บะซาเล็ลและอาโฮลีอาบคุ้นเคยกับงานก่อสร้างเป็นอย่างดี นั่นเป็นงานที่พวกเขาทำตอนที่เป็นทาสในอียิปต์ พวกเขาต้องทำอิฐมากมายจนนับไม่ถ้วน แต่ตอนนี้พวกเขาเป็นช่างฝีมือขององค์สูงสุดที่มอบหมายให้พวกเขานำหน้าในการก่อสร้างพลับพลา (เอ็ก. 31:1-11) ถึงอย่างนั้น คงมีน้อยคนที่ได้เห็นผลงานที่น่าทึ่งของพวกเขา พวกเขาท้อใจไหมที่ไม่มีใครเห็นงานที่พวกเขาทำ? การที่มีคนเห็นงานของเขาสำคัญจริง ๆ ไหม? แล้วคุณล่ะ สำคัญไหมที่จะมีใครเห็นงานที่คุณทำ?

เครื่องตกแต่งบางอย่างของพลับพลาเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ตัวอย่างเช่น เครูบทองคำที่ตั้งอยู่บนหีบสัญญา อัครสาวกเปาโลพูดถึงเครูบนั้นว่า “สง่างาม” (ฮีบรู 9:5) ลองนึกภาพว่าทองคำที่แกะสลักโดยใช้ค้อนตีให้ขึ้นรูปจะงดงามมากขนาดไหน!—เอ็ก. 37:7-9

ถ้าในปัจจุบันนี้มีการค้นพบผลงานของบะซาเล็ลและอาโฮลีอาบ ผลงานนั้นคงถูกนำไปแสดงในพิพิธภัณฑ์ที่มีชื่อเสียงที่สุดเพื่อให้คนทั่วไปได้ชื่นชม แต่จะมีสักกี่คนในสมัยนั้นที่ได้มีโอกาสเห็นผลงานอันงดงามของพวกเขา? เครูบที่พวกเขาได้ทำถูกตั้งไว้ในห้องบริสุทธิ์ที่สุดซึ่งมีแค่มหาปุโรหิตเท่านั้นที่ได้เห็นตอนที่เข้าไปในห้องนั้นในวันไถ่โทษเพียงปีละครั้ง (ฮีบรู 9:6, 7) ด้วยเหตุนั้น จึงมีน้อยคนที่ได้เห็นผลงานที่ยอดเยี่ยมของพวกเขา

ถ้าคุณเป็นเหมือนบะซาเล็ลหรืออาโฮลีอาบที่ทำงานหนักเพื่อทำงานศิลปะที่ยอดเยี่ยม คุณจะรู้สึกอย่างไรที่รู้ว่ามีไม่กี่คนเท่านั้นเห็นผลงานของคุณ? ทุกวันนี้ผู้คนจะรู้สึกประสบความสำเร็จก็ต่อเมื่อเขาได้รับคำสรรเสริญเยินยอจากคนในสังคม พวกเขาถือว่านี่เป็นเครื่องวัดคุณค่างานที่พวกเขาทำ แต่ผู้รับใช้ของพระยะโฮวาคิดต่างจากคนทั่วไป เรามีความสุขที่ได้ทำตามความต้องการของพระเจ้าและทำให้พระองค์พอใจเหมือนบะซาเล็ลและอาโฮลีอาบ

ในสมัยพระเยซู เป็นเรื่องปกติที่ผู้นำศาสนาจะอธิษฐานเพื่อทำให้คนอื่นประทับใจ แต่พระเยซูแนะนำคนที่มาหาท่านว่า ให้อธิษฐานด้วยความจริงใจไม่ใช่เพื่อให้คนอื่นมายกย่อง แล้ว ‘พระบิดาผู้เห็นในที่ลับลี้จะตอบเจ้า’ (มัด. 6:5, 6) เห็น ได้ชัดว่า ไม่สำคัญที่คนอื่นจะคิดอย่างไรกับการอธิษฐานของเรา แต่สิ่งที่พระยะโฮวา คิดเกี่ยวกับการอธิษฐานของเราต่างหากที่สำคัญ เพราะสิ่งที่พระองค์ คิดทำให้การอธิษฐานของเรามีค่าอย่างแท้จริง เป็นจริงอย่างนั้นด้วยกับทุกสิ่งที่เราทำสำเร็จในงานรับใช้อันศักดิ์สิทธิ์ ที่จริง ความสำเร็จในงานรับใช้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการที่มีคนมาสรรเสริญเรา แทนที่จะเป็นอย่างนั้น ความสำเร็จของเราคือการทำให้พระยะโฮวา ‘ผู้เห็นในที่ลับลี้’ พอใจ

เมื่อสร้างพลับพลาเสร็จก็มีเมฆ “มาปกคลุมพลับพลาประชุมนั้นไว้ และรัศมีของพระยะโฮวาก็ปรากฏอยู่เต็มพลับพลานั้น” (เอ็ก. 40:34) เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นชัดเจนว่าพระยะโฮวาพอใจมาก! คุณคิดว่าบะซาเล็ลและอาโฮลีอาบรู้สึกอย่างไรในตอนนั้น? พวกเขาคงต้องมีความสุขที่ได้รู้ว่าพระเจ้าอวยพรความพยายามทั้งหมดของพวกเขาแม้จะไม่มีชื่อสลักไว้บนผลงานก็ตาม (สุภา. 10:22) หลายปีต่อมา งานฝีมือของพวกเขายังคงถูกใช้ในการรับใช้พระยะโฮวา นั่นคงทำให้พวกเขามีความสุขอย่างแน่นอน เมื่อพวกเขามีชีวิตอีกครั้งในโลกใหม่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าบะซาเล็ลและอาโฮลีอาบคงจะตื่นเต้นมากที่ได้รู้ว่ามีการใช้พลับพลาในการนมัสการแท้นานถึง 500 ปี!

ในองค์การของพระยะโฮวาในทุกวันนี้ มีพี่น้องที่ทำงานหลายอย่าง เช่น ออกแบบและสร้างภาพเคลื่อนไหว วาดรูป เล่นดนตรี ทำงานแปล และเขียนบทความ งานทั้งหมดเหล่านี้ไม่ได้บอกชื่อคนทำ เราจึงพูดได้ว่าไม่มีใคร “เห็น” งานที่พวกเขาทำ งานต่าง ๆ ที่ทำกันในประชาคมมากกว่า 110,000 ประชาคมทั่วโลกก็คล้ายกัน มีใครบ้างที่เห็นผู้รับใช้บัญชีทำบัญชีตอนสิ้นเดือน? มีใครบ้างที่เห็นเลขาธิการรวบรวมรายงานการประกาศของประชาคม? และมีใครบ้างที่เห็นพี่น้องชายหญิงซ่อมแซมหอประชุมราชอาณาจักร?

ในตอนท้ายของชีวิตบะซาเล็ลและอาโฮลีอาบ แม้พวกเขาไม่ได้รับรางวัล เหรียญ หรือโล่รางวัลเพื่อจะอวดผลงานการออกแบบที่ยอดเยี่ยมและการก่อสร้างที่มีคุณภาพของพวกเขา แต่พวกเขามีบางสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้ นั่นคือ การได้รับความพอใจจากพระยะโฮวา และเรามั่นใจว่าพระยะโฮวาเห็นงานที่พวกเขาทำ ดังนั้น ขอเราเลียนแบบตัวอย่างความถ่อมและการเต็มใจรับใช้ของพวกเขา