła na ludzkość niesłychane cierpienia. Rozważmy na przykład fakty związane z przejęciem władzy przez Hitlera — nader nieprzyjemne fakty, które niejeden wolałby wymazać z podręczników historii. W maju 1924 roku partia nazistowska miała 32 miejsca w Reichstagu. Do maja 1928 roku liczba ta zmalała do 12. Jednakże w roku 1930 świat pogrążył się w wielkim kryzysie, co skrzętnie wykorzystali naziści, odzyskując w zdumiewającym tempie popularność: w wyborach z lipca 1932 roku zdobyli 230 z 608 miejsc w parlamencie. Wkrótce potem pośpieszył im w sukurs były kanclerz Niemiec, szambelan papieski Franz von Papen. Jak podają historycy, von Papen snuł wizje nowego Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Jego krótki pobyt na fotelu kanclerskim skończył się fiaskiem, więc miał teraz nadzieję, że zdobędzie władzę dzięki nazistom. Do stycznia 1933 roku zjednał Hitlerowi poparcie magnatów przemysłu i sprytnymi intrygami doprowadził do powierzenia mu 30 stycznia 1933 roku urzędu kanclerza Niemiec. Sam został wicekanclerzem i ułatwił Hitlerowi pozyskanie katolickiej części społeczeństwa niemieckiego. W niecałe dwa miesiące po objęciu władzy Hitler rozwiązał parlament, posłał tysiące przywódców opozycji do obozów koncentracyjnych i wszczął prześladowania Żydów.

⁷ Dnia 20 lipca 1933 roku kardynał Pacelli (późniejszy papież Pius XII) podpisał w Rzymie konkordat z nazistowskimi Niemcami, dając wyraz zainteresowaniu Watykanu rosnącą potęgą narodowego socjalizmu. W imieniu Hitlera podpisał ten dokument von Papen, którego Pacelli udekorował później wysokim odznaczeniem papieskim — Wielkim Krzyżem  Orderu Piusa. * W książce Satan in Top Hat (Szatan w cylindrze) Tibor Koeves skomentował to następująco: „Konkordat był dla Hitlera wielkim osiągnięciem. Stanowił pierwsze poparcie moralne z zewnątrz, i to od wielce poważanego autorytetu”. Na mocy konkordatu Watykan miał wycofać poparcie dla niemieckiej partii katolickiej Centrum, sankcjonując tym samym jednopartyjne „państwo totalne” Hitlera. * Prócz tego artykuł 14 tego układu głosił: „Bulle nominacyjne dla arcybiskupów, biskupów, koadiutorów z prawem następstwa lub prałata niezależnego wtedy dopiero zostaną wydane, gdy nazwisko kandydata przedstawione zostanie pełnomocnikowi Rzeszy w odnośnym kraju i zostanie ustalone, że nie istnieją przeciwko niemu zastrzeżenia natury ogólnopolitycznej”. Pod koniec roku 1933 (który został ogłoszony przez Piusa XI „Rokiem Świętym”) poparcie Watykanu stało się głównym atutem Hitlera w dążeniu do podporządkowania sobie świata.

8, 9. (a) Jak Watykan, Kościół katolicki i jego duchowni reagowali na terror nazistowski? (b) Jakie oświadczenie opublikowali na początku drugiej wojny światowej niemieccy biskupi katoliccy? (c) Do czego prowadzi mariaż religii z polityką?

⁸ Wprawdzie garstka księży i zakonnic zaprotestowała przeciw okrucieństwom Hitlera — i ucierpiała z tego powodu — ale zarówno Watykan, jak i cały Kościół katolicki z armią swych duchownych udzielali czynnego lub milczącego poparcia reżimowi nazistowskiemu, który uważali za bastion obronny przed pochodem komunizmu. Schroniony w cichych komnatach Watykanu, papież Pius XII ani słowem nie zganił ludobójstwa dokonywanego na Żydach ani okrutnych prześladowań Świadków Jehowy i innych ludzi. Na ironię zakrawa fakt, że podczas wizyty w Niemczech w maju 1987 roku papież Jan Paweł II wysławiał antynazistowską postawę jednego uczciwego księdza. A co robiły tysiące innych duchownych niemieckich podczas hitlerowskiego terroru? Nieco światła na tę sprawę rzuca list pasterski wystosowany przez tamtejszych biskupów katolickich we wrześniu 1939 roku, tuż po wybuchu drugiej wojny światowej. Napisano w nim między innymi: „W tej rozstrzygającej godzinie zachęcamy wszystkich naszych katolickich żołnierzy, by w posłuszeństwie wobec Führera spełniali swój obowiązek i byli gotowi do bezgranicznych poświęceń. Apelujemy do wiernych o wspólne zanoszenie żarliwych modlitw, aby dzięki Opatrzności Bożej wojna ta skończyła się zwycięstwem”.

⁹ Ta katolicka dyplomacja ilustruje, jakiego rodzaju nierząd uprawia od przeszło 4000 lat religia, umizgując się do państwa dla zdobycia władzy i korzyści. Mariaż religii z polityką podsycał wojny i prześladowania i przysporzył  ludziom niesłychanych cierpień. Jakże mogą się cieszyć, że na wielkiej nierządnicy już wkrótce zostanie wykonany wyrok Jehowy! Oby to nastąpiło jak najprędzej!

Nad wieloma wodami

10. Czym jest „wiele wód”, na których ochronę liczy Babilon Wielki, i co się z nimi dzieje?

¹⁰ Starożytny Babilon leżał nad wieloma wodami — rzeka Eufrat i liczne kanały zapewniały miastu ochronę, a zarazem umożliwiały prowadzenie dochodowego handlu, dopóki nie wyschły w ciągu jednej nocy (Jeremiasza 50:38; 51:9, 12, 13). Również Babilon Wielki liczy na to, że „wiele wód” zapewni mu ochronę i bogactwo. Tymi symbolicznymi wodami są „ludy i rzesze, i narody, i języki”, to znaczy miliardy ludzi, nad którymi panuje  i które wspierają go materialnie. Ale wody te także wysychają, czyli wycofują swe poparcie (Objawienie 17:15; porównaj Psalm 18:5; Izajasza 8:7).

11. (a) Jak starożytny Babilon ‛upijał całą ziemię’? (b) Jak ‛upija całą ziemię’ Babilon Wielki?

¹¹ O starożytnym Babilonie napisano też, że jest „złotym kubkiem w ręku Pana, upijającym całą ziemię” (Jeremiasza 51:7). Podbił sąsiednie narody i zmusił je do przełknięcia przejawów gniewu Jehowy, wskutek czego osłabły niczym ktoś, kto się upił. Pod tym względem Babilon był narzędziem Jehowy. Również Babilon Wielki dokonał licznych podbojów i stał się imperium ogólnoświatowym. Z pewnością jednak nie jest narzędziem Bożym. Przeciwnie, ta symboliczna nierządnica wysługuje się „królom ziemi”, z którymi uprawia rozpustę duchową. Zaspokaja ich życzenia i za pomocą kłamliwych nauk oraz jarzma swych praktyk utrzymuje masy ludzkie, czyli „zamieszkujących ziemię”, w uległości wobec panujących.

12. (a) Jaką odpowiedzialność za morze krwi przelanej na drugiej wojnie światowej ponosi japońska odnoga Babilonu Wielkiego? (b) Jak „wody” poparcia dla Babilonu Wielkiego wyschły w Japonii i z jakim rezultatem?

¹² Znamiennym przykładem jest sintoizm, wyznawany w Japonii. Indoktrynowany żołnierz japoński poczytywał sobie za najwyższy zaszczyt oddanie życia za cesarza — najważniejszego boga sintoizmu. Na polach bitewnych drugiej wojny światowej zginęło jakieś 1 500 000 Japończyków, a niemal każdy z nich uważał poddanie się za hańbiące. Ale po klęsce Japonii cesarz Hirohito musiał się zrzec roszczeń do boskości. Spowodowało to znaczny odpływ „wód” z sintoistycznej odnogi Babilonu Wielkiego — niestety, wcześniej sintoizm usankcjonował przelanie morza krwi podczas działań wojennych na obszarze Oceanu Spokojnego. Osłabienie wpływów tej religii zaowocowało też tym, że ostatnimi laty ponad 170 000 Japończyków — z których olbrzymia większość wyznawała przedtem sintoizm lub buddyzm — zostało oddanymi i ochrzczonymi sługami Wszechwładnego Pana Jehowy.

Nierządnica ujeżdża bestię

13. Jaki zdumiewający widok ukazuje się Janowi, gdy anioł przenosi go mocą ducha na pustkowie?

¹³ Jakie jeszcze szczegóły na temat wielkiej nierządnicy i jej losu ujawnia proroctwo? Dalszy ciąg relacji Jana odsłania przed nami następną sugestywną scenę: „I przeniósł mnie [anioł] w mocy ducha na pustkowie. I ujrzałem niewiastę siedzącą na bestii barwy szkarłatnej, pełnej bluźnierczych imion oraz mającej siedem głów i dziesięć rogów” (Objawienie 17:3).

14. Dlaczego przeniesienie Jana na pustkowie było stosowne?

¹⁴ Dlaczego Jan zostaje przeniesiony na pustkowie czy pustynię? Wcześniejszą zapowiedź zagłady starożytnego Babilonu nazwano „wyrokiem na pustynię nadmorską” (Izajasza 21:1, 9, BT). Było to stosowne ostrzeżenie, że pomimo chroniących go wód Babilon stanie się wymarłym pustkowiem. Słusznie więc Jan trafia w tej wizji na pustkowie, by zobaczyć, jaki los czeka Babilon Wielki. Metropolia ta również zostanie doszczętnie spustoszona (Objawienie 18:19, 22, 23). Jednakże Jan ze zdumieniem spostrzega, że wielka nierządnica nie jest sama. Dosiada przerażającej dzikiej bestii!

15. Czym się różnią bestie przedstawione w Objawieniu 13:1 oraz 17:3?

¹⁵ Bestia ta ma siedem głów i dziesięć rogów. Czy mamy tu więc do czynienia z tym samym dzikim zwierzęciem, które Jan widział wcześniej i które także miało siedem głów i dziesięć rogów? (Objawienie 13:1). Nie, stwory te nieco się różnią. Oglądane teraz monstrum jest maści szkarłatnej i nie powiedziano o nim, że nosi diademy. Poprzednia bestia miała bluźniercze imiona tylko na siedmiu głowach, ta zaś jest „pełna bluźnierczych imion”. Niemniej musi istnieć jakiś związek między tymi bestiami, gdyż ich podobieństwo jest zbyt wyraźne, by mogło być przypadkowe.

16. Co wyobraża szkarłatna bestia i co powiedziano o celu jej istnienia?

¹⁶ Czym zatem jest ten nowy dziki stwór barwy szkarłatnej? Zapewne chodzi o wizerunek bestii, sporządzony pod naciskiem anglo-amerykańskiego  zwierza, mającego dwa rogi jak baranek. Gdy był już gotowy, owej dwurożnej bestii zezwolono tchnąć w niego dech (Objawienie 13:14, 15). Jan widzi go teraz jako żywe, oddychające zwierzę. Wyobraża ono Ligę Narodów, którą w roku 1920 powołała do istnienia dwurożna bestia. Amerykański prezydent Wilson przewidywał, że Liga „stanie się dla wszystkich ludzi forum wymierzania sprawiedliwości i na zawsze zażegna groźbę wojny”. Kiedy po drugiej wojnie światowej została wskrzeszona pod nazwą Organizacji Narodów Zjednoczonych, miała na celu — jak napisano w jej karcie — „utrzymać międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo”.

17. (a) Jak to rozumieć, że symboliczna bestia maści szkarłatnej jest pełna bluźnierczych imion? (b) Kto dosiada szkarłatnej bestii? (c) Jak religia babilońska od samego początku związała się z Ligą Narodów i jej następczynią?

¹⁷ A jak rozumieć to, że owa symboliczna bestia jest pełna bluźnierczych imion? Otóż ludzie uczynili owego wielonarodowego bożka namiastką Królestwa Bożego — w celu dokonania czegoś, co w myśl słów Boga może osiągnąć tylko Jego Królestwo (Daniela 2:44;  Mateusza 12:18, 21). Godna uwagi w wizji Jana jest wszakże okoliczność, że szkarłatną bestię ujeżdża Babilon Wielki. Zgodnie z tym proroctwem babilońska religia, a zwłaszcza chrześcijaństwo, nawiązała zażyłe stosunki z Ligą Narodów i jej następczynią. Już 18 grudnia 1918 roku gremium znane obecnie pod nazwą Krajowej Rady Kościołów Chrystusowych w Ameryce przyjęło deklarację, w której oświadczono między innymi: „Liga taka jest nie tylko instytucją polityczną; jest raczej politycznym wyrazem Królestwa Bożego na ziemi. (...) Kościół może użyczyć ducha dobrej woli, bez którego żadna Liga Narodów nie zdoła się ostać. (...) Liga Narodów tkwi swymi korzeniami w Ewangelii. Podobnie jak Ewangelia, ma ona na celu ‚pokój na ziemi, dobrą wolę wobec ludzi’”.

18. Jak duchowni chrześcijaństwa udzielili poparcia Lidze Narodów?

¹⁸ Dnia 2 stycznia 1919 roku na pierwszej stronie dziennika San Francisco Chronicle ukazał się nagłówek: „Papież opowiada się za powołaniem Wilsonowskiej Ligi Narodów”. A 16 października 1919 roku w Senacie USA złożono petycję podpisaną przez 14 450 duchownych głównych wyznań, nakłaniającą do „ratyfikacji paryskiego traktatu pokojowego, zawierającego pakt ligi narodów”. Wprawdzie Senat USA nie ratyfikował tego traktatu, ale kler chrześcijaństwa dalej prowadził akcję na rzecz Ligi. A jak zainaugurowano działalność tej organizacji? Depesza agencyjna ze Szwajcarii, opatrzona datą 15 listopada 1920 roku, donosiła: „Dzisiaj rano o godzinie jedenastej dzwony wszystkich genewskich kościołów ogłosiły otwarcie  pierwszego zgromadzenia Ligi Narodów”.

19. Co uczyniła klasa Jana po pojawieniu się szkarłatnej bestii?

¹⁹ Czy klasa Jana, jedyna grupa ludzi na ziemi, która entuzjastycznie powitała ustanowienie mesjańskiego Królestwa, przyłączyła się do chrześcijaństwa w składaniu hołdu szkarłatnej bestii? Skądże znowu! W niedzielę 7 września 1919 roku na zgromadzeniu ludu Jehowy w Cedar Point w stanie Ohio przedstawiono wykład publiczny „Nadzieja dla udręczonej ludzkości”. Następnego dnia gazeta Star-Journal, ukazująca się w mieście Sandusky, przytoczyła słowa prezesa Towarzystwa Strażnica J. F. Rutherforda, który w przemówieniu do niemal 7000 osób oświadczył: „Liga na pewno ściągnie na siebie niezadowolenie Pana, (...) ponieważ duchowni katoliccy i protestanccy, podający się za przedstawicieli Boga, odrzucili Jego plan i poparli Ligę Narodów, wysławiając ją jako polityczny wyraz królestwa Chrystusowego na ziemi”.

20. Dlaczego wysławianie Ligi Narodów jako „politycznego wyrazu Królestwa Bożego na ziemi” było ze strony kleru bluźnierstwem?

²⁰ Sromotne niedopisanie Ligi Narodów powinno było zasygnalizować duchowieństwu, że tego rodzaju instytucje utworzone przez człowieka bynajmniej nie są częścią Królestwa Bożego na ziemi. Jakimż bluźnierstwem jest takie twierdzenie! Sugeruje ono, że Bóg przyłożył rękę do żałosnej partaniny, jaką okazała się Liga. Tymczasem o Bogu czytamy, że „doskonałe jest dzieło jego”. Jehowa ustanowi pokój i zaprowadzi swą wolę jak w niebie, tak na ziemi nie za pomocą zbieraniny kłótliwych polityków, z których wielu jest ateistami, lecz za pośrednictwem swego niebiańskiego Królestwa (5 Mojżeszowa 32:4; Mateusza 6:10).

21. Co dowodzi, że wielka nierządnica popiera i podziwia następczynię Ligi Narodów, Organizację Narodów Zjednoczonych?

²¹ A co powiedzieć o następczyni Ligi, o Organizacji Narodów Zjednoczonych? Ona także od samego początku jest ujeżdżana przez wielką nierządnicę, która jawnie się z nią związała i stara się kierować jej poczynaniami. Na przykład w czerwcu 1965 roku, w 20 rocznicę utworzenia tego gremium, przedstawiciele Kościoła katolickiego i prawosławnego wraz z protestantami, żydami, hinduistami, buddystami i muzułmanami — reprezentujący podobno dwa miliardy mieszkańców ziemi — zebrali się w San Francisco, by uroczyście dać wyraz swemu poparciu i uznaniu dla ONZ. Podczas wizyty w jej siedzibie w październiku 1965 roku papież Paweł VI nazwał ją „najbardziej znaczącą organizacją międzynarodową” i dodał: „Ludy całej ziemi widzą w Organizacji Narodów Zjednoczonych ostatnią nadzieję na zgodę i pokój”. Inny papież, Jan Paweł II, przemawiając w październiku 1979 roku do Zgromadzenia Ogólnego ONZ, powiedział: „Mam nadzieję, że Organizacja Narodów Zjednoczonych na zawsze pozostanie najwyższym forum na rzecz pokoju i sprawiedliwości”. Rzecz znamienna, w swym przemówieniu bardzo niewiele uwagi poświęcił Jezusowi Chrystusowi i Królestwu Bożemu. Jak czytamy w dzienniku The New York Times, podczas podróży do USA we wrześniu 1987 roku „Jan Paweł dużo mówił o pozytywnej roli Narodów Zjednoczonych w popieraniu (...) ‚nowej ogólnoświatowej solidarności’”.

Imię, tajemnica

22. (a) Co można powiedzieć o wierzchowcu, którego wybrała sobie wielka nierządnica? (b) Jak Jan opisuje symboliczną nierządnicę Babilon Wielki?

²² Jan wkrótce się dowie, że wielka nierządnica Babilon Wielki wybrała sobie niebezpiecznego wierzchowca. Najpierw jednak ona sama przykuwa uwagę apostoła. Ma bogaty strój, ale jakże jest odpychająca! „A niewiasta była przyobleczona w purpurę i szkarłat i ozdobiona złotem i drogocennym kamieniem, i perłami, a w swej ręce miała złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości swej rozpusty. A na jej czole było napisane imię, tajemnica: ‚Babilon Wielki, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi’. I widziałem, że niewiasta była pijana krwią świętych i krwią świadków Jezusa” (Objawienie 17:4-6a).

23. Jak brzmi i co znaczy pełne imię Babilonu Wielkiego?

²³ Zgodnie ze zwyczajem panującym w  starożytnym Rzymie prostytutkę tę można rozpoznać po imieniu na czole. * Jest ono dość długie: „Babilon Wielki, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi”. Imię to jest „tajemnicą”, a więc ma pewne ukryte znaczenie. Niemniej w czasie wyznaczonym przez Boga tajemnica ta miała zostać odsłonięta. W gruncie rzeczy anioł udziela Janowi wystarczająco dużo informacji, by dzisiejsi słudzy Jehowy mogli ustalić pełne znaczenie tego opisowego imienia. Rozpoznajemy w Babilonie Wielkim ogół religii fałszywych. Ta symboliczna kobieta jest „matką nierządnic”, gdyż wszystkie religie świata, nie wyłączając licznych sekt chrześcijaństwa, przypominają jej córki, wzorujące się na niej w uprawianiu nierządu duchowego. Jest także matką „obrzydliwości”, ponieważ wydała na świat tak odrażające potomstwo, jak bałwochwalstwo, spirytyzm, wróżbiarstwo, astrologia, chiromancja, ofiary z ludzi, prostytucja świątynna, pijaństwo na cześć fałszywych bóstw oraz inne plugawe praktyki.

24. Dlaczego nierządnicę Babilon Wielki słusznie ukazano w „purpurze i szkarłacie” oraz „ozdobioną złotem i drogocennym kamieniem, i perłami”?

²⁴ Nierządnica Babilon Wielki jest odziana w „purpurę i szkarłat” i „ozdobiona złotem i drogocennym kamieniem, i perłami”. Jakże trafny opis! Pomyślmy tylko o wszystkich olśniewających gmachach, unikatowych posągach i obrazach, bezcennych ikonach oraz innych przyborach religijnych, jak również o astronomicznym majątku w nieruchomościach i gotówce, nagromadzonym przez religie tego świata. Czy to w Watykanie, czy w amerykańskim imperium kaznodziejów telewizyjnych, czy też w egzotycznych świątyniach Wschodu — wszędzie tam Babilon Wielki gromadzi, a niekiedy i trwoni, bajeczne bogactwa.

25. (a) Czego symbolem jest zawartość „złotego kielicha pełnego obrzydliwości”? (b) W jakim znaczeniu symboliczna nierządnica jest pijana?

²⁵ Spójrzmy teraz, co nierządnica trzyma  w ręce. Na widok ten Jan z pewnością oniemiał: Oto złoty kielich ‛pełen obrzydliwości i nieczystości jej rozpusty’! Mieści w sobie ‛wino gniewu jej rozpusty’, którym upija wszystkie narody (Objawienie 14:8; 17:4). Z wierzchu wygląda bogato, lecz jego zawartość jest nieczysta, wręcz odrażająca (porównaj Mateusza 23:25, 26). Składają się na nią wszelkie plugawe praktyki i kłamstwa, którymi wielka nierządnica uwodzi i podporządkowuje sobie narody. Ale Jan dostrzega coś jeszcze bardziej odrażającego, a mianowicie, że ona sama jest odurzona, pijana krwią sług Bożych! Ba, jak czytamy nieco dalej, „znaleziono w niej krew proroków i świętych, i tych wszystkich, którzy zostali pozabijani na ziemi” (Objawienie 18:24). Cóż za przerażająca wina krwi!

26. Jakie dowody ukazują, że Babilon Wielki jest obciążony winą krwi?

²⁶ W ciągu minionych wieków światowe imperium religii fałszywej wylało morze krwi. Na przykład w średniowiecznej Japonii świątynie w Kyoto zamieniono w fortece, a wojowniczy mnisi wzywający „świętego imienia Buddy” walczyli ze sobą, aż ulice spłynęły krwią. W XX wieku duchowni chrześcijaństwa nieraz wyruszali na front z wojskami swych państw, toczącymi krwawe boje, które kosztowały życie co najmniej stu milionów ludzi. W październiku 1987 roku były prezydent USA R. Nixon oświadczył: „Wiek XX to najkrwawszy okres w dziejach. W tym stuleciu zginęło na wojnach więcej ludzi niż na wszystkich wojnach prowadzonych przed nastaniem naszego wieku”. Jehowa surowo osądza religie świata za udział w tych okropnościach, On bowiem nienawidzi „rąk, które przelewają krew niewinną” (Przypowieści 6:16, 17). Wcześniej Jan słyszał wołanie dochodzące z ołtarza: „Dokądże, Wszechwładny Panie, święty i prawdziwy, będziesz się wstrzymywał z osądzeniem i pomszczeniem naszej krwi na tych, którzy mieszkają na ziemi?” (Objawienie 6:10). Gdy nadejdzie czas udzielenia odpowiedzi na to pytanie, Babilon Wielki, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi, znajdzie się w ciężkich tarapatach.

[Przypisy]

„Pan wszechmocny”, Jehowa, nie tylko nie toleruje takiego bałwochwalstwa, ale wzywa: „Wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, (...) i nie tykajcie tego, co nieczyste” (2 Koryntian 6:14-18, Romaniuk).

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 237]

Churchill demaskuje „nierząd”

W swej książce The Gathering Storm (Nadciągająca burza, 1948) Winston Churchill pisze, że Hitler mianował Franza von Papena niemieckim posłem w Wiedniu; miał on „podkopać autorytet czołowych polityków austriackich lub ich pozyskać”. Przytacza też słowa wiedeńskiego posła USA, który podobno powiedział o von Papenie: „Najzuchwalej i najcyniczniej (...) Papen zaczął mi opowiadać, (...) że zamierza wykorzystać swą opinię dobrego katolika do zyskania wpływu na kardynała Innitzera i innych Austriaków”.

Kiedy po kapitulacji Austrii hitlerowskie oddziały szturmowe defilowały przez Wiedeń, katolicki kardynał Innitzer nakazał wywiesić we wszystkich kościołach austriackich flagi ze swastyką, bić w dzwony, a z okazji urodzin Hitlera odprawić za niego modły.

[Ramka na stronie 238]

„MODLITWA WOJENNA” ZA RZESZĘ

Pod takim nagłówkiem ukazała się w pierwszym wydaniu dziennika The New York Times z 7 grudnia 1941 roku następująca notatka:

„Biskupi katoliccy modlą się w Fuldzie o błogosławieństwo i zwycięstwo (...) Niemieccy biskupi katoliccy zgromadzeni na konferencji w Fuldzie zalecili wprowadzenie specjalnej ‚modlitwy wojennej’, która ma być odczytywana na początku i przy końcu każdego nabożeństwa. W modlitwie błaga się Opatrzność o pobłogosławienie wojsk niemieckich zwycięstwem oraz powierza jej opiece życie i zdrowie wszystkich żołnierzy. Ponadto biskupi nakazali duchownym katolickim, aby przynajmniej raz w miesiącu wygłaszali specjalne kazanie niedzielne, poświęcone żołnierzom niemieckim walczącym ‚na lądzie, morzu i w powietrzu’”.

Artykuł ten usunięto z późniejszych wydań gazety. Tego samego dnia Japonia, sprzymierzona z hitlerowskimi Niemcami, zaatakowała flotę USA w Pearl Harbor.

[Ramka na stronie 244]

„Bluźniercze imiona”

Kiedy po pierwszej wojnie światowej dwurożna bestia propagowała Ligę Narodów, jej liczni zalotnicy religijni niezwłocznie pobłogosławili to posunięcie. Skutkiem tego nowa organizacja na rzecz pokoju stała się „pełna bluźnierczych imion”.

„Chrześcijaństwo może użyczyć dobrej woli, stanowiącej siłę napędową ligi [narodów], dzięki czemu traktat przekształci się ze świstka papieru w narzędzie królestwa Bożego” (The Christian Century, USA, 19 czerwca 1919 roku, strona 15).

„Idea Ligi Narodów jest rozszerzeniem na dziedzinę stosunków międzynarodowych idei Królestwa Bożego jako ładu światowego opartego na dobrej woli. (...) Właśnie o to modlą się wszyscy chrześcijanie słowami: ‚Przyjdź Królestwo Twoje’” (The Christian Century, USA, 25 września 1919 roku, strona 7).

„Spoiwem Ligi Narodów jest Krew Chrystusa” (dr Frank Crane, amerykański kaznodzieja protestancki).

„[Krajowa] Rada [kościołów kongregacjonalistycznych] popiera pakt [Ligi Narodów] jako jedyny dostępny dziś instrument polityczny, za pomocą którego Duch Jezusa Chrystusa może znaleźć szersze praktyczne zastosowanie w sprawach narodów” (The Congregationalist and Advance, USA, 6 listopada 1919 roku, strona 642).

„Konferencja wzywa wszystkich metodystów do popierania i aktywnego propagowania haseł [Ligi Narodów], stanowiących wyraz idei Boga Ojca i ziemskich dzieci Bożych” (Weslejański Kościół Metodystyczny, Wielka Brytania).

„Po rozpatrzeniu dążeń, możliwości i postanowień tego paktu stwierdzamy, że zawiera on samo sedno nauk Jezusa Chrystusa — Królestwo Boga i Jego sprawiedliwość (...) Ni mniej, ni więcej, tylko właśnie to” (kazanie arcybiskupa Canterbury z okazji otwarcia Zgromadzenia Ligi Narodów w Genewie, 3 grudnia 1922 roku).

„Związek Ligi Narodów ma w tym kraju takie same święte prawa, jak każde inne stowarzyszenie humanitarne bądź misyjne, ponieważ jest ona obecnie najskuteczniejszym organem władzy Chrystusa jako Księcia Pokoju wśród narodów” (kaznodzieja kongregacjonalistów dr Garvie, Wielka Brytania).

[Mapa na stronie 236]

[Patrz publikacja]

Fałszywe nauki znane na całym świecie wywodzą się z Babilonu

Babilon

Trójce, czyli triady bogów

Nieśmiertelność duszy ludzkiej

Spirytyzm — rozmawianie z „umarłymi”

Posługiwanie się wizerunkami religijnymi

Stosowanie zaklęć do ubłagania demonów

Rządy potężnej klasy kapłanów

[Ilustracja na stronie 239]

Starożytny Babilon leżał nad wieloma wodami

[Ilustracja na stronie 239]

Wielka nierządnica również zasiada dziś nad „wieloma wodami”

[Ilustracja na stronie 241]

Babilon Wielki dosiada niebezpiecznej bestii

[Ilustracja na stronie 242]

Nierządnica uprawia rozpustę religijną z królami ziemi

[Ilustracje na stronie 245]

Kobieta „pijana krwią świętych”