Simulizi la Maisha

Furaha Isiyo na Kifani!

KAMA ILIVYOSIMULIWA NA REGINALD WALLWORK

“Hakuna kitu chochote ulimwenguni kinachoweza kulinganishwa na furaha ambayo tumepata kwa sababu ya kumtumikia Yehova katika utumishi wa wakati wote tukiwa mishonari!” Nilipata kikaratasi chenye maandishi hayo miongoni mwa vitabu vya mke wangu muda mfupi baada ya kifo chake mwezi wa Mei 1994.

NINAPOFIKIRIA maneno ya Irene, ninakumbuka miaka 37 ya furaha na yenye kuridhisha ambayo tulitumikia tukiwa mishonari huko Peru. Tulifurahia ushirika mzuri sana wa Kikristo tangu tulipofunga ndoa mnamo Desemba 1942—na hapo ndipo ninapoanzia simulizi langu.

Irene alilelewa na wazazi Mashahidi wa Yehova huko Liverpool, Uingereza. Alikuwa na dada wengine wawili na baba yao alikufa wakati wa Vita ya Kwanza ya Ulimwengu. Halafu mama yake akaolewa tena na Winton Fraser, na wakamzaa mwana aitwaye Sidney. Kabla tu ya Vita ya Pili ya Ulimwengu, familia yao ilihamia Bangor, Wales ya Kaskazini, ambako Irene alibatizwa mwaka wa 1939. Sidney alibatizwa mwaka uliotangulia, kwa hiyo yeye na Irene walitumikia pamoja wakiwa mapainia, yaani, wahubiri wa wakati wote, katika pwani ya kaskazini ya Wales, kutoka Bangor hadi Caernarvon, kutia ndani kisiwa cha Anglesey.

Wakati huo, nilikuwa katika Kutaniko la Runcorn, kilometa 20 hivi kusini-mashariki ya Liverpool, nilikotumikia nikiwa mwangalizi msimamizi, kama anavyoitwa leo. Irene alinifikia kwenye kusanyiko la mzunguko na kuniuliza kama angeweza kupata eneo la kuhubiri, kwa kuwa angeishi Runcorn kwa Vera, dada yake aliyeolewa. Nilikuwa na uhusiano mzuri sana na Irene majuma mawili alipokuwa kwenye  kutaniko letu, na baadaye nilimtembelea mara kadhaa huko Bangor. Siku moja mwishoni mwa juma, nilifurahi sana alipokubali ombi langu la posa!

Niliporudi nyumbani siku ya Jumapili, nilianza mara moja kufanya mipango ya arusi yetu, lakini nilipokea telegramu siku ya Jumanne. Ilisema hivi: “Nasikitika telegramu hii itakuhuzunisha. Nimevunja mpango wetu wa arusi. Nitakuandikia barua baadaye.” Nilishtuka. Kwani kulitokea nini?

Nilipokea barua ya Irene siku iliyofuata. Aliniambia kwamba alikuwa akielekea Horsforth huko Yorkshire kufanya upainia pamoja na Hilda Padgett. * Miezi 12 iliyopita alisema kwamba alikuwa amekubali kuhubiri maeneo yenye uhitaji mkubwa iwapo angeombwa kufanya hivyo. Aliandika hivi: “Hiyo ilikuwa kama nadhiri yangu kwa Yehova, nami nahisi kwamba ni lazima niitimize kwa sababu nilimwahidi kabla ya kukujua.” Nilihuzunika sana lakini nilivutiwa na ushikamanifu wake na nikamjibu hivi kwa telegrafu: “Nenda. Nitakungoja.”

Irene alifungwa gerezani kwa miezi mitatu huko Yorkshire alipokataa kuunga mkono vita kwa sababu ya dhamiri yake. Lakini tulifunga ndoa miezi 18 baadaye, mnamo Desemba 1942.

Nilipokuwa Mtoto

Mama yangu alinunua mabuku ya Studies in the Scriptures mwaka wa 1919. * Ijapokuwa baba yangu alisema wakati huo kwamba mama hakuwa amewahi kusoma kitabu chochote, Mama aliazimia kusoma mabuku hayo kwa uangalifu pamoja na Biblia yake. Aliyasoma na akabatizwa mwaka wa 1920.

Baba yangu hakuwa mkali na hakumzuia mama kufanya alilotaka, kutia ndani kuwalea watoto wao wanne katika kweli—dada zangu wawili, Gwen na Ivy; ndugu yangu, Alec; na mimi. Stanley Rogers na Mashahidi wengine waaminifu wa Liverpool walikuja Runcorn kutoa hotuba za Biblia, na muda si muda kutaniko jipya likaanzishwa. Familia na kutaniko letu lilisitawi kiroho.

Gwen alikuwa akipata masomo ya kupokea kipaimara katika Kanisa Anglikana la Uingereza lakini aliacha mara tu alipoanza kujifunza Biblia pamoja na Mama. Kasisi alipotutembelea kutaka kujua kwa nini Gwen aliacha mafundisho yake, kasisi huyo aliulizwa maswali mengi ambayo hangeweza kujibu. Gwen alimuuliza maana ya Sala ya Bwana, mwishowe akamweleza maana aliposhindwa kujibu! Alimalizia kwa kunukuu 1 Wakorintho 10:21, na kumweleza wazi kwamba hangeendelea ‘kula katika meza mbili.’ Kasisi alipokuwa akiondoka nyumbani mwetu, alisema kwamba angemwombea Gwen na angerudi kuyajibu maswali yake, lakini hakurudi kamwe. Mara tu baada ya kubatizwa, Gwen akawa mhubiri wa wakati wote.

Watoto walipewa uangalifu wa pekee sana katika kutaniko letu. Nakumbuka hotuba iliyotolewa na mzee aliyetutembelea nilipokuwa na umri wa miaka saba. Baadaye alizungumza nami. Nilimwambia kwamba nilikuwa nikisoma kuhusu Abrahamu na jinsi alivyojaribu kumtoa mwana wake, Isaka. Akaniambia, “Nenda pembeni mwa jukwaa unisimulie habari hiyo.” Nilifurahi sana kusimama jukwaani na kutoa “hotuba yangu ya kwanza ya watu wote”!

Nilibatizwa mwaka wa 1931 nikiwa na umri wa miaka 15, mwaka ambao mama yangu alikufa. Niliacha shule na kujifunza kazi ya umeme. Hotuba za Biblia zilizorekodiwa zilikuwa zikichezwa hadharani kwa kinanda mwaka wa 1936, na dada mmoja mzee alitutia moyo mimi na ndugu yangu tufanye utumishi huo. Kwa hiyo mimi na Alec tukaenda Liverpool kununua baiskeli kisha ikatengenezewa kigari cha kukokotwa ili kubebea kinanda chetu. Kipaza-sauti  kiliwekwa nyuma ya kigari hicho juu ya kifaa kinachokunjika chenye urefu wa meta mbili. Fundi alituambia kwamba hakuwahi kutengeneza kifaa kama hicho, hata hivyo kilifanya kazi vizuri! Tulihubiri eneo letu kwa shauku, na tulithamini kitia-moyo cha dada huyo mzee na mapendeleo tuliyopewa.

Vita ya Pili ya Ulimwengu —Wakati wa Majaribu

Kadiri vita ilivyokaribia, mimi na Stanley Rogers tulikuwa tukialika watu kwenye hotuba yenye kichwa “Ukweli wa Mambo,” ambayo ingetolewa kwenye Royal Albert Hall huko London, Septemba 11, 1938. Baadaye nilishiriki kugawanya kijitabu chenye hotuba hiyo, pamoja na kijitabu Fascism or Freedom, kilichochapishwa mwaka uliofuata. Vijitabu hivyo viwili vilifunua wazi kusudi la Ujerumani la kutawala watu kimabavu chini ya utawala wa Hitler. Kufikia wakati huo, nilikuwa nimejulikana sana na kuheshimiwa huko Runcorn kwa sababu ya utumishi wangu wa hadharani. Baadaye nilitumiwa zaidi kwa sababu sikuzote nilikuwa na bidii katika utendaji wa Kikristo.

Kampuni iliyoniajiri ilikuwa imepewa kandarasi ya kutia umeme katika kiwanda kipya kilichokuwa kwenye viunga vya mji. Nilipopata habari kwamba kingekuwa kiwanda cha silaha, niliwaeleza wazi kuwa sitaweza kufanya kazi hiyo. Waajiri wangu hawakufurahi, lakini msimamizi wangu alinitetea nikapewa kazi nyingine. Baadaye niligundua kwamba shangazi yake alikuwa Shahidi wa Yehova.

Mfanyakazi mwenzangu alinitia moyo sana aliponiambia hivi: “Tulijua kwamba utachukua msimamo huo Reg, kwa kuwa umekuwa ukifanya kazi ya Biblia kwa miaka mingi.” Hata hivyo, ilinibidi kuwa mwangalifu kwa kuwa wafanyakazi wenzangu wengi walitaka kunitia mashakani.

Mahakama ya Liverpool ilikubali ombi langu la kutojiunga na jeshi kwa sababu ya dhamiri mwezi wa Juni 1940 mradi tu niendelee kuwa fundi wa umeme. Bila shaka hiyo ilinisaidia kuendelea na utumishi wa Kikristo.

Naanza Utumishi wa Wakati Wote

Mwisho wa vita ulipokaribia, niliamua kuacha kazi na kujiunga na Irene katika utumishi wa wakati wote. Mwaka wa 1946, nilitengeneza trela yenye urefu wa meta 5 ambamo tuliishi, na mwaka uliofuata tukaombwa tuhamie huko Alveston, kijiji cha Gloucestershire. Tulifanya upainia katika mji wa kale wa Cirencester na katika jiji la Bath. Mwaka wa 1951, niliombwa kutembelea makutaniko ya Wales ya kusini nikiwa mwangalizi asafiriye, lakini karibu miaka miwili  baadaye, tulialikwa kuhudhuria Shule ya Biblia ya Gileadi ya Watchtower ili kuzoezwa kuwa mishonari.

Darasa la 21 la shule hiyo lilifanyiwa huko South Lansing, kaskazini mwa New York, na tulihitimu mwaka wa 1953 kwenye Kusanyiko la New World Society huko New York City. Mimi na Irene hatukujua mgawo wetu utakuwa wapi mpaka siku tuliyohitimu. Tulisisimka sana kujua kwamba tutaenda Peru. Kwa nini? Kwa sababu ndugu wa kambo wa Irene, Sidney Fraser na mke wake Margaret, walikuwa wakifanya kazi kwenye ofisi ya tawi ya Lima kwa zaidi ya mwaka mmoja tangu walipohitimu darasa la 19 la Gileadi!

Tulipokuwa tukingoja viza zetu, tulifanya kazi kwa muda mfupi kwenye Betheli ya Brooklyn, lakini muda si muda tukaelekea Lima. Mgawo wetu wa kwanza kati ya migawo kumi tuliyokuwa nayo ulikuwa Callao, bandari kuu ya Peru, magharibi ya Lima. Tulikuwa tumejifunza Kihispania kidogo lakini sote hatungeweza kuongea lugha hiyo wakati huo. Tungehubirije?

Matatizo na Faida za Kuhubiri

Tulipokuwa Gileadi tuliambiwa kwamba mama hamfunzi mtoto wake lugha. Badala yake, mtoto hujifunza anapomsikia mama akizungumza naye. Kwa hiyo tulishauriwa hivi: “Anzeni kuhubiri mara moja, nanyi mtafunzwa lugha na watu. Watawasaidia.” Wazia jinsi nilivyohisi nilipowekwa kuwa mwangalizi-msimamizi wa Kutaniko la Callao majuma mawili baada ya kuwasili, huku nikijitahidi kujifunza lugha hiyo mpya! Nilimtembelea Sidney Fraser, lakini alinipa ushauri uleule tuliopewa Gileadi—changamana na kutaniko na watu wa eneo lenu. Niliazimia kufuata ushauri huo.

Jumamosi moja asubuhi, nilikutana na seremala katika karakana yake. “Sina budi kuendelea na kazi yangu,” akasema, “lakini keti tafadhali tuzungumze.” Nilimwambia kwamba tutazungumza lakini tusikilizane kuhusu jambo hili: “Nikikosea, tafadhali nikosoe. Sitakasirika.” Alicheka na kukubali ombi langu. Nilimtembelea mara mbili kila juma na nikaona kwamba ilikuwa njia bora ya kujifunza lugha hiyo mpya, kama nilivyokuwa nimeambiwa.

Kwa ghafula, tukiwa katika mgawo wetu wa pili huko Ica, nilikutana na seremala mwingine na nikamweleza mpango tuliokuwa nao huko Callao. Pia yeye alikubali kunisaidia, kwa hiyo nikaendelea kujua Kihispania zaidi, ijapokuwa ilinichukua miaka mitatu kuongea kwa ufasaha. Mtu huyo alikuwa mwenye shughuli nyingi sikuzote, lakini niliweza kumfunza Biblia kwa kusoma Maandiko kisha kumweleza maana yake. Siku moja nilipokwenda kumuona, mwajiri wake aliniambia kwamba alikuwa amepata kazi nyingine huko Lima. Baadaye mimi na Irene tulikutana naye tena tulipohudhuria kusanyiko huko Lima. Nilisisimka kama nini aliponiambia kwamba aliwasiliana na Mashahidi wa huko na akaendelea kujifunza, na sasa yeye na familia yake ni watumishi wa Yehova waliojiweka wakfu!

Katika kutaniko moja, tuligundua kwamba wenzi wawili waliobatizwa hawakuwa wamefunga ndoa. Tulipowaonyesha kanuni za Biblia zinazohusika, waliamua kuhalalisha ndoa yao ili wastahili kuwa Mashahidi waliobatizwa. Kwa hiyo nikapanga kuwapeleka kwenye jumba la baraza la mji kusajili ndoa yao. Kisha kukatokea tatizo kwa sababu walikuwa na watoto wanne ambao hawakuwa wamesajiliwa kisheria. Hatukujua meya angechukua hatua gani. Alisema, “kwa sababu watu hawa wema, rafiki zenu ambao ni Mashahidi wa Yehova, wameona kwamba mnapaswa kuandikisha ndoa yenu, nitafutilia mbali hati za kumshtaki kila mtoto na nitawasajili bila malipo.” Tulifurahi sana kwa kuwa familia hiyo ilikuwa maskini na hawangeweza kulipa faini yoyote.

Albert D. Schroeder kutoka makao makuu ya Mashahidi wa Yehova huko Brooklyn alitutembelea baadaye na kupendekeza kuwe na makao mapya ya mishonari katika sehemu nyingine ya Lima. Kwa hiyo mimi na Irene pamoja na dada wawili, Frances na Elizabeth Good kutoka Marekani, na wenzi wawili kutoka Kanada tu lihamia wilaya ya San Borja. Baada ya miaka miwili au mitatu hivi, tulibarikiwa kupata kutaniko jingine lenye kusitawi.

Tulipokuwa huko Huancayo, zaidi ya meta 3,000 kwenye nyanda za katikati, tulishirikiana na kutaniko lenye Mashahidi 80. Nikiwa huko, nilisaidia kujenga Jumba la Ufalme la pili nchini humo. Niliwekwa kuwa mwakilishi wa kisheria wa Mashahidi wa Yehova, kwa kuwa ilitubidi kwenda mahakamani mara tatu ili kutetea haki zetu za kisheria za kuimiliki ardhi tuliyonunua. Kazi hizo, pamoja na bidii ya mishonari wengi waaminifu ya kufanya wanafunzi katika miaka hiyo ya mapema ilisaidia kuleta ongezeko tunaloona sasa huko Peru—kuanzia Mashahidi 283 mwaka wa 1953 hadi zaidi ya 83,000 leo.

Twaondoka kwa Huzuni

Tulifurahia ushirika mzuri pamoja na mishonari wote tulioishi nao, na mara nyingi nilikuwa na pendeleo la kuwa mwangalizi wa makao ya mishonari. Kila Jumatatu asubuhi tulikuwa tukikutana na kuongea juu ya utumishi wa juma hilo, na kugawana kazi za nyumbani. Sote tulielewa kwamba, jambo kuu lilikuwa kuhubiri na hivyo sote tulifanya mambo kwa umoja. Nafurahi kwamba hatukuwa na mabishano makubwa katika makao yetu.

Mgawo wetu wa mwisho ulikuwa Breña, kitongoji kingine cha Lima. Kutaniko changamfu la huko lenye Mashahidi 70 liliongezeka haraka na kuwa na Mashahidi zaidi ya 100, na hivyo kutaniko jingine likaanzishwa huko Palominia. Irene alianza kuugua wakati huo. Mwanzoni niligundua kwamba mara kwa mara hangekumbuka kile alichosema, na nyakati nyingine alisahau njia ya kurudi nyumbani. Ingawa alipata matibabu mazuri, hali yake ilizidi kudhoofika.

Kwa kusikitisha, mwaka wa 1990, tulilazimika kurudi Uingereza ambako dada yangu Ivy alitukaribisha kwa fadhili tuishi naye. Miaka minne baadaye Irene alikufa akiwa na umri wa miaka 81. Nimeendelea na utumishi wa wakati wote, nami ni mzee katika mojawapo ya makutaniko matatu ya kwetu. Mara kwa mara, mimi huenda kutia moyo kikundi cha Kihispania kilicho Manchester.

Hivi majuzi nilipata jambo lenye kusisimua linalohusiana na kazi tuliyofanya zamani ya kuwachezea wenye nyumba hotuba za dakika tano kwa kinanda changu. Namkumbuka kabisa msichana mdogo aliyesimama nyuma ya mama yake mlangoni, akisikiliza ujumbe huo.

Hatimaye msichana huyo alihamia Kanada, na aliendelea kuwasiliana na rafiki yake ambaye sasa ni Shahidi huko Runcorn. Hivi karibuni aliandika kwamba Mashahidi wawili walimtembelea na kusema maneno yaliyomkumbusha hotuba ya dakika tano aliyosikia. Aligundua kwamba huo ni ukweli, na sasa ni mtumishi wa Yehova aliyejiweka wakfu na aliomba shukrani zake zipelekewe kijana aliyemtembelea mama yake zaidi ya miaka 60 iliyopita! Kwa kweli hatujui jinsi mbegu za kweli zitakavyoota na kukua.—Mhubiri 11:6.

Naam, mimi hushukuru sana ninapokumbuka maisha yangu katika utumishi wa Yehova wenye thamani. Tangu nilipojiweka wakfu mwaka wa 1931, sijawahi kamwe kukosa kusanyiko la watu wa Yehova. Ijapokuwa mimi na Irene hatukuwa na watoto, ninafurahi kuwa na wana na mabinti wa kiroho zaidi ya 150, wote wakimtumikia Baba yetu wa mbinguni, Yehova. Kama mke wangu mpendwa alivyosema, mapendeleo yetu ya utumishi yametuletea furaha isiyo na kifani.

[Maelezo ya Chini]

[Picha katika ukurasa wa 24]

Mama, miaka ya mapema ya 1900

[Picha katika ukurasa wa 25]

Kushoto: Hilda Padgett, mimi, Irene na Joyce Rowley huko Leeds, Uingereza, 1940

[Picha katika ukurasa wa 25]

Juu: Mimi na Irene mbele ya nyumba yetu ya trela

[Picha katika ukurasa wa 27]

Nikitangaza hotuba ya watu wote huko Cardiff, Wales, 1952