เราอยู่ในช่วงเวลาที่มีแต่ความกังวลเพราะเป็นช่วง “วิกฤตกาลซึ่งยากจะรับมือได้” (2 ติโมเธียว 3:1) หลายคนเจอปัญหาต่าง ๆ ถาโถมเข้ามาไม่ว่าจะเป็นวิกฤติเศรษฐกิจ ครอบครัวแตกแยก สงคราม โรคติดต่อร้ายแรงถึงตาย ภัยธรรมชาติ และภัยที่เกิดจากมนุษย์ นอกจากนั้น ยังมีเรื่องส่วนตัวที่ผู้คนกังวลด้วย เช่น ‘ก้อนเนื้อที่หมอตรวจเจอจะกลายเป็นมะเร็งไหม?’ ‘โลกในวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ลูกหลานฉันจะอยู่ได้ไหม?’

ความกังวลเป็นเรื่องธรรมชาติ โดยปกติแล้วเราจะรู้สึกกังวลอยู่บ้างก่อนสอบ ก่อนขึ้นแสดง หรือก่อนถูกสัมภาษณ์งาน ความกลัวหรือความกังวลตามธรรมชาติยังปกป้องเราไว้จากอันตรายด้วย แต่การกังวลมากเกินไปหรือกังวลอยู่เรื่อย ๆ นั้นเป็นอันตรายต่อสุขภาพ เมื่อเร็ว ๆ นี้จากงานวิจัยในผู้ใหญ่มากกว่า 68,000 คนพบว่า แม้แต่ความกังวลเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เพิ่มอัตราความเสี่ยงของการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรได้ คำถามของพระเยซูจึงน่าคิด ที่ว่า “มีใครในพวกเจ้าไหมที่วิตกกังวลแล้วยืดชีวิตได้อีกสักศอกหนึ่ง?” จริงอย่างที่พระเยซูพูด ความกังวลไม่ได้ทำให้ใครมีอายุยืนยาวขึ้น ดังนั้น พระเยซูแนะนำว่า “จงเลิกวิตกกังวล” (มัดธาย 6:25, 27) แต่จะเลิกวิตกกังวลได้อย่างไร?

เพื่อจะเลิกกังวลได้เราต้องทำตามสติปัญญาที่ใช้ได้จริง แสดงความเชื่อแท้ในพระเจ้า และมีความหวังที่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคต ถึงแม้ตอนนี้เรายังไม่เจอสถานการณ์ที่เลวร้าย แต่เรื่องนี้อาจเกิดขึ้นกับเราได้ในอนาคต ให้เรามาดูว่าคำแนะนำเหล่านี้ช่วยพอล แจเนต และอโลนาให้รับมือกับความกังวลได้อย่างไร