Simulizi la Maisha

Kumkumbuka Muumba Wetu Kutoka Ujanani Kuendelea

KAMA ILIVYOSIMULIWA NA DAVID Z. HIBSHMAN

“Ikiwanimefikia mwisho wa maisha yangu, natumaini kwamba kwa kweli nimekuwa mwaminifu kwa Yehova. Namwomba amtunze David wangu. Yehova, asante kwa ajili yake na kwa ajili ya ndoa yetu. Ya ajabu sana, yenye furaha sana!”

WAZIA hisia-moyo zangu baada ya kumzika mke wangu katika Machi 1992, nilipopata maandishi haya ya mwisho katika kitabu chake cha kuandikia kumbukumbu za kila siku. Miezi mitano tu kabla ya hapo, tulikuwa tumesherehekea ukumbusho wa miaka 60 tangu Helen aanze huduma ya wakati wote.

Nakumbuka vizuri siku moja katika mwaka wa 1931 wakati Helen alipoketi kando yangu kwenye mkusanyiko huko Columbus, Ohio, Marekani. Helen hakuwa amefikia umri wa miaka 14, lakini alithamini umuhimu wa tukio hilo zaidi kuliko mimi. Shauku ya Helen kuelekea huduma ilidhihirishwa wazi muda mfupi baada ya hapo wakati yeye na mama yake mjane walipoanza upainia, kama vile waeneza-evanjeli wa wakati wote wa Mashahidi wa Yehova wanavyoitwa. Waliacha makao yao yenye starehe ili kuhubiri katika maeneo ya mashambani huko kusini mwa Marekani.

Urithi Wangu wa Kikristo

Katika mwaka wa 1910, wazazi wangu walihama pamoja na watoto wao wadogo wawili kutoka mashariki mwa Pennsylvania hadi Grove City katika sehemu iliyoko magharibi mwa jimbo hilo. Huko walitoa malipo ya kwanza ya nyumba moja yenye kiasi na wakawa washiriki watendaji wa kanisa la Reformed Church. Muda mfupi baada ya hapo, walitembelewa na William Evans, mmoja wa Wanafunzi wa Biblia, kama vile Mashahidi wa Yehova walivyoitwa wakati huo. Baba, ambaye wakati huo alikuwa katika miaka yake ya kati ya 20 na mama ambaye alikuwa mchanga kwa miaka mitano, walimsikiliza mwanamume huyo  mwenye urafiki kutoka Wales na kumwalika kwa mlo. Punde si punde wakakubali kweli za Biblia walizokuwa wakijifunza.

Ili wawe karibu na kutaniko, Baba aliihamisha familia umbali wa karibu kilometa 40 katika mji wa Sharon. Miezi kadhaa baada ya hapo, katika mwaka wa 1911 au 1912, Baba na Mama walibatizwa. Msimamizi wa kwanza wa Watch Tower Society, Charles Taze Russell, ndiye aliyetoa hotuba ya ubatizo. Nilizaliwa Desemba 4, 1916, wakati huo wazazi wangu tayari walikuwa na watoto wanne. Wakati nilipozaliwa, ilitangazwa kwamba: “Huyu ni ndugu mwingine wa kupendwa.” Kwa sababu hiyo nikapewa jina David linalomaanisha “Mpendwa.”

Nilipelekwa kwenye mkusanyiko kwa mara ya kwanza nilipokuwa na umri wa majuma manne tu. Katika siku hizo za mapema baba yangu na kaka zangu walitembea kilometa kadhaa kwenda kwenye mikutano ya kutaniko huku mama akitupeleka na dada yangu kwenye tramu. Mikutano ilikuwa na vipindi vya asubuhi na vya alasiri pia. Nyumbani, mazungumzo hasa yalikazia makala katika gazeti The Watchtower na The Golden Age, jina la awali la gazeti Amkeni!

Kunufaika Kutokana na Vielelezo Vizuri

Mapilgrimu wengi, kama vile wasemaji wasafirio walivyoitwa, walitembelea kutaniko letu. Kwa kawaida walikaa siku moja au mbili pamoja nasi. Msemaji mmoja ninayemkumbuka sana ni Walter J. Thorn, ambaye alimkumbuka Muumba wake Mtukufu ‘siku za ujana wake.’ (Mhubiri 12:1) Nilipokuwa mvulana, niliandamana na Baba ili kuonyesha ile “Photo-Drama of Creation,” utoaji wa picha uliorekodiwa wenye sehemu nne kuhusu historia ya mwanadamu.

Hata ingawa Ndugu Evans na mke wake Miriam hawakuwa na watoto, walikuja kuwa wazazi na babu na nyanya wa kiroho kwa familia yetu. Kwa kawaida William alimwita Baba “Mwanangu,” na yeye pamoja na Miriam walitia ndani ya familia yetu roho ya kueneza evanjeli. Mapema katika karne ya 20, Ndugu Evans alikuwa amefunga safari kadhaa kurudi huko Wales ili kujulisha kweli ya Biblia katika eneo linalozunguka Swansea. Huko alijulikana kama yule mhubiri kutoka Marekani.

Katika mwaka wa 1928, Ndugu Evans aliacha kazi yake ya kuajiriwa akaanza kuhubiri katika milima ya West Virginia. Kaka zangu wawili Clarence aliyekuwa na umri wa miaka 21 na Carl aliyekuwa na umri wa miaka 19, waliandamana naye. Sisi sote wavulana wanne tulitumia miaka mingi katika huduma ya wakati wote. Kwa hakika, sisi sote tulitumikia tukiwa waangalizi-wasafirio wa Mashahidi wa Yehova tukiwa vijana. Muda mfupi uliopita dada mchanga zaidi wa Mama, Mary, ambaye ana umri wa miaka ya 90, aliniandikia hivi: “Tu wenye shukrani kama nini kwamba Ndugu Evans alikuwa na bidii kwa ajili ya huduma na akatembelea Grove City!” Shangazi Mary pia amemkumbuka Muumba wake tangu ujana.

Kuhudhuria Mikusanyiko

Ni Baba na Clarence tu walioweza kuhudhuria ule mkusanyiko wa kihistoria uliofanyiwa Cedar Point, Ohio, katika mwaka wa 1922. Hata hivyo, kufikia mwaka wa 1924, tulikuwa na gari na familia yetu yote ilienda kwenye mkusanyiko katika Columbus, Ohio. Sisi watoto tulitarajiwa kutumia fedha zetu tulizoweka akiba ili kulipia milo yetu katika siku hizo nane za mkusanyiko. Wazazi wangu walikuwa na maoni ya kwamba washiriki wote wa familia lazima wajifunze kujitegemea. Kwa hiyo, tulifuga kuku na sungura na tukatunza mizinga ya nyuki, na sisi wavulana tulikuwa tukiuza  magazeti ya habari ili tupate pesa.

Wakati wa mkusanyiko uliofanyiwa Toronto, Kanada ulipofika, katika mwaka wa 1927, tulikuwa na mtoto mdogo katika familia, ndugu yetu mdogo zaidi Paul, aliyekuwa na umri wa miezi sita. Nilipewa mgawo wa kubaki nyumbani na kumtunza Paul nikisaidiwa na shangazi yangu aliyeolewa, huku wazazi wangu pamoja na wale watoto wengine wakiwa wameenda Toronto. Nilithawabishwa kwa dola kumi ambazo nilizitumia kujinunulia suti mpya. Daima tulizoezwa kuvalia vizuri kwa ajili ya mikutano na kutunza mavazi yetu pia.

Kufikia wakati wa ule mkusanyiko wenye kukumbukwa huko Columbus, Ohio, katika mwaka wa 1931, Clarence na Carl walikuwa tayari wameoa na walikuwa wakipainia pamoja na wake zao. Kila mmoja aliishi katika gari lililotengenezwa kama nyumba. Carl alikuwa amemwoa Claire Houston kutoka Wheeling, West Virginia, na ndiyo sababu nilikuwa nimeketi karibu na dada mdogo wa Claire, Helen, katika mkusanyiko huo huko Columbus.

Huduma ya Wakati Wote

Nilihitimu kutoka shule ya sekondari katika mwaka wa 1932, nilipokuwa na umri wa miaka 15, na mwaka uliofuata nikampelekea kaka yangu Clarence gari lililokuwa limetumika huko South Carolina alikokuwa akifanya upainia. Nilipeleka ombi la kuwa painia na nikaanza kuhubiri pamoja na Clarence na mke wake. Wakati huo Helen alikuwa akipainia katika Hopkinsville, Kentucky na ni wakati huu nilipomwandikia barua kwa mara ya kwanza. Katika majibu yake aliuliza: “Je, wewe ni painia?”

Katika barua yangu—ambayo Helen aliiweka hadi alipokufa karibu miaka 60 baadaye—nilijibu hivi: “Mimi ni painia, na natumaini nitakuwa daima.” Katika barua hiyo, nilimwambia Helen kuhusu kuwapa kile kijitabu The Kingdom, the Hope of the World makasisi na wanasheria katika mgawo wangu wa kuhubiri.

Katika mwaka wa 1933, Baba alinitengenezea trela iliyokuwa na urefu wa meta 2.4 na upana wa meta 2 na kuta za turubai zilizonyooshwa kwa fito nyembamba na ilikuwa na dirisha mbele na nyuma. Haya ndiyo yaliyokuwa makao yangu kwa miaka minne iliyofuata nilipokuwa nikifanya upainia.

Katika Machi 1934, Clarence na Carl, wake zao, Helen na mama yake, dada mkwe wa Clarence na mimi—sote tukiwa wanane—tulielekea magharibi ili kuhudhuria mkusanyiko katika Los Angeles, California. Wengine walisafiri na kulala katika trela yangu. Mimi nililala kwenye gari huku wengine wakikodi makao. Kwa vile tulikuwa na matatizo ya gari, tulifika Los Angeles siku ya pili ya mkusanyiko wa siku sita. Hatimaye mimi na Helen tuliweza kufananisha wakfu wetu kwa Yehova kwa kubatizwa katika maji mnamo Machi 26.

Kwenye mkusanyiko huo Joseph F. Rutherford, aliyekuwa msimamizi wa Watch Tower Society wakati huo, alikutana kibinafsi na mapainia wote. Alitutia moyo kwa kusema kwamba tulikuwa mashujaa wa vita kwa ajili ya kweli ya Biblia. Kwenye pindi hiyo mipango ilifanywa ili kuwapatia mapainia msaada wa kifedha ili waweze kuendelea katika huduma yao.

Elimu ya Maisha

Tuliporudi kutoka kwenye mkusanyiko huko Los Angeles, sote tulishiriki ujumbe wa Ufalme na watu katika mikoa yote ya South Carolina, Virginia, West Virginia, na Kentucky. Miaka mingi baadaye Helen aliandika kuhusu wakati huo hivi: “Hakukuwa kutaniko la kutegemea, hakukuwa na marafiki wa kusaidia kwa sababu tulikuwa wageni katika nchi ya kigeni. Lakini sasa najua kwamba nilikuwa nikipata elimu. Nilikuwa nikitajirika.”

Yeye aliuliza: “Msichana mdogo hufanya nini anapokuwa mbali na rafiki zake na nyumbani?  Kwa kweli haikuwa mbaya sana. Siwezi kukumbuka nikiwa nimechoshwa na hali. Nilisoma sana. Hatukukosa kamwe kusoma fasihi za Biblia na kujifunza. Nilikaa karibu na mama yangu nikijifunza kutumia fedha tulizokuwa nazo, kununua vitu, kubadili magurudumu ya gari yaliyotoboka, kupika, kushona na kuhubiri. Sijuti na ningefanya hivyo tena kwa furaha.”

Helen na mama yake waliridhika kuishi katika trela ndogo katika miaka hiyo, hata ingawa mama yake alikuwa na nyumba nzuri. Baada ya mkusanyiko uliofanyiwa Columbus, Ohio, katika mwaka wa 1937, afya ya mama ya Helen ikawa mbaya zaidi, naye akalazwa hospitalini. Alikufa akiwa katika mgawo wake huko Philippi, West Virginia, katika Novemba 1937.

Ndoa na Kuendeleza Utumishi

Mnamo Juni 10, 1938, nilifunga ndoa na Helen katika sherehe sahili iliyofanyiwa nyumbani kwao alikozaliwa huko Elm Grove, karibu na Wheeling, West Virginia. Ndugu yetu mpendwa Evans ambaye alileta kweli nyumbani kwetu miaka kadhaa kabla sijazaliwa, ndiye aliyetoa hotuba ya harusi. Baada ya harusi, Helen nami tulipanga kurudia kazi ya upainia huko mashariki mwa Kentucky, lakini tulishangaa sana tulipoalikwa kufanya kazi ya kanda ya dunia. Kazi hii ilitia ndani kutembelea vikundi vya Mashahidi wa Yehova katika magharibi mwa Kentucky na sehemu za Tennessee ili kuwasaidia katika huduma yao. Wakati huo kulikuwa na karibu wapiga-mbiu wa Ufalme wapatao 75 tu katika maeneo tuliyotembelea.

Wakati huo, utukuzo wa taifa ulipotosha akili za wengi, nami nilitarajia kufungwa gerezani kwa sababu ya kutokuwamo kwa Kikristo. (Isaya 2:4) Hata hivyo, kwa sababu ya rekodi yangu ya utendaji wa kuhubiri, kamati ya kuorodhesha watu jeshini iliniweka kwenye orodha iliyoniruhusu kuendelea na huduma ya wakati wote.

Wakati tulipoanza huduma ya kusafiri, karibu kila mtu alisema kuhusu jinsi tulivyokuwa wachanga. Huko Hopkinsville, Kentucky, dada mmoja Mkristo alimsalimu Helen akimkumbatia na kumwuliza: “Je, wanikumbuka?” Katika mwaka wa 1933, Helen alikuwa amemtolea ushahidi katika duka la mashambani lililosimamiwa na mume wake. Yeye alikuwa mwalimu wa shule ya Jumapili, lakini baada ya kusoma kitabu alichoachiwa na Helen, alisimama mbele ya darasa lake na kuomba radhi kwa sababu alikuwa amewafunza mambo yasiyopatana na Biblia. Baada ya kujiuzulu kutoka kanisa hilo, alianza kupiga mbiu ya kweli za Biblia katika jumuiya yao. Helen nami tulitumikia katika magharibi mwa Kentucky kwa muda wa miaka mitatu na mara nyingi tulikaa nyumbani kwa dada huyo na mume wake.

Katika siku hizo tulikuwa na makusanyiko mengi madogo mahali hapo, na A. H. Macmillan alitumikia mojawapo. Pindi moja alikaa kwa wazazi wa Helen, Helen alipokuwa mtoto, kwa hiyo wakati wa kusanyiko alichagua kukaa pamoja nasi katika nyumba yetu iwezayo kuvurutwa yenye ukubwa wa meta tano, ambako tulikuwa na kitanda cha ziada. Yeye pia alimkumbuka Muumba wake Mtukufu siku za ujana wake kwa kuwa alitoa maisha yake wakfu kwa Yehova katika mwaka wa 1900 alipokuwa na umri wa miaka 23.

Katika Novemba 1941, kazi ya ndugu wasafirio ilisimamishwa kwa muda na nikapewa mgawo kuwa painia katika Hazard, Kentucky. Kwa mara nyingine tena tulifanya kazi pamoja na ndugu yangu Carl na mke wake Claire. Huko Joseph Houston, mpwa wa Helen alijiunga nasi na akaanza kufanya upainia. Aliendelea katika huduma ya wakati wote kwa karibu miaka 50, hadi alipokufa ghafula kwa mshiko wa moyo katika mwaka wa 1992 huku akitumikia kwa uaminifu kwenye makao makuu ya ulimwengu ya Mashahidi wa Yehova huko Brooklyn, New York.

Katika mwaka wa 1943 tulipewa mgawo kwenda Rockville, Connecticut. Hiyo ikawa sehemu tofauti kabisa kwangu na Helen kwa kuwa tulikuwa tumezoea kuhubiri kusini mwa Marekani. Huko Rockville, kwa kawaida Helen aliongoza mafunzo ya Biblia ya nyumbani 20 kila juma. Hatimaye, tulikodi chumba chenye kiasi kwa ajili ya Jumba la Ufalme na kuanzisha kutaniko dogo.

Tulipokuwa tukitumikia huko Rockville, tulialikwa tuhudhurie darasa la tano la Shule ya Biblia ya Gileadi ya Watchtower huko South Lansing, New York. Kwa furaha tuligundua kwamba Aubrey na Bertha Bivens ambao walikuwa rafiki zetu tangu tulipokuwa mapainia huko Kentucky, wangekuwa katika darasa letu.

Shule na Mgawo Wetu Mpya

Ijapokuwa tulikuwa wachanga kiasi, wengi waliokuwa katika darasa letu walikuwa wachanga zaidi. Ndiyo, walikuwa wakimkumbuka Muumba wao  Mtukufu katika ujana wao. Tulihitimu Julai 1945, wakati tu Vita ya Ulimwengu ya Pili ilipokuwa karibu kumalizika. Tulipokuwa tukingoja migawo yetu ya umishonari tulishirikiana na kutaniko la Flatbush huko Brooklyn, New York. Hatimaye, katika Oktoba 21, 1946, pamoja na wengine sita katika darasa letu kutia ndani na akina Bivens, tulisafiri kwa ndege hadi makao yetu mapya huko Guatemala City, Guatemala. Wakati huo kulikuwa na Mashahidi wa Yehova waliopungua 50 kote katika nchi hiyo ya Amerika ya Kati.

Katika Aprili 1949 wachache kati yetu tulihamishwa hadi Quetzaltenango, mji wa pili kwa ukubwa na umaana katika nchi hiyo. Jiji hili liko zaidi ya meta 2,300 juu ya usawa wa bahari, na hali ya hewa ya mlimani ni baridi na safi. Helen alitaja kifupi utendaji wetu huko kwa kuandika: “Tulikuwa na pendeleo la kuhubiri katika miji na vijiji vingi. Tulikuwa tukiamka karibu saa kumi usiku na kupanda basi (ambalo kwa kawaida lilikuwa na turubai iliyokunjuliwa badala ya madirisha) hadi kwenye mji uliokuwa mbali. Huko tungehubiri kwa muda wa saa nane kabla ya kurudi nyumbani jioni.” Leo kuna makutaniko katika mahali pengi kutia ndani sita katika Quetzaltenango.

Baada ya muda mfupi kulikuwa na uhitaji wa wamishonari kutumikia katika Puerto Barrios, kwenye Pwani ya Karibea, mji wa tatu kwa ukubwa katika Guatemala. Waandamani wetu wapendwa akina Bivens, ambao tulikuwa tumetumikia pamoja kwa miaka mitano huko Guatemala, walikuwa kati ya wale waliohamishwa hadi kwenye mgawo huo mpya. Kuachana huko kulisababisha uchungu na kuliacha pengo katika maisha yetu. Nikiwa nimebaki tu na Helen kwenye makao ya wamishonari, tulihamia kwenye nyumba ndogo. Katika mwaka wa 1955, mimi na Helen tulikubali mgawo mpya kwenye mji wa kitropiki zaidi wa Mazatenango. Ndugu yangu mdogo zaidi, Paul na mke wake Dolores, ambao walihitimu kutoka Gileadi katika mwaka wa 1953, walikuwa wametumikia huko muda mfupi kabla hatujafika.

Kufikia mwaka wa 1958, kulikuwa na zaidi ya Mashahidi 700, makutaniko 20, na mizunguko mitatu katika Guatemala. Hapo tena Helen nami tulishiriki katika kazi ya kusafiri, tukitembelea vikundi vidogo vya Mashahidi na makutaniko kadhaa, kutia ndani kutaniko lililokuwa Quetzaltenango. Kisha katika Agosti 1959, tulialikwa turudi Guatemala City, ambako tulikaa katika ofisi ya tawi. Nilipewa mgawo wa kufanya kazi katika tawi, huku Helen akiendelea katika utumishi wa mishonari kwa miaka mingine 16. Kisha akaanza pia kufanya kazi katika ofisi ya tawi.

Baraka Zaidi

Miaka iliyopita sikuzote ilionekana kama kwamba mimi ndiye niliyekuwa mchanga zaidi kati ya wale waliomtumikia Yehova. Sasa mara nyingi mimi ndiye mzee zaidi, kama ilivyokuwa wakati nilipohudhuria shule ya tawi huko Patterson, New York, katika mwaka wa 1996. Kama vile nilivyopokea msaada mwingi kutoka kwa wenye umri mkubwa zaidi nilipokuwa kijana, limekuwa pendeleo langu katika miongo ya karibuni kuwasaidia wachanga wengi ambao wanatamani kumkumbuka Muumba wao katika ujana wao.

Yehova aendelea kuwamwagia watu wake baraka hapa Guatemala. Katika mwaka wa 1999 kulikuwa na zaidi ya makutaniko 60 katika Guatemala City. Na kuelekea kaskazini, kusini, mashariki na magharibi kuna makutaniko mengi zaidi na maelfu ya wapiga-mbiu wa habari njema za Ufalme wa Mungu. Wale wapiga-mbiu wa Ufalme waliopungua 50 tulipofika huku karibu miaka 53 iliyopita, wameongezeka kufikia zaidi ya 19,000!

Kushukuru kwa Ajili ya Mengi

Hakuna mtu anayeishi bila matatizo, lakini daima tunaweza ‘kumtwika BWANA mzigo wetu.’ (Zaburi 55:22) Kwa kawaida yeye hututegemeza kupitia utegemezo wa waandamani wenye upendo. Kwa kielelezo, miaka michache kabla ya kifo chake, Helen alinipa fremu ndogo ya bamba iliyokuwa na andiko la Biblia kwenye Waebrania 6:10:  “Mungu si asiye na haki hata akose kufikiria kazi yako ngumu na upendo ambao umedhihirisha kwake Mwenyewe na utumishi ambao umewatolea watu Wake na ungali unawatolea.”—Weymouth.

Barua yake fupi aliyokuwa ameweka pamoja na hiyo ilisema hivi kwa sehemu: “Mpendwa wangu, hakuna kitu niwezacho kukupa, ila UPENDO WANGU WOTE . . . Andiko hili lakufaa sana, na nakuomba uliweke kwenye dawati lako, si kwa sababu ni mimi nimekupa, bali kwa sababu linakuhusu katika miaka yako mingi ya utumishi.” Hadi leo bamba hilo liko kwenye dawati langu katika tawi la Guatemala.

Nimemtumikia Yehova tangu ujana wangu, na sasa katika miaka yangu ya uzee, namshukuru Yehova kwa afya yangu nzuri ambayo hunisaidia kutimiza migawo yangu niliyopewa. Nisomapo Biblia kwa ukawaida mimi hupata mistari ambayo hufikiri mpendwa wangu Helen angeipiga mstari katika Biblia yake. Hili lilitukia niliposoma tena Zaburi 48:14, Zaire Swahili Bible: “Mungu huyu ni Mungu wetu milele na milele, atakuwa kiongozi chetu hata kufa.”

Nafurahi kuwaeleza wengine ono la siku ya ufufuo wakati watu wa mataifa ya zamani watakuwa wakiwakaribisha tena wapendwa wao kwenye ulimwengu mpya. Ni taraja lililoje! Watu watalia machozi ya shangwe kadiri gani tukikumbuka kwamba Yehova kwa kweli ni Mungu “ambaye hufariji wale walioshushwa chini”!—2 Wakorintho 7:6.

[Picha katika ukurasa wa 25]

Kutoka juu kushoto kuelekea kulia: Mama, Baba, Shangazi Eva na kaka zangu Carl na Clarence, katika mwaka wa 1910

[Picha katika ukurasa wa 26]

Nikiwa na Helen mwaka wa 1947 na 1992