„Czasami potrafię zapanować nad językiem, ale czasami może się wydawać, jakby moje usta pracowały bez udziału mózgu!” (Jakub).

 „Jak jestem spięta, mówię bez zastanowienia, a jak jestem zrelaksowana, mówię więcej, niż powinnam. Więc w zasadzie ciągle zaliczam jakieś wpadki” (Maria).

 W Biblii czytamy: „Język jest (...) ogniem”, a także: „Do podpalenia wielkiego lasu wystarczy naprawdę mały ogień!” (Jakuba 3:5, 6). Czy to, co mówisz, często sprowadza na ciebie kłopoty? Jeśli tak, ten artykuł może ci pomóc.

•  Dlaczego mówię nie to, co trzeba?

•  Jak poskramiać język?

•  Co mówią twoi rówieśnicy

 Niedoskonałość. W Biblii czytamy: „Wszyscy wielokrotnie grzeszymy. Jeśli ktoś nie grzeszy w mowie, to jest człowiekiem doskonałym” (Jakuba 3:2). Ludzka niedoskonałość sprawia, że potykamy się nie tylko podczas chodzenia, ale też podczas mówienia.

 „Dopóki mój umysł i język jest niedoskonały, głupio byłoby twierdzić, że mam nad nimi pełną kontrolę” (Anna).

 Gadatliwość. W Biblii czytamy: „Gdzie pada wiele słów, nie sposób uniknąć błędu” (Przysłów 10:19). Ludzie, którzy mówią za dużo — a za mało słuchają — o wiele łatwiej mogą kogoś skrzywdzić niewłaściwymi słowami.

 „Najbystrzejsi ludzie w jakimś otoczeniu to nie zawsze ci, którzy ciągle mówią. Jezus był najbystrzejszym człowiekiem, jaki kiedykolwiek żył na ziemi, a mimo to nieraz milczał” (Julia).

 Sarkazm. W Biblii czytamy: „Bezmyślne słowa są jak pchnięcia mieczem” (Przysłów 12:18). Przykładem bezmyślnych słów jest sarkazm — uszczypliwe uwagi, które mają na celu poniżyć innych. Ludzie używający sarkazmu mogą mówić: „Ja tylko żartowałem!”. Ale upokarzanie innych wcale nie jest zabawne. Biblia radzi nam wyzbyć się „obraźliwej mowy, wszystkiego, co wyrządza szkodę” (Efezjan 4:31).

 „Zwykle jestem bardzo dowcipna i lubię być zabawna — ale stąd już prosta droga do sarkazmu, przez który często wpadam w kłopoty” (Oksana).

 Uczenie się panowania nad językiem może nie być łatwe, ale mogą nam w tym pomóc zasady biblijne. Zastanów się na przykład nad podanymi poniżej.

 „Rozmyślajcie w sercu (...) i milczcie” (Psalm 4:4).

 Czasami najlepszą odpowiedzią jest brak odpowiedzi. „Emocje, jakie czuję w chwili zdenerwowania, mogą się różnić od tego, co będę czuć później” — mówi młoda kobieta o imieniu Laura. „Gdy już ochłonę, zazwyczaj cieszę się, że nie powiedziałam tego, co chciałam”. Jeśli powstrzymasz się od mówienia choćby przez kilka sekund, możesz się uchronić przed powiedzeniem czegoś niewłaściwego.

 „Czy ucho nie bada słów, tak jak język bada smak jedzenia?” (Hioba 12:11).

 Możesz oszczędzić sobie wielu przykrości, jeśli to, co chcesz powiedzieć, przemyślisz z pomocą następujących pytań:

•   Czy to jest prawda? Czy jest uprzejme? Czy jest potrzebne? (Rzymian 14:19).

•   Jak bym się czuł, gdyby ktoś powiedział tak do mnie? (Mateusza 7:12).

•   Czy będzie to świadczyć o szacunku dla punktu widzenia drugiej osoby? (Rzymian 12:10).

•   Czy akurat teraz jest właściwy moment, żeby to powiedzieć? (Kaznodziei 3:7).

 „Z pokorą uważajcie innych za wyższych od siebie” (Filipian 2:3).

 Powyższa rada pomoże ci rozwijać pozytywny stosunek do innych, co z kolei ułatwi ci trzymanie języka na wodzy i sprawi, że zanim coś powiesz, pomyślisz. A nawet jeśli jest za późno, bo już powiedziałeś coś krzywdzącego, pokora pomoże ci przeprosić — tak szybko, jak to tylko możliwe! (Mateusza 5:23, 24). Postanów więc sobie, że będziesz bardziej poskramiać swój język.