ข้ามไปยังเนื้อหา

ข้ามไปยังสารบัญ

ตอน 13

กษัตริย์ที่ดีและไม่ดี

กษัตริย์ที่ดีและไม่ดี

อิสราเอลถูกแบ่งแยก. เมื่อเวลาผ่านไป มีกษัตริย์หลายองค์ขึ้นปกครองเหนือชาวอิสราเอล และกษัตริย์ส่วนใหญ่เป็นคนไม่ซื่อสัตย์. กรุงเยรูซาเลมถูกทำลายโดยชาวบาบิโลน

เป็นไปตามที่พระยะโฮวาบอกไว้ล่วงหน้า อิสราเอลถูกแบ่งแยกหลังจากโซโลมอนละทิ้งการนมัสการแท้. เรฮับอามโอรสและผู้สืบตำแหน่งต่อจากท่านเป็นคนกดขี่. สิบตระกูลของอิสราเอลจึงลุกขึ้นต่อต้านและตั้งอาณาจักรอิสราเอลทางเหนือ. สองตระกูลยังคงภักดีต่อกษัตริย์ที่เป็นเชื้อวงศ์ของดาวิดในกรุงเยรูซาเลม ตั้งเป็นอาณาจักรยูดาห์ทางใต้.

ทั้งสองอาณาจักรไม่มั่นคงและมีปัญหาหลายอย่าง ส่วนใหญ่แล้วเกิดจากกษัตริย์ที่ไม่ซื่อสัตย์และไม่เชื่อฟัง. อิสราเอลทางเหนือกระทำสิ่งที่เลวร้ายมากกว่ายูดาห์ทางใต้ เนื่องจากกษัตริย์เหล่านั้นส่งเสริมการนมัสการเท็จตั้งแต่เริ่มก่อตั้งอาณาจักร. ถึงแม้ผู้พยากรณ์ เช่น เอลียาห์และเอลีชาทำการอัศจรรย์หลายอย่าง ทั้งสองท่านถึงกับปลุกคนให้เป็นขึ้นจากตายด้วยซ้ำ แต่อิสราเอลก็ยังหวนกลับไปทำสิ่งที่ชั่วร้ายเสมอ. ในที่สุด พระเจ้าปล่อยให้อาณาจักรทางเหนือถูกทำลายโดยอัสซีเรีย.

อาณาจักรยูดาห์อยู่นานกว่าอาณาจักรอิสราเอลร้อยกว่าปี แต่ก็ถูกพระเจ้าลงโทษเช่นกัน. มีกษัตริย์ยูดาห์เพียงไม่กี่องค์ที่ตอบรับคำเตือนจากผู้พยากรณ์ของพระเจ้า และพยายามนำชาติของตนกลับไปหาพระยะโฮวา. ยกตัวอย่าง กษัตริย์โยซียาห์เริ่มกวาดล้างการนมัสการเท็จให้หมดไปจากยูดาห์และบูรณะพระวิหารของพระยะโฮวา. เมื่อพบต้นฉบับของพระบัญญัติที่พระเจ้าประทานผ่านโมเซ โยซียาห์ถูกกระตุ้นจากหัวใจ และจึงฟื้นฟูการนมัสการแท้มากขึ้น.

กระนั้น น่าเศร้า ผู้สืบตำแหน่งต่อ ๆ มาจากโยซียาห์ไม่ติดตามตัวอย่างของกษัตริย์ที่ดีองค์นี้. ดังนั้น พระยะโฮวาจึงปล่อยให้ชาติบาบิโลนพิชิตยูดาห์ ทำลายกรุงเยรูซาเลมและพระวิหารในเมืองนั้น. ผู้ที่รอดชีวิตถูกจับไปเป็นเชลยที่บาบิโลน. พระเจ้าบอกล่วงหน้าว่าจะเป็นเชลยอยู่ 70 ปี. แผ่นดินยูดาห์ถูกทิ้งให้ร้างเปล่าตลอดช่วงเวลานั้น จนกระทั่งชนชาตินี้ได้รับอนุญาตให้กลับไปยังดินแดนของตนตามที่สัญญาไว้.

อย่างไรก็ตาม ไม่มีกษัตริย์ในเชื้อวงศ์ของดาวิดขึ้นปกครองอีกจนถึงการปกครองของผู้ช่วยให้รอดตามที่สัญญาไว้ คือมาซีฮาที่บอกไว้ล่วงหน้า. กษัตริย์ส่วนใหญ่ที่ปกครองในกรุงเยรูซาเลมแสดงให้เห็นว่ามนุษย์ที่ไม่สมบูรณ์ไม่มีคุณสมบัติที่จะปกครอง. เฉพาะมาซีฮาเท่านั้นที่จะมีคุณสมบัติอย่างแท้จริง. ดังนั้น พระยะโฮวาจึงตรัสกับกษัตริย์องค์สุดท้ายในราชวงศ์ดาวิดดังนี้: “ถอดมงกุฎออกเสีย . . . จะไม่มีเลยจนกว่าผู้มีสิทธิ์อันชอบธรรมจะมาถึงและเราจะประทานให้แก่ท่านผู้นั้น.”—ยะเอศเคล 21:26, 27, ฉบับ R73

จาก 1 กษัตริย์; 2 กษัตริย์; 2 โครนิกา บท 10 ถึง 36; ยิระมะยา 25:8-11