XHORXHI ndihej i pashpresë. Mezi nxirrte bukën e gojës për familjen. Ndërkaq, fqinjët po zinin shtratin nga sëmundjet dhe disa gati po vdisnin urie. Nga ana tjetër, pak qindra kilometra në jug ndodhej një vend më i begatë. «Do të shkoj jashtë shtetit, do të gjej punë, e pastaj do të tërheq edhe familjen»,—mendoi ai.

Edhe Patrisia ëndërronte të niste një jetë të re jashtë shtetit. Ishte e papunë dhe me pak shanse për një jetë më të mirë në vendin e saj. Ajo dhe i dashuri vendosën të udhëtonin nga Nigeria në Algjeri, për të vajtur në Spanjë, pa e pasur idenë sa rraskapitës do të ishte udhëtimi nëpër shkretëtirën e Saharasë. «Isha shtatzënë,—tha ajo,—dhe e kisha ndarë mendjen t’i jepja fëmijës tim një jetë më të mirë.»

Rakela donte t’i krijonte vetes mundësi të reja ekonomike në Evropë. Në Filipine, kishte humbur punën dhe të afërmit e siguruan se jashtë shtetit gjeje punë sa të doje si shërbyese në shtëpi. Prandaj, mori hua para për biletën e avionit dhe u nda me të shoqin e me vajzën, duke u premtuar: «Nuk do të rrimë larg për shumë kohë.»

Mendohet se, dekadat e fundit, më shumë se 200 milionë njerëz si Xhorxhi, Patrisia dhe Rakela janë transferuar jashtë shtetit. Edhe pse disa largohen për shkak të luftërave, katastrofave natyrore ose përndjekjeve, shumica shpërngulen për arsye ekonomike. Çfarë problemesh hasin emigrantët atje ku shkojnë? A e gjejnë të gjithë atë jetë më të mirë që kërkojnë? Si ia bëjnë fëmijët kur prindi largohet që të sigurojë më shumë të ardhura? Shiko më tej përgjigjet e këtyre pyetjeve.

Shpesh, vështirësia e parë e emigrimit është vetë udhëtimi. Xhorxhi, i përmendur në artikullin e parë, udhëtoi qindra kilometra me fare pak ushqim. «Udhëtimi ishte një makth»,—kujton ai. Madje, shumë emigrantë nuk mbërrijnë kurrë në destinacion.

Synimi i Patrisias ishte të vente në Spanjë. Ajo udhëtoi me një kamion të zbuluar përmes shkretëtirës së Saharasë. «Na u desh një javë që të shkonim nga Nigeria në Algjeri, dhe në kamion ishim 25 veta që rrinim ngucur. Rrugës pamë plot kufoma, si edhe njerëz që endeshin nëpër shkretëtirë duke pritur vdekjen. Me sa duket, disa shoferë kamionësh i braktisin pasagjerët rrugës pa pikë mëshire.»

Ndryshe nga Xhorxhi dhe Patrisia, Rakela arriti të shkonte me avion në Evropë, ku do të gjente punë si shërbyese. Por, nuk ia kishte marrë mendja se sa shumë do ta këpuste malli për vajzën 2-vjeçare. «Sa herë shihja një nënë që kujdesej për të voglin e saj, më ligështohej zemra»,—kujton ajo.

Xhorxhi luftoi të përshtatej në vendin ku shkoi. Kaluan muaj derisa pati mundësi të dërgonte ca para në shtëpi. «Netëve shpesh qaja nga vetmia dhe zhgënjimi»,—pranon ai.

Pas disa muajsh në Algjeri, Patrisia mbërriti në kufirin e Marokut. Ajo thotë: «Atje linda vajzën. M’u desh të fshihesha nga trafikantët që rrëmbejnë gra imigrante dhe i detyrojnë t’i futen prostitucionit. Më në fund, mblodha mjaft para për udhëtimin e rrezikshëm në det deri në Spanjë. Varka ishte për faqe të zezë dhe nuk i mbante dot aq shumë pasagjerë. Na u desh ta nxirrnim ujin nga varka me këpucët tona. Kur arritëm në Spanjë, nuk kisha fuqi të dilja në breg.»

Sigurisht, ata që kanë ndër mend të emigrojnë, nuk duhet të marrin parasysh vetëm rreziqet e mundshme të udhëtimit. Duhet të mendojnë edhe për pengesat gjuhësore e kulturore që mund të ndeshin në vendin e ri, si edhe për koston e ndërlikimet ligjore për të marrë shtetësinë ose lejeqëndrimin. Ata që nuk sigurojnë dot këtë status ligjor, shpesh e kanë të vështirë të gjejnë punë të mirë, shtëpi për të qenë, të arsimohen ose të përfitojnë nga shërbimet shëndetësore. Mund të jetë e vështirë edhe të marrin patentën ose të hapin një llogari bankare. Gjithashtu, ndodh rëndom që refugjatët pa dokumente shfrytëzohen si krahë pune të lirë.

Një tjetër faktor që duhet mbajtur parasysh janë vetë paratë. A janë vërtet të sigurta? Bibla jep këtë këshillë të shëndoshë: «Mos u robto për të fituar pasuri. Mos u mbështet në kuptueshmërinë tënde. A do t’ia ngulësh shikimin asaj që zhduket sa hap e mbyll sytë? Pasuria merr krahë si të shqiponjës dhe fluturon tutje.» (Proverbat 23:4, 5) Mos harro edhe  se gjërat për të cilat kemi më shumë nevojë janë ato që nuk blihen dot me para​—domethënë, dashuria, siguria emocionale dhe uniteti familjar. Sa e trishtueshme është kur prindërit lejojnë që dëshira për para të ngrihet mbi dashurinë për njëri-tjetrin ose mbi ‘përzemërsinë e natyrshme’ për fëmijët!​—2 Timoteut 3:1-3.

Si njerëz, kemi edhe nevojën shpirtërore që të njohim Perëndinë. (Mateu 5:3) Prandaj, prindërit e përgjegjshëm bëjnë gjithë sa kanë në dorë që të përmbushin përgjegjësinë e dhënë nga Perëndia​—t’i mësojnë fëmijët e tyre për Perëndinë, për qëllimin dhe normat e tij.​—Efesianëve 6:4.

Historitë e emigrantëve mund të jenë nga më të ndryshmet, por shumë prej tyre kanë diçka të përbashkët, siç shihet nga shembujt e Xhorxhit, Rakelës dhe Patrisias, të përmendur më sipër në këtë seri. Familja vuan kur një prind largohet ose njëri nga bashkëshortët lë pas tjetrin, dhe mund të kalojnë vite para se të bashkohet. Në rastin e familjes së Xhorxhit, u deshën më shumë se katër vjet.

Rakela më në fund u kthye në Filipine që të merrte të bijën pasi ndenji larg saj gati pesë vjet. Patrisia arriti në Spanjë me foshnjën në krahë. «Vetëm atë kam, është gjithë familja ime, prandaj e shoh si dritën e syve»,—thotë Patrisia.

Shumë imigrantë nuk shkulen nga vendi i ri, pavarësisht nga vetmia, nga telashet ekonomike dhe nga ndarja e gjatë me familjen. Kanë investuar aq shumë për atë transferim sa, kur u vete ters, pak kanë kurajën ta pranojnë humbjen dhe të kthehen në shtëpi, ku mund të përballen me ndjenjat e turpit e të sikletit.

Njëri që e pati këtë kurajë ishte Alani, nga Filipinet. Ai gjeti punë të mirë në Spanjë por, pas 18 muajsh, u kthye në shtëpi. «Më mundonte malli për gruan dhe vajzën e vogël,—thotë ai.—Vendosa të mos punoja kurrë më jashtë shtetit, përveçse po të emigronim si familje. E kështu bëmë më vonë. Familja është shumë më e rëndësishme se paratë.»

Edhe diçka tjetër është më e rëndësishme se paratë, siç e zbuloi Patrisia. Kur arriti në Spanjë, kishte me vete «Dhiatën e re» ose Shkrimet e Krishtere Greke. Ajo tha: «E mbaja si hajmali atë libër. Pastaj, takova një grua që ishte Dëshmitare e Jehovait. Dikur, nuk më interesonte të flitja me pjesëtarët e kësaj feje. Kështu, i bëra tërë ato pyetje Dëshmitares, që të nxirrja sheshit se bindjet e saj ishin të gabuara. Mirëpo, ndryshe nga ç’prisja unë, ajo ishte në gjendje t’i mbronte bindjet e saj dhe t’u përgjigjej pyetjeve të mia direkt nga Bibla.»

Nga ato që mësoi, Patrisia kuptoi se lumturia e qëndrueshme dhe shpresa e sigurt për të ardhmen nuk varen nga vendi ku jeton ose nga paratë, por nga njohuria e saktë për Perëndinë dhe qëllimin që ka për ne. (Gjoni 17:3) Ndër të tjera, Patrisia mësoi se Perëndia i vërtetë ka një emër, Jehova. (Psalmi 83:18) Gjithashtu, lexoi në Bibël se së shpejti Perëndia do ta zhdukë rrënjësisht varfërinë me anë të Mbretërisë së tij të drejtuar nga Jezu Krishti. (Danieli 7:13, 14) «[Jezui] do ta çlirojë të varfrin që thërret për ndihmë, si dhe të munduarin e këdo që nuk ka kush e ndihmon. Nga shtypja dhe dhuna, do t’ua shpengojë shpirtin»,—thuhet te Psalmi 72:12, 14.

Pse të mos lësh kohë të shqyrtosh Biblën? Ky libër plot mençuri nga Perëndia mund të të ndihmojë t’u japësh përparësi gjërave më të rëndësishme, të marrësh vendime të mençura dhe ta përballosh çdo sprovë sot me gëzim e shpresë.​—Proverbat 2:6-9, 20, 21.