Biblia informuje, iż Szatan „zwodzi cały świat” (Objawienie 12:9). Diabeł i demony nie chcą, byśmy wierzyli Słowu Bożemu, Biblii. Usiłują wmówić ludziom, że umarli żyją gdzieś w świecie duchów. Zapoznajmy się z metodami stosowanymi przez demony.

Wiele religii naucza, jakoby każdy człowiek miał duszę, która po śmierci ciała przechodzi do dziedziny duchowej. Według nich umiera ciało, ale nie dusza. Co więcej, twierdzą, iż dusza nie może umrzeć — jest nieśmiertelna.

Słowo Boże tak nie naucza. Według Biblii dusza to osoba, a nie coś we wnętrzu człowieka. Na przykład w biblijnym opisie stworzenia Adama czytamy: „Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą [żyjącą]” (1 Mojżeszowa 2:7, Bg, kursywa nasza). Zatem Adam nie otrzymał duszy — sam był duszą.

Zwierzęta również nazwano duszami (1 Mojżeszowa 1:20, 21, 24, 30, Bg).

Występujące w Biblii słowo „dusza” oznacza całą osobę, nie powinniśmy więc być zdziwieni,  gdy się dowiadujemy, że dusze mogą umrzeć i rzeczywiście umierają. Pismo Święte mówi:

• „Dusza, która grzeszy, ta umrze” (Ezechiela 18:4, Bg, kursywa nasza).

• „Zatem rzekł Samson: Niech umrze dusza moja z Filistynami” (Sędziów 16:30, Bg, kursywa nasza).

• „Co jest zgodne z prawem: czynić w sabat dobrze czy wyrządzać krzywdę, ratować duszę czy ją zabijać?” (Marka 3:4, NW).

Z innych wersetów wynika, że dusze można wytracić (1 Mojżeszowa 17:14, Bg), wysiec ostrzem miecza (Jozuego 10:37, Bg), udusić (Joba 7:15, BT) i utopić (Jonasza 2:6, Bg). A zatem dusza może umrzeć.

Choćbyś przeczytał Biblię od deski do deski, nigdzie nie znajdziesz wyrażenia „dusza nieśmiertelna”. Dusza ludzka to nie duch. Doktryna o nieśmiertelności duszy nie pochodzi z Biblii, lecz od Szatana i jego demonów. Jehowa brzydzi się wszelkimi kłamstwami religijnymi (Przypowieści 6:16-19; 1 Tymoteusza 4:1, 2).

Innym narzędziem używanym przez Szatana do wprowadzania w błąd są media spirytystyczne. Medium to ktoś, kto otrzymuje informacje wprost ze świata duchów. Ogromna liczba osób, łącznie z mediami, wierzy, iż takie wiadomości pochodzą od duchów ludzi zmarłych. Z Biblii wiemy jednak, że jest to niemożliwe (Kaznodziei 9:5, 6, 10).

Skąd więc pochodzą te informacje? Od samych demonów! Mogą one obserwować wszystkich żyjących; wiedzą, jak dana osoba się wyrażała i jak wyglądała, co robiła i co wiedziała. Dlatego potrafią bez trudu naśladować umarłych (1 Samuela 28:3-19).

Jeszcze innym środkiem służącym upowszechnianiu kłamstw o zmarłych i wykorzystywanym przez Szatana są zmyślone opowieści. Często odciągają one ludzi od prawdy przedstawionej w Biblii (2 Tymoteusza 4:4).

W Afryce krąży mnóstwo opowieści o ludziach, którzy zmarli, ale potem widziano ich żywych. Z reguły zjawiali się daleko od swych domów. Zastanów się jednak: Czy to rozsądne, żeby osoba mogąca wrócić ze świata umarłych pojawiała się z dala od rodziny i przyjaciół?

A może po prostu widziano kogoś, kto z wyglądu przypominał zmarłego? Na przykład dwaj chrześcijańscy kaznodzieje głosząc w pewnej wiosce zauważyli, że od kilku godzin chodzi za nimi jakiś starszy człowiek. Gdy go zagadnęli, powiedział, że w jednym z nich widzi swego brata, zmarłego przed kilkoma laty. Rzecz jasna nie miał racji, ale nie dał się wyprowadzić z błędu. Można sobie wyobrazić, jakie historie opowiadał później przyjaciołom i sąsiadom!

Zapewne wiadomo ci o ludziach, którzy widzieli, słyszeli lub przeżywali we śnie coś dziwnego. Takie nadprzyrodzone doznania nierzadko napawały ich lękiem. Marein, żyjąca w Afryce Zachodniej, często słyszała głos zmarłej babki, wołającej do niej po nocach. Przerażona Marein budziła krzykiem wszystkich domowników. W końcu postradała zmysły.

Gdyby zmarli naprawdę żyli, czy rozsądne byłoby z ich strony straszenie bliskich? Na pewno nie. Źródłem takich przerażających zjawisk są demony.

A co powiedzieć o informacjach, które wydają się pomocne i dodające otuchy? Na przykład Gbassay, mieszkanka Sierra Leone, zachorowała. We śnie ujrzała swego zmarłego ojca. Kazał jej pójść do pewnego drzewa, zerwać liść, rozetrzeć go z wodą i wypić. Do tego czasu nie miała z nikim rozmawiać. Uczyniła tak i wyzdrowiała.

Inna kobieta powiedziała, że mąż ukazał się jej w noc po śmierci. Ładnie wyglądał i był pięknie ubrany.

 Takie wieści i widzenia wydają się dobre i pomocne. Czy pochodzą od Boga? W żadnym wypadku. Jehowa jest „Bogiem prawdy” (Psalm 31:5, NW [31:6]). Nigdy nie zgodziłby się nas zwodzić ani wprowadzać w błąd. Robią to tylko demony.

A może istnieją dobre demony? Nie, nie ma takich. Nawet jeśli czasami robią wrażenie uczynnych, wszystkie są złe. Kiedy Diabeł rozmawiał z Ewą, udawał przyjaciela (1 Mojżeszowa 3:1). Co się jednak stało, gdy go usłuchała? Straciła życie.

Jak wiesz, źli ludzie często stwarzają pozory życzliwości wobec tych, których chcą podejść, oszukać. Afrykańskie przysłowie powiada: „Białe zęby, czarne serce”. A Słowo Boże mówi: „Szatan przybiera postać anioła światłości” (2 Koryntian 11:14).

Bóg nie porozumiewa się już z mieszkańcami ziemi za pomocą snów, wizji czy głosów z dziedziny duchowej. Prowadzi i poucza ich przez Biblię, która potrafi ‛przygotować do wszelkiego dobrego dzieła’ (2 Tymoteusza 3:17).

Kiedy więc Jehowa ostrzega nas przed machinacjami Diabła, czyni to z miłości. Wie, że demony to niebezpieczni wrogowie.