การฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูไม่ได้เป็นเพียงเหตุการณ์ในอดีตอันห่างไกลซึ่งแทบไม่มีความหมายต่อชีวิตของเราในทุกวันนี้. อัครสาวกเปาโลชี้ถึงความสำคัญของเหตุการณ์นี้โดยเขียนว่า “พระคริสต์ได้ถูกปลุกให้เป็นขึ้นจากตายแล้ว และเป็นผลแรกในบรรดาคนที่ล่วงลับไป. ด้วยว่าความตายเกิดขึ้นเนื่องจากมนุษย์คนหนึ่ง การกลับเป็นขึ้นจากตายก็เกิดขึ้นเนื่องจากมนุษย์คนหนึ่งเช่นกัน. เพราะคนทั้งปวงตายเนื่องจากอาดาม คนทั้งปวงจะถูกทำให้มีชีวิตอีกก็เนื่องจากพระคริสต์.”—1 โครินท์ 15:20-22

พระเยซูได้รับการปลุกให้คืนพระชนม์ในวันที่ 16 เดือนไนซาน ปีสากลศักราช 33. ในวันนี้ของทุกปีชาวยิวจะนำผลแรกที่เก็บเกี่ยวได้จากไร่นาไปถวายพระยะโฮวาพระเจ้าที่พระวิหารในกรุงเยรูซาเลม. การที่เปาโลเรียกพระเยซูว่าผลแรกทำให้เข้าใจว่าจะมีคนอื่นๆได้รับการปลุกให้เป็นขึ้นจากตายเช่นกัน.

คำพูดของเปาโลต่อจากนั้นบอกให้รู้ว่าการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูมีผลกระทบอย่างไร. เปาโลกล่าวว่า “ด้วยว่าความตายเกิดขึ้นเนื่องจากมนุษย์คนหนึ่ง การกลับเป็นขึ้นจากตายก็เกิดขึ้นเนื่องจากมนุษย์คนหนึ่งเช่นกัน.” เนื่องจากเราได้รับบาปและความไม่สมบูรณ์มาจากอาดาม เราทุกคนจึงต้องตาย. แต่การที่พระเยซูสละชีวิตมนุษย์สมบูรณ์ของพระองค์เป็นค่าไถ่เปิดทางให้มนุษย์มีโอกาสหลุดพ้นจากการเป็นทาสบาปและความตายโดยการปลุกให้เป็นขึ้นจากตาย. เปาโลสรุปเรื่องนี้ไว้อย่างเหมาะเจาะในโรม 6:23 ว่า “ค่าจ้างที่บาปจ่ายคือความตาย แต่ของประทานจากพระเจ้าคือชีวิตนิรันดร์เนื่องด้วยพระคริสต์เยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา.”

พระเยซูทรงอธิบายว่าการสิ้นพระชนม์และการคืนพระชนม์ของพระองค์มีหมายความเช่นไรสำหรับเรา. พระเยซูตรัสถึงพระองค์เองว่า “บุตรมนุษย์ก็จะถูกยกขึ้นอย่างนั้น เพื่อทุกคนที่มีความเชื่อในพระองค์จะมีชีวิตนิรันดร์. เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลกมากจนถึงกับประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ เพื่อทุกคนที่แสดงความเชื่อในพระบุตรจะไม่ถูกทำลาย แต่จะมีชีวิตนิรันดร์.”—โยฮัน 3:14-16

นึกภาพดูสิ คุณจะมีชีวิตตลอดไปโดยไม่ต้องเจ็บป่วย ไม่มีความทุกข์หรือความโศกเศร้า! (วิวรณ์ 21:3, 4) ความหวังนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ! นักวิชาการคนหนึ่งกล่าวว่า “เช่นเดียวกับที่หลุมฝังศพอาจเตือนให้เราระลึกว่าชีวิตนี้ไม่จีรังยั่งยืน การกลับเป็นขึ้นจากตายก็ทำให้เรามั่นใจว่าความตายเป็นสิ่งที่ไม่จีรังเช่นกัน.” ใช่แล้ว การฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูหมายถึงชีวิต!