หอยแมลงภู่เกาะอยู่กับหิน ไม้ และท้องเรือเหมือนกับพวกเพรียง แต่วิธียึดเกาะของสัตว์น้ำสองชนิดนี้แตกต่างกัน เพรียงใช้วิธีแปะตัวเองติดกับพื้นผิววัตถุอย่างแน่นหนา ส่วนหอยแมลงภู่ใช้เส้นยึดเกาะ วิธีนี้ทำให้หอยแมลงภู่สามารถหากินและย้ายตัวเองได้ง่ายกว่า เนื่องจากเส้นยึดเกาะดูเหมือนบอบบางเกินกว่าจะต้านทานคลื่นในมหาสมุทรได้ แล้วมันช่วยหอยแมลงภู่ไม่ให้พลัดหายไปในทะเลได้อย่างไร?

ลองคิดดู: เส้นยึดเกาะแต่ละเส้นมีปลายด้านหนึ่งแข็งและอีกด้านหนึ่งอ่อนนุ่มและยืดหยุ่น นักวิจัยพบว่าในแต่ละเส้น อัตราส่วนของความแข็งและความอ่อนนุ่มนั้นแน่นอนมาก นั่นคือ ส่วนที่แข็งมี 80 เปอร์เซ็นต์และส่วนที่อ่อนนุ่มมี 20 เปอร์เซ็นต์ อัตราส่วนนี้ทำให้เส้นยึดเกาะเหนียวและแข็งแรงที่สุด ดังนั้น เส้นยึดเกาะสามารถต้านทานทั้งแรงดึงและแรงผลักของคลื่นในทะเลได้

ศาสตราจารย์กาย เจนินพูดถึงผลการค้นพบนี้ว่า “น่าทึ่งมาก” เขาเสริมว่า “อวัยวะที่น่ามหัศจรรย์นี้เป็นผลงานที่น่าทึ่งของการรวมตัวกันระหว่างความยืดหยุ่นและความแข็งแกร่ง” นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าอาจมีการใช้โครงสร้างของเส้นยึดเกาะนี้เป็นต้นแบบในการผลิตอุปกรณ์ยึดเกาะสำหรับอาคารและเรือดำน้ำ เส้นเอ็นเทียมยึดกระดูก และวัสดุสมานแผลหลังผ่าตัด ศาสตราจารย์ เจ. เฮอร์เบิร์ต วัท แห่งมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียที่ซานตาบาร์บารา สหรัฐอเมริกา บอกว่า “ธรรมชาติมีสิ่งมหัศจรรย์มากมายนับไม่ถ้วนที่เราสามารถเรียนรู้ได้”

คุณคิดอย่างไร? เส้นยึดเกาะของหอยแมลงภู่เกิดขึ้นโดยวิวัฒนาการหรือมีผู้ออกแบบ?