5 Мӯсо 16:1-22

  • Иди Раҳоӣ; Иди Фатир (1–8)

  • Иди Ҳафтаҳо (9–12)

  • Иди Хаймаҳо (13–17)

  • Доварон таъйин мешаванд (18–20)

  • Чизҳое, ки парастиш карданашон манъ аст (21, 22)

16  Моҳи абибро* риоя кун ва Иди Раҳоиро, иди Худоят Яҳуваро, ҷашн бигир,+ зеро дар моҳи абиб Худоят Яҳува туро шабона аз Миср берун овардааст.+  Аз молу говат+ барои Худоят Яҳува қурбонии Иди Раҳоиро биёр. Онро, дар ҷое ки Яҳува чун ҷойгоҳи номаш хуш кунад,+ қурбон кун.+  Бо он ҳеҷ чизи хамиртурушдор нахӯр.+ Ҳафт рӯз фатир* — нони азоб бихӯр, зеро ту саросемавор аз замини Миср берун омадӣ.+ Чунин бикун, то рӯзеро, ки дар он аз замини Миср берун омадӣ, тамоми умри худ дар хотир дорӣ.+  Дар муддати ҳафт рӯз дар тамоми замини ту набояд ҳеҷ гуна хамиртуруш ёфт шавад+ ва аз гӯште, ки ту онро бегоҳи рӯзи якум қурбонӣ меорӣ, то саҳар набояд чизе бимонад.+  Ту наметавонӣ дар замине, ки Худоят Яҳува ба ту медиҳад, дар кадом шаҳре, ки хоҳӣ, қурбонии Иди Раҳоиро биёрӣ.  Онро дар ҷое биёр, ки Худоят Яҳува чун ҷойгоҳи номаш хуш кунад. Қурбонии Иди Раҳоиро, ҳамин ки офтоб нишинад, бегоҳ,+ дар вақти муқарраршуда, яъне вақте, ки аз Миср берун омада будӣ, биёр.  Онро, дар ҷое ки Худоят Яҳува интихоб намояд,+ бипаз ва бихӯр+ ва саҳарӣ ҳар яке метавонад ба хаймаи худ баргардад.  Шаш рӯз фатир бихӯр ва дар рӯзи ҳафтум барои Худоят Яҳува ҷамъомади махсус мешавад. Дар он рӯз ҳеҷ гуна кор накун.+  Аз вақте ки досатро кор фармуда даравро сар кунӣ, ҳафт ҳафта бишумор.+ 10  Сипас барои Худоят Яҳува Иди Ҳафтаҳоро ҷашн бигир+ ва мувофиқи баракате, ки Худоят Яҳува ба ту бидиҳад, ҳадияи ихтиёрии дастонатро пешкаш намо.+ 11  Ту, писарат, духтарат, ғуломат, канизат, левизодае, ки дар шаҳрҳои ту зиндагӣ мекунад, ғариб, ятим ва бевазане, ки дар миёни туст, ба ҳузури Худоят Яҳува, дар ҷое ки Худоят Яҳува чун ҷойгоҳи номаш хуш кунад, хурсандӣ намоед.+ 12  Дар хотир дор, ки ту дар Миср ғулом будӣ,+ ва ин дастурҳоро риоя намою иҷро кун. 13  Вақте ҳосили худро аз хирман, ҷувоз ва чархушт мегирӣ, ҳафт рӯз Иди Хаймаҳоро*+ ҷашн бигир. 14  Вақти ид ту, писарат, духтарат, ғуломат ва канизат ҳамроҳи левизода, ғариб, ятим ва бевазане, ки дар шаҳрҳои ту зиндагӣ мекунанд, хурсандӣ намоед.+ 15  Ҳафт рӯз барои Худоят Яҳува, дар ҷое ки Яҳува интихоб кунад, идро ҷашн бигир,+ зеро Худоят Яҳува тамоми ҳосил ва меҳнататро баракат медиҳад+ ва ту хеле хурсанд мешавӣ.+ 16  Дар як сол се бор тамоми мардинаи ту бояд пеши Худоят Яҳува, ба ҷое ки вай интихоб кунад, ҳозир шаванд. Онҳо бояд дар Иди Фатир,+ Иди Ҳафтаҳо+ ва Иди Хаймаҳо*+ ҳозир шаванд. Ҳеҷ яке аз онҳо набояд пеши Яҳува дасти холӣ биёяд. 17  Ҳар шахс бояд мувофиқи баракате, ки Худоят Яҳува ба ту ато кардааст, ҳадия биёрад.+ 18  Барои ҳар қабила дар ҳама шаҳрҳое, ки Худоят Яҳува ба ту медиҳад, доварон ва сардоронро таъйин намо.+ Онҳо бояд мардумро аз рӯйи адолат доварӣ кунанд. 19  Инсофро поймол насоз,+ рӯйбинӣ накун+ ва пора нагир, зеро пора чашми хирадмандонро кӯр мекунад+ ва ростқавлонро дурӯғгӯ месозад. 20  Инсофро, инсофро ҷӯё бош,+ то ки зинда бимонӣ ва заминеро, ки Худоят Яҳува ба ту медиҳад, соҳиб шавӣ. 21  Ҳеҷ дарахте барои парастиш+ назди қурбонгоҳе, ки барои Худоят Яҳува месозӣ, нашинон. 22  Сутуне барои парастиш низ барои худ насоз,+ зеро Худоят Яҳува аз ин чиз нафрат дорад.

Поварақҳо

Ё «нони бехамиртуруш».
Ё «Иди Хаскаппаҳоро».
Ё «Иди Хаскаппаҳо».