Abraham uczył swojego syna Izaaka kochać Jehowę i ufać wszystkim Jego obietnicom. Ale kiedy Izaak miał jakieś 25 lat, Jehowa poprosił Abrahama, żeby zrobił coś, co było dla niego bardzo trudne. O co chodziło?

Bóg powiedział do Abrahama: ‛Proszę, weź swojego syna i złóż go w ofierze na jednej z gór w ziemi Moria’. Abraham nie wiedział, dlaczego Jehowa o to poprosił, ale mimo wszystko Go posłuchał.

Następnego dnia wczesnym rankiem Abraham zabrał Izaaka oraz dwóch sług i wyruszył do ziemi Moria. Po trzech dniach podróży w oddali zobaczyli góry. Wtedy Abraham powiedział sługom, żeby poczekali, a on z Izaakiem pójdzie złożyć ofiarę. Kazał Izaakowi nieść drewno do spalenia, a sam zabrał nóż. Izaak spytał: ‛A gdzie jest zwierzę na ofiarę?’. Abraham odpowiedział: ‛Jehowa o to zadba, mój synu’.

W końcu dotarli na górę. Tam zbudowali ołtarz. Abraham związał Izaakowi ręce i nogi, a potem położył go na ołtarzu.

Abraham wziął do ręki nóż. Ale w tym momencie z nieba zawołał anioł Jehowy: ‛Abrahamie! Nie rób mu krzywdy! Teraz wiem, że naprawdę masz wiarę w Boga, bo byłeś gotowy ofiarować nawet swojego  syna’. Wtedy Abraham zobaczył w krzakach barana, który zaplątał się rogami w gałęziach. Szybko rozwiązał Izaaka i zamiast niego ofiarował to zwierzę.

Od tej pory Jehowa nazywał Abrahama swoim przyjacielem. Czy wiesz, dlaczego? Bo Abraham zawsze robił to, o co Jehowa go prosił, nawet kiedy nie do końca rozumiał, dlaczego ma tak postąpić.

Jehowa powtórzył obietnicę, którą dał Abrahamowi: ‛Będę ci błogosławił i sprawię, że będziesz miał dużo potomstwa’, czyli dzieci. Poza tym obiecał, że dzięki rodzinie Abrahama wszystkich dobrych ludzi spotkają różne błogosławieństwa.