ገሊኦም ዚጠራጠሩ ስለምንታይ እዮም፧ ሓያሎ ሰባት፡ ኣምላኽ ንደቂ ሰብ ከም ሓጥኣን፡ ማለት ርኹሳትን ቈላሕታ ኺገብረሎም ዘይበቕዑን ሰባት ገይሩ ጥራይ ከም ዚርእዮም ኰይኑ እዩ ዚስምዖም። ብጭንቀት እትሳቐ ኬንድራ፡ ነቲ ኣምላኽ ካባና ዚደልዮ ብቕዓት ምሉእ ብምሉእ ክትሕልዎ ብዘይምኽኣላ ኸቢድ ጸጸት ተሰምዓ። በዚ ምኽንያት እዚ ኸኣ፡ “ምጽላይ ኣቋረጽኩ” በለት።

ቃል ኣምላኽ እንታይ ይምህር፧ የሆዋ ኽንዮ ዘይፍጽምናኻ ስለ ዚርኢ፡ ንዅነታትካ ብሓቂ ይርድኣልካ እዩ። መጽሓፍ ቅዱስ፡ “ፍጥረትና ይፈልጥ እዩ እሞ፡ ሓመድ ምዃንና ይዝክር እዩ” ይብል። ብዘይካዚ፡ “ከም መጠን ሓጢኣትና ኣይገብረናን” እዩ፣ ኣብ ክንዳኡስ፡ ምስ እንንሳሕ ብምሕረት ይቕረ ይብለልና እዩ።—መዝሙር 103:10, 14።

ብዛዕባ እቲ ኣብ መእተዊ እታ ቐዳመይቲ ዓንቀጽ ዝረአናዮ ዳዊት ንጉስ እስራኤል እሞ ንመርምር። ዳዊት፡ “ኣዒንትኻ፡ ድቂ ኸሎኹ፡ ረአያኒ፡ እተን ምዱባት መዓልትታተይ . . . ኵለን ኣብ መጽሓፍካ ተጻሕፋ። ዎ ኣምላኽ፡ መርምረኒ፡ ልበይ ከኣ ፍለጥ” ኢሉ ጸለየ። (መዝሙር 139:16, 23) እወ፡ ዳዊት፡ ሽሕ እኳ እንተ ሓጥአ፡ ሓድሓደ ግዜ እውን ከቢድ ሓጢኣት እንተ ፈጸመ፡ የሆዋ ነቲ እተነስሐ ልቡ ኸም ዚርእዮ ኣሚኑ እዩ።

ካብ ዝዀነ ይኹን ሰብ ንላዕሊ፡ የሆዋ ኺርድኣልካ ይኽእል እዩ። መጽሓፍ ቅዱስ፡ “ሰብ ነቲ ኣብ ቅድሚ ዓይኑ ዘሎ እዩ ዚርኢ፡ እግዚኣብሄር ግና ልቢ እዩ ዚርኢ” ይብል። (1 ሳሙኤል 16:7) ኣምላኽ ንሓደ ነገር ስለምንታይ ከም ዝፈጸምካዮ ይፈልጥ እዩ፣ እወ፡ ተወርሶ፡ ኣተዓባብያኻ፡ ከባቢኻ፡ ከምኡ እውን ባህርያትካ ብኸመይ ኪቐርጸካ ኸም ዚኽእል ይፈልጥ እዩ። ሽሕ እኳ ትጋገ እንተ ዀንካ፡ እንታይ ዓይነት ሰብ ክትከውን ከም እትጽዕር ይርኢ እዩ።

ይኹን እምበር፡ ኣምላኽ ብዛዕባ እቲ ‘ናይ ሓቂ መንነትካ’ ንዘለዎ ዓሚቝ ፍልጠት ንኼጸናንዓካ ዚጥቀመሉ ብኸመይ እዩ፧