W styczniu 2024 roku mija 100 lat, odkąd ukazało się pierwsze wydanie Strażnicy w języku ukraińskim. Dobra nowina z Biblii dotarła do Ukrainy już w 1891 roku i wiele osób zareagowało na nią pozytywnie. W następnych latach prawdę biblijną pokochało jeszcze więcej ludzi mówiących po ukraińsku. Jednak na początku XX wieku ze względu na sytuację polityczną wielu Ukraińców wyemigrowało do innych krajów, zwłaszcza do Kanady i Stanów Zjednoczonych.

Podczas wizyty w Kanadzie w 1923 roku brat J. F. Rutherford zaprosił do pomocy w tłumaczeniu Strażnicy na ukraiński brata Emila Zaryckiego, który razem z rodzicami wyemigrował z Ukrainy. Emil dopiero co zaczął usługiwać jako kolporter (pionier) i pielgrzym (nadzorca podróżujący). Na dodatek razem z żoną Mariją wychowywał pięcioro dzieci. Mimo to przyjął zaproszenie brata Rutherforda i w styczniu 1924 roku ukazało się po ukraińsku pierwsze wydanie Strażnicy. Emil wiernie wykonywał pracę tłumacza przez 40 lat. Jego córka Rose wspominała: „To, co najbardziej zapamiętałam, to dźwięk maszyny do pisania, który rozlegał się w całym domu”.

W 1964 roku tłumaczenie Strażnicy na ukraiński brat Emil przekazał bratu Maurice’owi Saranczukowi i jego żonie Anne, których wcześniej szkolił. Saranczukowie z zapałem wywiązywali się ze swojego zadania. Czasami nawet robili to na tylnym siedzeniu swojego samochodu w trakcie przerw w pracy zawodowej. W końcu na biuro tłumaczeń zaadaptowano małe pomieszczenie w miejscowej Sali Królestwa. W roku 1977 Saranczukowie zostali zaproszeni do Betel w Kanadzie. Z czasem inni bracia z tamtego Biura Oddziału, którzy mówili po ukraińsku, zostali przeszkoleni w dokładnym tłumaczeniu Strażnicy i innych publikacji biblijnych.

W czasie długoletniego zakazu działalności Świadków Jehowy w Związku Radzieckim i prześladowań, które nasiliły się pod koniec lat 40. XX wieku, znaleziono nowe sposoby, żeby Strażnica i inne publikacje biblijne po ukraińsku docierały do kraju. Kiedy bracia w Związku Radzieckim otrzymywali publikacje, starannie je powielali i dostarczali współwyznawcom, zapewniając im tak bardzo potrzebny pokarm duchowy. Po upadku Związku Radzieckiego w 1991 roku nasi bracia i siostry w Ukrainie odzyskali swobody religijne. Wkrótce potem w Biurze Oddziału w Niemczech powstał ukraiński zespół tłumaczy. Później przeniósł się on do Polski, a w końcu, w 2001 roku — do nowo oddanego Biura Oddziału w Ukrainie. Jedna siostra, która pomaga w pracach tłumaczeniowych od jakichś 30 lat, powiedziała: „Bracia i siostry, którzy na początku tłumaczyli, powielali i rozprowadzali Strażnicę, przyczynili się do wzrostu, jaki widzimy dzisiaj w organizacji Jehowy. Ich determinacja motywuje mnie, żeby też się wysilać”.

Obecnie miliony ludzi, którzy mówią po ukraińsku, odnosi korzyści z czytania Strażnicy w swoim języku. W Ukrainie działa teraz 541 ukraińskojęzycznych zborów i 67 grup. Poza tym grupy i zbory tego języka istnieją w takich krajach, jak Austria, Belgia, Chorwacja, Czechy, Francja, Hiszpania, Irlandia, Kanada, Niemcy, Polska, Słowacja, Stany Zjednoczone, Szwecja, Wielka Brytania i Włochy.

Wierzymy, że Strażnica po ukraińsku pomoże jeszcze wielu osobom zaufać Jehowie. Jesteśmy Mu bardzo wdzięczni, że dba o to, by się ukazywała (Psalm 78:7).