Podstawowe pożywienie Izraelitów podczas 40-letniej wędrówki po pustkowiu. Zsyłał ją Jehowa. Za sprawą cudu pojawiała się na ziemi po wyparowaniu porannej rosy; działo się tak każdego dnia oprócz szabatu. Kiedy Izraelici zobaczyli ją po raz pierwszy, pytali: „Co to jest?”, po hebrajsku: „man huʼ?” (Wj 16:13-15, 35). W innych wersetach nazwana jest „zbożem nieba” (Ps 78:24), „chlebem z nieba” (Ps 105:40) oraz „chlebem mocarzy” (Ps 78:25). Jezus nawiązał do manny w sensie symbolicznym (Jn 6:49, 50).