1 Тимотиюс 6:1-21

  • Ғуломон хӯҷаинҳояшонро иззат кунанд (1, 2)

  • Муаллимони бардурӯғ ва пулпарастӣ (3–10)

  • Дастурот ба марди Худо (11–16)

  • Аз корҳои нек сарватманд шудан (17–19)

  • Нигаҳдории чизҳое, ки супурда шудааст (20, 21)

6  Бигзор касоне, ки юғи* ғуломиро ба гардан доранд, хӯҷаинҳои худро ҳурмату иззати бисёр кунанд,+ то номи Худо ва таълими ӯро касе бадгӯйӣ накунад.+  Ғуломоне, ки хӯҷаинҳои ҳамимон доранд, онҳоро бародар гуфта, нисбаташон беҳурматӣ накунанд. Баръакс, ин ғуломон бояд бо майлу рағбати бештар хизмат кунанд, зеро аз хизмати онҳо ҳамимону бародари азизашон фоида мегирад. Дар ин бора таълим ва насиҳат доданро давом деҳ.  Агар касе таълими дигареро паҳн кунаду бо дастури фоидабахши+ Ҳазратамон Исои Масеҳ ва бо таълими диндорӣ розӣ набошад,+  ӯ ҳавобаланд аст ва чизеро намефаҳмад.+ Ӯ побанди баҳсу мунозира шудаасту дар сари калимаҳо ҷанг карданро дӯст медорад.+ Аз ин чизҳо фақат ҳасад, ҷанҷол, туҳмат* ва гумони бад сар мезанад.  Ин барои нопокандешоне, ки аз ростӣ дур гаштаанд,+ майдони баҳс мешавад, то дар сари масъалаҳои майда-чуйда кашмакаш кунанд. Чунин шахсон худотарсиро манбаи фоида меҳисобанд.+  Худотарсӣ, дар ҳақиқат, фоидаи зиёде дорад,+ ба шарте ки бо қаноатмандӣ бошад.  Мо ба ҷаҳон чизе наовардаем ва аз он чизе бурда наметавонем.+  Пас, хӯроку пӯшок* ки дошта бошем, биёед бо ин чизҳо қаноат кунем.+  Вале касоне, ки дар пайи пулдор шудан ҳастанд, гирифтори васваса, дом+ ва бисёр ҳавасҳои беақлонаву зарарнок мешаванд, ки касро ба коми нестиву нобудӣ мекашанд.+ 10  Охир, пулпарастӣ решаи ҳама гуна бадиҳост. Баъзеҳо ба пул дил баста, аз имон дур гаштанд ва худро ба азобҳои зиёд гирифтор карданд.+ 11  Аммо ту, эй марди Худо, аз ин чизҳо бигрез ва дар пайи росткорӣ, худотарсӣ, имон, муҳаббат, истодагарӣ ва нармдилӣ бош.+ 12  Дар муборизаи пуршарафи имон талош кун. Ҳаёти ҷовидониро маҳкам дор, ки барои он даъват шудаӣ ва дар бораи он дар пеши шоҳидони бисёр шаҳодати хуб додаӣ. 13  Дар пеши Худо, ки ҳама чиро зинда медорад, ва Исои Масеҳ, ки ба Понтиюс Пилотус+ шаҳодати хубе додааст, ба ту мефармоям, ки, 14  то вақти ошкор шудани Ҳазратамон Исои Масеҳ+ амрҳоро риоя карда, поку беайб монӣ. 15  Ӯ Фармонравои хушбахт ва ягона аст, ки худро дар вақти муқарраршуда ошкор мекунад. Ӯ Подшоҳи подшоҳон ва Сарвари сарварон,+ 16  ягона шахси намирандаест,+ ки дар нури дастнорас зиндагӣ мекунад,+ шахсест, ки ягон одам ӯро надидааст ва дида наметавонад.+ Ӯро иззату икром ва қудрати абадӣ бод! Омин. 17  Ба сарватмандони ин замона* амр деҳ, ки ҳавобаланд нашаванд ва на ба сарвати бевафо,+ балки ба Худо умед банданд, ки ҳар чизро барои ҳаловати мо ба фаровонӣ ато мекунад.+ 18  Ба онҳо бигӯ, ки некӣ кунанд, аз корҳои нек сарватманд шаванд, саховатманду дасткушод бошанд+ 19  ва ганҷе ҷамъ кунанд, ки барои оянда бунёди хуб мешавад.+ Бо ҳамин роҳ онҳо ҳаёти ҳақиқиро маҳкам нигоҳ медоранд.+ 20  Эй Тимотиюс, он чизеро, ки ба ту супурда шудааст, нигаҳдорӣ кун.+ Аз суханони хушку холии куфромез ва аз ақидаҳои муқобили ростӣ, ки бардурӯғ «дониш» номида мешаванд, дурӣ ҷӯй,+ 21  зеро баъзеҳо бо чунин «дониш» худнамоӣ карда, аз имон дур шуданд. Лутфу марҳамати Худо бо шумо бод!

Поварақҳо

Юғ — олати чӯбин ё оҳанине, ки ба китфи одам гузошта, аз ду тараф бор меовезанд. Онро ҳамчунин барои ҷуфтронӣ ё боркашонӣ ба гардани ҳайвонот мегузоранд.
Ё «дашном».
Ё, эҳтимол, «сарпаноҳ».
Замона — ниг. ба луғат.