කඳුළ කියන්නේ අපේ ජීවිතය හා බැඳී තිබෙන දෙයක්. අලුත උපන් කිරිකැටි බිළිදෙකුගේ හැඬීම ඔහුගේ ජීවන ගමන ආරම්භ කළ බවට දෙන සංඥාවයි. ඉන්පසු දරුවෙක් හඬන්නේ තමන්ගේ අවශ්‍යතා ඉටු කර දෙන්න කියා වචනෙන් කියන්න බැරි නිසයි. ඒත් අප උස් මහත් වී වැඩිහිටියෙක් වූ පසු අපේ අවශ්‍යතා මොනවාද කියා කීමට බොහෝ ක්‍රම තිබියදීත් කඳුළු සලන්නේ ඇයි?

අපේ නෙතට කඳුළු උනන විවිධ හේතු තියෙනවා. දුකක්, කනස්සල්ලක් හෝ වේදනාවක් දැනුණාම නිතැතින්ම අපේ ඇස්වලට කඳුළු උනනවා. ඒ වගේම ලොකු සතුටක්, සහනයක් දැනුණාමත් අපටත් හොරා අපේ ඇස්වලට කඳුළු එනවා. තව කෙනෙක් අඬද්දීත් අපිට ඇඬෙනවා. ඒ ගැන මරියා නමැති කාන්තාව කිව්වේ මෙහෙමයි. “කවුරු හරි කෙනෙක් අඬනවා දැක්කොත් හේතුව දන්නේ නැති වුණත් මටත් ඇඬෙනවා.” ඒ විතරක් නෙමෙයි චිත්‍රපටියක් බලද්දී පොතක් කියවද්දීත් අපි කඳුළු සැලූ අවස්ථා ඕන තරම් ඇති.

ඒ මොන හේතුවක් නිසා හැඬුවත් කඳුළ කියන්නේ අදහස් ප්‍රකාශ කරන ප්‍රබල මාධ්‍යයක්. “වචනවලට පෙරළන්න බැරි දේ කියන්න තව බොහෝ ක්‍රම තියෙනවා” කියලා එක් පොතකත් සඳහන් වෙන්නේ ඒ නිසයි. (Adult Crying) කඳුළට පුළුවන් කෙනෙක්ව ක්‍රියාවටත් පොලඹවන්න. කඳුළු සලන කෙනෙක්ව දැක්කම ඒ පුද්ගලයාව ගණන් නොගෙන ඉන්නේ නැතුව අපි ඒ කෙනාව සනසන්න පෙලඹෙන්නේ ඒ නිසයි.

හිතේ දුක හඬා පිට කරන්නේ නැතුව තද කරගෙන සිටීම සෞඛ්‍යයට හොඳ නැහැ කියලා සමහර විද්වතුන් කියනවා. නමුත් සමහරුන් කියන්නේ ඒ ගැන විද්‍යාවෙන් තවම තහවුරු කරලා නැහැ කියලයි. ඒ කොහොම වුණත් එක් සමීක්ෂණයකින් සොයාගත්තේ කාන්තාවන්ගෙන් සියයට 85කටත් පුරුෂයන්ගෙන් සියයට 73කටත් කඳුළු සැලීමෙන් පසු සහනයක් දැනුණු බවයි. නෝමි කියන කාන්තාවත් ඒ ගැන මෙහෙම කිව්වා. “සමහර වෙලාවට අඬන්නම ඕනේ කියලා මට හිතෙනවා. ඇඬුවට පස්සේ මට සහනයක් දැනෙනවා. ඊටපස්සේ අනවශ්‍ය විදිහට කලබල වෙන්නේ නැතුව ප්‍රශ්නෙ ගැන හිතන්න මට පුළුවන්.”

කඳුළු සැලීමෙන් සහනයක් ලැබුණත් අපි අඬද්දී අනිත් අය ඊට දක්වන ප්‍රතිචාරයත් වැදගත්.  අපි අඬනකොට අනිත් අය අපව සනසලා උපකාර පිරිනමනවා නම් සහනයක් දැනෙයි. ඒත් අපිට දක්වන ප්‍රතිචාරය යහපත් එකක් නෙමෙයි නම් අපිට අපි ගැනම ලැජ්ජාවක් සහ තනිකමක් දැනෙන්න පුළුවන්.

ඇත්තෙන්ම කඳුළු සැලීම ගැන අපි නොදන්නා තව ගොඩක් දේවල් තියෙනවා. ඒත් හැඬීම කියන්නේ අපේ හැඟීම් පළ කරන්න යෙහෝවා දෙවියන් දීලා තියෙන තවත් එක් හැකියාවක් කියන එක ගැන නම් කිසිම සැකයක් නැහැ.