KATIKA mikutano yetu mwanzoni mwa miaka ya 1980, tulikuwa na nakala moja tu ya gazeti ambayo ilitumiwa na kiongozi wa Funzo la Mnara wa Mlinzi, na kwa kawaida ilikuwa imenakiliwa kwa mkono. Nilizungumza na Genadi Gudadze, mmoja wa wazee, na kupendekeza kwamba tujaribu kuchapisha magazeti yetu.

Kufikia wakati huo, ndugu walikuwa wakitumia mashine ya kunakili waliyojitengenezea ili kuchapisha machapisho machache. Ili kuchapisha magazeti kwa ukawaida, walihitaji kuwa na mashine bora zaidi, mtu mwenye uzoefu wa kuchapa, mashine ya kuchapa, na mahali ambapo wangepata karatasi kwa ukawaida. Hata hivyo, vifaa vyote vya kuchapa, hata karatasi zilizotumiwa, vilikuwa vimeandikishwa na serikali na vilidhibitiwa na mamlaka ya ulinzi na usalama.

Nilipata mashine ya kuchapa kupitia mtu niliyefahamiana naye ambaye angeweza kupata mashine zilizotelekezwa na serikali. Dada yangu alikuwa na ujuzi wa kuchapa, kwa hiyo  angetusaidia. Akina ndugu walitengeneza mashine mpya ya kunakili na wakapata mahali ambapo wangepata karatasi. Kila kitu kilichohitajika kilipatikana, na muda si muda, nakala yetu ya kwanza ya Mnara wa Mlinzi katika Kigeorgia ikachapishwa.

Lakini changamoto mpya ikatokea. Siku moja, Genadi aliniambia hivi: “Tunahitaji kutafuta mahali pengine pa kupata karatasi.” Alikuwa ameona vifurushi vya karatasi kwenye ofisi ya serikali lakini hangeweza kuvinunua kwa sababu wenye mamlaka walikuwa wakimfuatilia. Tungezipataje? Nilisema tena na tena,“Haiwezekani!” Kisha, Genadi akasema hivi kwa uthabiti, “Acha kusema ‘Haiwezekani.’ ‘Kwa Mungu mambo yote yanawezekana’!”—Mt. 19:26.

Siku iliyofuata, niliendelea kufikiria habari hiyo huku nikiwa na wasiwasi mwingi nikielekea kwenye ofisi hiyo ya serikali. Yehova akaniongoza kwa karani mwenye urafiki ambaye alikuwa tayari kupeleka ombi langu kwa msimamizi wa ofisi. Alikuwa mume wake! Kwa hiyo, nilianza kununua karatasi kutoka kwenye ofisi hiyo na hatukuwa na shida tena ya mahali pa kupata karatasi.