ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายให้ความสุขแท้
แดเนียลกับมีเรียมแต่งงานกันในเดือนกันยายนปี 2000 และอยู่ในเมืองบาร์เซโลนาประเทศสเปน พวกเขามีชีวิตที่สะดวกสบาย แดเนียลบอกว่า “เราทำงานอาชีพที่ได้เงินเยอะ เราเลยกินอาหารในร้านหรู ๆ ไปเที่ยวต่างประเทศ มีเสื้อผ้าดี ๆ ใส่ และเราก็ยังไปรับใช้เป็นประจำ” แต่แล้วก็มีบางอย่างที่ทำให้ชีวิตพวกเขาเปลี่ยนไป
ในการประชุมภาคปี 2006 แดเนียลได้ฟังคำบรรยายหนึ่งซึ่งผู้บรรยายถามว่า “เรากำลังทำทุกอย่างที่ทำได้ไหมเพื่อช่วย ‘คนที่เดินโซเซไปหาความตาย’ ให้เข้ามาเดินในแนวทางที่จะได้ชีวิตตลอดไป?” (สภษ. 24:11) คำบรรยายนี้บอกว่าเรามีหน้าที่รับผิดชอบที่จะบอกผู้คนเรื่องคัมภีร์ไบเบิลเพราะมันเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขา (กจ. 20:26, 27) แดเนียลบอกว่า “ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนกับว่าพระยะโฮวากำลังพูดกับผม” ผู้บรรยายบอกอีกว่าเราจะมีความสุขขึ้นถ้าได้รับใช้พระยะโฮวามากขึ้น แดเนียลยอมรับว่าจริง เพราะตอนนั้นมีเรียมได้เริ่มเป็นไพโอเนียร์และเขาก็เห็นว่าเธอมีความสุขมาก
คำบรรยายนั้นกระตุ้นแดเนียลมากจนทำให้เขาตัดสินใจว่าถึงเวลาแล้วที่จะเปลี่ยนชีวิตครั้งใหญ่ เขาเริ่มทำงานน้อยลง เป็นไพโอเนียร์ และคิดว่าเขากับมีเรียมจะมีความสุขมากขนาดไหนถ้าได้ไปรับใช้ในที่ที่ต้องการผู้ประกาศมากกว่า
ลำบากตอนแรก แล้วก็มีข่าวดีตอนหลัง
ในเดือนพฤษภาคมปี 2007 แดเนียลกับมีเรียมลาออกจากงานและย้ายไปปานามาซึ่งพวกเขาเคยไปเที่ยวดูมาก่อน เขตประกาศของพวกเขาคือเกาะต่าง ๆ ในหมู่เกาะโบกัสเดลโตโรของปานามาซึ่งตั้งอยู่ในทะเลแคริบเบียน คนส่วนใหญ่ที่นั่นเป็นชาวงาเบ แดเนียลกับมีเรียมคิดว่าเงินเก็บที่พวกเขามีอยู่จะทำให้สามารถอยู่ที่นั่นได้ประมาณ 8 เดือน
พวกเขาไปประกาศตามเกาะต่าง ๆ โดยเรือและจักรยาน พวกเขาจำได้ว่าครั้งแรกที่ไปประกาศต้องปั่นจักรยานประมาณ 30 กิโลเมตรขึ้นไปบนเขาต่าง ๆ ที่สูงชันและอากาศก็ร้อนสุด ๆ แดเนียลเหนื่อยมากจนแทบจะเป็นลม แต่ชาวงาเบก็มีน้ำใจมาก ๆ ยิ่งตอนนั้นพวกเขาพูดภาษาของชาวกายมีได้นิดหน่อยก็ยิ่งมีการตอบรับที่ดี ไม่นาน พวกเขามีนักศึกษาถึง 23 ราย
ในที่สุดแดเนียลกับมีเรียมก็เงินหมด แล้วพวกเขาจะทำอย่างไรต่อ? แดเนียลเล่าว่า “เราถึงกับน้ำตาซึมเมื่อคิดว่าต้องกลับสเปน เราเสียใจมากที่ต้องทิ้งนักศึกษาไป” แต่เดือนถัดมาพวกเขาก็ได้ข่าวที่น่าตื่นเต้น มีเรียมเล่าว่า “เราได้รับเชิญให้เป็นไพโอเนียร์พิเศษ เราดีใจมากที่ได้อยู่ที่นี่ต่อ!”
สิ่งที่ทำให้พวกเขามีความสุขมากที่สุด
ปี 2015 มีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในองค์การและแดเนียลกับมีเรียมก็ไม่ได้เป็นไพโอเนียร์พิเศษต่อไป พวกเขาจะทำอย่างไรต่อไป? พวกเขาเชื่อมั่นในคำสัญญาที่สดุดี 37:5 ที่บอกว่า “ให้พระยะโฮวาชี้ทางให้คุณ ขอให้พึ่งพระองค์ แล้วพระองค์จะช่วยคุณ” พวกเขาหางานทำได้และเป็นไพโอเนียร์ประจำ ทุกวันนี้พวกเขายังรับใช้ที่ปานามาในประชาคมเวรากัส
แดเนียลบอกว่า “ตอนอยู่ที่สเปน เราไม่แน่ใจว่าจะใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายได้ไหม แต่ตอนนี้เราทำได้และไม่รู้สึกขาดอะไรที่จำเป็นเลย” แล้วอะไรที่ทำให้พวกเขามีความสุขที่สุด? พวกเขาบอกว่า “การช่วยคนถ่อมตัวให้มาเรียนรู้เรื่องพระยะโฮวาทำให้เรามีความสุขมากที่สุด และไม่มีอะไรมาเทียบได้เลย”
