To podstawowe prawdy, które znajdujemy w Biblii. Opierają się na nich prawa Jehowy. Zasady pomagają nam zrozumieć Jego punkt widzenia na różne sprawy. Dzięki nim możemy podejmować dobre decyzje i robić to, co właściwe. Są szczególnie przydatne w sytuacjach, których nie dotyczy żadne konkretne prawo Boże.

▸ Rozdział 1, akapit 8

Posłuszeństwo wobec Jehowy oznacza, że chętnie robimy to, o co On nas prosi. Jehowa chce, żebyśmy byli Mu posłuszni z miłości (1 Jana 5:3). Jeśli kochamy Boga i Mu ufamy, zastosujemy się do Jego rad w każdej sytuacji. Będziemy Mu posłuszni nawet wtedy, gdy jest to trudne. Posłuszeństwo wobec Jehowy wychodzi nam na dobre. Uczy nas On, jak już dziś prowadzić wartościowe życie, i obiecuje, że w przyszłości otrzymamy wiele błogosławieństw (Izajasza 48:17).

▸ Rozdział 1, akapit 10

To zdolność do podejmowania decyzji, którą Jehowa dał każdemu z nas. Nie chciał On, żebyśmy przypominali roboty (Powtórzonego Prawa 30:19; Jozuego 24:15). Możemy korzystać z wolnej woli, żeby podejmować dobre decyzje. Ale gdybyśmy nie byli ostrożni, moglibyśmy podejmować złe. Ponieważ mamy wolną wolę, musimy podjąć osobistą decyzję, czy chcemy być lojalni wobec Jehowy i pokazywać, że naprawdę Go kochamy.

▸ Rozdział 1, akapit 12

Jehowa ustalił normy moralne, które określają, jak mamy postępować. Są one spisane w Biblii. Dzięki nim możemy prowadzić  wartościowe życie (Przysłów 6:16-19; 1 Koryntian 6:9-11). Pomagają nam one zrozumieć, co Bóg uważa za dobre, a co za złe. Uczą nas też, jak okazywać innym miłość i życzliwość oraz jak podejmować dobre decyzje. Chociaż normy moralne tego świata ciągle się obniżają, to normy moralne Jehowy są niezmienne (Powtórzonego Prawa 32:4-6; Malachiasza 3:6). Trzymanie się ich chroni nas pod względem fizycznym i emocjonalnym.

▸ Rozdział 1, akapit 17

To wewnętrzne poczucie dobra i zła. Jehowa dał je każdemu człowiekowi (Rzymian 2:14, 15). Żeby sumienie działało prawidłowo, musi być szkolone na podstawie norm moralnych ustalonych przez Jehowę. Pomaga nam wtedy podejmować decyzje, które Mu się podobają (1 Piotra 3:16). Sumienie może nas ostrzec przed podjęciem niemądrej decyzji albo wywołać w nas poczucie winy, jeśli już zrobiliśmy coś złego. Zdarza się, że sumienie przestaje działać właściwie, ale z pomocą Jehowy można to zmienić. Dzięki czystemu sumieniu mamy spokój wewnętrzny i szacunek do samych siebie.

▸ Rozdział 2, akapit 3

Jeśli boimy się Boga, to znaczy, że kochamy i szanujemy Go tak bardzo, że nie chcemy zrobić niczego, co sprawiłoby Mu przykrość. Bojaźń przed Bogiem pomaga nam robić to, co dobre, i unikać tego, co złe (Psalm 111:10). Pobudza nas do słuchania Jehowy we wszystkim. Ponieważ bardzo Go szanujemy, chcemy dotrzymać obietnic, które Mu złożyliśmy. Jeśli boimy się Jehowy, będzie to widać w naszym sposobie myślenia, w tym, jak traktujemy innych, i w naszych codziennych decyzjach.

▸ Rozdział 2, akapit 9

To między innymi głęboki smutek z powodu popełnionego grzechu. Jeśli kochamy Jehowę, to gdy uświadomimy sobie, że złamaliśmy Jego zasady, jest nam bardzo przykro. Powinniśmy wtedy prosić Go o przebaczenie na podstawie ofiary okupu Jezusa (Mateusza 26:28; 1 Jana 2:1, 2). Jeśli okazujemy szczerą skruchę i przestajemy robić to, co złe, możemy być pewni, że Jehowa nam przebaczy. Nie musimy czuć się winni z powodu grzechów popełnionych w przeszłości (Psalm 103:10-14; 1 Jana 1:9; 3:19-22). Powinniśmy wyciągać wnioski z własnych błędów, zmieniać swój sposób myślenia i żyć zgodnie z zasadami Jehowy.

▸ Rozdział 2, akapit 18

Kiedy ktoś nie okazuje skruchy za poważny grzech i nie chce już trzymać się zasad Jehowy, nie może dłużej należeć do zboru. Musi zostać wykluczony. Nie rozmawiamy z taką osobą ani nie utrzymujemy z nią żadnych innych kontaktów (1 Koryntian 5:11; 2 Jana 9-11). Postanowienie o wykluczeniu chroni dobre imię Jehowy oraz zbór (1 Koryntian 5:6). Jest też formą karcenia, która może pobudzić kogoś do okazania skruchy i powrotu do Jehowy (Łukasza 15:17).

▸ Rozdział 3, akapit 19

Jehowa nas kocha i chce nam pomagać, dlatego daje nam rady i wskazówki. Bardzo potrzebujemy takiej pomocy, ponieważ jesteśmy niedoskonali (Jeremiasza 17:9). Jehowa udziela nam rad i wskazówek przez Biblię oraz ludzi, którzy Go kochają. Jeśli jesteśmy im posłuszni, to tym samym jesteśmy posłuszni Jehowie. W ten sposób okazujemy Mu też szacunek (Hebrajczyków 13:7).

▸ Rozdział 4, akapit 2

Z powodu niedoskonałości mamy skłonność do egoizmu i łatwo wpadamy w pychę. Ale Jehowa chce, żebyśmy byli pokorni. Uczymy się pokory między innymi wtedy, gdy rozmyślamy o Jehowie i uświadamiamy sobie, jak bardzo nad nami góruje (Hioba 38:1-4). Poza tym uczymy się pokory, kiedy staramy się myśleć bardziej o innych niż o sobie. Człowiek, który przejawia pychę, uważa się za lepszego od innych. Natomiast człowiek pokorny patrzy na siebie realistycznie i widzi zarówno swoje zalety, jak i wady. Nie boi się przyznawać do błędów, przepraszać ani przyjmować rad i wskazówek. Polega na Jehowie i jest Mu posłuszny (1 Piotra 5:5).

▸ Rozdział 4, akapit 4

To prawo do wydawania poleceń i podejmowania decyzji. Największą władzę w niebie i na ziemi ma Jehowa. On stworzył wszystko i jest najpotężniejszą Osobą we wszechświecie. Zawsze korzysta ze swojej władzy dla dobra drugich. Jehowa dał niektórym ludziom odpowiedzialne zadanie, żeby się o nas troszczyli. Na przykład pewną miarę władzy mają rodzice, starsi zboru oraz rządy. Jehowa chce, żebyśmy z nimi współpracowali (Rzymian 13:1-5; 1 Tymoteusza 5:17). Ale gdy prawa ludzkie są sprzeczne z prawami Bożymi, jesteśmy posłuszni Bogu, a nie ludziom (Dzieje 5:29). Jeśli podporządkowujemy się tym, którymi Jehowa się posługuje, pokazujemy, że szanujemy Jego władzę.

▸ Rozdział 4, akapit 7

To doświadczeni bracia, którymi posługuje się Jehowa, żeby troszczyć się o zbór (Powtórzonego Prawa 1:13; Dzieje 20:28). Pomagają nam umacniać więź z Jehową i oddawać Mu cześć w sposób zjednoczony i zorganizowany (1 Koryntian 14:33, 40). Starsi są mianowani  przez ducha świętego, co między innymi oznacza, że muszą spełniać wymagania spisane w Biblii pod wpływem tego ducha (1 Tymoteusza 3:1-7; Tytusa 1:5-9; 1 Piotra 5:2, 3). Popieramy organizację Bożą i jej ufamy, dlatego chętnie współpracujemy ze starszymi (Psalm 138:6; Hebrajczyków 13:17).

▸ Rozdział 4, akapit 8

Jehowa nałożył obowiązek troszczenia się o dzieci na oboje rodziców. Ale z Biblii wynika, że głową rodziny jest ojciec. Jeśli w rodzinie nie ma ojca, jego obowiązki przejmuje matka. Głowa rodziny dba między innymi o to, żeby jej członkowie mieli co jeść, w co się ubrać i gdzie mieszkać. Poza tym przewodzi rodzinie w wielbieniu Jehowy. Na przykład dba o to, żeby wszyscy regularnie chodzili na zebrania, brali udział w służbie kaznodziejskiej i wspólnie studiowali Biblię. Głowa rodziny podejmuje też ostateczne decyzje. Zawsze stara się naśladować Jezusa w okazywaniu życzliwości i rozsądku. Nigdy nie zachowuje się okrutnie ani szorstko. Dzięki temu w rodzinie panuje serdeczna atmosfera. Wszyscy czują się bezpieczni i mogą umacniać więź z Jehową.

▸ Rozdział 4, akapit 12

To grupa mężczyzn mających nadzieję na życie w niebie, którą Jehowa posługuje się, żeby kierować działalnością swoich sług. W I wieku n.e. ciało kierownicze przewodziło chrześcijanom w wielbieniu Boga oraz głoszeniu (Dzieje 15:2). Dzisiaj bracia tworzący Ciało Kierownicze udzielają nam wskazówek i pomagają pozostawać blisko Jehowy. Podejmując decyzje, polegają na Słowie Bożym oraz wsparciu ducha świętego. Jezus nazwał grupę tych namaszczonych duchem chrześcijan „niewolnikiem wiernym i roztropnym” (Mateusza 24:45-47).

▸ Rozdział 4, akapit 15

Czasami siostra może zostać poproszona o wykonanie w zborze jakiegoś zadania, które zazwyczaj wykonują bracia. W takiej sytuacji okaże szacunek ustanowionej przez Jehowę zasadzie zwierzchnictwa, zakładając nakrycie głowy. Powinna to zrobić również wtedy, gdy prowadzi studium biblijne w obecności męża lub ochrzczonego brata (1 Koryntian 11:11-15).

▸ Rozdział 4, akapit 17

Neutralność oznacza, że nie stajemy po żadnej stronie w sprawach politycznych (Jana 17:16). Jako słudzy Jehowy popieramy Jego Królestwo. Naśladujemy Jezusa i nie mieszamy się w sprawy tego świata.

Jehowa wymaga, żebyśmy byli „posłuszni rządom i władzom” (Tytusa 3:1, 2; Rzymian 13:1-7). Ale prawo Boże mówi też, że nie wolno zabijać. Dlatego sumienie nie pozwoli chrześcijaninowi pełnić służby wojskowej ani iść na wojnę. Jeśli ma on możliwość odbycia alternatywnej służby cywilnej, powinien się zastanowić, czy sumienie mu na to pozwala.

Jehowa jest naszym Stwórcą, dlatego oddajemy cześć tylko Jemu. Chociaż szanujemy symbole narodowe, to nie pozdrawiamy flagi ani nie śpiewamy hymnu (Izajasza 43:11; Daniela 3:1-30; 1 Koryntian 10:14). Poza tym podejmujemy osobistą decyzję, że nie będziemy głosować na żadną partię polityczną ani żadnego polityka. Jest tak dlatego, że już poparliśmy rząd Boga (Mateusza 22:21; Jana 15:19; 18:36).

▸ Rozdział 5, akapit 2

Świat propaguje sposób myślenia Szatana. Jest on typowy dla ludzi, którzy nie kochają Jehowy, nie naśladują Go i nie szanują Jego zasad  (1 Jana 5:19). Taki sposób myślenia i wynikające z niego postępowanie nazywane jest duchem świata (Efezjan 2:2). Słudzy Jehowy robią wszystko, co mogą, żeby mu się przeciwstawiać (Efezjan 6:10-18). Kochają zasady Jehowy i starają się naśladować Jego sposób myślenia.

▸ Rozdział 5, akapit 7

To przeciwstawianie się prawdzie pochodzącej z Biblii. Odstępcy buntują się przeciwko Jehowie oraz Jezusowi, Władcy Królestwa Bożego, i próbują namówić do tego innych (Rzymian 1:25). Chcą wzbudzić w sługach Jehowy wątpliwości. Odstępcami stali się niektórzy chrześcijanie w I wieku n.e. i tak samo jest dzisiaj (2 Tesaloniczan 2:3). Ci, którzy są lojalni wobec Jehowy, nie mają z odstępcami nic wspólnego. Nie pozwalamy, żeby zwykła ciekawość czy naciski ze strony innych skłoniły nas do czytania lub słuchania odstępczych treści. Jesteśmy lojalni wobec Jehowy i oddajemy cześć tylko Jemu.

▸ Rozdział 5, akapit 9

Zgodnie z Prawem Mojżeszowym Izraelici mogli prosić Jehowę o przebaczenie grzechów. Składali w świątyni ofiary przebłagalne ze zboża, oliwy i zwierząt. Miało im to przypominać, że Jehowa chętnie przebacza grzechy — zarówno całego narodu, jak i poszczególnych osób. Kiedy Jezus oddał życie za nasze grzechy, ofiary przebłagalne przestały być potrzebne. Jezus złożył doskonałą ofiarę „raz na zawsze” (Hebrajczyków 10:1, 4, 10).

▸ Rozdział 7, akapit 6

Prawo Mojżeszowe pozwalało Izraelitom jeść mięso zwierząt. Nakazywało również, żeby składali z nich ofiary (Kapłańska 1:5, 6).  Ale Jehowa nigdy nie pozwalał znęcać się nad zwierzętami (Przysłów 12:10). Przed takim traktowaniem chroniły je zawarte w Prawie przepisy. Wymagały one, żeby Izraelici dbali o zwierzęta (Powtórzonego Prawa 22:6, 7).

▸ Rozdział 7, akapit 6

Frakcje krwi. Krew składa się z czterech głównych składników: krwinek czerwonych, krwinek białych, płytek krwi i osocza. Te cztery główne składniki można podzielić na mniejsze części, nazywane frakcjami *.

Chrześcijanie nie zgadzają się na transfuzję krwi pełnej ani żadnego z jej czterech głównych składników. Ale czy przyjmują frakcje krwi? Biblia nie podaje na ten temat konkretnych wskazówek. Każdy chrześcijanin podejmuje osobistą decyzję, kierując się wyszkolonym na Biblii sumieniem.

Niektórzy chrześcijanie odmawiają przyjęcia wszelkich frakcji krwi. Mogą kierować się tym, że Prawo Boże dane Izraelitom nakazywało, żeby krew zwierząt „wylać na ziemię” (Powtórzonego Prawa 12:22-24).

Innym chrześcijanom sumienie pozwala przyjąć niektóre frakcje krwi. Ich zdaniem frakcje nie wyobrażają już życia człowieka lub zwierzęcia, od którego pochodzi krew.

Zanim podejmiesz decyzję co do frakcji krwi, zadaj sobie pytania:

• Czy jestem świadomy, że jeśli odmawiam przyjęcia wszelkich frakcji krwi, odmawiam tym samym przyjęcia pewnych leków, które pomagają zwalczać choroby albo zatamować krwawienie?

• Jak wyjaśniłbym lekarzowi, dlaczego zgadzam się albo nie zgadzam na przyjęcie pewnych frakcji krwi?

 Zabiegi medyczne. Jako chrześcijanie nie oddajemy krwi ani nie przechowujemy jej z myślą o nadchodzącej operacji. Istnieją jednak inne metody, które wiążą się z wykorzystaniem krwi własnej pacjenta. Każdy chrześcijanin sam decyduje, co ma się stać z jego krwią podczas zabiegu chirurgicznego, badań medycznych czy leczenia. Podczas takich zabiegów krew pacjenta może tymczasowo znaleźć się poza jego organizmem. (Zobacz Strażnicę z 15 października 2000 roku, strony 30 i 31).

Weźmy pod uwagę zabieg zwany hemodylucją. Polega on na tym, że bezpośrednio przed operacją z organizmu pacjenta odprowadza się część krwi i zastępuje ją płynem uzupełniającym objętość. Później — jeszcze podczas operacji albo zaraz po niej — krew z powrotem zostaje wprowadzona do organizmu.

Innym zabiegiem jest śródoperacyjne odzyskiwanie krwi. Polega on na tym, że krew, którą pacjent traci podczas operacji, jest  odsysana i oczyszczana. Później — jeszcze podczas operacji albo zaraz po niej — krew z powrotem zostaje wprowadzona do organizmu.

Każdy lekarz może wykonywać te zabiegi nieco inaczej. Dlatego zanim chrześcijanin zdecyduje się na jakiś zabieg chirurgiczny, badanie medyczne czy leczenie, powinien dokładnie dowiedzieć się, co będzie się działo z jego krwią.

Kiedy podejmujesz decyzje co do zabiegów medycznych, które wiążą się z wykorzystaniem twojej krwi, zadaj sobie pytania:

• Jeśli pewna ilość mojej krwi znajdzie się poza organizmem i może nawet dojdzie do chwilowego przerwania krążenia, czy sumienie pozwoli mi dalej traktować tę krew jako część mojego organizmu, tak że nie będzie konieczne ‛wylanie jej na ziemię’? (Powtórzonego Prawa 12:23, 24).

• Czy moje wyszkolone na Biblii sumienie pozwala, żeby podczas zabiegu medycznego pobrano mi nieco krwi, zmodyfikowano ją i z powrotem wprowadzono do mojego organizmu albo wykorzystano do leczenia rany operacyjnej?

• Czy zdaję sobie sprawę, że jeśli odmawiam wszelkich zabiegów z wykorzystaniem mojej krwi, odmawiam tym samym badania krwi, hemodializy czy użycia płucoserca?

 Gdy podejmujemy decyzje co do frakcji oraz zabiegów medycznych z wykorzystaniem naszej krwi, powinniśmy prosić Jehowę o kierownictwo i szukać informacji na temat danej metody leczenia (Jakuba 1:5, 6). Potem możemy podjąć decyzję na podstawie wyszkolonego na Biblii sumienia. Nie powinniśmy pytać innych, co by zrobili na naszym miejscu, a inni nie powinni wpływać na naszą decyzję (Rzymian 14:12; Galatów 6:5).

▸ Rozdział 7, akapit 11

Jesteśmy moralnie czyści, kiedy nasze myśli, słowa i czyny są czyste w oczach Boga. Jehowa nakazuje nam unikać wszelkiego rodzaju nieczystości seksualnej oraz niemoralności (Przysłów 1:10; 3:1). Postanówmy sobie trzymać się czystych zasad Jehowy, zanim jeszcze pojawi się pokusa do zrobienia czegoś złego. Powinniśmy stale prosić Boga, żeby pomagał nam mieć czysty umysł. Powinniśmy też zdecydowanie odrzucać niemoralne pokusy (1 Koryntian 6:9, 10, 18; Efezjan 5:5).

▸ Rozdział 8, akapit 11

Rozpasanie obejmuje słowa i czyny, które są poważnym naruszeniem zasad Bożych i świadczą o bezczelnej postawie. Ktoś, kto tak postępuje, lekceważy prawa Boże. Jeśli doszło do rozpasania, zostaje powołany komitet sądowniczy.

Nieczystość obejmuje wiele różnych grzechów. Zależnie od tego, jak poważna jest sytuacja, pewne formy nieczystości również mogą wymagać powołania komitetu sądowniczego (Galatów 5:19-21; Efezjan 4:19; zobacz „Pytania czytelników” w Strażnicy z 15 lipca 2006 roku).

▸ Rozdział 9, akapit 7; rozdział 12, akapit 10

Jehowa postanowił, że seks ma być czystym wyrazem miłości między mężem i żoną. Ktoś, kto się masturbuje, czyli dla przyjemności drażni swoje narządy płciowe, zaspokaja pragnienia seksualne w sposób nieczysty. Nawyk ten szkodzi więzi z Jehową. Może rozbudzić w kimś wynaturzone pragnienia oraz wypaczyć czyjś pogląd na seks (Kolosan 3:5). Nawet jeśli komuś jest trudno zerwać z tym nieczystym nawykiem, nie powinien się poddawać (Psalm 86:5; 1 Jana 3:20). Jeśli jesteś w takiej sytuacji, gorąco módl się do Jehowy i proś Go o pomoc. Unikaj wszystkiego, co wywołuje nieczyste myśli, między innymi pornografii. Porozmawiaj z rodzicem albo innym dojrzałym chrześcijaninem, który szanuje prawa Jehowy (Przysłów 1:8, 9; 1 Tesaloniczan 5:14; Tytusa 2:3-5). Jehowa z pewnością widzi i ceni, że starasz się być czysty pod względem moralnym (Psalm 51:17; Izajasza 1:18).

▸ Rozdział 9, akapit 9

To posiadanie więcej niż jednego partnera małżeńskiego. Jehowa postanowił, że małżeństwo będzie związkiem jednego mężczyzny i jednej kobiety. W starożytnym Izraelu pozwalał mężczyźnie mieć więcej niż jedną żonę, ale nie tego chciał, kiedy stwarzał ludzi. Dzisiaj Jehowa zabrania swoim sługom poligamii. Mąż może mieć tylko jedną żonę, a żona — tylko jednego męża (Mateusza 19:9; 1 Tymoteusza 3:2).

▸ Rozdział 10, akapit 12

Jehowa chce, żeby mąż i żona byli razem przez całe życie (Rodzaju 2:24; Malachiasza 2:15, 16; Mateusza 19:3-6; 1 Koryntian 7:39). Pozwala na rozwód tylko wtedy, gdy mąż lub żona dopuści się cudzołóstwa. W takiej sytuacji Jehowa daje niewinnemu współmałżonkowi  prawo do decyzji, czy chce się on rozwieść (Mateusza 19:9).

Czasami niektórzy chrześcijanie decydują się odejść od współmałżonka, mimo że nie doszło do niemoralności (1 Koryntian 7:11). Separacja może dotyczyć następujących sytuacji:

• Uchylanie się od utrzymywania rodziny: Mąż nie dba o potrzeby materialne rodziny do tego stopnia, że zostaje ona bez pieniędzy nawet na podstawowe potrzeby, na przykład jedzenie (1 Tymoteusza 5:8).

• Przemoc fizyczna: Mąż albo żona dopuszcza się przemocy fizycznej do tego stopnia, że zagraża życiu lub zdrowiu współmałżonka (Galatów 5:19-21).

• Zagrożenie dla więzi z Jehową: Mąż albo żona uniemożliwia współmałżonkowi służenie Jehowie (Dzieje 5:29).

▸ Rozdział 11, akapit 19

Każdy z nas potrzebuje pochwał i zachęt (Przysłów 12:25; 16:24). Możemy nawzajem się pocieszać i dodawać sobie sił życzliwymi słowami. Takie słowa mogą pomóc naszym braciom i siostrom trwać w służbie dla Jehowy mimo wielkich trudności (Przysłów 12:18; Filipian 2:1-4). Jeśli ktoś jest bardzo zniechęcony, powinniśmy z szacunkiem go słuchać i starać się zrozumieć jego uczucia. Pomoże nam to ocenić, co mu powiedzieć i co dla niego zrobić (Jakuba 1:19). Postanów sobie dobrze poznać braci i siostry, żeby wiedzieć, czego naprawdę potrzebują. Dzięki temu pomożesz im dostrzec, jak mogą czerpać siły od Jehowy — Źródła wszelkiego pocieszenia i zachęt (2 Koryntian 1:3, 4; 1 Tesaloniczan 5:11).

▸ Rozdział 12, akapit 16

Biblia nie zawiera szczegółowych wskazówek co do tego, jak ma wyglądać ślub. Miejscowe zwyczaje i wymagania prawne mogą się różnić (Rodzaju 24:67; Mateusza 1:24; 25:10; Łukasza 14:8). Najważniejszą częścią uroczystości ślubnej jest przysięga małżeńska, składana przed Jehową. Osoby, które zamierzają się pobrać, najczęściej składają przysięgę w obecności rodziny i przyjaciół. Zwykle proszą też starszego zboru, żeby wygłosił przemówienie biblijne. Poza tym decydują, czy odbędzie się przyjęcie weselne i jak będzie ono wyglądało (Łukasza 14:28; Jana 2:1-11). Bez względu na to, co postanowią, powinni zrobić wszystko, żeby ich ślub przyniósł chwałę Jehowie (Rodzaju 2:18-24; Mateusza 19:5, 6). W podjęciu właściwych decyzji pomogą im zasady biblijne (1 Jana 2:16, 17). Jeśli planują, że na przyjęciu będzie alkohol, powinni zadbać o to, żeby ktoś miał nad tym kontrolę (Przysłów 20:1; Efezjan 5:18). Jeśli ma być też muzyka i zabawy, postarają się, żeby nic nie przyniosło hańby Jehowie. Chrześcijanie powinni skupić się nie na samym dniu ślubu, ale przede wszystkim na więzi z Bogiem i budowaniu szczęśliwego małżeństwa (Przysłów 18:22; zobacz Strażnicę z 15 października 2006 roku, strony 18-31).

▸ Rozdział 13, akapit 18

Chcemy podejmować mądre decyzje, oparte na zasadach ze Słowa Bożego. Załóżmy, że twój współmałżonek, który nie jest Świadkiem Jehowy, prosi cię, żebyś poszedł z nim na spotkanie rodzinne z okazji jakiegoś niebiblijnego święta. Co byś zrobił w takiej sytuacji? Jeśli sumienie pozwoli ci tam pójść, mógłbyś wyjaśnić współmałżonkowi, że nie będziesz brał udziału w zwyczajach o pogańskim pochodzeniu. Powinieneś też wziąć pod uwagę, czy twoja decyzja nie zgorszy innych (1 Koryntian 8:9; 10:23, 24).

A co, jeśli szef chce ci dać premię z okazji świąt? Czy powinieneś odmówić? Niekoniecznie. Twoja decyzja może zależeć od tego, jak  na tę premię patrzy twój szef. Czy uważa ją za prezent świąteczny? Czy po prostu chce pokazać, że cię docenia? Kiedy weźmiesz pod uwagę te i inne czynniki, podejmiesz właściwą decyzję.

A oto inna sytuacja: W okresie świątecznym ktoś daje ci prezent i mówi: „Wiem, że nie obchodzisz świąt, ale i tak chcę ci to dać”. Możliwe, że jest po prostu miły. Ale możliwe też, że chce sprawdzić, czy trzymasz się swoich przekonań, albo próbuje cię wciągnąć w obchodzenie świąt. Kiedy się nad tym zastanowisz, będziesz wiedział, co zrobić. Podejmując decyzje, zawsze chcemy mieć czyste sumienie i być wierni Jehowie (Dzieje 23:1).

▸ Rozdział 13, akapit 22

W większości wypadków nieporozumienia można wyjaśnić szybko i w sposób pokojowy, dzięki czemu nie staną się wielkimi problemami (Mateusza 5:23-26). Dla chrześcijan najważniejsze jest przynoszenie chwały Jehowie i zachowywanie jedności w zborze (Jana 13:34, 35; 1 Koryntian 13:4, 5).

Jeśli między chrześcijanami dojdzie do nieporozumienia w kwestii finansowej, powinni spróbować je wyjaśnić bez kierowania sprawy do sądu. Rady na ten temat udzielił apostoł Paweł w 1 Liście do Koryntian 6:1-8. Pozywanie braci do sądu mogłoby rzucić złe światło na Jehowę oraz zbór. Ewangelia według Mateusza 18:15-17 opisuje trzy kroki, które powinni podjąć chrześcijanie, kiedy pada poważne oskarżenie, na przykład o oszczerstwo lub oszustwo: 1) najpierw powinni próbować rozwiązać sprawę między sobą; 2) jeśli to się nie uda, mogą poprosić o pomoc jednego lub dwóch dojrzałych współchrześcijan; 3) jeśli to konieczne, mogą zwrócić się do grona starszych, żeby zajęło się tą sprawą. Starsi na podstawie zasad biblijnych spróbują pomóc obu stronom wyjaśnić nieporozumienie w pokojowy sposób. Jeśli ktoś nie chce zastosować się do zasad biblijnych, być może starsi podejmą działania sądownicze.

 Bywają sytuacje, w których skierowanie sprawy do sądu jest wymagane przez prawo. Może chodzić o rozwód, opiekę nad dziećmi, alimenty, odszkodowanie, bankructwo czy spadek. Jeśli chrześcijanin korzysta ze środków prawnych, żeby załatwić sprawę w pokojowy sposób, nie działa wbrew radzie Pawła.

W wypadku poważnego przestępstwa, takiego jak gwałt, wykorzystywanie dzieci, napaść fizyczna, poważna kradzież albo morderstwo, chrześcijanin, który zgłasza to władzom, również nie działa wbrew radzie Pawła.

▸ Rozdział 14, akapit 14

Szatan oszukuje ludzi już od czasów Adama i Ewy (Rodzaju 3:1-6; Objawienie 12:9). Wie, że jeśli wpłynie na nasz sposób myślenia, to uda mu się popchnąć nas do złego postępowania (2 Koryntian 4:4; Jakuba 1:14, 15). Próbuje zarażać ludzi swoim sposobem myślenia i przedstawiać go w pozytywnym świetle. Wykorzystuje do tego politykę, religię, handel, rozrywkę, wykształcenie i wiele innych rzeczy (Jana 14:30; 1 Jana 5:19).

Szatan wie, że nie zostało mu dużo czasu. Dlatego próbuje wszystkiego, żeby oszukać jak najwięcej ludzi. Szczególnie chce oszukać tych, którzy służą Jehowie (Objawienie 12:12). Jeśli nie będziemy ostrożni, Diabeł stopniowo wypaczy nasz sposób myślenia (1 Koryntian 10:12). Na przykład Jehowa chce, żeby małżeństwo było trwałym związkiem (Mateusza 19:5, 6, 9). Ale wielu ludzi uważa je za związek tymczasowy, który można łatwo zakończyć. Taki pogląd lansuje się w wielu filmach i programach telewizyjnych. Powinniśmy się upewniać, czy nie ma on wpływu na nas.

Szatan próbuje nas też oszukać, szerząc niezależne myślenie (2 Tymoteusza 3:4). Gdybyśmy je przejęli, moglibyśmy stracić szacunek do władzy tych, których wyznaczył Jehowa. Na przykład brat mógłby zacząć odrzucać rady od starszych zboru (Hebrajczyków 12:5). Albo siostra mogłaby zacząć lekceważyć zasadę zwierzchnictwa w rodzinie (1 Koryntian 11:3).

 Nie chcemy pozwolić, żeby Diabeł zmienił nasz sposób myślenia. Chcemy raczej naśladować sposób myślenia Jehowy i ‛wciąż skupiać umysły na tym, co w górze’ (Kolosan 3:2; 2 Koryntian 2:11).

▸ Rozdział 16, akapit 9

Wszyscy chcemy być zdrowi, a jeśli zachorujemy, staramy się o jak najlepszą opiekę (Izajasza 38:21; Marka 5:25, 26; Łukasza 10:34). Dzisiaj lekarze i inne osoby proponują wiele różnych metod leczenia. Kiedy podejmujemy decyzję, którą z nich wybrać, powinniśmy wziąć pod uwagę zasady biblijne. Pamiętamy, że całkowicie zdrowi będziemy dopiero w Królestwie Bożym. Nie chcemy skoncentrować się na swoim zdrowiu do tego stopnia, że zaniedbamy wielbienie Jehowy (Izajasza 33:24; 1 Tymoteusza 4:16).

Musimy unikać wszelkich metod leczenia, które mają związek z demonami (Powtórzonego Prawa 18:10-12; Izajasza 1:13). Nie zapominajmy, że Szatan chciałby nas wciągnąć w okultyzm. Dlatego zanim zdecydujemy się na jakiś lek albo metodę leczenia, powinniśmy jak najwięcej się o nich dowiedzieć i upewnić się, czy nie mają nic wspólnego z okultyzmem (Przysłów 14:15). Jeśli podejrzewamy, że dana metoda ma z nim jakikolwiek związek, lepiej jej unikać (1 Piotra 5:8).

▸ Rozdział 16, akapit 18