Ti jaman baheula, Gusti Nu Nyipta geus komunikasi jeung manusa. Carana, nyaéta liwat para malaikat jeung para nabi. Gusti hayang amanat jeung jangji-Na éta dicatet. Jangji-jangji ieu téh mangaruhan kahirupan anjeun. Tapi, jangji-jangji éta dicatet di mana?

Amanat jeung jangji Gusti téh dicatet dina Kitab Suci. (2 Timoteus 3:16) Kumaha Gusti ngagunakeun para nabi pikeun nyatet hal-hal éta? Gusti masihan wahyu ka maranéhna, tuluy ku maranéhna dicatet. (2 Petrus 1:21) Ibaratna, jiga saurang bos nu nitah sékertarisna pikeun nulis surat. Najan nu nulisna téh si sékertaris, eusi suratna mah asalna ti si bos. Kitu ogé, najan nu nulis Kitab Suci téh manusa, eusina mah asalna ti Gusti. Jadi, Tulisan-Tulisan Suci téh sumberna ti Gusti.

Amanat ti Gusti téh penting pisan, jadi Gusti hayang kabéh jalma maca amanat-Na jeung paham kana hal éta. Ayeuna, ”warta hal Injil Kasalametan nu langgeng” éta geus aya keur ”unggal bangsa, suku bangsa, basa”. (Wahyu 14:6) Kitab Suci, boh sabagian boh lengkep, geus aya dina 3.000 basa leuwih. Ieu téh buku nu panglobana ditarjamahkeun di dunya.