Ошкорсозӣ 8:1-13

  • Кушодани муҳри ҳафтум (1–6)

  • Садои чор карнайи аввал (7–12)

  • Вой, вой, вой бар ҳоли сокинони замин (13)

8  Вақте ӯ+ муҳри ҳафтумро кушод,+ дар осмон тахминан ним соат хомӯшӣ ҳукмфармо гашт.  Он гоҳ ман ҳафт фариштаеро дидам,+ ки дар пеши Худо меистоданд, ва ба онҳо ҳафт карнай дода шуд.  Фариштаи дигаре, ки зарфи тиллоии бухурсӯзӣ дошт, омада, назди қурбонгоҳ истод.+ Ба ӯ бухури+ зиёд дода шуд, то онро ҳангоми садо додани дуоҳои покон бар қурбонгоҳи тиллоии+ назди тахт пешкаш кунад.  Дуди бухуре, ки фаришта сӯзонд, бо дуоҳои+ покон сӯйи Худо баромад.  Вале дарҳол баъд аз он фаришта зарфи бухурсӯзиро гирифта, аз оташи қурбонгоҳ пур кард ва он оташро бар замин фурӯ рехт. Он гоҳ овозҳо садо доданд, раъду барқ+ ва заминҷунбӣ шуд  ва ҳафт фариштае, ки ҳафт карнай+ доштанд, ба навохтан тайёр шуданд.  Фариштаи якум карнай навохт. Он гоҳ жолаву оташи бо хун омехта бар замин борид+ ва сеяки замин, сеяки дарахтон ва тамоми растаниҳои сабз сӯхтанд.+  Фариштаи дуюм карнай навохт. Он гоҳ чизе ба монанди кӯҳи азим, ки дар оташ месӯхт, ба баҳр партофта шуд+ ва сеяки баҳр ба хун табдил ёфт,+  сеяки ҷонварони баҳр мурданд+ ва сеяки киштиҳо ғарқ шуданд. 10  Фариштаи сеюм карнай навохт. Он гоҳ ситораи бузурге, ки мисли чароғи фурӯзон буд, аз осмон бар сеяки дарёҳо ва чашмаҳои об афтод.+ 11  Номи он ситора Тахач буд. Пас аз ин сеяки обҳо мисли тахач талх гаштанд ва бисёри одамон аз талхии он обҳо мурданд.+ 12  Фариштаи чорум карнай навохт. Он гоҳ сеяки офтоб,+ моҳтоб ва ситораҳо зарар диданд, то сеяки онҳо торик гарданд+ ва дар давоми сеяки рӯзу сеяки шаб равшанӣ набошад. 13  Ман уқоберо дидам, ки дар осмон парвоз мекард, ва шунидам, ки он бо овози баланд чунин мегуфт: «Вой, вой, вой+ бар ҳоли сокинони замин, зеро садои карнайҳое, ки се фариштаи дигар ба зудӣ менавозанд, шунида хоҳад шуд!»+

Поварақҳо