ทัศนะของคัมภีร์ไบเบิล
แอลกอฮอล์
ดื่มแอลกอฮอล์ผิดไหม?
“เหล้าองุ่นที่ทำให้จิตใจมนุษย์ชื่นบาน น้ำมันมะกอกที่ทำให้ใบหน้าผ่องใส และขนมปังเพื่อค้ำชูใจเขา.”—บทเพลงสรรเสริญ 104:15, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย
คนทั่วไปคิดอย่างไร?
ในหลายครอบครัว เครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้และต้องดื่มคู่กับอาหารแทบทุกมื้อ. แต่บางครอบครัวก็ถือว่าการดื่มของมึนเมาเป็นเรื่องต้องห้าม. ทำไมผู้คนมีทัศนะต่างกันมากเช่นนี้? มีปัจจัยหลายอย่างที่หล่อหลอมความคิดของผู้คน เช่น วัฒนธรรม ความสนใจเรื่องสุขภาพ และความเชื่อทางศาสนา.
คัมภีร์ไบเบิลกล่าวอย่างไร?
คัมภีร์ไบเบิลตำหนิการเมาเหล้าและการดื่มจัด แต่อนุญาตให้ดื่มแบบพอประมาณได้. (1 โครินท์ 6:9, 10) ที่จริง ผู้นมัสการพระเจ้าตั้งแต่ยุคโบราณทั้งชายและหญิงก็ดื่มเหล้าองุ่นซึ่งเป็นเครื่องดื่มที่มีการกล่าวถึงในคัมภีร์ไบเบิลมากกว่าสองร้อยครั้ง. (เยเนซิศ 27:25) ท่านผู้ประกาศ 9:7 กล่าวว่า “ไปรับประทานอาหารของเจ้าด้วยความยินดีเถอะ, และไปดื่มน้ำเหล้าองุ่นของเจ้าด้วยใจร่าเริง.” เนื่องจากเหล้าองุ่นทำให้ใจร่าเริง ผู้คนจึงมักเสิร์ฟเหล้าองุ่นในงานเลี้ยงและงานรื่นเริง เช่น งานแต่งงาน. ครั้งหนึ่ง พระเยซูคริสต์ทรงไปร่วมงานแต่งงานและทำการอัศจรรย์ครั้งแรกโดยเปลี่ยนน้ำให้เป็น “เหล้าองุ่นอย่างดี.” (โยฮัน 2:1-11) นอกจากนี้ เหล้าองุ่นยังใช้เป็นยารักษาโรคด้วย.—ลูกา 10:34; 1 ติโมเธียว 5:23
คัมภีร์ไบเบิลกำหนดปริมาณการดื่มแอลกอฮอล์ไหม?
“[อย่า ] เป็นทาสเหล้าองุ่น.”—ทิทุส 2:3
ทำไมคุณควรสนใจเรื่องนี้?
ทุกปีมีครอบครัวมากมายที่ประสบปัญหาเพราะพ่อแม่ติดเหล้า. การดื่มมากเกินไปยังทำให้เกิดอุบัติเหตุ เช่น การล้ม การตกจากที่สูง รวมทั้งอุบัติเหตุบนท้องถนน. ในระยะยาว การดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปยังทำลายสมอง หัวใจ ตับ และกระเพาะอาหาร.
คัมภีร์ไบเบิลกล่าวอย่างไร?
การกินและดื่มอย่างพอประมาณเป็นกฎหมายพื้นฐานที่พระเจ้าให้กับมนุษย์. (สุภาษิต 23:20; 1 ติโมเธียว 3:2, 3, 8) การปล่อยตัวในเรื่องนี้จะทำให้พระเจ้าไม่พอพระทัย. คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่า “เหล้าทำให้คนปากพล่อย ของมึนเมาทำให้คนเอะอะโวยวาย และผู้ใดยอมให้มันพาหลงเตลิดไป ก็ไม่ฉลาด.”—สุภาษิต 20:1, ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย
วิธีหนึ่งที่แอลกอฮอล์ทำให้คนโง่หลงเตลิดไปคือ บั่นทอนความสามารถของเขาที่จะยึดมั่นกับมาตรฐานทางศีลธรรม. โฮเซอา 4:11 กล่าวว่า “เหล้าองุ่น, และเหล้าองุ่นใหม่ย่อมปลิดเอาสติไปเสีย.” ชายคนหนึ่งชื่อจอห์น ได้เรียนรู้เรื่องนี้ด้วยประสบการณ์ที่เจ็บปวด. * หลังจากทะเลาะกับภรรยา เขาไปที่โรงแรม ดื่มเหล้าจนเมามาย และทำผิดศีลธรรม. ต่อมา เขารู้สึกเสียใจมากและตั้งใจว่าจะไม่ทำผิดซ้ำอีก. การดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปอาจก่อผลเสียต่อเราทั้งด้านร่างกาย ศีลธรรม และทำลายความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้า. คัมภีร์ไบเบิลยังบอกด้วยว่าคนขี้เมาจะไม่ได้รับชีวิตนิรันดร์.—1 โครินท์ 6:9, 10
เมื่อไรที่ไม่ควรดื่ม?
“คนมีวิจารณญาณเห็นภัยอันตรายและหลบเข้าที่กำบัง ส่วนคนโง่เดินลุยต่อไปและต้องทุกข์ทนกับผลที่ตามมา.”—สุภาษิต 22:3, ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย
ทำไมคุณควรสนใจเรื่องนี้?
สารานุกรมเวิลด์ บุ๊ก กล่าวว่า “แอลกอฮอล์เป็นยาที่ออกฤทธิ์รุนแรงมาก.” ดังนั้น ในสภาพการณ์บางอย่างหรือในบางเวลาแม้แต่จะดื่มเพียงเล็กน้อยก็ไม่ฉลาด.
คัมภีร์ไบเบิลกล่าวอย่างไร?
ผู้คนมักจะ “เดินลุย [เข้าใส่ปัญหา]” เมื่อเขาดื่มในเวลาที่ไม่ควรดื่ม. คัมภีร์ไบเบิลบอกว่า “มีวาระกำหนดไว้สำหรับทุกสิ่ง” รวมทั้งวาระที่จะงดเว้นจากการดื่มแอลกอฮอล์. (ท่านผู้ประกาศ 3:1) ตัวอย่างเช่น คนนั้นอาจมีอายุไม่ถึงเกณฑ์ที่กฎหมายอนุญาตให้ดื่ม เพิ่งหายจากอาการติดเหล้า หรือกำลังใช้ยารักษาโรคบางชนิดที่ไม่สามารถออกฤทธิ์อย่างเต็มที่ถ้าดื่มเหล้า. และสำหรับหลายคน “วาระ” ที่ควรงดเว้นจากแอลกอฮอล์คือ ก่อนและระหว่างทำงาน โดยเฉพาะถ้าต้องทำงานกับเครื่องจักรที่อาจเป็นอันตรายได้. คนฉลาดย่อมมองว่าชีวิตและสุขภาพเป็นของขวัญที่มีค่ามากจากพระเจ้า. (บทเพลงสรรเสริญ 36:9) เราแสดงความนับถือต่อของขวัญนี้เมื่อเราทำตามคำแนะนำของคัมภีร์ไบเบิลในเรื่องการดื่มแอลกอฮอล์.
^ วรรค 11 ชื่อสมมุติ.