Rozdział 18

Trzęsienia ziemi w dniu Pańskim

1, 2. (a) Jak wygląda silne trzęsienie ziemi? (b) Co widzi Jan, gdy zostaje otworzona szósta pieczęć?

CZY widziałeś już na własne oczy silne trzęsienie ziemi? Nie jest to miłe przeżycie. Czasami kataklizm zaczyna się przerażającym dudnieniem i przyprawiającym o mdłości huśtaniem. Kołysanie to raz się wzmaga, raz ustaje, a ludzie naprędce szukają schronienia, choćby pod biurkiem. Kiedy indziej następuje nagły, potężny wstrząs, na skutek którego tłuką się naczynia, pękają meble i nawet walą się budynki. Szkody są wprost katastrofalne, a nieraz wstrząsy się powtarzają, przysparzając dalszych strat i cierpień.

² Mając w pamięci ten obraz, zapoznajmy się z dalszymi słowami Jana, opisującymi zerwanie szóstej pieczęci. „I ujrzałem, gdy otworzył szóstą pieczęć, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi” (Objawienie 6:12a). Wydarzyło się to zapewne w tym samym okresie, w którym zdjęto inne pieczęcie. Co to za trzęsienie ziemi i w jakiej części dnia Pańskiego daje się we znaki? (Objawienie 1:10).

3. (a) Jakie wydarzenia zapowiedział Jezus w proroctwie o znaku swej obecności? (b) Jaki związek mają literalne wstrząsy sejsmiczne z wielkim symbolicznym trzęsieniem ziemi wspomnianym w Objawieniu 6:12?

³ Biblia wielokrotnie wspomina o literalnych i symbolicznych trzęsieniach ziemi. W wielkim proroctwie o znaku swej obecności w charakterze panującego Króla Jezus przepowiedział „trzęsienia ziemi w jednym miejscu po drugim”. Wymienił je wśród innych wydarzeń znamionujących ‛początek  boleści’. Po roku 1914, gdy liczba mieszkańców ziemi gwałtownie wzrosła do kilku miliardów, wstrząsy tektoniczne znacznie pogłębiły udrękę naszych czasów (Mateusza 24:3, 7, 8, NW). Ale choć te naturalne klęski żywiołowe są spełnieniem proroctw, stanowią tylko preludium wielkiego symbolicznego trzęsienia ziemi, o którym mowa w Objawieniu 6:12, a które będzie niszczycielskim finałem serii wcześniejszych wstrząsów, chwiejących posadami ziemskiego systemu rzeczy, podległego Szatanowi. *

Wstrząsy w społeczeństwie ludzkim

4. (a) Od kiedy lud Jehowy spodziewał się, że w roku 1914 dojdzie do katastrofalnych wydarzeń? (b) Jaki okres miał się wtedy zakończyć?

⁴ Od połowy lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia lud Jehowy oczekiwał katastrofalnych wydarzeń, które miały się rozpocząć w roku 1914, kończąc zarazem Czasy Pogan. Tych „siedem czasów” (2520 lat) trwało od 607 roku p.n.e., gdy po zburzeniu Jeruzalem upadło królestwo Dawidowe, do roku 1914 n.e., w którym Jezus wstąpił na tron w Jeruzalem niebiańskim (Daniela 4:21, 22, BT, wydanie I; Łukasza 21:24). *

5. (a) Co oświadczył 2 października 1914 roku pierwszy prezes Towarzystwa? (b) Do jakich wstrząsów politycznych doszło po roku 1914?

⁵ Kiedy więc dnia 2 października 1914 roku pierwszy prezes Towarzystwa Strażnica C. T. Russell spotkał się na porannym wielbieniu z bruklińską rodziną Betel, złożył elektryzujące oświadczenie: „‚Narodów czas’ już skończył się, ich królów był to czas”. Rok 1914 faktycznie oznaczał początek dalekosiężnych przemian, które zmiotły z powierzchni ziemi szereg starych monarchii. Obalenie caratu po rewolucji październikowej w roku 1917 doprowadziło do długotrwałej konfrontacji  między marksizmem a kapitalizmem. Wstrząsy polityczne w dalszym ciągu niepokoją opinię publiczną na całym świecie. Obecnie wiele rządów utrzymuje się co najwyżej rok lub dwa lata. Wymownym przykładem niestabilności politycznej są Włochy, które w ciągu 42 lat po drugiej wojnie światowej miały 47 rządów. Ale wszystkie te wstrząsy są tylko zapowiedzią pewnej przełomowej zmiany. Jaki będzie jej rezultat? Władzę nad całą ziemią przejmie Królestwo Boże (Izajasza 9:5, 6).

6. (a) Jak opisał tę nową i znamienną epokę H. G. Wells? (b) Co napisali o okresie po roku 1914 pewien filozof i pewien polityk?

⁶ Historycy, filozofowie i przywódcy polityczni uważają rok 1914 za początek nowej, znamiennej ery. Siedemnaście lat po jej rozpoczęciu historyk H. G. Wells oświadczył: „Prorok chciałby przepowiadać coś miłego. Ma jednak obowiązek mówić to, co widzi. A widzi świat, którym ciągle rządzą twardą ręką żołnierze, patrioci, lichwiarze i spekulanci, świat przesiąknięty podejrzliwością i nienawiścią, świat, w którym błyskawicznie zanikają resztki wolności osobistej, który bezmyślnie prowokuje zaciekłe walki klasowe i przygotowuje się do nowych wojen”. W 1953 roku filozof Bertrand Russell napisał: „Od roku 1914 każdy, kto obserwuje rozwój wydarzeń na świecie, jest głęboko zaniepokojony tym, co zdaje się być nieuniknionym i z góry wytkniętym marszem ku coraz większemu nieszczęściu. (...) W ich oczach ród ludzki przypomina bohatera tragedii greckiej, który jest popychany przez rozgniewanych bogów, przestając być panem swego losu”. W roku 1980 brytyjski mąż stanu Harold Macmillan tak wspominał pokojowy początek XX wieku: „Wszystko zmierzało ku lepszemu. W takim świecie się urodziłem. (...) W roku 1914 pewnego ranka nagle i niespodziewanie wszystko to się skończyło”.

7-9. (a) Jakie wstrząsy przeżyło społeczeństwo ludzkie po roku 1914? (b) Jaką sytuację w społeczeństwie ludzkim miały w końcu wywołać wstrząsy podczas obecności Jezusa?

⁷ Wraz z drugą wojną światową nadeszła nowa fala przewrotów politycznych, a mniejsze wojny i terroryzm dalej wstrząsają naszą planetą. Przerażające akty terroru oraz możliwość wykorzystania przez niektóre państwa broni masowego rażenia powodują, że wielu ludzi zamartwia się o przyszłość.

⁸ Ale nie tylko wojny chwieją od roku 1914 posadami społeczeństwa ludzkiego. Jeden z najdramatyczniejszych wstrząsów był następstwem krachu, który nastąpił na giełdzie nowojorskiej dnia 29 października 1929 roku i doprowadził do wielkiego kryzysu we wszystkich krajach kapitalistycznych. Kryzys ten osiągnął dno w latach 1932-1934, ale jego skutki są odczuwalne do dziś. Od roku 1929 gospodarka światowa jest chora, a leczy się ją jedynie środkami doraźnymi. Rządy nie potrafią się uporać z deficytem budżetowym. Innym wstrząsem dla światowego systemu finansowego był na przykład kryzys naftowy  z roku 1973 oraz spadek kursów giełdowych w roku 1987. W naszych czasach miliony ludzi kupuje głównie na kredyt. Mnóstwo osób pada ofiarą oszustw finansowych, spekulacji, jak też loterii i innych gier hazardowych, popieranych nieraz przez władze, które właściwie powinny chronić obywateli. Nawet kaznodzieje telewizyjni wyciągają ręce po pieniądze, zgarniając do kieszeni miliony dolarów (porównaj Jeremiasza 5:26-31).

⁹ Przedwojenny kryzys gospodarczy utorował drogę do władzy Mussoliniemu i Hitlerowi. Babilon Wielki bez chwili zwłoki wkradł się w ich łaski i już w roku 1929 Watykan zawarł konkordat z Włochami, a w 1933 — z Niemcami (Objawienie 17:5). Późniejsze mroczne lata niewątpliwie przyniosły częściowe spełnienie proroctwa Jezusa o jego obecności, zapowiadającego, że nastanie „trwoga narodów bezradnych” i że „ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi” (Łukasza 21:7-9, 25-31, BT). * Tak więc „trzęsienia ziemi”, które zaczęły trapić społeczeństwo ludzkie w roku 1914, pociągnęły za sobą dalsze potężne wstrząsy.

Wstrząs wywołany przez Jehowę

10. (a) Dlaczego tyle wstrząsów targa dziś światem? (b) Co czyni Jehowa i co w ten sposób przygotowuje?

¹⁰ Takie wstrząsy społeczeństwa ludzkiego wynikają z faktu, iż człowiek nie potrafi kierować swymi krokami (Jeremiasza 10:23). Prócz tego Szatan, prastary Wąż, „który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię”, ściąga na świat ogrom nieszczęść w ostatniej, desperackiej próbie odciągnięcia wszystkich ludzi od oddawania czci Jehowie. Nowoczesna technika sprawiła, że nasz glob skurczył się do rozmiarów wioski, która trzęsie się w posadach pod naporem uprzedzeń etnicznych i rasowych, czemu nie potrafi skutecznie zaradzić organizacja zrzeszająca rzekomo zjednoczone narody. Jeszcze nigdy nie było tak oczywiste, że człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie (Objawienie 12:9, 12; Kaznodziei 8:10). Ale również Pan Wszechwładny Jehowa, Twórca nieba i ziemi, od przeszło 70 lat potrząsa światem, czyniąc przygotowania do ostatecznego rozstrzygnięcia jego problemów. Jak to rozumieć?

11. (a) Jaki wstrząs opisano w Aggeusza 2:6, 7? (b) Jak spełnia się to proroctwo?

¹¹ W Księdze Aggeusza 2:6, 7 czytamy: „Oto bowiem, co powiedział Jehowa Zastępów: ‚Jeszcze raz — jest to chwilka — a zakołyszę niebem i ziemią, i morzem, i suchym lądem. Zakołyszę też wszystkimi narodami, a niezawodnie napłyną rzeczy pożądane wszystkich narodów; i napełnię ten dom chwałą’, powiedział Jehowa Zastępów” (NW). Zwłaszcza od roku 1919 Jehowa pobudza swych świadków do ogłaszania Jego wyroków pośród wszystkich warstw społeczeństwa ludzkiego. Ta ogólnoświatowa działalność stanowi ostrzeżenie dla całego szatańskiego systemu rzeczy. * W miarę jak przybiera na sile, bogobojni ludzie stanowiący „rzeczy pożądane” są pobudzani do odłączenia się od narodów. Nie czynią tego pod wpływem wstrząsów miotających organizacją Szatana. Kiedy jednak zaczynają się orientować w sytuacji, sami podejmują decyzję, by razem z namaszczoną duchem klasą Jana napełniać chwałą dom wielbienia Jehowy. W jaki sposób? Przez gorliwe głoszenie dobrej nowiny o już panującym Królestwie Bożym (Mateusza 24:14). Składa się ono z Jezusa i jego namaszczonych naśladowców i już zawsze będzie przysparzać chwały Jehowie, gdyż jest to „królestwo niewzruszone” (Hebrajczyków 12:26-29).

12. Co powinieneś uczynić przed wielkim trzęsieniem ziemi opisanym w Objawieniu 6:12, jeśli zacząłeś przychylnie reagować na głoszenie przepowiedziane w Ewangelii według Mateusza 24:14?

 ¹² Czy i ty zacząłeś przychylnie reagować na tę działalność? Może należysz do milionów osób, które w ostatnich latach były obecne na uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa? Jeśli tak, to dalej pogłębiaj znajomość prawd biblijnych (2 Tymoteusza 2:15; 3:16, 17). Całkowicie porzuć zepsuty tryb życia szatańskiego społeczeństwa, które jest skazane na zagładę. Niezwłocznie przyłącz się do chrześcijańskiej społeczności nowego świata i weź pełny udział w dziele przez nią prowadzonym, zanim ostateczne, katastrofalne „trzęsienie ziemi” rozbije w pył świat podległy Szatanowi. O jaki wielki wstrząs tu chodzi? Zaraz się przekonamy.

Wielkie trzęsienie ziemi

13. Pod jakim względem to wielkie trzęsienie ziemi jest dla ludzkości czymś zupełnie nowym?

¹³ Krytyczne dni ostatnie faktycznie obfitują w trzęsienia ziemi — zarówno literalne, jak i symboliczne (2 Tymoteusza 3:1). Ale żadne z nich nie jest ostatecznym kataklizmem oglądanym przez Jana po otworzeniu szóstej pieczęci. Minął czas wstępnych wstrząsów. Nadchodzi wielkie trzęsienie ziemi, wykraczające poza ludzkie doświadczenie. Będzie tak potężne, że jego siły nie da się wyrazić w skali Richtera ani zmierzyć żadnym instrumentem wymyślonym przez człowieka. Nie chodzi o jakiś lokalny wstrząs, lecz o katastrofę, która spustoszy całą „ziemię”, czyli całe zdeprawowane społeczeństwo ludzkie.

14. (a) Które proroctwo zapowiada wielkie trzęsienie ziemi i jego skutki? (b) Do czego zapewne odnoszą się proroctwa z Księgi Joela i z Objawienia 6:12, 13?

¹⁴ Takie trzęsienie ziemi i jego zgubne następstwa przepowiadali również inni prorocy Jehowy. Na przykład około roku 820 p.n.e. Joel mówił o ‛wielkim i strasznym dniu Jahwe’ i oznajmił, że gdy nadejdzie, „słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew”. Potem napisał: „Tłumy i tłumy w Dolinie Wyroku znajdować się będą, bo bliski jest dzień Jahwe w Dolinie Wyroku. Słońce i księżyc się zaćmią, a gwiazdy światłość swą utracą. A Jahwe zagrzmi z Syjonu i z Jeruzalem głos swój tak podniesie, że niebiosa i ziemia zadrżą. Ale Jahwe jest ucieczką swego ludu i ostoją synów Izraela” (Joela 3:4, BT; 4:14-16, BT [3:19-21, Bw]). Owo ‛drżenie’ może dotyczyć jedynie wykonania wyroku Jehowy podczas wielkiego ucisku (Mateusza 24:21). Logika wskazuje, że do tego samego odnosi się analogiczne doniesienie z Objawienia 6:12, 13 (zobacz też Jeremiasza 10:10; Sofoniasza 1:14, 15).

15. Jaki potężny wstrząs przepowiedział prorok Habakuk?

¹⁵ Jakieś 200 lat po Joelu prorok Habakuk rzekł w modlitwie do swego Boga: „Usłyszałem, o Jahwe, Twoje orędzie, zobaczyłem, o Jahwe, Twe dzieło. Gdy czas nadejdzie, niech ono odżyje, gdy czas nadejdzie, pozwól nam je poznać, w zapale gniewu pomnij na swą litość!” O jakim „zapale gniewu” tu mowa? Nieco dalej Habakuk obrazowo opisuje wielki ucisk, mówiąc o Jehowie: „Gdy występuje, trzęsie się ziemia i drżą narody pod Jego spojrzeniem (...) Rozgniewany kroczysz po ziemi, w zapalczywości swej depczesz narody. Ja mimo to w Jahwe będę się radować, weselić się będę w Bogu, moim Zbawicielu” (Habakuka 3:1, 2, 6, 12, 18, BT). Jakże potężnie potrząśnie Jehowa całą ziemią, gdy będzie deptał narody!

16. (a) Co zgodnie z proroctwem Ezechiela miało się wydarzyć podczas ostatniego ataku Szatana na lud Boży? (b) Jakie będą następstwa wielkiego trzęsienia ziemi opisanego w Objawieniu 6:12?

¹⁶ Również Ezechiel zapowiedział, że gdy Gog z Magog (poniżony Szatan) przypuści ostatni atak na lud Boży, Jehowa wywoła „wielkie trzęsienie ziemi w ziemi izraelskiej” (Ezechiela 38:18, 19). Chociaż może to oznaczać literalne wstrząsy sejsmiczne, nie zapominajmy, że Objawienie przedstawiono w znakach. Zawiera ono mnóstwo symboli, tak samo zresztą, jak inne wyżej przytoczone  proroctwa. Wydaje się zatem, iż zdjęcie szóstej pieczęci odsłania największy ze wstrząsów, jakie kiedykolwiek dotknęły ten system rzeczy — potężne trzęsienie ziemi, które unicestwi wszystkich ludzi sprzeciwiających się zwierzchniej władzy Jehowy Boga.

Pora mroku

17. Jaki wpływ wywrze to wielkie trzęsienie ziemi na słońce, księżyc i gwiazdy?

¹⁷ Jak zaraz wykaże Jan, temu wielkiemu trzęsieniu ziemi towarzyszą zatrważające wydarzenia, oddziałujące nawet na niebiosa. Czytamy: „Słońce stało się czarne jak włosiane płótno workowe, a cały księżyc stał się jak krew, a gwiazdy nieba spadły na ziemię, tak jak drzewo figowe potrząsane silnym wiatrem zrzuca swe niedojrzałe figi” (Objawienie 6:12b, 13). Cóż za zdumiewające zjawisko! Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak przerażający mrok by zapadł, gdyby proroctwo to spełniło się literalnie? Dnia nie rozjaśniałoby już ciepłe, radosne światło słoneczne. Nocą brakowałoby łagodnej, srebrzystej poświaty księżyca. Na aksamitnym nieboskłonie już nie migotałyby roje gwiazd. Świat zaległyby gęste, przejmujące chłodem ciemności.

18. W jaki sposób w roku 607 p.n.e. dla Jeruzalem ‛pociemniały niebiosa’?

¹⁸ Takie duchowe mroki miały zgodnie z proroctwem ogarnąć starożytny Izrael. Jeremiasz ostrzegał: „Wyludnionym pustkowiem stanie się cały kraj, a czyż nie doprowadzę do całkowitego wytępienia? Z tego powodu kraj pogrąży się w żałobie, a niebiosa w górze niechybnie pociemnieją” (Jeremiasza 4:27, 28, NW). Spełnienie się tych słów w 607 roku p.n.e. istotnie otworzyło ciemną kartę w dziejach ludu Jehowy. Babilończycy zdobyli stołeczne miasto Jeruzalem. Świątynia została zniszczona, a kraj opustoszał. Z nieba nie dobiegał żaden promień nadziei. Przeciwnie — zdjęty żałością Jeremiasz mówił do Jehowy: „Zabijałeś; nie okazałeś współczucia. Zamknąłeś dostęp do siebie chmurą, aby modlitwa nie przeniknęła” (Treny 3:43, 44, NW). Ciemność okrywająca niebiosa oznaczała dla Jeruzalem śmierć i zagładę.

19. (a) Jak prorok Boży Izajasz opisuje ciemność niebios nad starożytnym Babilonem? (b) Kiedy i jak spełniło się to proroctwo?

¹⁹ W późniejszym czasie mrok niebios zwiastował też nieszczęście starożytnemu Babilonowi. Prorok Boży napisał pod wpływem natchnienia: „Oto nadciąga straszliwy dzień Jahwe, zapalczywość, płonący żar gniewu, by ziemię zamienić w pustynię i zmieść z jej powierzchni grzeszników. Oto gwiazdy niebios i ich konstelacje nie będą światła rozsiewać. Zaćmi się słońce, gdy tylko wzejdzie, i księżyc nie będzie już świecił. Ukarzę świat za jego nikczemność oraz złoczyńców za ich przewinienia” (Izajasza 13:9-11, Bp). Proroctwo to urzeczywistniło się  w 539 roku p.n.e., gdy Babilon zdobyli Medowie i Persowie. Trafnie opisuje beznadziejne położenie Babilonu, który na zawsze przestał być czołowym mocarstwem światowym, pogrążając się w ciemnościach nie rozświetlonych nawet najniklejszym światełkiem.

20. Jaki straszliwy los zgotuje temu systemowi rzeczy wielkie trzęsienie ziemi?

²⁰ Podobny los spotka cały system światowy, który po zapowiadanym wielkim trzęsieniu ziemi utonie w gęstym mroku rozpaczy. Jasne, gorejące światła ziemskiego systemu Szatana nie rozbłysną żadnym promieniem nadziei. Już dzisiaj przywódcy polityczni, zwłaszcza w obrębie chrześcijaństwa, słyną z korupcji, kłamstwa i niemoralnego trybu życia (Izajasza 28:14-19). Nie można im dłużej ufać. Ich migotliwe światło zupełnie zgaśnie, gdy Jehowa wykona swój wyrok. Wyjdzie na jaw, iż wpływ, jaki na podobieństwo księżyca wywierają na sprawy ziemskie, prowadzi do rozlewu krwi i śmierci. Supergwiazdy tego świata spłoną jak meteory i rozsypią się jak niedojrzałe figi podczas wichury. Cała nasza planeta dozna potężnego wstrząsu, nastąpi bowiem „wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie” (Mateusza 24:21). Cóż za przerażające perspektywy!

„Niebo” się odsuwa

21. Co się dzieje z „niebem”, a co z „każdą górą i wyspą” w wizji oglądanej przez Jana?

²¹ Oto dalszy ciąg wizji Jana: „I niebo się odsunęło jak zwój, który jest zwijany, a każda góra i każda wyspa zostały usunięte ze swych miejsc” (Objawienie 6:14). Oczywiście nie są to literalne niebiosa, góry czy wyspy. Ale co one wyobrażają?

22. Jakie „niebiosa” zostały w Edomie ‛zwinięte niby zwój księgi’?

²² W zrozumieniu, czym jest „niebo”, pomaga nam inne proroctwo o gniewie Jehowy przeciw wszystkim narodom: „Zniszczeniu ulegnie cały zastęp niebios. Niby zwój księgi zwinięte zostaną niebiosa” (Izajasza 34:4, Bp). Szczególnie dotkliwie miał ucierpieć Edom. Jak to się spełniło? Kraj ten został podbity przez Babilończyków wkrótce po upadku Jeruzalem w roku 607 p.n.e. Nic nam nie wiadomo, by w owym czasie pojawiły się na literalnym niebie jakieś nadzwyczajne zjawiska. Prawdziwa katastrofa dotknęła natomiast symboliczne „niebiosa” Edomu. *  Rządzący nim ludzie zostali strąceni ze swych wysokich, niebotycznych pozycji (Izajasza 34:5, NW). ‛Zwinięto’ ich i odłożono na bok, jak stary zwój, który nikomu się już nie przyda.

23. Czym jest „niebo”, które ‛odsunie się jak zwój’, i jak słowa Piotra potwierdzają ten wniosek?

²³ A zatem „niebo”, które ma ‛odsunąć się jak zwój’, obrazuje nieprzyjazne Bogu rządy panujące nad ziemią. Zostaną ostatecznie obalone przez niezwyciężonego Jeźdźca na białym koniu (Objawienie 19:11-16, 19-21). Potwierdzają to słowa apostoła Piotra, który wyczekiwał wydarzeń związanych z otworzeniem szóstej pieczęci: „Teraźniejsze niebo i ziemia mocą tego samego Słowa zachowane są dla ognia i utrzymane na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi” (2 Piotra 3:7, kursywa nasza). Ale jak rozumieć zapowiedź, że „każda góra i każda wyspa zostały usunięte ze swych miejsc”?

24. (a) Co oznacza w proroctwach biblijnych kołysanie się lub drżenie gór i wysp? (b) Jak ‛drżały góry’, gdy upadła Niniwa?

²⁴ W proroctwach biblijnych kołysanie się lub drżenie gór wiąże się z okresami wielkich wstrząsów politycznych. Na przykład gdy prorok Nahum ogłaszał wyrok Jehowy na Niniwę, pisał: „Przed Nim drżą góry i pagórki się rozpływają; a ziemia trzęsie się od Jego oblicza” (Nahuma 1:5, BT). Zapiski historyczne nie wspominają o tym, by upadkowi Niniwy w roku 632 p.n.e. towarzyszyło rozsypanie się jakichś literalnych gór. Nagle rozpadło się jednak mocarstwo światowe, które wydawało się potężne jak góra (porównaj Jeremiasza 4:24).

25. Jak „każda góra i każda wyspa” zostanie usunięta ze swego miejsca, gdy nadejdzie koniec obecnego systemu rzeczy?

²⁵ Logika wskazuje więc, że „każda góra i każda wyspa”, wspomniana przy zdejmowaniu szóstej pieczęci, to władze polityczne tego świata oraz zależne od nich organizacje, które wielu ludziom wydają się niezwykle stabilne. Mimo to ‛zostaną usunięte ze swych miejsc’ ku zdumieniu i przerażeniu tych, którzy dotąd pokładali w nich ufność. Jak wynika z dalszej części proroctwa, nie będzie najmniejszych wątpliwości, że nadszedł wielki dzień srogiego gniewu Jehowy i Jego Syna — ostatni wstrząs o niebywałej sile, który usunie wszelki ślad po organizacji Szatana!

 „Padnijcie na nas i ukryjcie nas”

26. Co uczynią i co powiedzą przerażeni ludzie sprzeciwiający się Bogu?

²⁶ Jan ciągnie dalej: „A królowie ziemi i najznamienitsze osobistości, i dowódcy wojskowi, i bogaci, i silni, i każdy niewolnik, i każdy wolny ukryli się w jaskiniach i w skalnych masywach gór. I mówią do gór i do masywów skalnych: ‚Padnijcie na nas i ukryjcie nas przed obliczem Zasiadającego na tronie i przed srogim gniewem Baranka, ponieważ nadszedł wielki dzień ich srogiego gniewu, a któż zdoła się ostać?’” (Objawienie 6:15-17).

27. Co mieli wołać niewierni Izraelici z Samarii i jak się spełniły te słowa?

²⁷ Kiedy Ozeasz ogłaszał wyrok Jehowy na Samarię, stolicę północnego królestwa Izraela, oświadczył: „I będą zniszczone wyżyny Bet-Awen, miejsca grzechu Izraela; cierń i oset wyrośnie na ich ołtarzach. Wtedy mówić będą do gór: Przykryjcie nas! a do pagórków: Padnijcie na nas!” (Ozeasza 10:8). Jak się ziściły te słowa? Otóż gdy w roku 740 p.n.e. okrutni Asyryjczycy zdobyli Samarię, Izraelici nie mieli dokąd uciec. Słowa Ozeasza odzwierciedlają uczucia członków podbitego narodu: beznadziejność, paniczny strach i osamotnienie. Nie mogły ich ochronić ani literalne góry, ani podobne górom instytucje Samarii, choć dawniej wydawały się tak niewzruszone.

28. (a) Jakiego ostrzeżenia udzielił Jezus mieszkankom Jeruzalem? (b) Jak się ziściła jego przestroga?

²⁸ Podobne słowa wyrzekł Jezus; gdy żołnierze rzymscy prowadzili go na stracenie, oznajmił kobietom jeruzalemskim: „Oto idą dni, kiedy mówić będą: Błogosławione niepłodne i łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły. Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! A do pagórków: Przykryjcie nas!” (Łukasza 23:29, 30). Zburzenie Jeruzalem przez Rzymian w roku 70 n.e. to dobrze udokumentowany fakt, więc wypowiedź Jezusa niewątpliwie miała podobne znaczenie, jak proroctwo Ozeasza. Żydzi, którzy pozostali w Judei, nie mieli się gdzie ukryć. Choć próbowali się schronić w Jeruzalem, a potem nawet uciekli do twierdzy górskiej Masada, nie byli w stanie ujść przed wykonaniem wyroku Jehowy.

29. (a) W jakiej żałosnej sytuacji znajdą się podczas dnia srogiego gniewu Jehowy ludzie popierający ten system rzeczy? (b) Jakie proroctwo Jezusa się urzeczywistni, gdy Jehowa da wyraz swemu gniewowi?

²⁹ A zatem otworzenie szóstej pieczęci wykazało, że właśnie coś takiego zdarzy się w nadchodzącym dniu srogiego gniewu Jehowy. Kiedy ziemski system rzeczy dozna ostatecznego wstrząsu, jego poplecznicy będą rozpaczliwie szukać schronienia, ale go nie znajdą. Boleśnie zawiedli się już na religii fałszywej, Babilonie Wielkim. Nie ukryją ich jaskinie w literalnych górach, a i symboliczne góry — organizacje polityczne i handlowe — nie zapewnią im bezpieczeństwa finansowego ani żadnej innej pomocy. Nic ich nie uchroni przed srogim gniewem Jehowy. Ich przerażenie trafnie opisał Jezus, mówiąc: „Wówczas pojawi się na niebie znak Syna Człowieczego, a wtedy wszystkie plemiona ziemi zaczną się uderzać z biadaniem i zobaczą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą oraz wielką chwałą” (Mateusza 24:30, NW).

30. (a) Jaką myśl zawiera pytanie: „Któż zdoła się ostać?” (b) Czy ktoś zdoła się ostać podczas sądu Jehowy?

³⁰ Wszyscy, którzy nie chcą się podporządkować władzy zwycięskiego Jeźdźca na białym koniu, będą więc musieli przyznać, że popełnili błąd. Kiedy świat Szatana przeminie, ludzie dobrowolnie należący do nasienia Węża staną w obliczu zagłady (1 Mojżeszowa 3:15; 1 Jana 2:17). Sytuacja światowa skłoni wówczas wielu do postawienia pytania: „Któż zdoła się ostać?” Najwyraźniej będą myśleli, że w tym dniu sądu Jehowy nikt nie może liczyć na Jego przychylność. Ale dalsza część Objawienia wykazuje, że będą w błędzie.

[Przypisy]

[Pytania do studium]

[Ramka i ilustracja na stronie 105]

Zapowiedzi dotyczące roku 1914

„To właśnie w roku 606 P. Chr. dobiegło kresu królestwo Boże, usunięto diadem, a cała ziemia została poddana poganom. Okres 2520 lat od roku 606 P. Chr. skończy się w roku 1914 R.P.” * (The Three Worlds [Trzy światy], 1877, strona 83).

„Świadectwo Pisma Świętego odnośnie tego, że ‚Czasy Pogan’ stanowią peryod [okres] 2520 lat od roku 606 P. Chr. do R.P. 1914 włącznie, jest jasne i mocne” (C. T. Russell, Wykłady Pisma Świętego, tom II, 1889, strona 82).

Charles Taze Russell i inni Badacze Pisma Świętego dziesiątki lat naprzód zrozumieli, że w roku 1914 zakończą się Czasy Pogan, czyli wyznaczone czasy narodów (Łukasza 21:24). Wprawdzie nie w pełni wówczas pojmowali znaczenie tego faktu, ale byli przekonani, iż rok 1914 odegra przełomową rolę w dziejach świata — i mieli rację. Zwróćmy uwagę na poniższy cytat z pewnej gazety:

„Wybuch okropnej wojny w Europie spełnił niezwykłe proroctwo. W ciągu minionego ćwierćwiecza Międzynarodowi Badacze Pisma Świętego, lepiej znani jako ludzie ‚Brzasku Tysiąclecia’, ustami swoich kaznodziejów oraz za pośrednictwem druków ogłaszali światu, że w roku 1914 rozpocznie się od dawna przepowiedziany w Biblii Dzień Gniewu. ‚Wyglądajcie roku 1914!’ — nawoływały setki wędrownych ewangelistów” (The World, Nowy Jork, 30 sierpnia 1914).

[Przypis]

[Ramka na stronie 106]

Rok 1914 — punkt zwrotny

Dzieło Politikens Verdenshistorie​—Historiens Magt og Mening (Dzieje świata — potęga i znaczenie historii), wydane w roku 1987 przez kopenhaskie wydawnictwo Politiken, czyni na stronie 40 następujące spostrzeżenie:

„Rok 1914 zadał śmiertelny cios dziewiętnastowiecznej wierze w postęp. Na rok przed wojną historyk i polityk duński Peter Munch pisał optymistycznie: ‚Wszystko przemawia przeciwko możliwości wojny między wielkimi mocarstwami europejskimi. „Groźba wojny” rozwieje się również w przyszłości, jak to już nieraz bywało od roku 1871’.

„Tymczasem w jego późniejszych pamiętnikach czytamy: ‚Wybuch wojny w roku 1914 to wielki punkt zwrotny w dziejach ludzkości. Po świetlanej erze postępu, w której stosunkowo bezpiecznie można było się zajmować swymi sprawami, wkroczyliśmy w najeżony niebezpieczeństwami wiek katastrof, strachu i nienawiści. Nikt nie wiedział i dalej nikt nie wie, czy ciemności, które nas wówczas ogarnęły, nie będą oznaczać trwałego zniszczenia całego dorobku kulturalnego, który człowiek tworzył przez tysiąclecia’”.

[Ilustracja na stronie 110]

‛Każda góra została usunięta ze swego miejsca’

[Ilustracja na stronie 111]

Ukryli się w jaskiniach