Dymbëdhjetë apostujt kthehen të kënaqur nga udhëtimi i predikimit në Galile, dhe i tregojnë Jezuit ‘të gjitha ato që kanë bërë dhe u kanë mësuar njerëzve’. Patjetër që janë të lodhur, por nuk kanë kohë as të hanë, ngaqë s’kanë të sosur njerëzit që shkojnë e vijnë. Prandaj Jezui u thotë: «Ejani të shkojmë në një vend të veçuar që të rrimë vetëm e të pushojmë pak.»—Marku 6:30, 31.

Hipin në varkë, me siguri në afërsi të Kapernaumit, dhe nisen për të gjetur një vend të futur në lindje të lumit Jordan, matanë Betsaidës. Mirëpo shumë veta i shohin që po ikin dhe të tjerë e marrin vesh. Të gjithë këta njerëz vrapojnë përgjatë bregut dhe arrijnë para varkës.

Kur Jezui zbret nga varka, sheh turmën dhe i vjen keq për ta, sepse janë si dele pa bari. Ndaj nis ‘t’u mësojë shumë gjëra’ për Mbretërinë. (Marku 6:34) Gjithashtu ‘shëron të sëmurët’. (Luka 9:11) Kur afrohet mbrëmja, dishepujt i thonë: «Vendi është i veçuar dhe tashmë është bërë vonë. Thuaju njerëzve të shkojnë nëpër fshatra, që të blejnë diçka për të ngrënë.»—Mateu 14:15.

Jezui u përgjigjet: «S’kanë pse të ikin. Jepuni ju diçka për të ngrënë.» (Mateu 14:16) Jezui e di fare mirë çfarë ka ndër mend të bëjë pas pak, megjithatë vë në provë Filipin me këtë pyetje: «Ku do të blejmë bukë që të hanë gjithë këta njerëz?» Filipi është personi i duhur për t’u pyetur, sepse ka shtëpinë këtu afër, në Betsaidë. Sidoqoftë, blerja e bukës nuk e zgjidh problemin. Janë rreth 5.000 burra, e bashkë me gratë e fëmijët numri mund të arrijë dyfishin. Filipi thotë: «Dyqind denarë bukë [një denar është paga e një dite] nuk mjaftojnë as për t’i dhënë nga një kafshatë secilit.»—Gjoni 6:5-7.

Ndoshta për të theksuar sa e pamundur është t’i ushqejnë të gjithë, Andrea thotë: «Këtu është një djalë i vogël që ka pesë bukë elbi dhe dy peshq të vegjël. Por, ç’janë këto për kaq shumë njerëz?!»—Gjoni 6:9.

Jemi në pranverë, pak para Festës së Kalimit të vitit 32 të e.s., dhe bari i njomë ka veshur kodrinat përreth. Jezui u thotë dishepujve t’i ulin njerëzit në bar, në grupe me nga 50 dhe 100 veta. Merr pesë bukët e dy peshqit dhe falënderon Perëndinë në lutje. Pastaj thyen bukët, ndan peshqit dhe ua jep dishepujve që t’ua shpërndajnë njerëzve. Për çudi, të gjithë hanë derisa ngopen!

Më vonë, Jezui u thotë dishepujve: «Mblidhni copat që tepruan, që asgjë të mos shkojë dëm.» (Gjoni 6:12) Me ushqimin që mbetet, mbushin 12 shporta.