KABANATA 21
Dapat ba Tayong Magyabang?
ANO ba ang ibig sabihin ng magyabang? Alam mo ba?
Ano ang nararamdaman mo kapag may gumagawa nito? Gusto mo ba ito?
Ang Dakilang Guro ay may kilalang mga tao na nag-iisip na sila’y mas magaling kaysa sa iba. Ipinagyayabang nila, o ipinaghahambog, ang kanilang sarili at hinahamak ang iba. Kaya isang araw ay nagkuwento si Jesus para ipakita sa kanila na maling-mali nga na ipagyabang ang kanilang sarili. Pakinggan natin ito.
Ang kuwento ay tungkol sa isang Pariseo at isang maniningil ng buwis. Ang mga Pariseo ay mga guro ng relihiyon, madalas na umaarteng mas matuwid o mas banal kaysa sa ibang tao. Ang Pariseo sa kuwento ni Jesus ay umakyat sa templo ng Diyos sa Jerusalem para manalangin.
Sinabi ni Jesus na isang maniningil ng buwis ang umakyat din sa templo para manalangin. Hindi gusto ng karamihan ng mga tao ang mga maniningil ng buwis. Pakiramdam nila ay dinadaya sila ng mga maniningil ng buwis. At totoo naman na maraming maniningil ng buwis ang hindi palaging tapat.
Pero hindi ganito ang maniningil ng buwis. Ni hindi man lamang siya makatingin sa langit habang nananalangin siya. Nanatili siyang nakatayo sa malayo habang nakatungo. Lungkot na lungkot ang maniningil ng buwis dahil sa kaniyang mga kasalanan, at dinadagukan niya ang kaniyang dibdib dahil sa matinding lungkot. Hindi niya sinabi sa Diyos kung gaano siya kabuti. Sa halip, nanalangin siya: ‘O Diyos, maging mabait ka sana sa akin na isang makasalanan.’
Sino sa dalawang lalaking ito sa palagay mo ang nakalulugod sa Diyos? Ang Pariseo ba, ang nag-aakalang siya ay napakagaling? O ang maniningil ng buwis, ang nalulungkot dahil sa kaniyang mga kasalanan?
Sinabi ni Jesus na ang maniningil ng buwis ang nakalulugod sa Diyos. Bakit? Nagpaliwanag si Jesus: ‘Sapagkat ang bawat isa na nagpipilit na magmukhang mas magaling siya kaysa sa ibang tao ay ibababa. Ngunit siya na nagpapakababa sa kaniyang sariling paningin ay itataas.’
Nang sabihin ni Jesus sa kaniyang mga apostol na siya ay iiwan nilang lahat kapag siya’y hinuli, nagyabang si Pedro: ‘Kahit na iwan ka nilang lahat, hinding-hindi ko ito gagawin!’ Pero nagkamali si Pedro. Sobra kasi ang tiwala niya sa kaniyang sarili. Iniwan din niya si Jesus. Pero, bumalik siya, gaya ng mapag-aaralan natin sa Kabanata 30 ng aklat na ito.
Tingnan natin ang isang modernong halimbawa. Maaaring ikaw at ang iyong kaklase ay tinatanong sa paaralan. Paano kung nakasagot ka agad, pero ang iyong kaklase ay hindi? Mangyari pa, natutuwa ka kapag alam mo ang sagot. Pero isang kabaitan ba na ikumpara mo ang iyong sarili doon sa mabagal sumagot?
Ganiyan ang ginawa ng Pariseo. Ipinagyabang niya na mas magaling siya kaysa sa maniningil ng buwis. Pero sinabi ng Dakilang Guro na mali ang Pariseo. Totoo nga na may taong mas mahusay sa isang bagay kaysa sa iba. Pero hindi ibig sabihin nito na mas mabuting tao na nga siya.
Kaya kung mas marami tayong alam kaysa sa iba, magandang dahilan na ba ito para magyabang?
Kapag nagsisikap na mabuti ang isang tao, isang kabaitan na magsabi ka ng isang bagay na magpapalakas-loob sa kaniya. Sabihin mo sa kaniya
Ang ilang tao ay mas malakas kaysa sa iba. Paano kung mas malakas ka kaysa sa iyong kapatid? Dahilan na ba ito para magyabang ka?
Walang may gusto sa atin na marinig ang sinuman na ipinagyayabang ang kaniyang sarili, hindi ba?
Minsan ay may tumawag kay Jesus na mabuti. Sinabi ba ng Dakilang Guro, ‘Oo, ako ay mabuti’?
Kung gayon, mayroon ba tayong maipagyayabang?
Basahin ang sinasabi ng Kasulatan tungkol sa pagyayabang, o paghahambog, at alamin kung paano natin maiiwasang ipagyabang ang ating sarili: Kawikaan 16: