Tak, Bóg wybaczy twoje grzechy, jeśli poczynisz odpowiednie kroki. Biblia mówi, że jest On „gotów przebaczać” oraz że „hojnie przebaczy” ​(Psalm 86:5; Izajasza 55:7; Nehemiasza 9:17). Kiedy nam wybacza, robi to całkowicie. ‛Zmazuje’ nasze grzechy — inaczej mówiąc, usuwa je (Dzieje 3:19). Przebaczenie, którego udziela, jest także trwałe, ponieważ oznajmia: „Ich grzechu już więcej nie wspomnę” ​(Jeremiasza 31:34). Bóg nie wraca do naszych grzechów po to, by ponownie nas oskarżać lub karać.

 Przebaczając, nie kieruje się jednak jakąś słabością lub zwykłym sentymentem. Nigdy nie nagina swoich prawych zasad. Z tego względu niektórych grzechów nie wybacza (Jozuego 24:19, 20).

Kroki prowadzące do uzyskania Bożego przebaczenia

1.   Przyznaj, że swoim grzesznym postępowaniem złamałeś prawo Boże. Chociaż mogłeś kogoś skrzywdzić, przede wszystkim musisz zrozumieć, że obraziłeś samego Boga (Psalm 51:1, 4; Dzieje 24:16).

2.   Wyznaj swój grzech w modlitwie (Psalm 32:5; 1 Jana 1:9).

3.   Szczerze żałuj tego, co zrobiłeś. Taki „zbożny smutek” prowadzi do skruchy, czyli zmiany nastawienia (2 Koryntian 7:10). Obejmuje ona także żal za wszystko, co doprowadziło do grzechu (Mateusza 5:27, 28).

4.   Zmień też swoje postępowanie, czyli ‛nawróć się’ (Dzieje 3:19). Może to oznaczać unikanie ponownego popełnienia grzechu, którego dopuściłeś się jednorazowo lub wielokrotnie. Niekiedy konieczna jest zmiana całego sposobu myślenia lub postępowania (Efezjan 4:23, 24).

5.   Podejmij konkretne działania, żeby naprawić zło lub wyrządzoną krzywdę (Mateusza 5:23, 24; 2 Koryntian 7:11). Przeproś wszystkich, którzy ucierpieli wskutek tego, co zrobiłeś — lub czego nie zrobiłeś — i zrekompensuj im to w miarę swoich możliwości (Łukasza 19:7-10).

6.   W modlitwie proś Boga o przebaczenie na podstawie ofiary okupu złożonej przez Jezusa Chrystusa (Efezjan 1:7). Aby twoja prośba została wysłuchana, musisz wybaczyć tym, którzy zgrzeszyli przeciwko tobie (Mateusza 6:14, 15).

7.   Jeśli dopuściłeś się poważnego grzechu, porozmawiaj z kimś, kto jest wykwalifikowany do udzielania duchowej pomocy i kto może się za ciebie modlić (Jakuba 5:14-16).

Błędne poglądy na temat Bożego przebaczenia

 „Jeśli się wyspowiadam duchownemu, on mnie rozgrzeszy”

 Obecnie żaden człowiek nie jest upoważniony do odpuszczania grzechów popełnianych przeciwko Bogu. Chociaż wyjawienie ich drugiej osobie może w jakiejś mierze pomóc grzesznikowi, tylko Bóg ma prawo udzielić przebaczenia (Efezjan 4:32; 1 Jana 1:7, 9).

 Co zatem Jezus miał na myśli, gdy powiedział apostołom: „Jeśli jakimś ludziom przebaczycie grzechy, są im przebaczone, jeśli jakimś zatrzymacie, są zatrzymane”? (Jana 20:23). Opisywał tu szczególny rodzaj władzy udzielonej im wraz z darem ducha świętego (Jana 20:22).

 Zgodnie z obietnicą apostołowie otrzymali taką moc, gdy został na nich wylany duch święty w 33 roku n.e. (Dzieje 2:1-4). Apostoł Piotr użył jej, osądzając ucznia Ananiasza i jego żonę Safirę. W nadprzyrodzony sposób dowiedział się o ich podstępnym planie, a wydany przez niego wyrok wskazywał, że ich czyn nie został przebaczony (Dzieje 5:1-11).

 Ten niezwykły dar ducha świętego — podobnie jak inne dary, na przykład uzdrawiania i mówienia językami — ustał po śmierci apostołów (1 Koryntian 13:8-10). Dlatego obecnie żaden człowiek nie może udzielać rozgrzeszenia.