ඒකට හරි උත්තරේ දැනගත්තාම ජීවිතේ ගැන අපි හිතන විදිහ වෙනස් වෙනවා.

මේ ලෝකය හරිම ලස්සන විදිහට නිර්මාණය කළ දෙවියන් දුක් වේදනා පිරි ජීවිතයක් අපිට දෙන්න තීරණය කළා කියලා හිතන්න පුළුවන්ද?

ආගමක් දහමක් අදහන්නේ නැති අය මිනිසුන් දුක් විඳිද්දී දෙවියන් මොන වගේ කෙනෙක්ද කියන එක ගැනත් දෙවි කෙනෙක් ඉන්නවාද කියන එක ගැනත් ප්‍රශ්න කරනවා. (1) දෙවියන්ට දුක් වේදනා නැති කරන්න හැකියාවක් නැති නිසා, (2) දෙවියන්ට මිනිසුන් ගැන කිසි ගානක් නැති නිසා එහෙමත් නැත්නම් (3) දෙවි කෙනෙක් නැති නිසා තමයි මිනිසුන්ට දුක් විඳින්න වෙලා තියෙන්නේ කියලා එයාලා කියනවා.

ඒත් එයාලා හිතන විදිහ හරිද?

දෙවියන් අපිව නිර්මාණය කළේ දුක් විඳින්න නෙවෙයි.

ඔහුට ඕනෙ අපි සතුටින් ජීවත් වෙනවා දකින්නයි.

“ජීවිත කාලය පුරාම යහපත කර සතුටු සිතින් සිටීම තරම් හොඳ දෙයක් නැහැ. . . . මිනිසා තමන් වෙහෙස මහන්සි වී උපයාගත් දේ භුක්ති විඳ, කා බී සතුටින් සිටීමත් ඉතා යහපත් දෙයකි. එය දෙවිගෙන් ලද ආශීර්වාදයකි.”—දේශනාකාරයා 3:12, 13.

දුකක් වේදනාවක් අද්දකින්නේ නැතුව සතුටින් ජීවත් වෙන්න ඕන කරන හැම දෙයක්ම දෙවියන් මුල් මිනිස් යුවළට දුන්නා.

එයාලවත් එයාලගෙන් පැවතෙන අයවත් දුක් විඳින එක දෙවියන්ගේ අරමුණට ඇතුළත් වුණේ නැහැ.

“දෙවි ඔවුන්ට . . . මෙසේ කීවේය. ‘දරුවන් බිහි කර ගණනින් වැඩි වන්න. මුළු පොළොව පුරාම මනුෂ්‍යයන්ව පදිංචි කර එය රැකබලා ගන්න.’”—උත්පත්ති 1:28.

මුල් මිනිස් යුවළ හිතාමතාම දෙවියන්ට අකීකරු වුණා.

එයාලටත් එයාලගෙන් පැවතෙන හැමෝටමත් දුක් විඳින්න සිද්ධ වුණේ ඒ නිසයි.

“එක් මිනිසෙකු පව් කළ නිසා මුළු මිනිස් වර්ගයාටම පව්කාර ස්වභාවය ඇතුල් විය. එහි ප්‍රතිඵලය මරණයයි. සියලුදෙනා තුළම මෙම පව්කාර ස්වභාවය තිබෙන නිසා මරණය සියලුදෙනාටම උරුම විය.”—රෝම 5:12. *

දෙවියන් අපිව නිර්මාණය කළේ හරි වැරැද්ද තනිව තීරණය කිරීමේ අයිතියවත් හැකියාවවත් ඇතුව නෙවෙයි.

වතුර යට ජීවත් වීමේ හැකියාව දෙවියන් මිනිසුන්ට දීලා නැහැ වගේ මිනිසුන්ට මිනිසුන්වම පාලනය කිරීමේ හැකියාවත් දෙවියන් දීලා නැහැ.

“තම ජීවන ගමනේ පියවර තැබිය යුත්තේ කෙසේද කියා තනිව තීරණය කිරීමට [මිනිසාට] හැකියාවක් නැත.”—යෙරෙමියා 10:23.

අපි දුක් විඳිනවාට දෙවියන් කැමති නැහැ.

ප්‍රශ්න ඇති වෙන එක වළක්වගන්න අපි අපේ උපරිමයෙන් වෑයම් කරනවා දකින්නයි ඔහු කැමති.

“අනේ, ඔබ මාගේ ආඥාවලට ඇහුම්කන් දුන්නා නම් ඔබේ සමාදානය ගංගාවක් මෙන් . . . වන්නේය.”—යෙසායා 48:18.