Ludzie wykorzystali nauki Jezusa Chrystusa, by utworzyć różne „chrześcijańskie” wyznania. Tymczasem według Biblii istnieje tylko jedna prawdziwa forma chrystianizmu. Przeanalizujmy zaledwie trzy argumenty prowadzące do takiego wniosku.

1.   Jezus mówił, że uczy „prawdy” i tym właśnie słowem pierwsi chrześcijanie określali swoją religię (Jana 8:32; 2 Piotra 2:2; 2 Jana 4; 3 Jana 3). Pokazuje to, że każdy, kto głosi doktryny sprzeczne z naukami Jezusa, nie praktykuje prawdziwego chrystianizmu.

2.   Biblia nakazuje chrześcijanom, by „wszyscy mówili zgodnie” ​(1 Koryntian 1:10). Jednak wiele chrześcijańskich wyznań nie zgadza się ze sobą w podstawowych sprawach, na przykład w kwestii, co to znaczy być chrześcijaninem. Religie te nie mogą wszystkie mieć racji (1 Piotra 2:21).

3.   Jezus przepowiedział, że wielu podających się za chrześcijan nie będzie stosować się do jego nakazów i że zostaną przez niego odrzuceni (Mateusza 7:21-23; Łukasza 6:46). Część ludzi miała zostać wprowadzona w błąd przez przywódców religijnych, którzy, dbając o własne interesy, skazili czyste wielbienie Boga (Mateusza 7:15). Ale innym fałszywy chrystianizm miał się zwyczajnie podobać, ponieważ od prawdy z Biblii miało być dla nich ważniejsze to, co sami chcieli usłyszeć (2 Tymoteusza 4:3, 4).

 W przypowieści o pszenicy i chwastach Jezus zapowiedział nadejście wielkiego odstępstwa od prawdziwego chrystianizmu (Mateusza 13:24-30, 36-43). Rzeczywiście do tego doszło. Odkąd odstępstwo rozpanoszyło się po śmierci apostołów, odróżnienie prawdziwych chrześcijan od fałszywych stało się na dłuższy czas niemożliwe (Dzieje 20:29, 30). Chociaż nauki odstępców się od siebie różnią, każda fałszywa forma chrystianizmu jest ‛odstępstwem od prawdy’ (2 Tymoteusza 2:18).

 Jezus przewidział również, że różnica między prawdziwym a fałszywym chrystianizmem ostatecznie miała być wyraźnie widoczna. Stało się to w naszych czasach, gdy trwa „zakończenie systemu rzeczy” ​(Mateusza 13:30, 39).