ข้ามไปยังเนื้อหา

ข้ามไปยังสารบัญ

คุณรู้ไหม?

คุณรู้ไหม?

คุณ​รู้​ไหม?

“บัลลังก์​พิพากษา” ที่​อัครสาวก​เปาโล​ถูก​นำ​ตัว​ไป​พิจารณา​คดี​คือ​อะไร?

บันทึก​ใน​กิจการ 18:12, 13 รายงาน​ว่า​ชาว​ยิว​ใน​เมือง​โครินท์​กล่าวหา​เปาโล​ว่า​ชักจูง​ผู้​คน​ให้​เปลี่ยน​ศาสนา​ด้วย​วิธี​ที่​ผิด​กฎหมาย และ​นำ​ตัว​ท่าน​ไป​ที่ “บัลลังก์​พิพากษา” หรือ​บี​มา (คำ​ภาษา​กรีก​แปล​ว่า “ขั้น​บันได”). ใน​เมือง​โครินท์​โบราณ​มี​แท่น​ยก​สูง​หรือ​เวที​กลางแจ้ง​ตั้ง​อยู่​ใกล้​ใจ​กลาง​ลาน​สำหรับ​ค้า​ขาย​ที่​เรียก​ว่า​อะกอรา ซึ่ง​อยู่​ห่าง​จาก​ธรรมศาลา​ไป​เพียง​ไม่​กี่​ก้าว. เนื่อง​จาก​แท่น​นี้​ตั้ง​อยู่​ใน​บริเวณ​ที่​มี​ผู้​คน​พลุกพล่าน​จึง​เหมาะ​จะ​ใช้​เป็น​ที่​ปราศรัย​ต่อ​หน้า​ชุมนุม​ชน. แท่น​นี้​สร้าง​ขึ้น​จาก​หิน​อ่อน​สี​ฟ้า​ขาว​และ​ตกแต่ง​ด้วย​รูป​แกะ​สลัก​ที่​วิจิตร​งดงาม. ด้าน​ข้าง​ของ​แท่น​มี​ห้อง​นั่ง​รอ​สอง​ห้อง​ปู​พื้น​ด้วย​กระเบื้อง​โมเสก และ​มี​ม้า​นั่ง​หิน​อ่อน​วาง​อยู่​หลาย​ตัว.

ดู​เหมือน​ว่า​แท่น​ปราศรัย​นี้​คือ​บัลลังก์​พิพากษา​ที่​อัครสาวก​เปาโล​ถูก​นำ​ตัว​ไป​พิจารณา​คดี​ต่อ​หน้า​กัลลิโอ ซึ่ง​เป็น​ข้าหลวง​ใหญ่​และ​ผู้​ว่า​ราชการ​แคว้น​อะคายะ. พวก​เจ้าหน้าที่​จะ​นั่ง​ฟัง​การ​พิจารณา​คดี​อยู่​บน​แท่น​นี้ และ​พวก​เขา​จะ​ประกาศ​การ​ตัดสิน​คดี​ต่อ​หน้า​ผู้​คน​ที่​มา​ชุมนุม​กัน.

ใน​นครรัฐ​ของ​กรีก เป็น​เรื่อง​ธรรมดา​ที่​ผู้​คน​จะ​มา​ชุมนุม​กัน​หน้า​บี​มา​หรือ​แท่น​นี้​และ​เจรจา​ตก​ลง​กัน​ใน​เรื่อง​ต่าง ๆ. บันทึก​เรื่อง​การ​พิจารณา​คดี​พระ​เยซู​ใน​ต้น​ฉบับ​ภาษา​กรีก​ทั้ง​ที่​มัดธาย 27:​19 และ​โยฮัน 19:13 ต่าง​ก็​กล่าว​ว่า​ปอนติอุส​ปีลาต​ได้​พูด​กับ​ฝูง​ชน​จาก​แท่น​หรือ​บี​มา.กิจการ 12:21

ทำไม​ลักษณะ​การ​สิ้น​พระ​ชนม์​ของ​พระ​เยซู​จึง​ทำ​ให้​ชาว​ยิว​บาง​คน​ขุ่นเคือง?

อัครสาวก​เปาโล​พูด​ถึง​คริสเตียน​ใน​ยุค​แรก​ว่า “เรา​ประกาศ​เรื่อง​พระ​คริสต์​ถูก​ตรึง​บน​เสา ซึ่ง​เป็น​เรื่อง​ที่​ทำ​ให้​ชาว​ยิว​ขุ่นเคือง แต่​เป็น​เรื่อง​โง่​เขลา​สำหรับ​ชน​ต่าง​ชาติ.” (1 โครินท์ 1:23) ทำไม​การ​สิ้น​พระ​ชนม์​ของ​พระ​เยซู​ใน​ลักษณะ​เช่น​นั้น​จึง​ทำ​ให้​บาง​คน​ขุ่นเคือง?

เมื่อ​พูด​ถึง​ลักษณะ​การ​สิ้น​พระ​ชนม์​ของ​พระ​เยซู​กับ​วัฒนธรรม​ของ​ชาว​ตะวัน​ออก​กลาง​ใน​ศตวรรษ​แรก เบน วิทเทอริงตัน ที่ 3 นัก​วิจารณ์​คัมภีร์​ไบเบิล​คน​หนึ่ง​กล่าว​ว่า การ​ตาย​แบบ​นี้​เป็น “การ​ตาย​ที่​น่า​อัปยศ​ที่​สุด​ใน​โลก​สมัย​นั้น. นี่​ไม่​ใช่​ลักษณะ​การ​ตาย​ที่​มี​เกียรติ​ของ​ผู้​ที่​สละ​ชีพ​เพื่อ​ความ​เชื่อ​เลย​แม้​แต่​น้อย.” วิทเทอริงตัน​กล่าว​ต่อ​ไป​ว่า “ผู้​คน​ใน​สมัย​นั้น​เชื่อ​ว่า​ลักษณะ​การ​ตาย​ของ​คน​เรา​เป็น​ตัว​บ่ง​ชี้​ได้​ดี​ที่​สุด​ว่า​คน ๆ นั้น​เป็น​คน​แบบ​ไหน. ถ้า​มอง​จาก​แง่​นี้ พระ​เยซู​ก็​คือ​คน​ชั่ว​ที่​ทรยศ​ต่อ​ชาติ​บ้าน​เมือง​และ​สม​ควร​ถูก​ลง​โทษ​ด้วย​วิธี​เดียว​กัน​กับ​ทาส​ที่​กบฏ​ขัด​ขืน.” เมื่อ​คิด​ถึง​มุม​มอง​ของ​ชาว​ยิว​ใน​เรื่อง​นี้ ดู​เหมือน​ไม่​มี​เหตุ​ผล​ที่​คริสเตียน​ยุค​แรก​จะ​แต่ง​เรื่อง​การ​สิ้น​พระ​ชนม์​และ​การ​คืน​พระ​ชนม์​ของ​พระ​เยซู​ขึ้น​เอง​อย่าง​ที่​ถูก​กล่าวหา.