Henteu. Alkitab nyebutkeun yén urang kudu ngadoa ngan ka Allah wungkul liwat nami Yésus. Yésus ngomong ka murid-muridna, ”Jadi kieu bae unjukan teh: ’Nun Ama di sawarga. Mugi jenengan Ama nu suci dimulyakeun.’” (Mateus 6:9) Anjeunna teu pernah nitah para muridna pikeun ngadoa ka para santo, malaikat, atawa saha waé salian ka Allah.

 Yésus gé ngomong ka para muridna, ”Kami jalanna, Kami kayaktian, Kami sumberna hirup. Ku sabab eta, lamun henteu ku jalan Kami, moal aya anu bisa datang ka Rama.” (Yohanes 14:6) Ngan Yésus nu dipilih ku Allah pikeun jadi perantara urang jeung Allah.—Ibrani 7:25.

Kumaha lamun urang ngadoa ka Allah bari jeung ka para Santo ogé?

 Basa digoda ku Sétan, Yésus ngomong, ”Maneh kudu nyembah ka Pangeran, Allah maneh. Ngan Mantenna anu kudu dibakti!” (Mateus 4:10) Allah hoyong pangabdian atawa ibadah urang, kaasup doa, ngan ditujukeun ka Mantenna wungkul. ”Pangna Kami midamel kitu, sabab: ulah nepi ka jenengan Kami aya anu ngarerendah, ulah nepi ka kamulyaan Kami dicoceng ku batur, sabab eta teh hak Kami sorangan.”—Yesaya 48:11.

 Urang bisa nganyenyeri haté Allah lamun urang ngadoa ka nu séjén, kaasup ka santo atawa malaikat nu suci. Waktu rasul Yohanes téréh nyembah hiji malaikat, éta malaikat langsung ngahalangan manéhna bari ngomong, ”Ulah kitu! Kaula ge ngabdi saperti andika, saperti dulur-dulur andika jeung sakur nu nyarekel kayaktian anu dipertelakeun ku Yesus. Nyembah mah kudu ka Allah!”—Wahyu 19:10.