จดหมายของยากอบ 2:1-26
2 พี่น้องครับ พวกคุณเชื่อในพระเยซูคริสต์ผู้เป็นนายของเราซึ่งมีสง่าราศี แต่พวกคุณกลับเป็นคนลำเอียงหรือ?+
2 ถ้ามีคนหนึ่งใส่แหวนทองคำและใส่เสื้อผ้าหรู ๆ เข้ามาร่วมประชุมกับพวกคุณ และมีอีกคนหนึ่งเป็นคนจนที่ใส่เสื้อผ้าสกปรกซอมซ่อเข้ามาด้วย
3 พวกคุณจะชื่นชมคนที่ใส่เสื้อผ้าหรู ๆ และบอกเขาว่า “คุณครับ เชิญมาทางนี้ มีที่นั่งดี ๆ ให้คุณ” แต่พูดกับคนจนว่า “คุณยืนก็แล้วกัน” หรือ “ไปนั่งข้าง ๆ ที่วางเท้าของผมสิ”+ พวกคุณจะทำอย่างนั้นไหม?
4 ถ้าใช่ พวกคุณก็แบ่งชนชั้นกัน+และตัดสินอย่างชั่วช้าไม่ใช่หรือ?+
5 พี่น้องที่รัก ฟังให้ดี ๆ พระเจ้าเลือกคนจนในโลกนี้ให้มาเป็นคนที่ร่ำรวยในความเชื่อ+และเป็นผู้รับรัฐบาล*ซึ่งพระองค์สัญญาไว้กับคนที่รักพระองค์ไม่ใช่หรือ?+
6 แต่ทำไมพวกคุณกลับดูถูกคนจน ทั้ง ๆ ที่คนรวยนั่นแหละที่กดขี่+และลากตัวพวกคุณไปขึ้นศาล?
7 คนพวกนั้นไม่ใช่หรือที่หมิ่นประมาทชื่อที่มีเกียรติซึ่งพวกคุณถูกเรียกตามชื่อนั้น?
8 ถ้าพวกคุณทำตามกฎหมายที่สูงส่ง*ซึ่งเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า “ให้รักคนอื่นเหมือนรักตัวเอง”+ พวกคุณก็ทำดีแล้ว
9 แต่ถ้าพวกคุณยังลำเอียง+ พวกคุณก็ทำบาป และตามกฎหมายนั้นต้องถือว่าพวกคุณเป็นผู้ฝ่าฝืนกฎหมาย+
10 ถ้าใครเชื่อฟังกฎหมายของโมเสสทั้งหมดแต่แล้วทำพลาดไปข้อหนึ่ง ก็ถือว่าเขาเป็นผู้ฝ่าฝืนกฎหมายทั้งหมด+
11 อย่าลืมว่าพระองค์ที่บอกว่า “อย่าเล่นชู้”+ ก็บอกด้วยว่า “อย่าฆ่าคน”+ ดังนั้น ถ้าคุณไม่เล่นชู้แต่ฆ่าคน คุณก็เป็นผู้ฝ่าฝืนกฎหมายอยู่ดี
12 แต่ให้คุณพูดและทำตัวเหมือนคนที่จะถูกตัดสินตามกฎหมายของคนที่มีอิสระ+
13 เพราะคนที่ไม่เมตตาจะถูกตัดสินอย่างไร้ความเมตตา+ ความเมตตาอยู่เหนือการตัดสินลงโทษ
14 พี่น้องครับ ถ้ามีใครบอกว่าเขามีความเชื่อแต่ไม่มีการกระทำ จะมีประโยชน์อะไร?+ ความเชื่อแบบนั้นจะช่วยเขาให้รอดได้หรือ?+
15 ถ้าพี่น้องชายหรือพี่น้องหญิงคนไหนไม่มีเสื้อผ้าใส่และไม่มีอาหารพอกินในแต่ละวัน
16 แล้วพวกคุณคนหนึ่งบอกเขาว่า “ขอให้อยู่ดีมีสุข ร่างกายอบอุ่น และกินอิ่มเถอะนะ” แต่ไม่ได้ให้อะไรที่จำเป็นกับเขา จะมีประโยชน์อะไรล่ะ?+
17 ดังนั้น ถ้ามีความเชื่อ แต่ไม่มีการกระทำ ความเชื่อนั้นก็ตายแล้ว+
18 บางคนอาจจะพูดว่า “คุณมีความเชื่อ ส่วนฉันมีการกระทำ คุณจะแสดงความเชื่อให้ฉันเห็นได้อย่างไร ถ้าคุณไม่มีการกระทำที่ดี? แต่ฉันจะแสดงความเชื่อให้คุณเห็นโดยการกระทำที่ดีของฉัน”
19 คุณเชื่อว่ามีพระเจ้าองค์เดียวใช่ไหม? ถ้าคุณเชื่ออย่างนั้นก็ดีแล้ว แต่พวกปีศาจก็เชื่อเหมือนกันและกลัวจนตัวสั่น+
20 คนไม่มีความคิด คุณต้องการข้อพิสูจน์ไหมว่าความเชื่อที่ไม่มีการกระทำก็ไร้ประโยชน์?
21 พระเจ้าถือว่าอับราฮัมพ่อของเราเป็นที่ยอมรับของพระองค์*ก็เพราะการกระทำของเขาไม่ใช่หรือ คือตอนที่เขาถวายอิสอัคลูกชายบนแท่นบูชา?+
22 เห็นไหมว่าอับราฮัมแสดงความเชื่อโดยการกระทำ และการกระทำนั้นทำให้ความเชื่อของเขาสมบูรณ์ครบถ้วน+
23 สิ่งที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์จึงเป็นจริงที่ว่า “อับราฮัมเชื่อในพระยะโฮวา* พระองค์จึงนับว่าเขาเป็นคนที่พระองค์ยอมรับ”*+ และเขาได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนของพระยะโฮวา*+
24 ตอนนี้ พวกคุณเห็นแล้วว่าสิ่งที่ทำให้พระเจ้าถือว่าคนเราเป็นที่ยอมรับของพระองค์*ก็คือการกระทำ ไม่ใช่แค่ความเชื่ออย่างเดียว
25 ราหับผู้หญิงโสเภณีก็เหมือนกัน พระเจ้าถือว่าเธอเป็นที่ยอมรับของพระองค์*เพราะการกระทำของเธอไม่ใช่หรือ คือตอนที่เธอแสดงน้ำใจต้อนรับคนสอดแนม*และส่งพวกเขาไปทางอื่น+
26 ที่จริง ร่างกายที่ไม่มีลมหายใจ*ก็ตายแล้ว+ ความเชื่อที่ไม่มีการกระทำก็ตายแล้วเหมือนกัน+
เชิงอรรถ
^ หรือ “ราชอาณาจักร”
^ หรือ “กฎหมายของกษัตริย์”
^ หรือ “พ่อของเรามีความถูกต้องชอบธรรม”
^ ดูภาคผนวก ก5
^ ดูภาคผนวก ก5
^ หรือ “มีความถูกต้องชอบธรรม” ดูคำว่า “ถูกต้องชอบธรรม” ในส่วนอธิบายศัพท์
^ หรือ “คนเรามีความถูกต้องชอบธรรม”
^ หรือ “เธอมีความถูกต้องชอบธรรม”
^ แปลตรงตัวว่า “ผู้ส่งข่าว”
^ หรือ “พลังชีวิต”